Açılış Şöleni (I.Dönem)

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Aysa sabah erkenden uyanmıştı.Okul için yine heyecanlıydı.Arkadaşlarını,ders kitaplarını özlemişti.Yavaşca yataktan kalktı,üzerini giyinip aşağıya indi.Mutfağa girdiğinde babası yine ordaydı.Nerdeyse annesi ve babası hiç ayrılmamış gibi hissediyordu.İkisinide öpüp masaya oturdu.Sessizce günlük konuşmaları dinledi.Aklı arkadaşlarındaydı,acaba onlar ne yapıyorlardı.

İstasyona vardığında etrafa bakındı.Tanıdığı arkadaşlarına selam veriyor,kısa sohbetler yapıyordu.Arada bir gözleri yeni gelen öğrencilere çarpıyordu.Hafifce gülümsedi,ne kadar da heyecanlıydılar...

Annesine babasına sarılıp,yavaşca trene bindi.Biraz etrafı izledikten sonra kitabını açıp okumaya başladı.Bir yandanda Luke nerede diye düşünüyordu.Yazın görüşmüşlerdi ama şimdi görememişti onu.Düşüncelere o kadar dalmıştı ki.Okula geldiklerini çok geç fark etti.Trenden indi.Şatoya içi ısınarak baktı.

Ahh buraya gelmek ne büyük bir mutluluk diye düşündü.

Şatoya geldiğinde neşe ile içeri girdi.Gözleri sevinçten parıldıyorduTavan yine her zaman ki gibi süslenmişti.Salon yine her zaman ki gibi gürültülüydü.En büyük şamata da Gryfindor'dan çıkıyordu.Yerine oturdu.arkadaşları ile sohbete başladı.

Kulağına seçmen şapkanın şarkısı çarptı.Dinlemeyi düşünmedi bile iki senedir ezberlemişti artık.Bir süre sonra şarkı bitmiş ve seçim törenine sıra gelmişti.Zevk ile birinci sınıfların heyecanını izlemeye başladı...

Misafir

Tanrım ne kadar da sinir bozucu bir tren yolculuğuydu. Harew girerken yere düşüp herkesin önünde rezil olması yetmemiş gibi bir de hiçbiryer kalmadığı için 4. sınıf grfindorlarla dolu bir vagona yerleşmişti. Gün nasıl daha sinir bozucu olabilir diye düşünüyordu ki Snakes kafesinden çıkıp grfindorlu kızlardan birine bulaşmaya başlamıştı. Artık dayanamayacaktı.

Yolcuğunun kötü geçmesinden daha beter birşey varsa o da okul müdürünün değişicek olmasıydı. Yeni ve genç bir okul müdürü ne kadar başarılı olabilirdi... Bu tartışılırdı. Bu mertebeye çok daha asil birileri gelmeliydi. Mesela bir Black.

Bu düşünceler kafasında dolanırken aniden bir şarpmayla kendine geldi. Önünde durmuş kendi yaşlarında bir çocuğa çarpmıştı. Çocuğa dik dik baktı. Çocuğu yakasından kavradı ve uzun boyundan faydalanarak onu yukarı kaldırdı. Artık hogwarts içinde olduğundan büyü yapabilirdi. Bunu düşünerek asasını çıkartıp öyle hızlı bi şekilde çocuğun boynuna dayamıştı ki asanın sütündüğü yerlerde küçük bir kırmızı çizgi kalmıştı.

Bir daha asla benim önümdeyken durma...!

Dişlerinin arasından çıkardığı ses çocuğu daha da ürkütmüştü. Sonra çocuğu yere doğru ittirdi. Çocuk tökezledi ama düşmedi bu arada Müdürün sesi duyuldu. Birşeyler söyledi ama arkadan pek te anlaşılmamıştı. Salondan içeri girdiler. Herkes yerine geçti ve şapkanın klasik şarkı söyleme seansı başladı. Bundan her sene nefret etmişti. Tekrar duymak midesini bulandırmaktan başka bir işe yaramıyordu. Ve işte başlamıştı...
Bu şapka, derseniz, çirkin mi çirkin!
Ama öyle hemen karar vermeyin.
Toz olurum varsa benden güzeli,
Eşsizim kendimi bildim bileli.
Ne kasket dinlerin ne de silindir,
Şampiyonluk kaçmaz, hep bana gelir.
Hogwarts okulunda Seçmen Şapka'yım,
Her gün, her ay, her yıl başka başkayım.
Karşımda şöyle bir ürperin biraz
Dünyada hiçbir şey gözümden kaçmaz.
Eğer geçirirsen beni başına
Gideceğin yeri söylerim sana.
Seni Gryffindor'a yollarım belki,
Zamanla olursun aslanın teki,
Yiğittir orada kalan çocuklar,
Hepsinin yüreği, nah, mangal kadar.

