Zihnin Derinliği.

Banned

Out: Dalmayın.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Yanlarına gelen adam ve sesle birlikte rahatsız olmuştu Déan. Sesin,adamın müdür olmasını söylemesi de cabası. Müdürse n'olmuş? En kötü ihtimalle ceza alırlardı. Hogwarts'tan atılmak,pek de kötü değildi. Buranın ona pek bir yararı yoktu zaten. Hogwarts'ı bitirince ne olacaktı? İş bul,maaşını al,sevgilin olsun... *Gereksiz şeyler,yaşamak gereksiz. Niye yaşıyoruz ki biz?* İçinde hiçbir pişmanlık veya korku duygusu yoktu Déan'ın. Taa ki ensesinde 'müdür'ün ellerini hissedene kadar. Bu sinirlenmişti onu. Gözünü soluna -Belissa'ya- çevirdiğinde onun da müdür tarafından kaldırıldığını farketti. Şu ana kadar Belissa'ya karşı hiçbir şey hissetmemişti. Ama müdürün ellerini Belissa'nın ensesinde görünce,içinde yanardağ patladı (!) Gözlerindeki sinir arttı,kine döndü. Sövmemek için zor tuttu kendini... Korktuğundan mı? Hayır,sadece Belissa'yı koruma hissi geçti içinden. Gözleri 'müdür'ü gördüğünde kinle dolup,taşıyordu. Ama Belissa'ya dönükken... İçine bilemediği,tanımlayamadığı birşey oldu. Daha önce hiç yaşamadığı ama memnunsuzluk yaşamadığı...

Sürekli saçma şeyler düşünürken bile,gözlerini alamıyordu Belissa'dan. Çok fazla 'duygusal' bir ortamdı. Arkada 'müdür'ün olduğunu unutmuştu adeta... Arkadan gelen dürtmeyle,yürümeye başladılar. Nereye gittiklerini bilmiyordu Déan. Ama bir ceza odası olabileceğini düşünüyordu. Hatta her saniye gittikçe emin oluyordu buna.

Tahminleri onu yanıltmadı. Gayet loş bir odaya gelmişlerdi. Genişti ve ışık almıyordu. Gözlerini uzun bir zaman etrafta gezdirdi. Ardından Belissa'da... Ne kadar güzel bir kız olduğunu yeni anlamıştı. Gözlerini ondan alamıyordu. Karanlık odayı bir güneş gibi aydınlatıyordu. Tam Belissa'ya yaklaşmıştı ki bir geniz temizleme sesiyle durdu. Şu 'müdür' susamaz mıydı? Ceza odasında olduğu için değil,Belissa'ya yakın olamadığı için pişmandı. Yavaşça Belissa'ya döndü. Ardından etkileyici ve sadece Bellisa'nın duyabileceği bir ses tonuyla konuştu;

"Sorun yok,üstesinden gelebiliriz Belissa."

Gezgin

Omuzunda hissettiği bir el ile irkildi Belissa. Kafasını çevirir çevirmez karşılaştığı yüz ise içinde ki endişeyi daha da artırmıştı. Müdür ikisini de enselerinden tutup kaldırırken, Belissa Déan'a bakıyordu. Yüzünde ne korku ne de endişe, hiç bir duygu belirtisi yoktu. Bu sırada onlar önde müdür arkada Hogwart merdivenlerinden çıkmaya başlamışlardı. Belissa ceza odasına gideceklerinden emindi. Bu şimdi onu korkutmaya başlamıştı. Kim bilir nasıl bir ceza alacaklardı.

Lanet olsun! Gece yarısı Yasak Orman'a gitmek zorunda mıydım? Hep böyle saçmalıklar benim başıma gelir. Ah! Nasıl kurtulacağız bunun elinden; ama zaten başından belliydi böyle bir şey olacağı. Tam da tanışıyorduk.

İçindeki korku şimdi pişmanlığa dönmüştü. Bu sırada merdivenler çıkmış, bomboş ve loş bir odaya girmişlerdi. İçerisi gayet genişti. Belissa bir yandan etrafa göz gezdiriyor, bir yandan da başlarına neler gelebileceğini düşünüyordu. Bu sırada Déan "Sorun yok,üstesinden gelebiliriz Belissa." Gayet rahat ve etkileyici bir ses tonuyla Déan'in dudaklarından dökülen bu sözler; Belissa'nın huzursuzluğunu gidermemişti. Pişmanlıkla yanıt verdi Belissa;

'' Hiç sanmıyorum ama...''

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"Hiç sanmıyorum ama..."

