~Dumanların Ardından~

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

*Ve aile malikanesinden sinirle ayrılan kız kısa bir süre sonra Fransa'dan Londra'ya gelir. İncecik kıyafetleri gece ayazından üşürken gri-mavi gözlerinde boş bir bakışla ne yapacağını düşünür. En iyi yaptığı şeylerden biri olan birazcık içmek konusunu yapmaya karar verir. Sonra ne olacağını kim bilebilir ki?* Emily zihninde bu kurguyu kurarken sonrasında olacak şeylerle ilgili bir çok senaryo yazmaya başlamıştı bile. Topladığı kızıl saçlarını açarak arada sırada esen rüzgarla dalgalanmasına izin verdi. Gecenin karanlığında tuhaf bir şekilde belirgin olan bembeyaz teniyle uyumlu kızıl saçları vardı genç cadının. Mor botları her adımında kaldırımda ses çıkartırken ailesine kızgınlığı yavaşça diniyordu. Niye bu kadar sinirlenmişti? Neden sakin olamamıştı? Bu kadar duygularına yenik düşebileceği hiç aklına gelmemişti daha önce.

Sessizliği bozan ayak sesleri kız marketin önüne gelince kesildi. İçeri girerek küçük bir sepet aldı ve çikolataların bulunduğu reyona gitti. Çikolatalar tek başına bir anlam ifade etmiyordu kız için. Viski ve votkayla daha güzel oluyordu ona göre. İki paket çikolatayı sepete koyarak içkilerin bulunduğu kısıma gitti. Viskilere gözünü gezdirirken tanıdık bir marka olan J.D'yi görünce gülümsedi ve bir şişe alarak eski bir dostunu bulmuş gibi nazikçe sepete koydu onu. Kasalara doğru giderek bir çakmak aldı ve kendisine hayran hayran bakan kasiyer -bir oğlandı- mavi gözlerini dikerek

"Bir paket şu mavi sigaralardan verirsen çok güzel olacak." dedi neşeli tutmaya çalıştığı bir sesle. Kasiyerin mırıldanmalarını duymadığı için pek dikkat etmeyerek aldığı şeyleri vererek hesabı çıkarması için bekledi. Beklerken de siyah cüzdanını çıkardı. Tam ortasında bir pentagram vardı ve etrafında isimler yazıyordu. Kasiyer koluna dokunduğunda irkilerek kasiyere baktı ve gereken parayı vererek aldığı şeyleri torbaya koymaya başladı. Tprba bayağı ağırlaşsa da taşımış ve bağıran barakaya doğru yola koyulmuştu. İçeri girdiğinde yıkık dökük olan mekan gülmesine neden olmuştu. Kırık bir kanepeye oturarak sigarayı aldı. Pakedi açarak bir tanesini dudaklarının arasına yerleştirdikten sonra çakmağı aramaya başladı. Çakmağı bulduğunda birkaç kere çakması gerekmişti yakabilmek için. Sigara yandığında birkaç nefes çekerek tütünün iyice yanmasını sağlamış ve ağzına dolan dumanı içine çekerken boğazındaki yanmaya benzer hissi umursamadan geriye üflemişti dumanı. Sahi abisi onu şu an görse, ya da Eragon, ne derlerdi? Bir nefes daha alırken bakışları sakinleşmişti. Viskiyi zorlanarak açıp büyük bir yudum aldı. Dilini yakan acı tatlı viski tadıyla biraz ürpermiş ve çikolatalardan birini açıp küçük bir parçayı kopartarak dilinin üzerine yerleştirip emerek erimesini sağlamıştı. Küçük bir yudum daha aldı viskiden ve sigarasının külünü yerdeki küçük bir saksıya silkerek bir nefes daha çekmişti. Dumanı halka biçiminde üflerken sigarası da bitmişti. Sigarayı saksıya koyup koltuğa iyice yerleşerek kapıya yöneltmişti bakışlarını. Kimsenin geleceğini sanmasa da bakmak gelmişti içinden.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

*Gecenin ayazında ayak sesleri inlemektedir. Uzun saçlı, siyah cübbeli ve çekici kız sokaklarda yanlız gezinmektedir. Etrafta bir çok kişi olmasına karşın en dikkat çekici o olsa gerektir. Tüm gözlerin üzerinde olduğunu da bilir.* Ayaz okşuyordu tenini. Bembeyaz ve pürüsüz, bebeksi bu ten, soğuktan buz gibi olmuştu. Kesiyordu bıçak gibi yüzünü. Ellerini siper etse de kaçışı olmadığını biliyordu. Sokaklar seyrek denilebilecek kadar boştu. Çoğunluk Hogsmade'in dar sokaklarındaki -büyük bulunan ki çok küçük olan- barlardaydı. Kahkalar, çığlıklar, sesler, gürültüler...
Hepsi bir biri ardı geliyordu.. İleride beliren soluk bir ışık çağırıyordu Vera'yı oraya. Adımları usulca o tarada doğru kayıyordu. Gönlünden geçen, yapmak istediği şey o değildi. Sıcak bir yere girip bir kaç yudum viskiden başka bir şey istemiyordu bedeni. Çevreyi kolaçan ederken cübbeli güzel cadılar dikkatini çekiyordu ilk başta. İçindeki duyguya engel olmak mümkün değildi. Öyle yaratılmıştı, o şekilde yaşayacaktı. Göz hapsine aldığı bir kaç cadıdan kendisine dönüp bakanlar olmuştu ancak yanlızca sorgulayıcı bakışlardı bunlar. Hiç bir kaşılık verilmeksizin atılmış bakışlar.