Belki de düşersin Hufflepuff'a
Haksızlığı hemen kaldırıp rafa
Adalet uğruna savaş verirsin
Her yere mutluluk götürmek için.
Ravenclaw kısmetin belki,
Oradakilerin hiç çıkmaz sesi,
Mantıktır onlarca önemli olan,
Öyle kurtulurlar tüm sorunlardan.
Düşersin belki de Slytherin'e sen,
Bir başkadır sanki oraya giden,
Amaçları için neler yapmazlar
Açıklasam bitmez sabaha kadar.
Giy kafana beni! Çekinme sakın!
Birinci koşul bu: Korkmayacaksın!
Hiç kimseye gelmez kötülük benden,
Şapkalar içinde en uysalım ben."

Off sonunda bitti. Zihninde sadece son kelimeler kalmıştı. Belki de hala odada yankılandığı içindi.

Şapkalar içinde en uysalmış o. Tabi ya zaten normal şapkalar da insanı parçalar bu sadece beynini şişiriyor çünkü.

Slyterinden büyük bir kahkaha tufanı geldi. Herkes katıla katıla gülüyordu. Bu birkaç dakika sürdü. Ardından seçmen şapka öğrencileri seçmeye başladı. Slyterine gelen her öğrenci bir avantajdı bu sebeple her slyterinli öğrenciyi alkışlıyordu.

Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Lideri

Seçmen Şapka görevini yapıyordu her şölende olduğu gibi. Kimi zaman bir anda Slytherin, kimi zaman Ravenclaw, kimi zaman Gryffindor, kimi zaman ise Hufflepuff diye bağırıyordu öğrencilerin binasını. Tuhaftır ki yeni öğrencilerin çoğu bu sene Ravenclaw ve Slytherin'den çıkmıştı. Bu yüksek sayı Hogwarts'da pek görülmemişti. Bunu önemsemeyerek seçmen şapkanın söylediği şarkıyı dinliyordu. Yine aynı şarkıyı söylemişti. Göz ucuyla öğrencilere bakıyordu. Onlarda bu şarkıdan epey sıkılmışa benzesede şapkanın görevi buydu. Sonunda yapması gereken tüm görevlerini bitirmişti kadim şapka. James onu alıp masanın üzerine bıraktı. John ise oturduğu koltuğundan kalktı. Konuşmayı yapacağı yere doğru birkaç adım attı. Yere doğru bakan kafasını kaldırdı ve tüm masadaki öğrecilere baktı. Konuşmasına başlayacaktı artık..

"Hepiniz tekrar hoşgeldiniz. Bu yıl Hogwarts müdürlüğüne atandım ve bu benim buradaki ilk yılım olacak. Sizlerden dönem boyunca kurallara dikkatle uymanızı istiyorum. Arazide yer alan ve Hogwarts'dan pekde uzak olmayan ormana herkesin girmesi yasaktır. Macera peşinde koşup ormana girmeyi sakın denemeyin. Orman isminde olduğu gibi yasaktır. İçerisinde tehlikeli yaratıklar bulunuyor. Sihirli Yaratıkların Bakımı profesörü sizi ormana biraz yaklaştıracak ve birkaç sihirli hayvan gösterecek. Ancak ormanın derinliklerine kadar inmeyeceksiniz." Öğrencilerin iyice sıkılmış olduğunu fark etti. Aynı zamanda acıkmış olduklarınıda düşünüyordu. Sözünü artık kısa kesmek istiyordu. Noktayı koymak... "Hepinizin uzun bir yolculuktan sonra acıktığınızın farkındayım. Hepinize tekrar hoşgeldiniz diyorum.. Yemeklerinizi yiyebilirsiniz. Şölen başlasın!" TÜm masaların üstü bir anda yemeklerle doldu. Hogwarts cinlerinin hazırlamış olduğu yemekleri hızla yemeye başlayan öğrencileri izlerken tekrar koltuğuna oturdu. Sol tarafında James, sağ tarafında Ernest vardı.

