-Lanet olsun, uçuşan kurabiyeler aşkına Lea. Bedenim de bazı teknik arızalar var, onları hemen halletmem gerkiyor. Sen bir baksana bizim velet hala orada mı?
Lea’nın donuk bakışları kanın görüntüsüyle az da olsa renklenmişti lakin bu da Caprice’nin istediği ilgiyi görmesini sagyalamamıştı, hala Lea onunla değil önündeki kitapla ilgileniyordu. Kütüphanenin loş ışığında kulağına ayaksesleri geldi. Dönüp baktıklarında Caprice kendi sınıfından bir arkadaşını gördü. Lea kadar yakın olmasa da o da onun ahbabı idi. El sallayarak yanlarına davet etti. Lea’nın yanına sandalyesini yaklaştırarak fısıldarken, bir yandan da çaktırmamaya çalışırken daha ne kadar komikleşebileceklerini düşünüp gülümsemişti.
-Lea burada ayrılalım, ve unutma yarından sonraki gece yasak kitaplar bölümünde buluşuyoruz. Sakın bişi deme, ne kadar tehlikeli olduğunu ben de biliyorum ama bunu öğrendiğimiz de elimize nasıl bir koz geçeceğini aklın eriyor mu? Bir düşün.
Bu kelimeler ona,Lea kızgın bir bakış kazandırdı. Hala durumun farkında değildi, yakın arkadaşının Zay üyesi olduğu şu ana tahmin edememiş olması onun suçu değildi, Caprice kendini çok iyi koruyordu. Aaron ile yapacakları son toplantıda bu buluştan söz edip etmemeyi aklının bir köşesine not etmeyi de ihmal etmedi.George’un yanlarına gelmesiyle gizlilik bitmiş konu geçici süreyle kapanmıştı..
-Selam George, senden bir şeyrica edebilir miyim?
-Selam Caprice, elbette nasıl yardımcı olabilirim?
-Her zamanki gibi centilmenlerin bir numaralı adamısın. Bana hastane kanadına kadar eşlik eder misin? Başkan olmam hiç bir şeyden korkmadığım anlamına gelmez değil mi? Oradan hiç hoşlanmıyorum.
-Elbette Caprice de ne oldu! Koluna girmemi ister misin?
-...
-..
-..
Lea gelen kişiye selam vermeye bile tenezül etmemişti. Caprice arkadaşının kolunda kütüphaneden ağır aksak adımlarla yavaşça yürüyerek ayrıldı. Kitaplarını daha sonra da alabilirdi. Üstünde baş harfleri yazan kitabını kütüphane sorumlusuna emanet ederek oradan ayrılmaları geldiği gibi çıkışı da sessizce olmuştu. İçinden fazla dikkat çekmemiş olmayı diledi. Orada konuşulanlar çok önemliydi ve kimsenin bunu fark etmemesi gerekiyordu. Caprice’nin aklı 4.lanetle tıka basa soru ile doluydu, şimdiden bu bilgiye nereden ulaşabileceğini düşünüp duruyordu. Gerorge’ kendi kendine konuşuyor, sorular soruyor alamadığı yanıtları onun hasta oluşuna bağlıyordu. Acaba gerçeği bilse, Caprice’ye gene yardım eder miydi?
Anasayfa 
