Şaka olmalıydı, Marcus da mı hoşlanıyordu? Doğru mu duymuştu? O son sözlerini duyduğunda hayat bir an içinde olsa onun için durmuş gibiydi. Hızlı tempo ile atan kalbi daha da telaşlanmış gibiydi adeta. Gözlerindeki umut daha da büyümüş onu seyrediyordu. Onu seyretmeye o kadar dalmıştı ki, Marcus’ un son söylediklerini ancak birkaç dakika sonra algılayabildi. Hemen yüzünde küçük çocukların sevindikleri ifadeyi belirtip , sırıttı. “ Evet, dolaşalım. “ Rosalie hayatının en mutlu anını yaşarken yavaşlamış olan yağmur; bir anda tekrardan şiddetlenmişti. Kara bulutlar gökyüzünü kaplamış, sanki onlara şeytanca gülümsüyor gibi geliyordu. Her şey bir günde ne kadar çok değişmişti. Elleri bomboşken biranda aşk ile dolmuştu. O masum, küçücük yüreği tekrardan birine bağlanmıştı… Artık çıkmaz sokaklarda değildi. Bir daha da olmayacaktı herhalde. Hayatın bir parçasına tutunmuş giderken, mutluluğu yakalamıştı. Şimdi nasıl mutlu olmazdı ki? Peki ya bu olayı ailesine nasıl açıklayacaktı acaba? Bu durumda Marcus ile biraz aile hakkında konuşma isteği duydu ister istemez. Yavaş adımlar ile aynı anda ilerlerken gözlerini ilerideki bir noktaya odaklamış, kendini soru sormaya hazırlıyordu. Acaba şimdiden onu çok fazla soru yağmuruna tutsa , ayıp mı kaçardı? Elinde değildi, onu gerçekten fazlasıyla tanımak istiyordu. Yumuşak bir ses tonu ile konuşmaya başladı, ” Marcus, ailenden bahsetsene biraz. “ Bunu söylerken biraz zorlanmıştı. Sonuçta ailesi hakkında bilgi almak istiyordu ve daha her şey taptaze yeni iken.
Ondan belirsiz bir cevap beklerken düşüncelerini tekrardan başka yöne dağıtmaya çalıştı. Çünkü öbür türlü zaman hakikatten geçmek bilmiyor gibiydi. Belirginleşmiş gözleri o sırada rüzgarın estiği yöne doğru takıldı. Geçirdiği bu güzel günün büyüsü bozulmamalıydı. Hep kalmalıydı, sonsuza dek… Ancak nedense aklına Kim ile yaşadığı o korkunç yasak orman macerası gelmişti. Aslında bir gün aynı macerayı Marcus ile de yaşamak isterdi. Aşkıyla birlikte macera; kulağa gerçekten oldukça hoş geliyordu aslında. Rüzgardan savrulan saçları, belirsiz bir noktaya dalmış gözleri, anlamsız bakışları ile taam anlamıyla şuan ruhunun burada olmadığı belliydi. Daha Caprice’ e bugünü anlatacaktı.. Onun yorumunu şimdiden tahmin edebiliyordu. ‘ Oh, tatlım yine mi aşk rüzgarları esiyor? ‘ diye kendi kendine Caprice ‘ in bugün yapacağı yorumu kurdu kafasında. Nede olsa kızlar arasında aşk meleği gibi biri olarak biliniyordu. Aptalca düşünceler ile boğuşmaya başlamıştı yine, hatta son düşündüklerinde ister istemez sırıtıp beyaz dişlerini tekrardan sergilenmişti. Herhalde bugün yaşadıklarını en az yedi-sekiz kişiye anlatması gerekecekti. Daha bunu düşünmesi bile sıkıcı geliyordu. Aslında anlatmayıp geçiştirebilirdi fakat ; buna da Rosalie dayanamazdı.
Bu düşüncelerin arasında kaybolmuşken birde kendi ailesini nasıl tanıtacağını düşünüyordu.. Disiplinli,safkanlılığa önem veren,iyi tarafı destekleyen, İtalyan kökenli bir aile işte… Bunu söylemenin nesi zordu? Acaba Marcus’ un tepki vermesinden mi korkuyordu yoksa ailesinin tepki vermesinden mi? Aslında olaya geniş açından bakılırsa ailesi çokta kötü değildi ki . Ayrıca Marcus da bir Gryffindor öğrencisi olduğu için onu sevinçle kabulleneceklerine dair umutları da açıkçası vardı. Gerçi daha bunları düşünmek için ikisininde önlerinde aylar hatta seneler vardı... Şimdi telaşlanmanın anlamı neydi ki? En iyisi belli bir süre sadece kendi mutluluğu üzerine yoğunlaşmaktı.
Anasayfa 
