Sessizliği Bozan Şey

Gezgin

Kişiler: Alexis J. Blanchefleur,Elfan Dorion,Rosalie Mariella McAdams
Kurgu: Alexis yalnız başına yasak yerlerde her zamanki gibi dolaşırken Elfan'ın Alexis'i görmesi ve sonradan çıkan tartışma
Zaman: Perşembe akşam saat beş suları.
---

Fırtına öncesi sessizliğinden birini yaşıyordu yine. Hızlı hızlı nefes alıp veriyordu. Ortak Salon'da oturuyordu. Ama karşısındaki bütün eşyalar ona doğru geliyor duvarlarda eşlik ediyordu bu duruma. Gittikçe nefes almakta zorlanıyordu. Hissettiği ağrı onu beter ediyordu. Nasıl birşey olduğunu bile bilmiyordu. Tek bildiği;ölümden beter bir acı olduğuydu. Tarif edemiyordu kimseye. Bazıları ders çalışıyordu şimdi...Kimi ise sevgilisiyle buluşmaya gitmişti belkide. Alexis ne yapacağını bilmiyordu. Gözleri kararmıştı. Öyle bir şeydi ki bu karanlık çekiyordu sanki. Bayılmak istese bile bayılamıyordu. Nefes almak hiç bu kadar zor olmamıştı onun için. Biraz dışarı çıkıp hava almalıydı. Korkmuştu bu durumdan..Bir hastalığı mı vardı yoksa,psikolojik miydi acaba? Ailede yarattığı tepkiden sonra yüreğinde bir acı taşır olmuştu. Bu konuyu kimseye açamıyordu..Açmak istiyordu ama karar da veremiyordu. Başı dönüyordu gittikçe,ilk önce uyumak istedi ama bundan vazgeçti. En iyisi biraz gezinmekti...Yavaş yavaş adımlarla çıktı Ortak Salon'dan. Birinci kattaydı şimdi. Acaba nereye gitseydi? Düşünüyordu. Kimsenin fazla bilmediği rahatça gezebileceği bir yer olmalıydı bu. Tartışma yaşamak istemeyeceği biri. Kafası öyle meşguldu ki en ufak bir atışmaya bile bulaşmayacaktı.

Yarıyıl tatilinde Londra'ya gidecekti. Orada kuzeninin yanında kalacaktı. Bir süre annesinden uzak durmak istiyordu. Bu ayrılma işi Alexis'in canını çok acıtıyordu. Muggle hayatı gibi bir hayatı vardı. Güldü bu duruma,melez olsa anlayacaktı ama safkanlardı ve bu iş biraz garip duruyordu.Kendini bir anda merdivenlerden yukarı çıkarken buldu. Nereye gidiyor hiç bilmiyordu ama bilmemesi daha iyiydi. Gizemli yerler keşfetmek Alexis'in daha çok hoşuna giderdi. İleride bir koridor vardı...Sessiz,soğuk,gizemli ama çekici. Bir an buraya girmek istedi Alexis.Sonra vazgeçti..Daha sonra tekrar düşündü. Evet burayı fazla kişi bilmeyebilirdi. Sanki yasaktı burası o yüzden bilinmiyordu. Ama Alexis'e göre kurallar çiğnenmek içindi. Kimse görmeden burada durabilirdi...Duramazsa aklına takılırdı bütün gün zaten. Evet adımını attı koridora. Soğuktu,ürperdi bir anda. Ama sessizdi ve bu çok hoşuna gitmişti. Gittikçe ilerledi. Arada sırada arkasına bakıyordu gelen biri var mı diye. Ama kimse görünmüyordu. Sırtını soğuk duvarlara yasladı. Gözlerini kapayıp dizlerinin üstüne çöktü. Bu yaptığı saçma olabilirdi ama şuan Alexis sessizliğin fısıltılarını dinliyordu.

