Cesur Savaşçılar; Toplantı

Gezgin

Karanlık gökyüzünün arasından çıkmaya çalışan güneş, ışınlarını birer birer yatakhanelere yolluyordu. Açık pencerelerden giren güneş ışınlarını emen yatakhaneler ise o ışınları öğrencilerin üstüne bilerek yolluyor ve onların uyanmasını sağlıyordu. Bu da öğrencilerin biraz huzurunu bozuyordu. Bu öğrencilerden biri de Marcus’tu. Sabahın ilk saatleriyle beraber gözünün içine dolan güneş ışınları uyanmasını sağlamış ve güzel bir günün başlangıcında kontrol edemediği sinirini çıkarmıştı. Ama bu günün güzel olmasını isteyen Marcus sinirini kontrol almak istercesine tek bir söz etmeden dört direkli yatağından kalkmıştı.

Sabah saatlerinin nedeniyle sessizliğe bürünmüş 1 numaralı erkekler yatakhanesinin banyosuna giden Marcus yüzüne biraz su serpiştirerek uykusunu açmaya çalışıyordu. Sırılsıklam ıslanmış bedeninin de etkisiyle beraber açılması fazla sürmeyen Marcus, kıyafetlerini de değiştirerek dağınık eşyalarının içinden asasını aldı ve Gryffindor Ortak Salonuna gitmek için kapıyı yavaşça aralayarak çıktı . Altın sarısı ve kırmızılara bürünmüş ortak salonun içine kendini atan Marcus köşedeki koltukların birine sertçe oturdu. Ve şöminenin çıtırtısından başka ses bulunmayan ortak salonda bugünkü yapacağı toplantı hakkında düşünmeye başladı. Marcus bugün kendisinin kurduğu bir kulubün ilk toplantısını yapacaktı. Adı Cesur Savaşçılar olan grup için yaptığı rozetlerle bağlantıya geçen grup kütüphane de toplanacak ve savaş büyüleri araştıracaktı. Bu grubun ağırlığını da üstlenen Marcus ödevlerin ve zorlu derslerin altından kalkmasının tek sebebi Ölüm Yiyenler’i durdurmak istemesiydi.

Toplantıda söyleyecek cümleleri kafasında toplayan Marcus saatine de göz gezdirdikten sonra birkaç şey atıştırmak için ortak salondan ayrıldı. Ve Büyük Salona gitmek için yola koyuldu. Marcus’un erken kalkmasının nedenlerinden biri de buydu. Giriş katına çok uzaklıkta olan ortak salondan Büyük Salona gelmek gerçekten zorlayıcıydı. Bazen birkaç şey atıştıramadan girdiği derslerden sonra bu uygulamayı düşünmüş ve uygulamaya başlamıştı. Yürüdüğü on beş dakikanın ardından taş duvarlı koridorları bitirerek Büyük salonun eski bir kale kapısını andıran kapısını aralamış ve son masadaki Gryffindor masasına oturarak önünde duran lezzetli yiyeceklerden birkaç şey atıştırmaya başlamıştı. Bu arada Marcus bir şey daha fark etti. Ortak salonlara yapıştırılan yeni sınıf başkanı seçiminin duyurusunun ardından kimin başkan seçileceği söylentileri bulaşıcı bir virüs gibi herkese geçmişti. Herkes bu konulara ağırlık vererek büyük salonlarda ve dersliklerde bu konuyu konuşuyordu. Bunları duymaktan sıkılan Marcus ise önüne bakarak bu konuyu konuşmak istemiyor ,bu konu geçtiğinde lafı başka bir yere getiriyordu. Karnının doymasının ardından masadan kalkan Marcus kütüphane için adımlarını atmaya başladı. Ve o sırada masadan kalktığına şükretti. Çünkü havadan süzülerek gelen baykuş sürüsünün ciyaklamalarıyla beraber Büyük Salonun uğultusu birbirine karışmıştı.Marcus için çekilmez olan biri de gürültü olduğu için Büyük Salon’u her zamankinden farklı bir hızla geçerek merdivenlere doğru yürüdü ve III. Kata gitmek için adımlarını iyice hızlandırdı.

