Vücuduna sinen sıcaklık boğucuydu. Bulunduğu durumu yorumlayacak kadar bilince sahip olmaksa tamamen baş belası. Genetik olduğunu düşündüğü bu şey, yıllarla beraber onunla büyüyordu. Hayatına giren her türlü engel genetikti, öncelikle bu ve sonra... Henüz bir kaç insanın bildiği bir şey daha.
Koku derinleşmişti. Nefes almak istemiyeceği kadar şiddetli.
Tüm bunlar bir yana, bir de kadının karşısında vurgun yemek. Bu, acıyı daha da sancılı hale sokuyordu. Küçülmek, küçük düşmek. Gerçi, normal bir kimlik için gazeteciliği seçmek küçülmek için yeterliydi. Yine de insanî hisler yüzünden kendisini açık edemezdi. Biri daha onun için basit düşünmüş ne farkederdi ki? Sadece tek biri daha işte.
Dakikalar belki saatler boyunca kapalı vücudunun altındaki zihniyle durmaksızın düşündü. Düşündükleri ve bir de koku. İlacı. O olmadan kapalı vücudunu aktif hale getiremezdi. Ya da tüm iradesiyle, belki... Kadının ilacını getirme şansı olmadığından iş tamamen kendisine kalmıştı. Arınmaya çalıştı, tüm bu düşünce karmaşası ve koku silsilesinden. Bir an için bunu başarabilirse göz kapakları ona yardımcı olabilirdi. Ve evet, hastalıklı vücudunu toparlayarak göz kapaklarını kaldırdı. Kadın, ifadesiz ve bıkkın bir şekilde bakıyordu. Nereye baktığına dikkat edicek kadar vakti yoktu o an. Onu görünce en son söylediklerinden kulağına takılanları anımsamaya çalıştı. Adres istemişti, Tanja'nın. Zorunluluktan doğan kibarlıkla. Banktan sallanan elini kaldırmaya uğraşmadan solundaki elini hafifçe yükseltti ve alnına dayadı. Gözlerini kasıtlı olarak kapatarak bir kaç dakika gücünün soğumasını bekledi. Yorulmuştu.
"Ah, ucube hastalık." diye mırıldandı.
Ayaklarını banktan aşağı saldı ve sağ elini banka dayayarak sırtını temas ettiği nemli tahtadan kaldırdı. Şimdi tam anlamıyla dikleşmişti. Zamanlamasına hayran olduğu koku hafiflemiş ve giderek duyumsayamayacağı bir şekilde uzaklaşmıştı. Ses tonunun nasıl çıkacağını kestiremediğinden önden bir kaç kez öksürdü ve
"Konuştuklarınızdan bir kaç anahtar sözcük anımsıyorum. Ve asıl şey şu, Tanja'yı 'tam olarak' neden arıyorsunuz?" dedi ifadesiz bir sesle.
"Cevaplarınızda ne kadar cömert olursanız karşılığını o kadar alırsınız Bayan Schwanhild."
Anasayfa 