Gezgin

Yatakhanede kendi başına öylece otururken zaman geçmek bilmiyordu sanki. Neredeyse yarım saat önce bakmıştı saate fakat ; tekrardan göz attığında sadece on dakika geçtiğini görür görmez şok oldu. Zavallı kızlar gibi yatağına oturmuş eski fotoğraflara göz atıyordu. Beş, dört yaşındaki halleri ve ailesi ile çekildiği saçma fotoğraflar işte. Üstünde pembe renkte kırmızılı desenli pijamaları oldukça rahat ettirmişti onu. Bu fotoğraflara bakarak zaman geçmeyecekti , bunu anlamıştı. En iyisi gidip bahçeye inmekti. Yada yanlış olan o olurdu. Çünkü saat akşamın beşinde Rosalie bahçeye giderse yine kendine hakim olamayıp macera alemine dalarak ; bedenini yasak ormanda bulabilirdi. Bir daha korku dolu anları yaşamaya ne onun kalbi dayanırdı nede psikolojisi yetebilirdi. En iyisi ortak salona inip biraz vakit öldürmek olabilirdi. Hemen yataktan kalkıp dalgın bir şekilde tam kapıyı açıp inecekti ki, üstünü değiştirmediğini fark etti. Bugünlerde iyice dalgın olmuştu zaten. Hayır yani oraya komik pijamalarıyla inip kendini az kalsın rezil edecekti . Hemen üzerine siyah eşofman altını geçirdi üzerine de gri kazağını giyip ortak salona indi. Etrafına bakındıktan sonra hayal kırıklığına uğramıştı ; çünkü ortak salon öğrenci kaynıyordu adeta. Somurtarak kendini koridorlara attı. Hufflepuff ortak salonunun bulunduğu birinci kattan kendini bir an önce ayırmak istercesine , ikinci kata çıktı. Buraya her geldiğinde dikkatini hep o kimsenin girmediği yasak koridor çekerdi.

Yine her zaman ki gibi gelir gelmez ilk baktığı yer orası olmuştu. Sessiz, sakin ve karanlıktı. Acaba oraya öğrencilerin girip girmediği anlayabilirler miydi ki? Yada bir tehlike mi vardı da yasak bir koridor haline gelmişti. Bunu biraz detaylı düşündüğünde saçmaladığını anlaması pek zamanını almamıştı. Yani tehlike koskoca Hogwarts’ ta bir o koridorda mı olacaktı yani? Sanki hiç diğer taraflara yayılmayacakmış gibi… Rosalie daha önceden bundan daha kötülerini atlatmıştı elbet. Mesela yaksa orman macerası unutulmayacak kadar derin bir iz bırakmıştı hafızasında. Bu olay aklına gelir gelmez rengi atmıştı hemen. Beyninden oldukça uzaklaştırmaya çalıştı yasak orman gecesini. Kendine en azından bu dönem tehlikelere bulaşmayacağına dair söz vermişti. Bu yüzden arkasını döndü ve tam kütüphane tarafına doğru kendini yöneltmişken ; yasak koridordan gelen çıtırtı onun dikkatini dağıtmasına sebep oldu. O anki korkusuyla irkilerek arkasını döndü ve karanlık koridora derin bakışlar fırlattı. Nefes alıp verişi korkudan hızlanmıştı . Acaba oraya gidip bir göz atsa kötü mü ederdi ki? Aklı o kadar çok karışmıştı ki şu son birkaç saniyede … Kendine yön vermekte bile ne kadar zorlanıyordu. Deniz mavisi gözlerini yumup aklından * Ne olur kötü bir şey olmasın * diye geçirerek kendini karanlık noktaya doğru odakladı. Yavaş adımlarını sürdürerek yasak koridora giriş yaptı. İlerledikçe dizlerinin üzerine çökmüş bir kız gözlemledi. Daha da yaklaştı… Tanrım, bu Alexis idi. Burada ne işi olabilirdi ki? Hem de akşamın beşinde. Adımlarını hızlandırarak ona yaklaştı ve kısık bir ses tonu ile konuştu, “ Kızım sen miydin? Ödüm patladı, az kalsın korkudan bayılacaktım. “ Konuşmasını bitirdikten sonra kıkır kıkır gülmeye başladı.