III. katın yine o kasvetli koridorlarına girmeyi başaran Marcus adımlarını yavaşlatarak bir toz yığını arasında kaldığını fark etmesi uzun sürmedi. Portrelerle çevrilmiş III kat koridoru her zamanki gibi öğrenci yığınına uğramış ve taş sert zeminlerin üzerine konulmuş ince halılar öğrencilerin ayakları altında ezilmiş ve kirlenmişti. Marcus’un da hızla basması üzerine ortaya kalın bir toz yığını ortaya çıkmıştı. Marcus toz yığınından hızla kaçmaya çalışırken tozlar artıyordu. Ama bir bakımdan da şanslıydı. Çünkü her zaman öğrencilerle çevrilen bu koridor boş gibi gözüküyordu. III. Katın son koridorunu da geçtikten sonra Marcus kütüphanenin geniş kapısına varmayı başardı. Ve boş kütüphanenin ücra bir köşesine vararak grubun diğer üyelerini beklemeye başladı.

Bir an için kendinden geçen Marcus grubun diğer üyelerini beklerken katı bir ses tonu duyuldu. “Çocuk burası uyumak için değil ya bir şeyler yap yada çık buradan”. İrkilen Marcus bulanıklaşmış gözleri ile adamı taramaya başlamıştı. Sinirini bir an için geri getiren bu adamı görmek için büyük bir çaba verdikten sonra adamın arkadaşı Jack olduğunu gördü. Ve asasını çıkartarak onu korkutmaya çalıştı. “Hey Jack ben sana bir daha bu şakalarını kesmesen ne olacak dedim . Al bakalım Aquamenti “Asasından çıkan su fıskıyeleri Jack’in direk yüzüne isabet etti. Bu şakasının ardından Jack’e cezasını verdikten sonra grubun diğer üyelerin bekleyerek durmaya başladı. Ve grup yavaş yavaş gelmeye başlarken Jack ve Marcus’ta soluksuz bir şekilde savunma ve saldırı büyüleri araştırıyorlardı.

___________________________________________________________________

Rp Out: Grup üyeleri beni NPC karakteri Jack ile konuşurken bulsun ve benim yanıma gelsin

Gezgin

Neithan biraz öfkeli bir şekilde kütüphaneye doğru yönelmişti. Yeni girdiği kulübün toplantısına geç kalmak istemiyordu. Ama koridordaki karışıklık ve neredeyse kavga edeceği bir Slytherin'li ile uğraşarak vakit kaybetmişti. Ama artık hızlanmaya başlamıştı. Üstünde kazağı ve içindeki beyaz gömleği vardı. Kırmızı ve sarı renkli ve üzerinde bir aslan bulunan kravatı vardı. Kravatı biraz aşağı tafartaydı. Gömleği dışarı çıkmış ve kazağın altından sarkıyordu. Elinde KSKS kitabı vardı. En sevdiği dersin kitabıydı. Saçı uzun ve dağınıktı. Yeşil gözleriyle koridordakilere bakıyordu. Ardından koridorun sonundan sola döndü ve kütüphane koridoruna girdi. Hızla ilerlemeye başladı. Bu arada Marcusûn okuldan garip bir şekilde kaybolmasını düşünüyordu. Haylazlar kulübünün yeni başkanı artık Neithan olmuştu. Zor işti. Ama Marcus'u merak ediyordu. Nerdeydi?.. Ne yapıyor olabilirdi?.. Neden kaybolmuştu. Bunları düşünürken ütüphaneye girdiğini fark etmemişti bile. Marcus'un kaybolup gitmesi.. Bu Neithan'nı gerçekten çok derinden etkilemişti. Onun yokluğu ve Neithan'ı yanlız bırakması işte bu Neithan'ı öfkelendirmişti. Ayrıca Angel'da oratalıkta yoktu. Kaybolmuş gibilerdi. Ama kaçmış da olabilirlerdi. Ama öyle olsaydı Neithan'nın haberi olurdu. Bunları düşünürken yanlışlıkla birine çarpıyordu. Ondan son anda sıyrılmıştı. Birden karşıda duran Aaron'u gördü. Yanında Jack'te vardı. Onlara doğru hızla yaklaştı ve KSKS kitabını masaya koydu. Aaron ona hafif bir tebessümle baktı.
-Merhaba gençlik! Ee diğerleri nerde?
Oturdu ve kitabındaki büyülere bakmaya başladı. Diğerlerini bekliyordu. Arada sırada Aaron'nun ona bakmasını görüyordu. Aaron.. Oda haylazlara üyeydi. Ama oda Marcus'un nerede olduğunu bilmiyor gibiydi. Daha sonra kendini kitaba verdi.