Masmavi gözleri soluk ışığın geldiği noktayı zar zor seçebiliyordu. Ancak bir kaç adım yaklaştığının farkındaydı. Zafere son bir kaç dakika. Soluk ışığın geldiği noktada yanan bir sigara vardı. Son bir kez üflenmiş ve tükenmiş bir sigara. Sigaranın bırakıldığı saksının yanında oturan kızıl saçlı kız ise gözüne takılmıştı diğer cadılar olduğu gibi. Ama bu kız diğerlerinden farklıydı. Onu daha önce okulda görmüştü ve onu diğerlerinden ayıran bir kaç özelliğin olduğunu düşünüyordu. En azınndan kendisi gibi olabileceğini düşünmek istiyordu. Kızıl saçları, kendininki gibi masmavi gözleri ile gülümsüyordu Vera'ya. Vera ise çapkın gülüşünü koymuştu yüzüne. " Selam. Sanırım ben de bir viski alabilirim. Kızın cevap vermesini ya da oturmasını söylemeden yanındaki geniş koltuğa oturdu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Yakınlara gelen siyah saçlı ve bembeyaz tenli cadıya yönelmiş bakışları onun gözüyle kesişince dudaklarına hakim olamamış ve dudakları muzip bir gülümsemeyle kıvrılarak cadının tepkisini merak etmişti. Okuldan hatırlıyordu onu, farklı binalarda olsalar da sürekli etrafında oluyorlardı birbirlerinin. Kızın teninin yumuşak olup olmadığını merak etmişti hep Emily. O kızın yanındayken içinde kendisini şaşırtan duygular beliriyordu. Onun yanında olup sarılmak ve teninin kokusunu duyumsamak gibi. Kız kendi yanına gelirken yavaş olan kalp atışları biraz hızlanmıştı. Acaba kız da kendisi gibi hissediyor olabilir miydi? Yanına oturup konuştuğunda viskiden biraz içiyordu. Dudaklarını şişeden çekerek içten bir gülümsemeyle kıza bakmıştı. Şişeyi kızın eline doğru uzatırken tesadüfen elini onun eline değdirmeyi amaçlamıştı.

"Selam. Tabii alabilirsin ama şişeden içmek umarım rahatsız etmez seni. Ayrıca orası kırık istersen biraz daha yaklaşabilirsin." demişti masum masum, kızı biraz kendisine çekmişti. Bedenini kendi bedeninin yanında hissederken kalp atışlarını sakinleştirmeye çalışıyordu. Gri-mavi gözlerini kızın gözlerine yöneltmiş ve "Adım Emily. Ya senin?" demişti sadece. Bir elini kızın koluna koyarak tensel bir temas da sağlamıştı farketmeden.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kızın yüzünde beliren gülümseme ona daha da yaklaşma isteği uyandırıyordu içinde. Kızıl saçlarının kokusunu duyumsamak ona iyi gelecekti, bunu biliyordu. Onun da Vera gibi hissediyor olabileceği düşüncesi bir rahatlık veriyordu bedenine. Kız ince dudaklarını viski şisesinden ayırırken göz göze geldiler ilk kez. İki mavi göz birbiriyle buluştu, bir kıvılcım çaktı kalbinde. Ona yakınlaşabilme isteği gittikçe artıyordu içinde. Elini tutmak, tenine temas etmek istiyordu. Kız ses tonunu masum tutmaya çalışıyordu. "Selam. Tabii alabilirsin ama şişeden içmek umarım rahatsız etmez seni. Ayrıca orası kırık istersen biraz daha yaklaşabilirsin.". Yaklaşabilirsin demesiyle bir atağa geçiyordu ancak kız Vera'dan önce davrandı ve koltuğu kendisine doğru çekti. Daha sonra ismini söyledi. Vera ise sessizce tekrarlardı. " Emily. Ben de Vera. ...