Banned

Uzun bir gün geçmişti hogwartsta. Herkes için yorucu bir gün…

Dorion Ortak salonda şöminenin karşısında oturuyordu. İçinde o güne özgü bir mutluluk vardı. Yanında ki çantaya 1 saat kadar önce özenle yerleştirdiği parşömeni yine özenle çıkardı. Bu parşömen bir haritaydı. Çapulcuların yaptığı haritanın bir benzerini Dorion Haylazlar kulübü için yapıyordu. Fakat Hogwartsın bütün gizemli koridorlarını öğrenmesi gerekiyordu. Birkaç kat kalmıştı fakat hala bazı yerler hala kusursuz işlemiyordu. Sırada II. Kat vardı. Bu kat yasaklı koridoru içerdiği için gündüzleri girmesi imkânsızdı. Bu yüzden de bu işi akşam saatlerine bırakmıştı.

Parşömeni çantasına dikkatlice koydu. Omzuna yılanını dikkatlice aldı. Ortak Salondan yavaşça çıktı. Kulelerin yolları gözüken haritada dikkatlice etrafı taradı. Kuleler kusursuz işliyor gelen giden kimsenin olmadığı görülüyordu. Ağır adımlarla II. Kat merdivenlerine yöneldi. O geldiği sırada merdivenler hızlıca değişiyordu. En sonunda merdiven II. Koridorun kapısına doğru ulaşmıştı.

Dorion ağır adımlarla merdivenleri çıktı. Kapıyı araladığında içeriden gelen ayak seslerini duydu. İçeriye emin adımlarla girdiğinde Hufflepufftan iki kız gördü. Biri Alexisti. Karanlık tarafta olduğunu bildiği bu kızla dalga geçmek onu eğlendirebilirdi. Her ne kadar kendisi ile aynı tarafta da olsa…

- Hey ezik. Sen buralarda dolaşmaktan korkmuyo musun? Senin gibi karanlık taraftan birinin o ezik Hufflepuffa nasıl seçildiği enteresan doğrusu.

Gezgin

Kendini karanlıkla başbaşa bırakmıştı. Arkada fon müziği olarak sessizliğin senfonisi çalıyordu..Yalnız bu güzel "melodiyi" bozan bir şey vardı. Ayak sesleri...Alexis bir an tedirgin oldu. Onu takip eden biri yoktu; kimdi buraya gelen acaba..Karanlıkta pek belli olmuyordu yüzü. Seçemedi kim olduğunu. Uzun saçlarından dolayı doğal olarak kız olduğunu anladı. Kız bir anda konuştu:"Kızım sen miydin? Ödüm patladı, az kalsın korkudan bayılacaktım."Bir dakika..Bu ses Rosalie'ye aitti. Evet oydu...Alexis derin bir nefes almıştı...
"Bende çok korktum Rosalie. Takip eden biri var falan zannettim..."diyerek rahatlamış olmanın kısa sürede olsa keyfini çıkardı.

Ama bununla da bitmemişti. Bir ayak sesleri daha...Rosalie'ye
"Şuraya bak. Ben buraya pek kişi gelmez diye düşündüm ama maaşallah." diyerek hoşnutsuzluğunu belirtti. Kimdi bu gelen acaba. Yasak Koridorun bayağı misafiri vardı bugün anlaşılan. Alexis olduğu yerde oturdu. Fakat o gelen kişinin sözleri koridorda yankılandı:
-Hey ezik. Sen buralarda dolaşmaktan korkmuyo musun? Senin gibi karanlık taraftan birinin o ezik Hufflepuffa nasıl seçildiği enteresan doğrusu.

Ezik mi? Kim bu ve Alexis'e nasıl ezik diyebilirdi. Alexis'in beyninden aşağı kaynar sular dökülmüştü sanki. Bir saniye yoksa bu işe yaramaz zekaya sahip olan Elfan mıydı...Sinir olurdu ona. Evet oydu. Tahmin etmişti...Ama bu sefer Elfan'ı susturmalı,dersini vermeliydi:
"Birincisi bana ezik diyemezsin...İkincisi senden büyüğüm. Tarafım seni ilgilendirmez ve sana hesapta vermek zorunda değilim. İnan bana Hufflepuff ta okumak bir sürü inek dolu derslerden başka bir şey bilmeyen Ravenclaw binasından daha iyidir. " dedi ve derin bir nefes aldı. Bu sefer Elfan Alexis'in elinden kurtulamayacaktı. Rosalie'ye göz ucuyla baktı o da sinirliydi...

