İkiz OLmak...* İkiz OlabiLmek !

Misafir

Rochelle sabahın ilk ışıklaıyla uyanmıştı. Ömrü boyunca hiçbir zaman geç uyanmamıştı. Uyumak onun için herzaman boşa geçirilen bir vakitti. Sadece bir ihtiyaçtı. Onada en fazla 4 saat uyumak fazlasıyla yetiyordu.Yatakhanede aşağı yukarı herkes uyuyordu.Yatağından kalkıp elini yüzünü yıkamaya giderken uyuyan arkadaşlarına nefret dolu bir bakış attı. Nasıl bu kadar fazla uyuyorlardı anlamıyordu açıkçası. Elini yüzünü yıkarken aynada şöyle bir kendine baktı. Omuzlarına dökülen sarı saçlar,renkli ve düşünceli gözüken gözler dışında pek fazla birşey göremiyordu. Kendini biraz daha inceledikten sonra giyinmeye karar verdi.Yatağının yanına dönerken birkez daha uyuyan kişilere hain bir bakış attı.

Mavi ve üzerinde kartal resmi bulunan Ravenclaw armasını hayranlıkla izledi. Bu binada olduğu için kendisini fazlasıyla şanslı bulmaya başlamıştı. Siyah kumaşın üzerine yerleştirilmiş Ravenclaw armalı cüppesini dolabında gayet düzgün bir şekilde duruyordu. Ama o, bugün onları giymek istmeiyordu. Hemen yanında duran beyaz gömleği alıp üzerine geçirdi. Düğme kapatmayı hiç sevmiyordu. Grinin tonlarının olduğu eteği üzerine geçirdi. Kravatınıda giyip, süeteri üzerine geçirdiğinde tam bir örnek öğrenci modeli oluşturmuştu. Kıyafetinin yanında oldukça salaş duran, beline kadar dökülen sarı saçlarını, mavi ve gri iki tokayı birşetirerek ensesinde topladı.

Bugünkü planında, göl kenarına gitmek vardı. Yatakhaneden kayarcasına çıkıp, ortak salona süzüldü. Gözleriyle etrafı tarayıptandık kimsenin olup olmadığına baktı. Gözleri kimseye rastlamayınca, rotayı direkt göl kenarına çevirdi. Yavaş adımları hala sürüyor, etrafa bakınarak yürüyordu. Göl kenarıda, göl kenarına gidiş yoluda kesinlikle mükemmel bir yerdi. Göl kenarına varıp en büyük ağaçlardan birinin gölgesine oturdu. Etrafta kimse yoktu, sakin olan göl kenarını izlemek daha zevkli oluyordu. Gözlerini kapatıp, gölden gele mırıldanmaları dinlemeye başladı. Kesinlikle huzur vericiydi...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Her yer apaydınlık gözüküyordu.. Lily bugünede çok huzurlu bir şekilde uyanabilmişti. Hatta bugünün onun için ayrı bir önemi vardı, bugün Hogwarts açılmıştı. Artık bir yaş daha büyümüş hissediyordu kendini. Çünkü 3. sınıfa geçmişti. Yıllar ne kadar da hızlı geçiyordu, halbu ki daha dün gibiydi buraya ilk kaydolduğu an.. Seçmen şapkaya ilk oturduğu gün ..Bunları düşünürken yatağından bir hışımla kalktı ve yavaşca esnedi. Bu ona çok rahatlık veriyordu. İlk işi ılık bir banyo alıp rahatlamak olacaktı ve bunu hemen yaptı.

Banyodan çıktıktan sonra ne kadar çok rahatladığı anlamıştı. İçinden ' rahatlamak gibisi yok. ' diye geçirmeden edemedi. Üstünede Slytherin cübbesini geçirdikten sonra havalı havalı ortak salona doğru indi. Kimsecikler yoktu, burada tek başına bir şey yapamayacağı için göl kenarına inmeyi tercih eden Lily , hızlı adımlarla kendini Hogwarts Koridorları'na fırlattı. Havalı havalı yürüyor, yanından geçen Gryffindor'luları hiç takmıyormuş gibi yapıp hafifce sırıtıyordu. Sonunda göl kenarına varmıştı. İleride birini gördüğünü fark etti ve ona yaklaştıkca bunun ikizi olan Emilie olduğunu anlayınca , koşa koşa yanına gitti ve ,

" Ohh Emilie nerelerdeydin sen ya..! "

diyerek omzuna bir tane şaplatıverdi. Sonra parıldayan gözleri ile etrafı süzmeye başladı.. Her yer ağaçlar ile kaplıydı ve muhteşem bir göl bulunuyordu. Güneş ise gökyüzünün tam ortasında sanki Lily'e bakmış gülümsüyor gibiydi..