Rahatsız edici bir nem vardı içeride. Dışarının ayazında belki bir bahane ile ona yakınlaşabilirdi. Tüm bu düşünceleri zihninden bir anda geçirirken kızın yumuşacık tenini hissetti kendi teninde. Pürüzsüz dokunuş kalbini derinden etkilemişti. Onun bu hareketine karşı onun elinin üzerinde hafifçe gezdirdi Vera. Narin dokunuşlardı bunlar. Ardından sinsi bir ses tonu sağlamaya çalışarak " Biraz dışarı çıkmaya ne dersin Emily? diye fısıldadı. Fısıldarken ona biraz daha yaklaştı. Soluğunu yakınında hissedebiliyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Vera'nın eli kendi elinin üzerindeyken kalp atışlarının hızına rağmen sakin durmak zor olmamıştı onun için. Gözlerini hala kaçırmadan kıza bakıyordu. Limon kokusuna benzer şampuanının kokusunu duyumsuyordu. Hoşuna gitmişti bu koku. Vera'nın bebek gibi yumuşacık olan tenini hissetmek mutlu etmişti onu. Kızın kendisine yaklaştığını hissetti ve çekilmedi. Fısıldadığı cümleyle gülümsedi muzip bir şekilde. Vera'nın planı neydi? Dışarısı soğuktu, acaba o soğuklukta sarılabilir miydi ona? Hafifçe olur anlamında hareket ettirdi başını ve ayağa kalkarak Vera'yı elinden tutmaya devam ederken çıktı Bağıran Baraka'dan. Dışarının soğuğu tenini okşayıp geçerken gri-mavi gözlerinde tuhaf bir ışıltıyla Vera'ya bakıyor ve diyeceği şeyin tartışmasını zihninde milyonlarca kez yapıyordu. Ona ondan hoşlandığını söylese ne olurdu?
^Olasılık 1: Vera gülümser. Gülümsediğinde gözlerinde tuhaf bir ışıltı belirir ve o da aynı duyguları hissettiğini söyler.
^Olasılık 2: Kızın eli kendi eli arasından kayıp gider ve kız büyük bir şokla oradan uzaklaşır.
^Olasılık 3: Hogwarts'ta bunu kullanarak şantaj hazırlayabilir.
^Olasılık 4: Emily'nin buralardan uzaklaşması gerekebilir.
Bu düşünceler zihnini alev gibi yakıp geçerken Emily'nin göz rengi koyulaştı. Şizofrenik olduğunu biliyordu ve aslında Vera için tehlikeliydi. Vera'ya ciddiyetle baktıktan sonra soğukla ve düşünceleriyle solmuş olan dudakları aralanarak konuştu.
"Senin için tehlikeliyim. Deyim,giyim,leyhim."

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Dışarı çıkma teklifini ettikten sonra saçma bulmaya başlamıştı. Belki kendi kendine ümit ediyor, bir gelecekleri olabileceğini düşünüyordu Vera. Ancak kızıl saçlı kızın kendisine tam olarak bir ilgi duyduğunu bile kestiremeyecek kadar bilgiye sahipti şuanda. Emily'nin, Vera'nın dışarı çıkma arzusuna olumlu yanıt vermesiyle Vera'nın yüzünde yumuşak bir ifade belirdi. Gözlerindeki hain parlama yeniden geldi ve kızı elde etme arzusu iyice arttı bedeninde. Kırmızı, dolgun dudakları gördükçe kalbininin atış ritmi bozuluyordu sanki. Normale dönmesi imkansızcasına. Ama umurunda değildi. Emily'nin düşünceli olduğunu sezebiliyordu. Gözlerinin rengi birden koyalaşmıştı. Bir sorun olup olmadığını anlamaya çalışan Vera ise şaşkındı. Birden bir sorunun çıkmasını istemiyordu. Onu bulmuşken kaybetmek, bir daha bulamamak korkutuyordu. " "Senin için tehlikeliyim. Deyim,giyim,leyhim." Birdenbire bu tehlike de nereden çıkmıştı? Hem ne tehlikesi olabilirdiki? Acaba hislerinin uyuşmadığını mı ima etmeye çalışıyordu? Her şey başlamadan bitemezdi. Emily'e açılmadığı sürece huzura eremez, ellerinden bir anda kayıp gitmesine göz yumamazdı. " Hayır Emiliy. Tehlikeli olamazsın benim için. Kısa bir nefes aldı ve yutkunduktan sonra sözlerin dudaklarından dökülmesine izin verdi usulca. " Emily, bilmiyorum bu ne kadar doğru. Çekiniyorum, benim gibi aynı hissetemediğinden korkuyorum ama ben senden hoşlanıyorum. Anlarsın ya, ben, şey yani ben, Of neyse, senden hoşlanıyorum Emily. Dudakların beni cezbediyor, kendime karşı koymakta zorlanıyorum. Anlıyor musun? Bunları söyleyebilmek için bir saat içinde öyle debelenmişti ki ruhuyla.

~Dumanların Ardından~

~Dumanların Ardından~

Similar topics

Similar topics