Duvarlarda asılı olan ahiziler bir anda sallanmaya başladı. Herkes tedirgin bakışlarla ahizelere bakıyordu. Ne oluyordu orada? Ahizelerin sallanma hızı ve şiddeti git gide artıyordu. "Neler oluyor?" Profesörlerin de tedirgin bakışları vardı. Büyük Salon'un kapıları kapalıydı. Hogwarts'ında tüm dış kapıları kapatılmıştı. İçeriye birilerinin girme ihtimali olamazdı. Tüm geçitlerin kapatılıp, kapatılmadığı bizzat kendisi denetlemişti. Büyük Salon'un devasa kapıları bir anda patladı. Yüzü maskeli birçok kişi etrafa büyü savurmaya başlamıştı. Ölüm Yiyenler'di bu kişiler.. "Ernest öğrencileri buradan çıkar lütfen. Çabuk!" Ölüm Yiyenler'in yolladığı büyülerin çoğu Gryffindor masalarına denk geliyor, bazıları öğrencileri buluyordu. Asasını çıkardı çabucak. Profesörlere de işaret etti. TÜm profesörler ölüm yiyenleri uzaklaştırmak için harekete geçerken o bir patronus oluşturdu. "Tüm Yoldaşlık üyeleri.. Acilen Hogwarts'a!" Bir kez daha patronus oluşturdu. O an olumlu şeyler düşünmeyi başarıyordu zor da olsa.. "Sihir Bakanlığı'na.. Ben Hogwarts müdürü John Nicholas Anthony. Ölüm yiyenler Hogwarts'a geldiler. Acil olarak seherbaz gönderilmesini talep ediyorum." Patronusların gittiğinden emin olur olmaz karşısına çıkan ölüm yiyenlere büyüleri savurmaya başlamıştı. "Sectumsempra!" Büyülerin isabet ettiği ölüm yiyenler geriye doğru savrulsada vazgeçmiyor tekrar üstlerine doğru gelmeye başlıyordu. Ölüm Yiyenler'in sayısı arttıkça tedirgin oluyordu artık. Onları uzaklaştırmak için en güçlü büyüleri denemek zorundalardı artık. "Cleatus!" Bu büyüyü yapmayı çokta istemiyordu aslında ama o an onları uzaklaştırmak için en güçlü büyüler gerekiyordu..

RP Out: Ölüm Yiyenler'in yolladığı büyüler size isabet edebilir. İsteyen rp'sini o şekilde yazabilir. Ancak size bir büyü isabet etmişse karakteriniz yaralanmış sayılır. Bir süre rp'lerinizi buna göre yazmak zorunda kalırsınız.

Gezgin

Evet, işte büyük an gelmişti. Yeni okul müdürü kürsüye çıkmış ve konuşmaya başlamıştı. Herzamanki klas hatırlatmalarda olsa, luke söylenenlere değil müdürün üzerindeki ciddiyete bakıyordu. Ona laışmıştı, evet! Yeni müdür herşeyin aydınlığı, ışıltısı olacaktı. Öğrencilerin üzerinde oluşan sıkkınlığa hiç pas vermeden okul müdürünün şöleni başlatmasını izlemişti. Ona hafifçe bakarak gülümsemiş ve John'a dönmüştü. Bir yandan eline çatalını almıştı;

'-Harika bir müdür olucak. Sencede öyle değil-?...'
Sözü kesilmişti. Büyük salonun birden titremesi ile beraber tüm öğrencilerin bakışları önce profsörler masasına, daha sonra kapıya yönelmişti. 1. sınıflar zaten okulu ilk görünce şaşkınlık ve korku içerisinde kalmıştı. Şimdi ise bir takımı ağlıyordu....

