Güneşli ve son derece sıcak bir gündü. Sıcağın etkisi yüzünden olsa gerek, Diagon Yolu bugün bomboştu. Deaker, babasından aldığı parayla okul alışverişini bitirmişti. 2. sınıf kitapları düşündüğünden daha ucuz olduğundan yanında 5 Galleon'u vardı Deaker'ın. Tabi ki de bunu babasına söylemeyecekti. Tamı tamına 5 Galleon... Belki bu parayla bir süpürge alamazdı ama birbirinin aynı geçen günlerin bir tanesine renk katabilirdi.

Elinde torbası, kararlı adımlarla Çatlak Kazan'a yürüdü. Beklediğinden daha serindi burası. Mekanın serin olması için burası Miss Martin tarafından büyülenmiş olmalıydı. Onu genellikle servis yaparken görmezdi ama hoş bir bayan olduğunu biliyordu.

Deaker çevreye göz gezdirdi. Kendine rahat bir masa arıyordu. İçeride fazla insan yoktu, bu yüzden çok fazla seçme olasılığı vardı ve kafası karıştırdı. Zor da olsa ilk adımını attı ve onu ayaklarının götürdüğü yere oturdu. İskemlesinde doğrulunca gözlerini kapadı hemen. Güneş doğrudan gözlerine girmişti.

"Lanet olsun.." diye mırıldandı ve iskemleyi sürterek soldaki, güneş almayan masaya oturdu. Tekin görünümlü olmayan sağ-üstteki adamın kızgın gözlerle ona baktığını farketti. Hemen gözlerini kaçırdı. Sessiz barda gereğinden fazla gürültü yapmış olmalıydı.

İki kürdanlığın arasına sıkıştırılan menüyü eline aldı. Çatlak Kazan'a ilk defa yalnız gelmişti. Daha önce yanında genellikle ailesi ya da arkadaşları olurdu. Ne seçeceğine karar veremeden yanında bir garson belirdi.

"Evet, ne istiyordun canım?"

"Ben, ee-"

Ne seçeceğine daha karar vermemişti ki! Menüyü hemen gözleriyle taradı ama tuhaf bir biçimde yazılan hiçbir şeyi okuyamıyordu.

"Ben bir orta boy Balkabağı Suyu alayım." dedi çaresizce Deaker. Halbuki bugün değişik bir tat denemek istiyordu ama garson kızın yanında aniden belirmesi tüm planlarını alt üst etmişti.

Garson kız kafasını sağa yatırıp gülümsedi ve oradan ayrıldı. Deaker, Balkabağı Suyu'nu beklerken Flourish Blotts poşetinden "2. Sınıf Temel Büyüler Kitabı" nı çıkardı ve karıştırmaya başladı. Değişik büyüler vardı içinde. Daha zor bir dönem onu bekliyordu...

Ang. Diagon yoluna arkadaşlarıyla buluşmak için gelmişti... Uzun zamandır ışık görmeyen gözleri büyük bir heycanla çevrede dolaşıyordu... 5 dakikada bir siyah kordonlu,üstüe elmas işlemeli ve hogwarts ambleminin olduğu özel yapım saatine bakıp bakıp duruyordu.. Hiç böyle olmazdı, her zaman arkadaşları tam zamanında gelirdi.. Ang tüm bunları düşünürken bir baykuşu omzuna konduğunu fark etti.. Mektubu aldı ve okumaya başladı

" Ang;
Kusura bakma canım çok hastalandım.. Bulaşıcı bir hastalık sanırım.. Bizim diğerlerinede bulaştı.. Gelemeyeceğimiz için üzgünüm.. Bugün iyi eğlenmeye çalış.. Uzunz zamandır dışarı adımını atmıyordun.."

Ang üzüntülü bir şekilde cebinden çıkardığı kalemle küçük bir not kağıdına hemen bir şeyler yazmaya koyuldu..