V. Sınıf

Ortak salona adına özel olarak gelecek olana postayı almak için gitmişti. Gecikmenin nedenini bilemese de, gelecek postasının ona ulaşmamasını tarafsızca bütün baykuşlara küfür ederek geçiştirdi. Bir gün de zamanında gönderseler, ellerine kuş tüyü mü batacaktı, çok merak ediyordu. Öfkeyle ortak salonun bir köşesinde beklerken Aaron’un baykuşların gelişiyle dışarıya çıkışını fark etti. İçeriye ne zaman girmişti, ilgisinin bu kadar dağınık oluşuyla kızlınlığı daha da arttı. Bu gün yapması gereken önemli bir toplantı vardı, nasıl da unutmuştu. Postayı ve gelen baykuşları umursamayarak hızlıca Aaron’un ardından ortak salondan ayrıldı. Çocuk sanki yürümüyor koşuyordu. Onun uzaktan köşeyi döndüğünü gördüğünde koridorun ortasında durdu. Ne yapmaya çalışıyordu, kendini reklam etmeye mi, telaşlandığı için tedbiri elden bırakmak ona göre değildi. Soğukkanlı tavrını takınarak yavaşca koridorda yürümeye başladı. Merdivenlere geldiğinde sabırsızlığını yenmesi için yanından geçen binadaşına selam verdi. Kısa süren sohbetlerinin ardından karasızlığına son noktayı koyan merdivenlerin durmasıyla yukarıya doğru hızlıca çıktı. İkinci kata geldiğinde karşısında kütüphaneyi görüd, aklında şimşekler çaktı; Lea ‘dan ses çıkmamıştı, acaba gizli buluşmalarını unutmuş muydu? Hayır, diye düşündü, unutsa bile Caprice hatırlatmak için en kısa sürede Kartal yuvasını didik didik edecekti.

Kütüphanenin kapısını araladı. Sessizlik beklerken üzerine sıçrayan su zerrecikleriyle sarsıldı. İster başkan olsun, ister savaşcı, çocuk çocuktu işte. Önemli bir toplantının eşiğinde bile, sulu şakalar ile eğlenebiliyorlardı. Kendini korumak için sağa doğru çekilerek bir kaç dakika Aaron ve arkadaşını uzaktan izledi. Onların bu haline gülümseyemeden edememiş olmasına kendisi de içerleyerek yanlarına gitmek için hamle yaptığında bir pardon sesiyle irkildi.

-Neithan!!!

Az daha ona çarpıyordu. Daha Caprice ne olduğunu anlayamadan, Neithan kıvrak bir hamle ile çarpışmadan sıyrılmış Aaron’nun yanına gitmişti bile. Caprice olduğu yerde kaldı ve ardından delici bakışlarını Neithan’ın sırtına gönderdi.

-Sersem şey. Bu kadar yakışıklı olmasaydın gösterirdim ben sana.