Büyük salon kapısının hızla çaılması ile siyah kukuletalı admaların içeriye girmesini korku dolu gözler ile izlemişlerdi. Ne olduğunu anlamadan çatalına gelen bir büyü, onun elinden fırlayıp bir buta battığını fark etmişti. Sol eli asasına kaysada, büyük salondan koşmaya bşalayan öğrencilerin sayesinde oturduğu yerden yere düşmüştü.... Her baştan bir çığlık yükseliyordu. Luke ise acı ile ayağa kalkmış ve belini tutmuştu. Gözü Slytherin binaısna kaymıştı. Tanrım! Ne kadar pis gülüyorlardı!

Kalabalık ile çıkışa yönelmişti. Aslında gitmek istememişti, sürükleniyordu. Arkasına dönüp John'un ve Alain'in olup olmadığına bakmaya başlamıştı. Yoklardı! Telaşa girmişti. Streslenmişti! Birkaç metre ötesinde siyah cüppesi içinde bir ölüm yiyen duruyordu. Hızlı bir tempo ile kalabalıktan çıkmış ve çığlık çığlığa böğürmeğe başlamıştı;

'-JOHN! ALAİN! JOHN....!!'
İşte onları görmüştü. Hızla onların yanına ilerledikten sonra bir asanın ona doğru acımasızca kaydığını görmüştü. Sol elini cüppesinin içine atarak hızlı bir tavırla sihirli sözleri mırıldanmıştı. Mavi kıvılcımın yılan gibi havada süzülüp karşısındaki adamın asasına çarpmasını umuyordu;

'-Expelliarmus!'

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"Hepiniz tekrar hoşgeldiniz. Bu yıl Hogwarts müdürlüğüne atandım ve bu benim buradaki ilk yılım olacak. Sizlerden dönem boyunca kurallara dikkatle uymanızı istiyorum. Arazide yer alan ve Hogwarts'dan pekde uzak olmayan ormana herkesin girmesi yasaktır. Macera peşinde koşup ormana girmeyi sakın denemeyin. Orman isminde olduğu gibi yasaktır. İçerisinde tehlikeli yaratıklar bulunuyor. Sihirli Yaratıkların Bakımı profesörü sizi ormana biraz yaklaştıracak ve birkaç sihirli hayvan gösterecek. Ancak ormanın derinliklerine kadar inmeyeceksiniz."
"Hepinizin uzun bir yolculuktan sonra acıktığınızın farkındayım. Hepinize tekrar hoşgeldiniz diyorum.. Yemeklerinizi yiyebilirsiniz. Şölen başlasın!"

Masalar bir anda yemek dolduğunda Aysa gülümsedi.Canı bir şey yemek istemiyordu.Etrafı izlemeye başladı.Birden kaşlarını çattı.Duvarlarda asılı olan ahiziler bir anda sallanmaya başlamıştı.Etrafına baktığında herkes onun gibi tedirginleşmişti.Ama içeri birinin
içeri girmesi imkansız değil miydi?Bu olamazdı...Bir anda büyük bir sesle yerinden sıçradı.Büyük Salon'un devasa kapıları bir anda patladı.Anında ayağı fırlayıp asasını çıkardı.İçeri bir sürü maskeli ölüm yiyen akın etmeye başladı.Bir çok kişi yerinden
kıpırdayamamıştı bile.Slytherin'ler ne kadar da neşeli görünüyorlardı.Ölüm yiyenler özelllikle Gryffindor'a ateş ediyorlardı.Aysa o anda bile gözlerini devermekten kendini alıkoyamadı.Etrafına baktığında okul müdürü bir çok yere
mesaj gönderiyordu.Aysa o anda Luke'u gördü koşarak yanına gittik

Luke ne yapıcaz?ben kalıp savaşmak istiyorum

Vakit yoktu,o yüzden Aysa direk konuya girmişti...