Misafir

Emilie, kimsenin olmadığı göl kenarında dinleniyor, adeta ruhunu arındırıyordu. Göl kenarının insana neden bu kadar güven verdiğini 3 senedir merak ediyor ama 3 senedirde cevabını bulamıyordu. Sanki gizli bir çekim gücü vardı buranın... Kendini bulmak isteyenleri içine çekiyor, kendilerine güvenleri tekrar kazanmalarını sağlıyordu.

-Tuhaf... Diye mırıldandı. Tuhaf olan kendisini bulması mıydı yoksa gölün büyüsü müydü? bilmiyordu. Gözleri kapalı, kendini göle teslim etmişti. Rahatladığını hissediyor, içine dolan huzur duygusunu benimsemeye çalışıyordu. Yüzüne hafif bir tebessüm yerleşmişti şimdi. Gözleri kapalı, kulakları gölden gelen hafif ama derin olan sesteyken anlaşılan ikizinin geldiğini duymamıştı. Onun omzuna hafifçe vurmasıyla kendine geldi.

-Burdayım işte... Dedi ikizine deminkinden daha belirgin bir gülümsemeyle. Sanki dünyada onu anlayan bir ikizi birde Hogwarts vardı. Her köşesiyle hemde. Bazen kütüphanesiyle, bazen boş bir sınıfıyla... İşte bazende göl kenarıyla... Gözlerinde hiç bitmeyecek gibi bir ışıkla ikizine döndü:^^

-Asıl sen nerelerdesin ?^^

İkizininde etrafı parlayan gözlerle izlediğini gördü. Sadece görünüş olarak değil, kişisel özellikleriylede birbirlerine benziyorlardı. Bir konu hariç... Diye düzeltti içindeki sesi Roc'u... O çalışmayı sevmiyor... Roch ona hak veriyordu doğrusu. Lily bir Slytherin'li olarak zeki ama tembel bir kızdı. Roch ise onun tam tersi gibiydi bu konuda. Zeki ama çalışkan...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

" Burdayım işte... "

Lily bu cevap karşısında biraz duraksadı. Ne olmuştu yine bu kıza? Yoks yine mi asiliği tutuvermişti? ' Kesin bunun bir derdi var ' içinden geçirdikten sonra tam konuşacaktı ki Emilie izin vermeden şunu söyledi,

" Asıl sen nerelerdesin ? "

Lily mi nerelerdeydi? O da buradaydı.. Aslında ikiz olmalarına rağmen pek fazla görüşemiyorlardı , çünkü engel vardı aralarında. Bunlardan biri; ayrı ayrı binalarda olmalaları birinci sıraya gelebilirdi. Ama ne olursa olsun onlar birbirlerinden hiç kopamazlardı. Lily onu o kadar çok seviyordu ki , sanki onun için her şeyini feda edebilecek kadar.. Artık ona bir cevap vermesinin vakti gelmişti .. İlk önce muzip bir gülümseme beliriverdi yüzünde ve hemen sonra,

" Ay işte bende burdayım canım! "

diyerek gülmeye başladı. Amacı espri yapmaktı , belki biraz bayat espriler yapıyor olabilirdi ama gün geçtikce kendini bu konuda geliştirecekti. Ah birde şu derslere bu kadar yönelse.. Esprisini yapmış, Emilie'ye bakarak uyuz uyuz vhatta sinir bozucu bir şekilde sırıtıyordu.. Her yerine vuran güneş, onu iyice ısıtmış hatta terletmişti bile.. Bu yüzden ellerinin ileri-geri sallayarak kendini rahatlatmak isteyen Lily Emilie'ye baktı ve,

" Neyse espri yapmaya çalışmıştım ama sanırım olmadı "

dedi.. Artık bunu kabullenmesi gerekiyordu. O asla iyi bir espritüyel olamazdı. Hem zaten Lily bu işten çoktan vazgeçmeye karar vermişti.Artık kendini başka şeylere yönlendirmesi gerekiyordu.