Kızmıştı, nedenini henüz çözemese de , Neithan’nın fazla duygusal olduğunu düşünüyor ve Caprice’ye yüz vermemesine içerliyordu. Sanki Caprice ona istese yüz verirdi; belki ! Belki de vermezdi. Duyguları yanar dağın lavları kadar sıcak ve değişken olmasa ondan hoşlandığını bile düşüne bilirdi. Lakin o an çok sinirliydi ve bu duygusal kediciğin onu fark etmemesine fazla bozulmuştu. Adımlarını hızlandırarak üçlünün yanına gitti. Elinde tuttuğu kitabını masaya fırlattı, çıkan gürültü ile yüzler ona doğru dönmüştü. Neithan’nın yüzüne bakarak, gözlerini onun gözlerine sabitledi. Bakışlarından kıvılcımlar çıkıyordu. Neithan neden ona saf saf bakıyordu? Yoksa bu kedicik Caprice'yi fazla mı hafife alıyordu?

-Önüne baksan ölür müsün?

Gezgin

Kütüphanenin ücra bir köşesinde ders çalışan Marcus Neithen ve Caprice’in gelmesinin ardından çalıştığı büyülere dalmanın da etkisiyle hızla irkildi. Zaman hızla geçmişti. Ve Marcus’ta bunu anlamamıştı. Marcus sonra Caprice ve Neithan’a bakarak oturmalarını söyledi. Onlar da merakla bekliyorlardı. Ama bir sorun vardı. Yani iki kişi gelmişti.Gelen üyeler sadece bu kadar mı diye düşündü Marcus. Etrafı kolaçan etti ve boş kütüphaneye şimdilik gelecek biri yok gibi görünüyordu. Ve zamanı boşa geçirmemek için hafif çe boğazını temizledi. Ve birkaç üyenin de gelmesini dileyerek hafif ama duyulan bir fısıltıyla konuşmaya başladı.”Evet Caprice ve Neithan grubumuzun amacını biliyorsunuz. Hedefimiz ölüm yiyenleri durdurmak. Bunun için sizden ilk isteğim okulda ölüm faaliyetleri duyduğunuz zaman bana iletin Artık faaliyetlerimize başlamalıyız değil mi? Dedi gülümseyerek. Hızla konuşmuş ve bunun sonucunda nefesi kesilip durmuştu. Karşısnda duran iki kişi hala ne diyeceğini merak ediyor gibiydi. Marcus’ta elini Lanetler ve Karşı Lanetler kitabının üzerine koyarak konuşmasına devam etti.”İkinci isteğime gelecek olursak sizden küçük çaplı bir araştırma yapmanızı isteyeceğim. Önemli iksirler ve savunma büyüleri hakkında. Bunu nerden yapacağınızı biliyorsunuz. Şimdilik diyeceklerim bu kadar fikirleriniz varsa bana söyleyebilirsiniz ? Konuşmasını bitirir bitirmez elini kitabın üstünden kaldırdı ve bunun sonucunda havaya süzülen toz taneciklerini izlemek zorunda kaldı. Ama esas önemli konu bu değildi. Bu toplantıya önem veren iki kişinin düşünceleriydi. Marcus2ta bunu bekliyordu. Ve şimdilik tüm dikkatini ikisinin üzerine vermişti.

Gezgin

Neithan masada oturduğunda gözlerini Caprice'ten kaçırıyordu. Ona baktıkça rahatlayordu. Ama şimdi aklını başka bir şeye vermesi gerekiyordu. Önceden okuduğu bir eski KSKS kitabındaki büyüleri hatırlamaya çalışıyordu. Aklını karıştırdıkça eski anıları bir toz zerresi gibi aklında havalanıyordu. Birden içinde Ölüm Yiyenlere duyduğu o öfkesi canlamıştı. Yeşil gözleri artık öfkeyle parlıyordu. Annesi ve babasına yapılan işkence ve öldürmeleri.. Anı gözünün önüne bir perde gibi girerken o anıyı bir süpürgenin yaptığı gibi aklından süpürdü. Şimdi büyülere odaklanıyordu. Sonra konuşmaya başladı.
-Savunma büyüsü mü? Hmm.. Aslında aklımda iki tane var ama bunları kullanmak o kadar kolay değil. Birisi Protego Horribilis gerçekten çok güçlü bir kalkan büyüsü. Diğeri ise Perfectus Tres Caeruleus Scutum bu büyü zor yapılıyor ama denemeye değer değil mi?
Bu büyüleri yaptığını gördü. Eski anılarını ortaya çıkarmak bir bakıma iyi görünmesine rağmen Neithan'nın hoşuna gitmemiş gibiydi. Caprice'e baktı. Bir an gözleri takıldı ama tekrar aklını yapacakları işe yöneltti. Ölüm Yiyen faaliyetlerini durdurmaları gerekiyordu. Bunun için bir şeye ihtiyaçları vardı. Bir casusa..