Belissa'nın ses tonu onun tedirgin olduğunu gayet açık bir biçimde anlatıyordu. Kendisi hiç kasılmazken,niye bu kadar panik olduğunu merak etmişti doğrusu. O mu çok garipti yoksa Belissa mı farklıydı? Belki de ikisi de... Ne yaptığını bilmiyordu Déan. Elini yavaşça Belissa'nın yüzüne götürüp,dudaklarının kenarlarını okşadı. Bundan hiç rahatsız olmamıştı. Belissa da rahatsız görünmüyordu. Tabiki bunu müdürün önünde yapmak pek rahat sayılmazdı ama müdürü takmıyordu bile. Hatta karanlık odada Belissa'yı bile zor farkederken,müdürü nasıl farkedebilirdi ki? Elini biraz Belissa'nın yüzünde dolaştırdıktan sonra yavaşça çekti. Hala rahattı,bu yüzden rahat ve sakince konuştu;

"Bana güvenmiyor musunuz Bayan Charita?"

Sesinin nasıl bu kadar kısık çıktığını bilmiyordu. Genelde herkes onu daha kısık sesle konuşması için uyarırdı. Çoğunlukla bağırırdı. Belki de müdürün duymaması için bu kadar kısık sesle konuşuyordu. Ama müdürden de korkmuyordu ki kısık sesle konuşsun. Gözleri hala Belissa'nın üzerindeydi. Şimdi çok daha çekici ve etkileyici görünüyordu. Yüzü asıkken,korkuyorken bile...

Jared'in aklında ise sadece Belissa vardı. Müdürü kafasından tamamen silmişti. Umrunda bile değildi. Ama karşılıksız kalmayacaktı bu. Cezasını çekecekti. Müdür de kendisi de... Belissa'yı daha önce nasıl fark edemediğine şaşırmıştı doğrusu. Tamam bazen sinirden kör olabiliyordu ama hiç bu kadar güzel bir kızı göremeyecek kadar kör olmamıştı.

Gezgin

Tedirginlikle verilen bu cevaptan sonra Déan'ın elleri, Belissa'nın dudaklarının kenarlarını okşuyordu. Déan'ın rahatlığı, Belissa için şaşırtıcıydı; ancak Belissa'da bundan rahatsız olmamıştı. Oda zaten karanlık olduğundan Müdür'ün onları görmesi imkansızdı. Belissa'nın içindeki endişe gittikçe azalıyordu. Bir kez daha Déan'ın gözlerine baktı. O gözlere baktıkça nedenini bilmediği bir huzur ve güven ruhunu kaplıyordu. Déan ellerini Belissa'nın dudaklarından yavaşça çekerken, hala müdürden en ufak bir ses gelmemişti. Déan kısık bir sesle konuşmaya başladı;

"Bana güvenmiyor musunuz Bayan Charita?"

Belissa'nın yüzünde ufak bir gülümseme belirdi. Bu sırada sadece Déan'ın gözlerine bakıyordu. Müdür ise tamamen aklından çıkmıştı. Yavaşça odaya göz gezdirmeye başladı. Müdürü hala göremiyordu. Bu onu biraz daha rahatlatmıştı. Déan'a biraz daha yaklayaşarak;

''Güveniyorum; ama şu müdürün ne yapacağı belli olmaz. Kim bilir neler olacak !''

Banned

Konuşmaya devam eden öğrencilere çevirdi kafasını. Karanlık odanın içerisinde yankılanan seslerini fark etmiyorlardı bile. Karanlığa gömülmüş ahşap masanın üzerinde oturuyordu. Hızla doğrularak karanlığın içerisinde yürümeye başladı. Asa tutan elini kaldırarak asanın aydınlanmasını sağladı. Beyaz teni, karanlığın içerisinden yavaşça çıkmaya başladı. Asasını çocukların ortasına doğrultmuştu. Oldukça sinir bozucu bir eda ile ikisine bakmaya başladı. Çehresindeki heves, kendini oldukça belli ediyordu. Kahverengi gözleri, öğrencileri süzerken bir an için boşluğa kaydı. Daha sonra tekrar öğrencilerle göz teması kurdu. Sol elini kahverengi saçlarının arkasına götürerek biraz dolaştırdı. Daha sonra derin bir nefes alarak, karanlığı burun deliklerinden bedeninin içerisine aldı.

“Savunmanızı hazırlayın.”

Odanın içerisinde yankılanın gür sesi, öğrencilerin kulaklarına ulaştı. Merak içerisinde karşısında duran çocuklara bakmaya başladı. Ne diyeceklerini merak ediyordu doğrusu. Kendilerini hangi saçma yollarla ifade edeceklerini. Hayatı boyunca bir kere bile profesörlere yakalanmamış olmanın verdiği bir özgüvenle yaşamıştı hep. Bu duygunun nasıl bir şey olduğunu bilmiyordu. Eh, doğrusu bilmekte istemiyordu. Sadece yakalayan kişi olmak ona daha çok zevk veriyordu. Boğazını temizledi ve gözlerini karanlığın arasından öğrencilere uzattı tekrar.