Gezgin

Bu da ne cesaretti böyle ? Ravenclaw’ lı bücürün teki gelmiş birde utanmadan –ezik- lafını kullanıyordu. Şuan içinden gelen tek şey onun o sinir bozucu suratına koca bir yumruk indirmekti elbet ama bunu yaparsa ceza alacağını adı gibi biliyordu. V bu dönem kötü olaylara bulaşmayacağına dair yeminli olduğu için onu takmayacaktı. Ama bu ona tek bir söz bile söylemeyeceği anlamına gelmezdi. “ Hey bana bak bücür boyun kadar konuşta canımı sıkma benim! “ Cümlesini söylerken bakışları o kadar sertti ki, ses tonu ise fazlasıyla yüksek çıkmıştı. Genelde Slyhterinli züppelerin böyle havalı olduğunu sanıyordu fakat; demek ki arada böyle istisnalarda çıkabiliyormuş. Onun ne haddine gelipte laf atmak? Böyle kişileri henüz gerçekten çözememişti. Yani ne anlıyorlardı ki sataşmaktan, bu onlara zevk mi veriyordu acaba?

İşte şimdi bu çocuğa karşı kin beslemeye başlamıştı. Aslında yapması gereken hemen burayı terk etmekti … Yapamıyordu işte, bir şeyler buna engel oluyordu. Ona –dur- diyordu sanki. Kavga et, ona haddini bildir de dünyanın kaç bucak olduğunu göster! Her şey kendinden büyüklere laf etmek ile bitmiyor deyip saldırmak gibisi yoktu herhalde. Birkaç saniye ruhunu oradan uzaklaştırıp bu kavganın hayalini kurdu. Aklında canlandırdıkça kahkahalar ile gülesi geliyordu. Ama tüm kurduğu bu hayallere rağmen ona sataşmayacaktı, bunun için kendini inanılmaz bir şekilde zorluyordu. Fakat ; ona söylemek istediği birkaç şey daha vardı. “ Bak Ravenclawlı daha fazla ortamı germeden git buradan, inan bana şuan senin o sin-. “ Son anda cümlesinin sonunun kötüye gittiğini fark ederek kendini susturdu ve derin bir nefes aldı. Alexis’ ide alıp buradan gitmek istiyordu yoksa elinden gerçekten bir kaza çıkacaktı. Beline kadar uzanan , uçlarındaki sarılar belirginleşmiş saçlarını hava atmak istercesine savurdu ve onlardan küçük gösteren çocuğa bakarak göz kırptı. Sinsi bakışlarını sürdüren mavi gözlerinin derinliklerinde adeta bir alev yatıyor gibiydi. Sinirlenmekten ve kötü biriymiş gibi gözükmenden nefret ediyordu. Buna daha fazla dayanamayıp, “ Lanet olsun ben böyle kavgacı biri değilim , hemen buradan gidelim Alexis daha fazla ileri giderse haddini Profesörler bildirir. “ diyerek Alexis’ i kolundan tutup çekiştirmeye başladı. Daha fazla korktuğu şey Alexis’ in kavga çıkarmasıydı. İçinden sürekli hiçbir şey olmadan buradan ayrılmak istediğine dair şeyler geçirip duruyordu…

Banned

Hey bana bak bücür boyun kadar konuşta canımı sıkma benim!

Bak Ravenclawlı daha fazla ortamı germeden git buradan, inan bana şuan senin o sin-.

Lanet olsun ben böyle kavgacı biri değilim , hemen buradan gidelim Alexis daha fazla ileri giderse haddini Profesörler bildirir.

Birincisi bana ezik diyemezsin...İkincisi senden büyüğüm. Tarafım seni ilgilendirmez ve sana hesapta vermek zorunda değilim. İnan bana Hufflepuff ta okumak bir sürü inek dolu derslerden başka bir şey bilmeyen Ravenclaw binasından daha iyidir.

