Dean'in sözlerinin sıcaklığı Eolyn'i sarıp, sarmaladı. Hafifçe gülümseyip, daha sıkı sarıldı sevgilisine. Onunda sarıldığını hissediyordu. İçindeki korku bir buharmışçasına uçup, gitmişti. Doğrulup, sağ eliyle Dean'in sağ yanağına hafifçe dokundu. Gözlerini gözlerinden ayırmadan birkaç saniye öylece kaldı. İçindeki sevgi dalgası iyice yükseldi.
Başını tekrar Dean'in omzuna dayadı. Bu an için her şeyini feda edebilirdi. ''Hımm, affettim sanırım.'' Sözlerinden sonra sessizce kıkırdadı. Rahatladığını hissediyordu, böyle şeyler onu ne kadar çok sevdiğini hatırlatıyordu ona.
Tenine değen güneş ışıkları ısınmasını sağlıyordu. Gözleriyse bu sessizliğe daha fazla dayanamayarak yeşil gözlerinin önüne bir perde gibi kapandı. Eolyn bu kez karşı çıkmadı, yorgunluğunun artık ileri safhalara çıkmasından değildi bu pes ediş, şu ana kadar hiç duymadığı bir güven ve huzur duyuyordu. Hem uyumak için Dean'in kolları arasından daha rahat bir yer bulabileceğinden emin değildi. Hala yarı uyanıktı tabii, bu anı uykuyla mahvetmezdi. Eskiden muggle annesinin söylediği gibi sadece gözlerini dinlendiriyordu.
Gözlerini kapattığı anda beliren şey pek hoşuna gitmedi ve korkuyla irkildi. Rüyasını tekrar görmüştü. Yine o karanlık sahildeydi ve yine o yüzü kpalı adam yanı başında duruyordu. Nefes alışlarının düzensizliğini duyuyordu. Boğazında asanın ucunu hissediyordu. Bir hamlesinde onu öldürebilecek olan adamsa yanıbaşında durmuş, Eolyn'e bakıyordu. Ensesinde bir acı hissediyordu. Bir şey daha vardı saçlarının köklerinden süzülüp, ensesinden geçen sıcak bir damla, bir kan damlası. Gözlerini açmadan önce bir kez daha irkildi Eolyn, sonra gözlerini açıp, nefes almaya çabaladı.
Anasayfa 