Misafir

Emilie kulağı ikizinde, gözünü kapatmıştı. Belkide onun yanında olmasıyla içine dolan huzur dahada artacaktı. Tabii bunu ikizi bilmeyecekti, onu rahatlattığın hiç öğrenemeyecekti. Öğrense ne olurdu ki? Bir şey olmazdı doğrusu, öğrenmesede bir şey olmuyordu şimdiki gibi... İçindeki ses birkez daha onu dürttü:^^Roch bugün iyi değilsin sen ! Saçmaladığının farkında mısın? ^^

İçindeki ses bir kez daha haklı çıkmıştı. Roch ^^şu içimdeki ses ne bilmiş^^ diye düşünmeden edemedi. Yine saçmaladığının farkında varıp, yüzüne şaşkınlık dolu bir ifade yerleştirdi. İçimdeki ses diye adlandırdığı kendi düşünceleriyle konuşmaya başlamıştı. O sıralarda ikizi Lily, artık sorusuna cevap verme kararı almış, hınzır bir gülümsemeyle cevabını söylemişti.

Cevap bayat bir espriden oluşuyordu. Ama Lily'nin bu deli-dolu halleri, Roch'u güldürmeye yetiyordu. Yüzüne belirgin bir gülümseme yerleştirerek konuştu:^^

-Hadi ya Angela... Ben göremiyordum..^^

Roch'da, en az ikizi kaadr bu espri konusunda başarılı değildi. Hiç olmazsa durduk yere espri yapamıyor demek, kendine edilmiş hafif dereceli hakaretlerden olurdu. Belki yeri geldiğinde kıvrak zekası birkaç yerinde espri yapsada, durduk yere yapılanlarda pek başarılı olamıyor gibiydi. O sıra Lil tekrar konuşmaya başlamıştı. Kardeşi espri yapamamaktan yakınıyordu. oysaki onun bu halleri Roch'u neşelendirmeye yetiyordu.

- Yook canım... Kendine hakaret etme... Gelişme gösteriyorsun ^^

İkizine dönüp, demin onun kendisine güldüğü gibi sırıttı. Aslında pekte yalan bir cümle sayılmazdı. Angel, eskiye göre gözle görülür bir gelişme göstermişti. Roch elinden olmadan birkez daha gülümsedi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

" Yook canım... Kendine hakaret etme... Gelişme gösteriyorsun "

Lily bu sözler karşısında afallamıştı. Gelişme mi? Acaba doğu mu söylüyordu Emilie? Eğer doğru söylüyorsa bu Lily için gerektende çok sevinç verici olurdu. En azından kendine olan güveni bir kat daha artardı. Zaten şu hayatta ona bir tek umut veren Emilie idi. Belki biraz annesi.. Ama eğer Emilie olmasaydı kim bilir şimdi Lily ne hallere düşerdi? Emilie'nin bu sözünün bir iltifat olarak kabul eden Lily cevap verdi

" Gerçekten mi? Şey, bende bir anda ... "

Sözünün devamını tamamlayamadan cümlesinin yarıda kesti. Çünkü konuştukca daha da battığını hissediyordu. En iyisi şu temiz havayı içine çekmek olacaktı. Derin bir nefeste neredeyse bütün temiz havayı içine çekmiş gibi hissetti. Bu ona daha da murluluk veriyordu sanki. Aslında Lily hayata hem umutla bakan biriydi ama ne olduysa şu son dönemlerde iyice afallamıştı. Gelelim Emilie'ye.. Acaba onun nesi vardı? Lily, ikizinin her bakışını tanırdı..Kesin onda bir şeyler var diyerekten düşüündü ve hiç çekinmeden sordu,

" Senin neyin var? "

Acaba tahminlerinde doğru muydu ki? Gerçekten Emilie'nin sorunları mı vardı? Peki varsa neden şimdiye kadar Lily'e anlatmamıştı ki? Binlerce soru işareti oluşmuştu kafasında.. Her bir sorunun rüzgarında boğulup gidiyordu adeta..