Gezgin

John vakurlu bir tavırla önceki seneleri düşünüyordu.Örtülü yemekler iştahla yenmeyi bekliyordu.Müdürün açılışı yapmak için konuşmasından sonra bir sürü çocuk mırıldanmayı keserek onu dinlemeyi koyulmuştu.Avizeler tüm güzelliği ile tavanda duruyor ve sihirli gök ihtişam saçıyırdu.Müdürün konuşması kulağını doldururken yüzünde meraklı bir bakış vardı.kurallar aynıydı.İlk yıllarını hatırladığında henüz o yaşta dalıvermişti neden yasaklandığını merak ederek.Neyse ki sağ salim kurttulmuştu.Luke... o hep yanında olduğu gibi o zaman da yanında olmuştu.Gerçekten de en iyi anlaştığı kişiydi ki bir çok kişiden daha öncesinde tanıyordu onu.Müdüre kaydı gözleri bakışları zeki ve ciddiydi.İyi birine benziyordu.Acaba bu klasik açıklamalara kimlerin uyacağını düşünüyordu.Acaba yeniler arasında

Önünde yemekler belirirken sırıtarak yemeğe koyulmuştu.İştahla yemeklere saldırmaya koyulmuştu ki o da ne? Yanında konuşan Luke'un sözlerini ortada kesen şey olmuş ve her yer sallanmaya başlamıştı.Muggleların deprem dediği şey burda oluyor olamazdı.Hem hogwarts sert bir kayanın üzerindeydi.Hem de sihirlerle korunan bir yer için bu muggle fikri oldukça saçma bir şeydi zaten.Peki ne oluyordu.Avizeleri sallandıran bu yılların okulunu sarsan o şey ne olabilirdi.Sonra gözleri kısıldı.Kapıyı patlatan ölümyiyenler içeri dolmuştu.İyi de hangi lanet adam almıştı onları buraya?Kaşları çatılarak doğruldu.Bir zeherbaz olmak istiyordu değil mi?Al işte fırsat çıkmıştı.

-O zaman Aysa... Hiç durma gitmek istemeyeni kimse zorla buradan götüremez... dedi ve gözlerini ölümyiyenlere doğrulturken yemeğe başlayacakken içeri dalan ölümyiyenlere kimle baktı.Luke'un yanına sağ çaprazına geçti ve asasını doğrulttu.Luke'un yolladığı ölümyiyenin yanındaki büyücüye asasını doğrulttu ve hızla sihirli sözcükleri söylerken konsantre oldu.Asasını ilerideki sandalyeye doğrıltmuştu çaprazındaki ölümyiyene vurması onun dengesini kaybettirebilirdi.

-Evertastartin!!! dedi haykırırcasına

Gezgin

" Lorraine, Lorraine, buraya ! "

Trenden inerken adının seslenilmesiyle bir grup ağacın bulunduğu yere dönmüştü. Annesi, elinde minik bir bavulla ve korkulacak derecede sinirli bir ifadeyle kendisine doğru koşuyordu. " Tanrım ! Nasıl unutum ! " diye düşündü eliyle alnına vururken. Bu seneki ders kitaplarının bulunduğu bavul.. Yanına o kadar çok eşya almıştıki, diğer koca bavula sığdıramamıştı bunları. Elinden geldiğince 'şirin' bir ifadeyle yanına gelmiş ve sinirle bavulu eline tutuşturan annesine baktı. Bu kalabalığın gürültüsünde anlaşılmayan bir kaç uyarıda bulunup kıza sarılarak aynı hızla uzaklaştı. Diğeriyle birlikte taşımakta zorlandığı bavulu yerde sürükleyerek, öğrenci denizinin içine daldı. Bir yandan elinden geldiğince hızlı yürümeye çabalarken bir yandanda parmak uçlarında bir kaç sm yükseldi ; ne Sintié'yi, ne Karyn'i, nede Alain'i görebiliyordu. Anlaşılması zor birkaç şey homurdanarak gözlerini devasa şatoya çevirdi bu kez. Şuana dek heycanının farkına varamamıştı. Yeni yeni hissediyordu. Gözleri, camlardan süzülen ışıkların yansımasıyla parıldıyordu, kalp atışlarının hafifçe hızlandığını farketti. İlk günüymüş gibi hissediyordu. Histerik bir şekilde sırıtırken gözleri biraz ilerideki, uzun boylu ve esmer öğrenciye kaymıştı. Uzun sayılabilecek saçlarıyla Lorraine'e birisini hatırlatıyordu. " José.. " Kalp atışları dahada hızlanırken, aklına Hogwarts'daki arkadaşlarının her birinin ismi geldiğinde mutluluk seviyesi artıyordu. Kalabalıkta birbirini iterek geçen, diğerlerini sıkıştıran öğrenciler yüzünden terlemeye başlamıştı. Biraz daha yürüyemeyeceğini düşünmeye başlayacakken devasa kapının gölgesinin bir anlık yarattığı karanlıkta irkildi. Gelmişlerdi ! Kalabalık hızlanırken kendiside neredeyse koşmaya başlamıştı.