" Lisa, bugün sadece sizin için çıkmıştım dışarı..
Pek fazla galleon da almadım ki. geçmiş olsun ama eve gitcem..
Geçmiş..
Lisam.. Canım çok geçmiş olsun.. Senin dediğin olsun.. Biraz eğlemeye, yeni arkadaşlar bulmaya çalışcam bugün.. En yakın zamanda iyileşmeni isterim... Kendine iyi bak..."

birkaç yazı karaladıktan sonra bu cümleleri yazan Ang. yeni bir arkadaşı nerde bulabileceğinden emin bir şekilde Çatlak kazana doğru yürümeye başladı.. İçeri girdiğinde hemen hemen çoğu masa boştu.. Sadece bir tane masa doluydu.. Onda da genç bir çocuk oturuyordu.. Tereddütlü bir şekilde masaya doğru ilerleyen Ang.

"Oturabilir miyim ?"

diye sordu çocuğa.. Elleri titriyor gibiydi.. Kalp atışı hızlanmıştı... Ya oturcaktı, ya da rezil olup,kıpkırmızı bir suratla gidecekti...

"Hey şu büyüyü kesinlikle öğrenmem gerek! Su fışkırtma mı? Yihu!!"

Deaker ders kitaplarını karıştırırken her gördüğü eğlenceli büyüde zafer nidaları atıyordu. Sanki kendinden geçmiş gibiydi, zaman-mekandan soyutlanmıştı adeta... Dışarıdan bakılınca tamamen bir aptal gibi görünüyordu ama o tabiki de bunun farkında değildi.

"Oturabilir miyim ?"

Masalar, sandalyeler, şömineler, bardaklar geri gelmişti sanki. Deaker uzun bir uykudan uyanmış gibiydi. Hızlı bir şekilde kafasını kaldırdı ve karşısında çok güzel bir kız gördü. Deaker utanmıştı biraz. Kız niye onunla oturmak istiyordu ki? Çatlak Kazan bomboştu. Acaba ona ilgi mi duymuştu? Hayır, hayır kız ondan daha büyük duruyordu. Ee, öyleyse?

"Şey ee tabi, tabi ki oturabilirsin." dedi Deaker ve masaya saçtığı kitapları beceriksizce kendi önüne yığdı. Çatlak Kazan'ın serinliği gitmiş gibiydi. Deaker terlemeye başlamıştı. Gri t-shirtünün yakasını tutup bir iki kere salladı. "Ne kadar sıcak bir gün öyle değil mi?" diye sordu biraz tedirginlik içinde. Soruyu çok yapmacık sormamış olması için yalvarıyordu..

Gereksiz bir şekilde gerilmişti. Aslında yeni insanlarla tanışmayı severdi ama nedense şimdi paniklemişti. Elini kolunu nereye koyacağını bilmiyordu. Normalde nereye koyardı ki? Uygun bir oturma pozisyonu düşündü. En sonunda sağ elini dizine, sol kolunu da masaya dayadı. Evet, normalde böyle oturuyordu. Değil mi?

"Şey ee tabi, tabi ki oturabilirsin."

İşte beklediği cevabı almıştı.. Acaba onun hakkında yanlış mı düşünüyordu?? Birden bir ateş bastı Ang'i .. Ve hiç durmayan çenesi birden durgunlaştı.. Suratındaki kırmızılık git gide artıyordu.. Ve salık saçları ensesini pişirince sağ bileğinde takılı olan ve giydiği mavi renkli elbiseye uyumlu olan aynı tondaki lastikle saçlarını topladı..

"Ne kadar sıcak bir gün öyle değil mi?"

Oh.. Sonunda ilk adımı karşısındaki atmıştı.. Ang her defasında yanlış anlamaması için yalvarıp dururken böyle bir soru onun az da olsa rahatlamasını sağlamıştı..

"Ee-evet... Fazlasıyla sıcak.. Adın ne ?? "

ilk başta kelimeler ağzından cımbızla alınır gibiyken birden rahatlayan Ang. eski haline döndü ve çenebazlığını konuşturtmak için hazırlandı.. "Endişelenecek bir durum yok, sakinn Ang.. sakin... "diyip duruyordu sebepsiz bir biçimde.. Göz ucuyla çocuğu süzerken masada duran 2. Sınıf kitaba baktı.. Ondan 2 yaş küçük olması tüm edişelerini yok olmasını sağlamıştı..