Söylediklerine bir cevap gelmesi pek sürmemişti. Anlaşılan o akşam karşısında konuşmaya aç bir cadı duruyordu. Bu düşüncesi aklındaki bir şeritten geçip giderken, çarpık bir gülümseme dudaklarına hükmetti. O arada kızın söyledikleri bir kulağından giriyor, bazıları diğerinden geçip giderken bazıları ise düşünülmek üzere gerekli bölmeye yollanıyordu. İlk defa soyadı ile anılmak istemeyen birine rastlıyordu. ‘Dixie’. Bunu istememesinin nedeni ne olabilirdi? Geçmişi ile ilgili manyakça anıları mı vardı? Aile faciası, taraf çatışmaları, ölümler, yalnızlık… Aklında birtakım bulantılar sahnelenirken düşüncelerinden sıyrılmasını sağlayan, tek bir kelime olmuştu. *Slytherin.* Evet, karşısında duran zarif bedenli kızıl cadı, yılanlar takımındandı. Peki şimdi ne yapmalıydı? Aklına gelen her türlü hakareti savurup, çıkan tartışma ile cezaya kalmak nasıldı? Eh, o akşama biraz daha heyecan katardı. Asa çekmek? Ah, hayır. Bundan sıkılmıştı. Gücünü şakalarına veya sözlerine yansıttığında çok daha iyi silahlar ortaya çıkabiliyordu. Bekleyecekti ki ilk hamle ile birlikte haksızlık Slytherin’de olsun.

Düşünceleriyle birlikte gözlerini de Myrenala’ye yöneltti. Kızıl saçların ortasında şen bir hava gezinmekteydi. Ne? Afal bir görüntüsü mü yansıtıyordu? Saniyelerin birbirini kovaladığı bu sessizliği bozmak kendisine düşmeliydi artık, ortam canını sıkmaya başlamıştı. Belli etmemeye çalışarak boğazını temizledi, bu duyguyu pek sevmiyordu.

’’Demek Slytherin? Biliyor musun, yargılama meselesi biraz da kişinin karakterine kalıyor. Safkanlık ve asillikleriyle övünen, hava atmaya bayılan, kendine her konuda üstünmüş havası verenlerdensen farklı olur mesela. Ayrıca Myrenala’yi tercih ediyorum.’’ Son hecelerinin salondaki sessizliğe hücum etmesinin ardından bir anlığına duraksadı. Göğsünün belirgin derecede inip kalkmasına sebep olacak şekilde derin bir nefes aldı. Okulda geçirdiği bunca sene boyunca onlarla olan ilişkilerini göz önünde bulundurunca, bir Slytherin ile sohbet içerisinde olmak tuhaf geliyordu. Myrenala nasıl hissediyordu acaba? Görünüşüne bakılırsa halinden nahoş bir havası yoktu. Eh, konuşmanın ilerleyen fasıllarında durum kendisini belli edecekti nasıl olsa. Şimdilik yapması gereken sadece dudaklarını aralamak ve ses tellerini yormaktı.

’’Tahminlerinin aksine, biraz eğlenmek ve daha çok keşif için buradayım. Bildiğin gibi Hogwarts’ın gizli kalmış birçok bölümü var ve ben bunların bir kısmını biliyorum. Umulmayacak yerlerden geçitler, saklanmış olan nesneler, ayak basılmamış yollar çıkıveriyor. Eğlenceli bir şey’’

Sıkılmaya başladığını hissedebiliyordu. Kupa Salonu’nun bedenine karşı kullandığı soğukluk hissi ürpermesine yol açıyordu. Sevmediği sessizliği devreye girmiş, Slytherin’li kızı dinlemeye başlamıştı. Duyduklarını birleştirecek olursa yapbozun parçaları genelinden oldukça farklı bir görüntü oluşturuyordu. Anlaşılan o ki; kız ya psikolojik problemlerle mücadele ediyordu, ya da kadim şapka büyük bir hata yapmıştı. Okulun bunca yıllık tarihi göz önüne alındığında böylesine bir yapı olağan dışıydı. Saçmalıyor muyum?

’’Doğrusunu istersen seninle ilgili düşünebildiğim en doğru şey, karşımda binadaşlarından farklı bir görüntü oluşturduğun.’’ Sözleri, yüzünün alt kısmına itina ile yerleştirilmiş yarıklardan akıp giderken, kristal mavisi gözleri kızın surat ifadesinde çeşitli duygular yakalamaya uğraşıyordu. Duygularını yansıtmayan, sakince bakışları vardı. Ravenclaw olabilirdi Macera arayan bir cadı mı? Slytherin’li bir öğrenci kendisi ile birlikte keşiflere çıkmak mı istiyordu? Beyninde bir yerlerde usulca gezinen şüphe dalgaları, onu hâlâ rahatsız etmekteydi. Bu bir komplo muydu? Saf Gryffindor’lardan bir tanesini cezaya düşürmek fena bir başarı değildi, ha? Keşif yapma niyetiyle gezinmeye başladıklarında o akşam için ayarlanmış bir profesör baskın yapacaktı belki de. Saçmalıyorsun William.

’’Ruhsuzluktan değil de, bu tip eğlencelere çıkanlar genelde yaptıkları şeyi ilan etmezler. Belki de bu yüzden öğrencilerin haylazlıkları kulağına çalınmamıştır, ne dersin?’’ Gülümseyen bir surat ifadesi takınarak masum ve samimi bir pozla konuşmuştu. Kızın niyetini öğrenmek istediğinden onu yanında tutacaktı. Son ana kadar çıtını çıkarmayacaktı. Nasıl bir şeyle karşılaşacağım?
’’Bu bana biraz tuhaf geliyor ama gidelim öyleyse! Görülmemiş ve bilinmemişlere bir Gryffindor ile tanık olmak eğlenceli olacaktır.’’ Bu kez içten ve muzipçe gülümsemişti. Düşüncelerinin arasındaki bina çatışmalarını beyninden kopartamıyordu. Düzen değişiyor muydu? Büyütmemeliyim…