Salona varabildiğinde ise müdür konuşmasını neredeyse bitirmiş, masalar bir çok çeşit yiyecekle dolmuştu. Kendinden emin bir şekilde Ravenclaw masasına doğru ilerleyince Alain, Karyn ve Sintié'yi gördü. Başıyla hafifçe selam vererek bulduğu ilk boş yere oturdu. Birinci sınıflar utangaçca etrafına bakınıyor, büyük sınıflar ise yaz boyu görüşemedikleri arkadaşlarıyla anılarını paylaşıyorlardı. Seçimi kaçırmak üzmüştü onu. Gözlerini önce, tekrar Ravenclaw masasında, ardından Slytherin masasında gezdirdi. Aradığını bulamamıştı ama.. İç çekerek dudaklarını büktü. Gözleri, alışkanlıktanmış gibi gerçek gökyüzü gibi görünen tavana ve havada süzülen mumlara kaydı. Masaların arasında dolaşıp öğrencilere selam veren hayaletlerdede bir değişiklik yoktu. Herşey, her sene başında olduğu gibiydi. Belki normal, büyücülere göre sıradan fakat mutluluk verici.. Önündeki altın kadehindeki balkabağı suyundan bir kaç yudum alıp az önce farkettiği Jhon'a selam vermeyi planlarken salondaki ani panik dikkatini dağıtmıştı. Kocaman meşe kapı sarsılarak açılırken içeriye siyah kukuletalı insanlar hücum etmişti adeta. Asalarını saniye kaybetmeden çekmiş ve oldukça etkili lanetler yollmaya başlamışlardı çevreye - özellikle Gryffindorlara. Masanında sallanıp bir kaç kadehin düşmesine sebep olacak bir şekilde ayağa fırlamıştı. Hemen sağındaki Jhon'un asasını çekmiş ilerideki ölümyiyenlere büyüler yollamakta olduğunu farketti. Bir eli asasına gitmiş, hızla çekip ileriye doğrultmuştu. " Hatırla, şapşal, hatırla !! " Beyni inanılmaz bir hızla çalışırken ağzını hatırladığı en etkili büyü söylemek için açılmıştıki..

" Expelli.. - Aman Tanrı'm ! "

Asasını çıkardığını gören ölümyiyenlerden biri, Lorraine'in yapmayı düşündüğü büyüyü kendisine yapmış ve sonucunu umursamadan diğer kurbanlarına dönmüştü. Geriye doğru savrulup başını sertçe masaya çarparken farkında olmadan bir şeyler haykırmıştı.

" Ah, pislikler ! "

dedi şaşılacak derecede acı dolu bir tınıyla. Çarpmanın verdiği acıyla gözlerinin yanmaya başladığını hissediyordu. Etrafta koşup asasını sallayan siluetler bir bulanıklaşıp bir netleşiyordu. Kendisinden metrelerce uzağa fırlayan asasına ulaşması çok zordu şimdi. Ayık kalmaya çalışırken bir eliyle başını tutuyordu..

Misafir

Nihayet görevini bitirmişti eski şapka. Bu uzun merasimin bitmesine seviniyordu herkes, 1. sınıflarsa bir binaya yerleştirilmenin mutluluk ve huzurunu yaşıyordu. Alarié yeşil gözlerini etrafta dolaştırıyor, kendisine selam veren tanıdık öğrencilere karşılık veriyordu. Kahverengi, beline dek uzanan saçlarını eliyle geriye doğru attı, bu okula ilk gelişini anımsamıştı şimdi. Ne kadar heyecanlıydı, onu nelerin beklediğini bilmeksizin ne kadar mutluydu. Seçmen Şapka'nın onu bir binaya verirkenki sözlerini anımsadı; Meraklı olmak güzeldir evlat. Merak edenler zeki insanlardır. Rowena Ravenclaw'ın yurdu iyi sayılır ha! Offff...! Bu ne bencillik! Biraz da etrafındakileri düşünmelisin Cardone. Kızma hemen! Bu ne sabırsızlık! Pekâla.. Öyleyse sana koca bir dönemde kucak açacak binan geliyor. RAVENCLAW!
. Ravenclaw olduğunu öğrendiğinde sevincinden neredeyse havaya uçacaktı. Her zaman bu binayı hedeflemişti, zeki, başarılı, çalışkan ve mantıklı öğrencilerin bir araya toplandığı bu binayı...