Misafir

Emi kardeşine güzel bir itifat etmiş, şimdi konuşmasını bekliyordu. Aslında söylediği gayet sıradan bir cümleydi ama bu Angela'ya söyleniyorsa işler değişirdi. Lily bilinmez ama ikizinin yanında daha uysal oluyordu sanki. Belkide güç bela Slytherin özelliklerini bastırmaya çalışıyordu. Roc onun bu halinden gayet memnundu. O bir Ravenclaw'lıydı ve pek deli dolu biri sayılmazdı. Aslında direkt sayılmazdı. O uysallıktan ve sessizlikten yanaydı. Onu kural dışı bir şeyler yapmaya anca Lil ite bilirdi galiba...

-Gerçekten mi? Şey, bende bir anda ...

Lil iltifata gayet şaşırmıştı anlaşılan.. Aslında bu kadar şaşılacak bir şey yoktu. Normal bir cümleydi. Ama ikizinin buna sevinmiş olması Roch'ı daha fazla sevindirmişti. Yüzüne anlayışlı ve bir o kadarda samimi bir gülümseme yerleştirdi. Lil yarıda kestiği cümlesini ne yazıkki tamamlamadı. Hatta hiç ilgilenmiyormuş gibi yapıp, temiz havayı içine çekmeye başladı. Zaten cümlenin devamı önemli değildi, Emi göreceğini tam anlamıyla görmüştü.

Şimdi şaşırma sırası Roch'daydı galiba. Lil hiç beklenmedik bir soruyla gelmişti karşısına. Aslında bir şeyi yoktu. Yoksa var mıydı? Sadece biraz bugün durgundu. İçinden ağlamak geliyordu ama buna neden olan hiç birşey yoktu. Sadece geçen akşam kötü bir rüya görmüş, sanırım etkisinde kalmıştı:^^

- Yok hiçbir şeyim Lil... Sadece biraz durgunum hepsi bu.^^

Rüyadan bahsetmedi bile. O rüya daha doğrusu kabus, hiçte iç açıcı değildi. Birde Lil'in moralinin bozulmasını istemezdi. Hatta bu hayatta isteyeceği son şey olurdu. Lil daha fazla endişelenmesin diye yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirdi. Ve ikizinin suratına bakmaya başladı. Gözlerini kaçırmak, bu durumda yapılacak son şey olurdu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

" Yok hiçbir şeyim Lil... Sadece biraz durgunum hepsi bu. "

Şuna bak! Birde utanmadan ikizine yalan söylüyordu. Lily onun her halinden anlardı. Şimdide yalan söylediği her halinden belli olmuştu. Lily, ilk önce kendi suratındaki o masum yüz ifadesinden vazgeçip kızgın , kaşlarını çatmış bir yüz ifadesine büründü. Sadece susmuş, Emilie'nin gerçekleri söylemesini bekliyordu. Yok, ama bu böyle olmayacaktı. Lily sustukca Emilie 'de susuyordu. Sonunda kendini tutamayıp konuştu,

" Aşk olsun Emilie, artık bana yalan mı söylemeye başladın..Hem ben senin her halinden anlarım , sende var bir şeyler. "

Şimdi ise gözlerini ona dikmiş öylece bakınıyordu. Ondan gerçekci bir cevap bekliyordu. Belki özel bir konusu olabilirdi ama neden bunu ikizi ile paylaşmasın ki? Lily bunun için hiç bir engel göremiyordu.. Sonra aklına bir şey geldi. Acaba Emilie tehtid altında mı tutuluyordu? Yok canım daha neler artık! İyice saçmalamaya başlamıştı yine Lily.

Ama eğer böyle bir şey varsa Lily bu durumda ne yapabilirdi ki? Tabikide çok şey. En azından Emilie'yi kollardı. Onun yanında olurdu.. Ve en önemliside onu ele vermeden bu işi hallederdi. Lily, yine bu saçma sapan düşüncelerin arasında kaybolmuş kara kara düşünmekteydi. Resmen kendi kafasından uydurmuştu tüm bu düşündüklerini..

İkiz OLmak...* İkiz OlabiLmek !

İkiz OLmak...* İkiz OlabiLmek !

Similar topics

Similar topics