Aaron Darius Dolohov'un Odası

Gezgin

Amaç olmamış mıydı? Sarah güldü. Hemde konuşma başından beri ilk defa ciddi anlamda güldü.

"Aaron evet biz uluslararası bilmem neyle kafayı bozmuş kişiler, gerçekten olayların farkında. Politikayı hafife alıyorsun. İyi bir politika seni tanrı yapabilir. Ama kötü bir politika ise seni hiç ummayacağın bir şeye sürükler. Politika herşeyin dışında görünüyor bunun farkındayım. Ama hiç o kadar göründüğü gibi dışarda olmadı. Ah neyse bunu anlatsamda anlamayacaksın"

Eli ile "önemsiz" anlamına gelen bir işaret yaptı. Normalde birşeyleri öğretmek veya diretmek hoşuna giderdi. Ama tartışmalarda yarıda kesmek daha zevkli oluyordu. Sarah kendisi saldıran taraf olmazdı. Hep saldırılan taraf olurdu. Karşısındakinin sabırsızlığı ve siniri Sarah'ın lehine işlerdi hep.

"O tür seherbazların hep öldüğünü veya ölmek üzere olduğunu söyledi. Ama ölmeyenler var. Hala yaşayanlar var. Malesef var."

Sesi bu sefer üzgündü ama hala ciddiydi. Gözlerini bir an için yere dikti. Yaş yoktu, hiç olmamıştı ama üzgün bakıyordu gözleri. Kendisini toparladı hemen. Bu sefer sesinde sinir vardı.

"Meselef hala yaşıyorlar hemde bu bakanlıkta"

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bu tartışma Aaron'un beklediği sonuca gelmişti. Kızın konuyu fazla uzatmama girşimini Aaron geri çevimedi. Hala gülümsüyordu ancak bu sefer alaycı değil rahatlatcı bir gülümseme takınmaya çalışmıştı.

"Politikanın da çakma seherbazların da akibetini savaş sonunda göreceksin ve sonunda bana hak vereceksin"dedi

Tartışmayı uzatmanın eline bir şey geçirmeyeceğini bildiğinden kısa kesme taraftarıydı. Kalkıp kızın karşısındaki koltuğa oturdu ve bacak bacak üstüne attı.

"Ee sevgilin var mı?"

konudan bu kadar sapmasının fark edilmesi umurnda değildi....

Gezgin

"Sonunda ikimizde görebiliriz umarım" diye geçirdi içinden Sarah. Bazı iyimseler savaşın gelmeyeceğini düşünebilirdi ama savaş geliyordu. Artık herkes savaş tarafını seçiyordu. Kimileri korkudan saklanıyordu. Herkesin bu durumu yüzünden bir çok kayıp olacağını biliyordu Sarah. Bu yüzden bu savaşın sonunu görebilecek kişileri merak ediyordu.

Aaron masasından kalkmış ve Sarah'ın karşısına oturmuştu. Sorduğu soru Sarah'ı şaşırtmış olsa da bunu belli etmedi. Masaya dönük oturan pozisyonunu düzeltti. Şimdi Aaron'a dönüktü.

"Sevgilim var mı? Hmm. Soruya soru ile karşılık vermeyi sevmesemde bu sorunun nedenini sorabilir miyim?"

Sesi durağandı. Hiç bir duygu ifadesi yoktu. Ve hala resmiydi. Ciddiydi. Ama gözlerinde sakinliğin tersine şaşkın bir ifade vardı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Aaron gülerek başını eğdi. Karşısındakinin aptal olmadığını artık anlamıştı. Küçüklükten gelen kibiri ve kendini beğenmişliği bir şekilde karşısındakini kendine aşık edebileceğini söylese de aklı ve kalbi bunun zor olduğunu biliyor ve bu yüzden heyecandan titriyordu.

Kafasında muhtemel cevapları tarttı. Düşünme payını kızı rahatsız etmemek için "Hmmmm" diyerek geçiştirdi. Sonra kafasını kaldırdı

"Bilmem fazla güzelsin heralde vardır diye düşündüm"dedi.

Konuya hızlı geçiş yapmak en sevdiği şeydi. Dolaylı yoldan anlatmaktan daha etkili olduğunu düşünürdü hep. Aaron bütün bunları düşünürken aklına mesleği ve yapması gerekenler geldi. İçindeki suçluluk duygusunu bugünün onun ilk günü olduğu bahanesiyle bastırdı...