Gözlerini karşıdaki Gryffindor masası üzerinde dolaştırdı, Toma'yı arıyordu nitekim kısa bir süre sonra gözlerini belirli bir noktada sabitledi, Toma'da oldukça mutlu görünüyordu. Hayatta onu anlayan yegane insandı Toma, biricik arkadaşı. Ona doğru bakan Japon büyücüye göz kırptı, kısa bir süre bakıştılar, sonra müdür kürsüye çıktı ve Alarié gözlerini onda odakladı. Oldukça gençti, hatta bildiği kadarıyla Hogwarts'ın gelmiş geçmiş en genç müdürüydü, bu onun çok başarılı ve azimli olduğunu gösterirdi bu nedenle onu tebrik etmek gerekirdi, elbette ne kadar iyi bir müdür olduğunu zamanla göreceklerdi...

Her yıl yapılan o konuşmalardan hiçbir farkı yoktu, müdür değişmişti ama sıradanlık hala aynı sıradanlıktı ne yazık ki! Yasak Orman tehlikelidir, oradan uzak durun vs. pek çok kural... Geçen yıl yasak ormana öyle çok gitmiştiki sayısını bile anımsamıyordu, evet gerçekten korkutucu bir yerdi ama öyle büyük bir tehlikeylede karşılaşmış değildi, hem maceraperestti ve tehlikeyi seven bir yapısı vardı. Tehlike onu korkutmaktan çok eğlendirirdi. Müdür kuralları hatırlatmakla açılış balosunu olabildiğince sıkıcı bir hale getirirken birden birşeyler olmaya başladı. Alarié'nin anlam veremediği birşeyler. Tahta ve uzun masanın üzerindeki içecek kupaları, tabaklar, şamdanlar, tavandaki ışıltılı avizeler titriyordu şimdi. Duvarda asılı olan tablolar oldukça tedirginleşmişti, etraafta dolaşan bina hayaletlerinden biri "Geliyorlar" dedi çok az kişinin duyabileceği bir sesle. Alarié'nin olup bitene anlam vermesi uzun sürmedi. Sıkı sıkıya kapatılmış tahta sürgülü dev kapı birden bire patladı ve sisin içinden Hogwarts binasına siyah kukuletalı, beyaz maskeli büyücüler doluşmaya başladı, herbiri kendinden son derece emin görünüyordu, asalarına sıkı sıkıya yapışmışlardı, son derece ürkütücü görünüyorlardı, Alarié o panik anının içinde bile düşünceye dalmadan edemedi, acaba o maskelerin altında hangi suratlar vardı? Nedense gözünde birden simsiyah sisli bir yüz canlandı ruh emicilieri andıran ama çok daha ürkütücü olan, korku salan yüzler.