Dorion konuşmasını sürekli yarıda kesen kıza doğru baktı. Kendisinin birileri tarafından tehdit edilmesi hoşuna gitmezdi. Dudağını burktu ve omzunda sinsice dolanan yılanının başını okşayarak sinsi bir sesle:

-Hey ezik. Seninle konuştuğum yok ayrıca benim gibi asil kanlı biriyle konuşmaya nasıl cüret edersin. Hem profesörlerin sana nazik olmayı öğretmediler sanırım. Karanlık Lordun yolundan giden birine saygı duymak en önemli derstir değil mi Alexis bunu sen daha iyi bilirsin. Ayrıca söliyeyim en azından Ravenclaw’ın bir gururu var. Karanlık tarafa hizmet edicek zekâları var peki ya sizin neyiniz var ; (dudaklarını büküp yaşlı bir kadının yarı ağlar yarı konuşur vaziyetine benzeterek Alexis’in ağzından konuştu) Bizimde adaletimiz var. Ama adalet Karanlık Lordun pek hoşuna gitmiyor ühü, ühü, ühü!

Yılan omzundan yavaş yavaş boynuna dolanarak Dorion’a kendini sevdiriyordu. Dorion ise ağır adımlarla olduğu yerde yürüyordu.

- Evet benden büyüksün ama ne yazık ki zekan benimkinin ucundan bile geçemez. Yazık! Sana bu ezik arkadaşınla iyi eğlenceler dilemek isterdim ama giden ben olmam. Ama tabii ki burayı terk etmek sizin elinizde dedi ve adımlarını ağır ağır onların olduğu tarafa yönlendirdi. Bir yandan da elinde ki parşömene bir şeyler çiziktiriyordu.

Gezgin

Kan beynine sıçramıştı sanki. Bu koridor sanıldığı kadar sessiz değildi. Bir yanda Rosalie'nin Elfan denilen o bücürü susturmaya çalışması. Bir yanda Elfan'ın Alexis'e söylediği sözler. "Lanet olsun ben böyle kavgacı biri değilim , hemen buradan gidelim Alexis daha fazla ileri giderse haddini Profesörler bildirir" demişti Rosalie. Aslında profesörler haddini bildirse daha güzel olurdu. Ama Alexis'in içindeki intikam arzusu damarlarında yeniden dolaşıyordu. Bu duyguya kapılmayacaktı hayır,kendine engel olacaktı. Ama Elfan'ın sözleri engel olmasına yetmiyor aksine daha da kuvvetlendiriyordu bu duyguyu.
"Hey ezik. Seninle konuştuğum yok ayrıca benim gibi asil kanlı biriyle konuşmaya nasıl cüret edersin. Hem profesörlerin sana nazik olmayı öğretmediler sanırım. Karanlık Lordun yolundan giden birine saygı duymak en önemli derstir değil mi Alexis bunu sen daha iyi bilirsin. Ayrıca söliyeyim en azından Ravenclaw’ın bir gururu var. Karanlık tarafa hizmet edicek zekâları var peki ya sizin neyiniz var ; (dudaklarını büküp yaşlı bir kadının yarı ağlar yarı konuşur vaziyetine benzeterek Alexis’in ağzından konuştu) Bizimde adaletimiz var. Ama adalet Karanlık Lordun pek hoşuna gitmiyor ühü, ühü, ühü!" Karanlık Taraf konusunu niye bu kadar sorun yapmıştı bu çocuk. Alexis bu taraf olayını gizli tutardı ve kimsenin bilmesini istemezdi. Ayrıca bunu sorunda etmezdi. Ama bu Elfan işleri karıştıracaktı...Kahretsin! Nerden gelmişti buraya. Alexis'in ağzından konuşması iyice sinirini bozmuştu. Bu çocuk Slytherin'e seçilseydi ya...Burda ne işi vardı? Alexis'e göre aptal,gerizekalı ve kendini güya asil kanlılardan görüyordu.
"Evet benden büyüksün ama ne yazık ki zekan benimkinin ucundan bile geçemez. Yazık! Sana bu ezik arkadaşınla iyi eğlenceler dilemek isterdim ama giden ben olmam. Ama tabii ki burayı terk etmek sizin elinizde"
Elfan'ın Alexis'i küçüksemesi,Rosalie'ye ezik demesiyle işler iyice çığrından çıkmıştı. Alexis çok çabuk sinirlenirdi ve yaşanan olayı asla unutmazdı. Burayı terk etmek..Başka isteği var mıydı? Rosalie'ye baktı Alexis;o da siinrliydi ama gitmek istiyordu. Evet gitseler daha iyi olacaktı ama Alexis son bir söz söylemek istedi:
"Mademki asil kandansın iyi dinle o zaman. Senin zekanın yanından geçemem ve geçmem çünkü o zekanın senin gibi bücürlerde boşa durduğunu hepimiz biliyoruz. Özür dilemekte asilliktir unutma o yüzden senin gibi gereksiz büyücülerle aynı tarafta olduğum için özür dilerim. Ama benim karanlıktan vazgeçmey niyetim yok...Safkanlık herkese öyle ben safkanım diye dolaşmakla değil bunu gizlemekle olur. Güya asilsin ama nasıl davranacağını bile bilmiyorsun. Hadi Rosalie gidelim...Caprice yine parti düzenleyecekti. Kaçırmayalım" diyerek Rosalie ile çıkışa doğru yürümeye başladı. Rosalie'ye fısıldayarak "Ben su püskürtme büyüsünü yaptığımda var gücümüzle koşacağız tamam mı " dedi. Rosalie den onayı aldıktan sonra arkasını döndü. Elfan'ın yüzünde "zafer kazanmış"ifade vardı. Bu ifadeyi sulamak çok eğlenceli olacaktı. Asasını ona doğru yöneltti ve Aqua Erecto dedi. Daha sonra Alexis çıkışa doğru yöneldi.