Gezgin

Aaron'un düşünme süresi bitip verdiği cevap üzerine Sarah'da "Hmmmm" diyerek bir süre bekledi. Aslında cevabı kafasında çoktan belirmişti. Biraz hazır cevap olduğunu biliyordu ama şu an beklemek daha eğlenceliydi.

"Sanırım bunu iltifat olarak kabul etmeliyim" dedi gülümseyerek. Gülümsemesi içtendi. Aaron'nun konuya direk girmesi tamamen Sarah'ın tersineydi. Sarah daha dolaylı yoldan konuşmayı tercih ederdi. Aslında her sözünde bir ima bulunurdu. Eğer karşısındaki bunu anlamıyorsa bekleyerek cezalandırılmasından yanaydı. Ama laf kalabalığını sevmezdi.

"Normalde böyle bir soruya cevap vermemeyi tercih ederim."

Koltuğunda doğruldu hafif bir şekilde.

"Ama yok. Yanlış düşünmüşsün. Bazıları yalnız güzelliğe bakabilir ama beni tanıyanlar bunu çoktan geçmiştir. Bana katlanmak biraz zormuşta"

dedi masumca. Aslında masum olmaktan çok uzaktı.

Gezgin

Bakanlığa Eleadora ile elele cisimlenmişlerdi.Diğerlerinin şaşkın bakışları altında yürümeye başladılar.Kötü taraftan ölesiye korkan bakanlık çalışanları Eleadora'yı burada görünce köşelerine sinmişlerdi.Matt bunu şaşırtıcı bulmadı,sonuçta henüz seherbaz bürosuna yakın değillerdi.Sakin sakin yürümeye devam ettiler.Korkak yüzler şaşkınlık ve Matt'in cesaretine bi nevi hayranlıkla bakarken,kızın akmış rimelleri ve bozulmuş makyajı onu bir esir gibi göstermişti.Ama Matt kızı tutmuyordu,esir gibi hissetmesini istemiyordu.Matt'İn koruması altında güvendeydi..

Aaron'un bürosunun önüne geldiklerinde Matt kıza burada beklemesi gerektiğini işaret etti ve kapıya döndü.İçeriden bir kadın sesi geliyordu.Aaron birileriyle konuşuyordu demekki.Kapıyı üç kere tıklattı,içeri girdi..Zamansız geldiği belliydi..

"Aaron,konuşmamız gerek.."

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Aaron güldü. Ama bu sefer kıza değil daha çok kendine gülmüştü. Çünkü daha kız cevap vermeden önce en azından söyleceklerinin içeriğini tahmin etmiş ve söcüklerini önceden seçmişti. Artık hedefi belli yapacakları kesindi. Önünde sonu güzel uzun engeller vardı.

"Beni tanıyanlarda asla iltifat etmediğimi bilirler"dedi sesi herhangi bri tondan yoksundu.

O konuşmasını bitirdiği anda Matt içeri girdi. Aaron'un suçluluk duygusu kabarsa da Matt'ın telaşlı hali çabuk unutmasına sebep oldu. Kısa bir süre için tekrar Sarah'a döndü ve hızlı konuştu

"Normalde cevap vermiyorsan bana da cevap vermemeliydin. şimdi kendimi özel hissetebilirim."dedi ve göz kırptı. Ardından Matt'ın arkasından dışarı çıktı....

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Birlikte bakanlığa geldiklerinde herkes korkunç bir yüz ifadesiyle Pat ve Matt'e bakıyorlardı. Pat'in makyajınında akmasıyla birlikte berbat ve acınacak halde duruyordu.Sonra Matt burada beklemesini işaret etti ve bir odaya girdi. Pat neredeyse ağlayacakmış gibi kapının önünde beklemeye başladı. İçindeki düşünceler onu kahrediyordu. Gözünün önüne Lord Voldemort'un gelip onu öldürüş sahnesi geliyordu.Sonra saçmalıyorum deyip konuyu kapatmak istiyordu ama yapamıyordu. Sinirleri bozulmuştu. Okula dönünce şifacıyı görmesi gerekecekti.

Aaron Darius Dolohov'un Odası

Aaron Darius Dolohov'un Odası

Similar topics

Similar topics