Siyah kukuletalı, maskeli ve kendilerine "Ölüm Yiyen" adını vermiş olan büyücüler oldukça fazlaydı ve her biri hiç vakit kaybetmeden sağa sola büyüler, lanetler yolluyorlardı. Herkes çığlık çığlığa kaçışıyor kimisi orada durup Ölüm Yiyenler'e karşı büyüler yolluyordu. Slytherin masasıda panik olmuştu elbette ama diğerlerine kıyasla çok daha sakindiler, nitekim Ölüm Yiyenler o masaya hiçmi hiç dokunmuyor, zümrüt yeşili ve gri renklerin hakim olduğu yılan desenli armalı formalar giyen öğrencilere olabildğince byüü yollamamaya özen gösteriyorlardı, okulda Slytherin'de ki bazı çocukların Ölüm Yiyenler'in çocukları olduğuna dair dolaşan dedikodular bir kat daha doğruluk kazanıyordu şimdi. Alarié önce üvey kardeşi Chanie'ye doğru baktı, onu arıyor ama karmaşadan ötürü bulamıyordu, neredeydi bu kız? Acaba bir büyümü isabet etmişti yaralanmımıydı, bilmiyordu! Gözüne Toma ilişti, Sintié biraz daha uzağındaydı ve Toma sarışın, narşn yapılı cadıyı korumaya çalışıyordu. Jane diğer tüm Slytherin'ler gibi biraz daha serinkanlı hareket ediyordu, Ortak Salon'a gidiyor gibi görünüyorlardı. Alarié, Toma'nın sesini işitir gibi oldu "Dikkat et!" işte tamda o anda bir lanet kafasının üzerinden milimle geçmişti. ALarié hemen masanın altına doğru eğildi, yerde, dizlerinin üzerinde yarı sürünme yarı emekleme pozisyonunda Gryffindır masasına doğru ilerlemeye çalışıyordu, masanın altından ileriye doğru baktığında müdürü gördü, patronus oluşturup mesaj göndermeye çalışıyor gibi görünüyordu, yardım istiyordu. Tüm profesörler bir yandan öğrencileri oradan uzaklaştırmaya çalışırken biryandan da asalarıyla Ölüm Yiyenler'e büyüler yolluyorlardı.

Hufflepuff masasının olduğu noktada hafifçe doğruldu, hala Cahnie'yi yoklamaya çalışıyordu, bu sırada hemen yanında duran Hufflepuff'lu bir çocuğu kendine çekti ve yeşil ışık saçan bir büyüden -bu muhtemelen Avada Kedavra'ydı- son anda kurtardı, çocuk ona yarım yamalak bir teşekkür etti ve arkadaşlarına doğru ilerlemeye başladı, Alarié cüppesinin kartal işlemeli armanın olduğu noktaya denk gelen yerdeki iç cepten asasını aldı, ince parmaklarıyla asasını sıkı sıkı kavramıştı, tam bir büyü yollamaya niyetlenmiştiki asası birde nelinden fırlayıverdi, Alarié büyünün geldiği yere doğru baktı, kendisinden yaşça daha küçük görünen bir büyücü acemi bir "Expelliarmus" u yanlışlıkla Alarié'ye göndermişti, özür dileyen bakışlarla cadıya baktı, Alarié biraz sinirlenmiş olsada aldırmadı yeniden eğildi ve asasını aramaya koyuldu, neredeydi bu? Ah aptal çocuk, büyüyü nereye yolldığına dikkat etseydi ya! Neyseki arayışları çok uzun sürmedi, yere düşmüş bir meyve sepetinin etrafa saçılan meyvelerinin arsındaydı 11 inç'lik asa, asayı tekrar kavradı ve ayağa kalktı"CHANIE...CHANIE" heryerde kardeşini arıyordu ama ondan hala bir iz yoktu, bu sırada Toma ona eğilmesini işaret etti, yanına gelmişti iki büyücü eğildiler, Toma'nın bir gözü hala Sintié'nin üzerindeydi ama güçlü bir cadı olan Sintié kendi başının çaresine bakıyor gibi görünüyordu, büyücü Alarié'ye " Biraz daha dikkat et, sana birşey olmasını istemiyorum" dedi, ardından cadının yanından kalktı ve Sintié'ye geri döndü. Alarié temnkinli olmaya çalışarak ayağa kalktı, tam yanında bir çocuk yere devrilmişti Alarié çocuğun başında eğilerek "Hey iyimisin? Bana bak, HEY" diyip duruyordu, çocuk kendinde değil gibi görünüyordu bu sırada kendisinden çok daha büyük bir cüsse onu kolundan tuttu ve kenara doğru itti, bir profesördü bu, yerde yatan çocukla ilgilenmeye çalışırken Alarié'ye oradan uzaklaşıp saklanmasını söyledi, ancak genç cadının buna niyeti yok gibi görünüyordu. Hafifçe doğruldu geçen yıl öğrendiği ve oldukkça başarılı olduğu beden kilitleme lanetini aklından geçirerek asasını gözüne kestirdiği bir Ölüm Yiyen'e doğrulttu tüm konsantresini orada odaklayarak "Petrificus Totalus " diye haykırdı...

Açılış Şöleni (I.Dönem)

Açılış Şöleni (I.Dönem)

Similar topics

Similar topics