V. Sınıf

Kütüphanenin boş olması o an için üç kafadarın işine yaramıştı. Her zaman dolu olmasa da çoğu kişi gizli buluşmalarını bu salonda yapıyordu. Kütüphane dedikodu kazanı gibi işliyordu. Aaron’nun gözlerinin içine baktığında Lea ile yaptığı görüşme Caprice’nin aklına gelmiş lakin söyleyip söylememe arasında kararsız kalmıştı. Aaron’nun yüzünden okunan kararlık Caprice’ye cesaret veriyordu. Derin bir nefes alarak Neithan’nın sözlerini dinledi. Ara sıra ona attığı kaçamak bakışların farkındaydı ama görmemezliğe gelmek daha doğru geliyordu. Şu an da yapılması gereken şeyler aklının bir köşesinde gündeme gelmek için sabırsızlanıyor bunu da kanının her zerresinde hissediyordu. Yavaşça düşüncelerini dile gelmesi için özgür bıraktı.

-Seni anlıyorum Aaron, ama bir şeyi unutmuyor musun; onlar kim? Bunu biliyor muyuz, yoksa kendi kendimize mi çabalıyoruz? En yakın dostumuzun kime destek verdiğini bile bilmiyoruz. En iyi savunma saldırıdır. Ben saldırı büyülerini araştırmak istiyorum.

Kütüphane hiç bu kadar sessiz olmuş muydu? Caprice sözlerini bitirdikten sonra sağa sola bakarak ortalığı kolaçan etti. Kapının ardından gelen ayak seslerine dikkatini verdi, eliyle sus işareti yaparak Aaron’nun konuşmasını böldü. Biri mi geliyordu? Birkaç saniyelik beklemenin ardından gelen olmayınca kaldığı yerden devam etti. Neithan’nın yüzünden öfke okunuyordu, bu azimli kediciğin sert hali hoşuna gidiyordu, hafifçe tebessüm ederek önünde duran kitabını kendi tarafına doğru çekti ve KS kitabını azametle açtı.

-İşte burada… Hımm.. Priori Incantatem: Büyünün etkisini tersine döndüren büyü. Bu savunma için, ama ondan önce; Imperio: Kişinin kontrolünü büyü yapanın eline almasını sağlayan affedilmez büyüyü yaparsak bu savunma büyülerine gerek bile kalmaz.

Kafasını kaldırarak kendisine bakan suratlara baktı. Çok mu acımasızdı; hayır. Ona verilen bir görev vardı, cadıların ruhunda yatan adaleti yerine getirmesi için, ailesini ve dostlarını, tüm insanlığı korumalıydı. O bir Prenses idi, ülkesinin sorumluluğunu omuzlarında taşıyordu, kanının son zerresine kadar savaşacaktı. Gözlerini kısarak Aaron’a baktı.

-Bize çalışmak için bir yer gerekli. Kütüphanede büyü çalışabilme olasılığımız sıfır. Bu arada Yasak Orman işine de bir el atmalıyız. Orada neler döndüğünü öğrenmeliyiz.

Kapının gıcırdayan sesiyle irkildiler. Biri mi geliyordu?

Cesur Savaşçılar; Toplantı

Cesur Savaşçılar; Toplantı

Similar topics

Similar topics