Gezgin

“ Bana bak seni koca bebek , git altına bezini bağla da sonra başımıza iş açma tamam mı? “ Bütün bu kelimeler ağzından bir çırpıda çıkmıştı. O kadar sinirlenmişti ki terbiye sınırını fazlasıyla aşmış, hatta buna hiç aldırmıyordu bile. Aslında ona daha fazla sövmek geliyordu içinden. Burada daha fazla kalıp onunla tartışmanın uzamasına hiç niyeti yoktu. Ayrıca onun seviyesine düşmeyi de istemiyordu. Aptal bir üçüncü sınıf öğrencisi işte diyerek kendini teselli etmeye çalışıyordu sürekli. Tam bir söz söyleyecekken, Alexis konuşmaya başlayıp gerekli cevabı ona çoktan vermişti zaten. Bunun üzerine Rosalie bir kahkaha patlatarak güldü. Gerçekten de o çocuk asil olduğunu mu sanıyordu ? Safkanlılığıyla mı övünüyordu yani? Sanki Rosalie yada Alexis safkan değildi! Hufflepuff’ a seçilmeleri de ayrı bir gururdu … Adaleti simgelemek kadar gurur verici bir şey olmazdı herhalde. Karşısında duran çocuğa gerçekten acıyordu. Çocuğun adı Elfan olmalıydı. Rosalie içinden *adında bile hayır yok* diye geçirdi sinsice. Neredeyse alev püskürten bakışları Elfan’ a odaklanmıştı. Ona bir güzel dalıp asilliğinin peş para etmediğini göstermek Rosalie’ in sadece birkaç saniyesini alırdı elbette. Fakat Rosalie asıl asilliğini göstererek bu olayı daha fazla büyütmek istemedi. Alexis de bunun farkına varıp Rosalie’ i çekiştirerek gitmelerini dile getirdi. Tabii bundan önce Alexis’ in Elfan’ a koyan o konuşması Rosalie’ i gerçekten etkilemişti. Hatta Alexis çocuğun suratına acınacak bir yüz ifade ile bakıp o kelimeleri bilmiş bilmiş söylerken Rosalie’ e eliyle ağzını kapatmış kıkırdıyordu. Şimdi ise ikiside koridorlarda yürümeye başlamıştı. O anda Alexis su püskürtme büyüsü yapacağına dair bir şeyler fısıldadı kulağına. Bu fikri gerçekten çok sevmişti. Rosalie hemen onayladı ve ikisi de koşmaya başladılar. Alexis hızla asasını Elfan’ a doğru yöneltip büyüyü yaptı ve ikisinin de kahkahaları yasak koridorda yankılandı… Alexis ile beraber çıkışa yönelip oradan ayrıldılar.