-Önemli değil.. bunu hakediyorsun dedi gözleri derine dalmış bir şekilde. Gerçekten de bunu hakediyordu.Sesinin ipeksi tonu onu düşündürtmeyi ve her şeye tüm soorunlara rağmen azimli kalmasını sağlamıştı.Karanlık dünyasına umut ışığı olacak şeyi çözmüştü.Evet her şeyi tek bir şey aydınlatabilirdi.Sevginin gücü her şeye yeterdi ancak sorun şuydu ki ona tutunmayı her zaman bilemiyordu.Bakışlarından ve duraksamasından onu hissetmiş olmalıydı ki Misty'nin sonraki sözleri Robert'ı bir parça utandırmıştı.Eh bazen bunu fazlaca açığa vuruyordu.Kalbinde derinliklere işlemiş haketmediği bir aşktı bu onun için.Ona acı ve ölüm getirdiğini çocukluğunun o saflığında anlayamamıştı ancak bugün anlayabiliyordu.Şimdi o ölümcül sessizliğin içinde ona ne kadar acı verdiğini görüyordu.Buraya bunları unutmaya gelmişti aslında ancak yine hatırlamıştı.

-Ah... Bazen onu üzmemenin tek yolunun onu sevmemek olduğunu düşünüyorum.Ondan uzak kalmak ona acı çektirmemek demek.Sana anlatmamıştım.Yaralanmamdan hemen öncesinde ondan ayrılmak istemiştim.Arada belli bir süre var aslında ama yine de çok değil.O zaman onu unutmaya çalıştım.Ancak başaramadım.Aslına bakarsan görevi de tam da bu yüzden istemiştim.Yaralandığımda ölümden korkmuyordum ama şunu biliyorum ki ona olan aşkımla hayatta kaldım.Şimdi onu gördüm ve üzüldüğünü görmek bana acı verdi. derken gözlerinin hüzünle baktığı gibi sesi de hüzün doluydu.Ağlamayı en azından başkalarının yanında ağlamayı sevmezdi ancak bu duygu karmaşasının içinde ağlamak istiyordu.Kader yüzüne tamamen hiç gülümsememişti.Roxie'ye ölesiye aşıktı.Onun başına bir şey gelmesindense ya da onu üzmekten gözlerinden yaşlar akmasındansa ölmeyi tercih edebilirdi.Gözlerini kararan ufka dikti. Ufuk içi kadar kararmıştı ve sabaha güneşe aydınlığa muhteçtı.Tıpkı içinin karanlığının da olduğu gibi.

-Şimdi söyle... O iyi kızı sevmeli miyim sence? Yoksa onu haketmeyen aşkımı kalbime gömüp unutumalıyım?dedi onun gözlerinin içine bakarken.

-İyiliği için yapmam gereken onu sevmem mi yoksa uzak mı durmam? Ben bir ateş o ise bir kelebek.Ateş ile kelebeğin imkansız aşkı bu...O aşkın sonu nedir biliyor musun?Kelebek aşkla ateşe yaklaşır onun çekiciliğine dayanamadan.Sonunda birbirlerine kavuşurlar ateş ve kelebek.Peki ya sonra?... Puff... kelebek ateşin içinde yanarak yok olur. Ben bir ateşim Misty ve o güzeller güzeli kebeğe daha fazla zarar veremem. dedi gözlerini karanlık ufka dikerek kalın cüppesini dalgalandıran rüzgara aldırmadan yavaş yavaş ortaya çıkmaya başlamış ve halen karanlık çökmediği için soluk soluk ona bakan yıldızları seyretti.Bir an Roxie oldu yıldızlar.Roxie ona gülümseyerek bakıyordu ki Robert'ın içini ısıtmıştı.Dudaklarındaki gülümseme içini ısıtıyor gözlerinin parlaklığı ona karşı hayranlık bırakıyordu.Bir an sonra yok olan Roxie sadece bir hayaldi elbette.

-Sevgi acılara karşı durmayı sağlar Misty...Ancak ateşle kelebeliğin sevgisi ikisini de yaralar.Kafamda soru işaretleri dolanıyorken ne yapacağımı bilemiyorum.Sanırım onu unutamayacağım.Resim... Hala kalbimin üstünde onu unutmayacağımın delili olarak duruyor. derken resmi çıkardı ve baş parmağı ile onun yüzünü okşadıktan sonra Misty'e gösterip cebine soktu yine.Onu görmesi bile kalbinin yeniden aşkla kavrulmasına ve aşk ateşinin gücüyle canının yanmasına sebeb olmuştu.Bunun acısı yanında sırtındaki ölümcül yara ancak küçük bir çizik gibi kalırdı.Dudakları sanki kum varmışçcasına bir hal almıştı.Bir süre dalgalanan cüppesiyle oturup ufka baktıktan sonra kalktı.Kalkarken gözleri oturduğu kayaya dammıştı.Yüzeği pürüsüz parlak ve siyaha yaklaşacak kadar koyu bir gri tondaydı.Bu tonda bir siyahlık buralarda nadir bulunurdu.Eski büyücülerin aslarındaki siyah taşlara benziyordu.

-Gitmeliyim Misty... Senle konuşmak güzeldi ama eve gidip dinlensem iyi olacak.Bakanlık işleri beni yoruyor ve uykusuz geçireceğim günleri düşünürsem daha iyi olacak.Odama uğramayı ihmal etme görevlerini bir gözden geçiririz dedi ve Misty'e dostça sarıldıktan sonra cüppesini dalgalandıran rüzgarla birlikte kasabaya doğru ilerledi.Son bir kez daha nehrin köpürerek akan suyuna baktı ve onun huzurlu sesini dinledi.Sonra tekrar kasabaya yönelirken savaşı ve planlarını düşündü.Roxie Hogwarts'ta güvende olur muydu bilemiyordu ancak o oradaki eli olmak için gerekliydi.İşini iyi yapacağından emindi.Matt de iyi bir seherbaz olduğu için onu orada görevlendirecekti.Kendisi de şahine dönüşerek hogwarts'a girecekti.Bu sırada kullandığı zaman döndürücü ile kendisini bakanlıkta sanacaklardı.Misty gibi dostlarsa bakanlıktaki casus avında ona yardımcı olabilirdi.Herşey güzel işlemeliydi...