Kath bir süre konuşmadan onu izledi.Geçmişi aklına geldikçe gülümsüyordu kendi kendine.Onunla anıları hakkında konuşmak sohbet etmek istediği o kadar çok şey vardı ki.Bundan sonra onu sık sık görmeliydi.Bu sırada gelen "Artık önemi yok.Ben de sana mektup atmadım.Daha doğrusu atacak fırsatım olmadı.Ama artık buradasın.St.Mungo'ya sık sık yolum düşer.Nerede kalıyorsun?" sorusu üzerine rüzgarın yüzüne vurduğu saçları çekti ve cevapladı

-Aslında ailemin Londra çıkışında aldığı bir malikhane var.Orada kalıyordum ama artık kendi evime çıkmak istiyorum.Biliyorsun çok eski hayalimdi ancak yalnız yaşamaya hazır mıyım bilmiyorum..


dedi kararsız bir şekilde başını yana eğerek.Onunda sormak istediği birşeyler vardı ama nasıl başlayabilirdi bilmiyordu.Şimdilik gitmesi gerekiyordu.Onu bir daha gördüğünde oturup uzun uzun sohbet edeceklerdi.Banka oturup ona baktı oturmasını işaret ederek

Kath oturmuş onun diyeceği şeyi bekliyordu.O belkide düzenini kurmuş çoktan bir hayatın temellerini atmıştı.Sonuçta artık 22-23 yaşlarına gelmişlerdi ki Mattin teklifi karşısında donup kaldı."Bak ne diyeceğim,birlikte yaşayalım.Benim de şu an kaldığım belirli bir yer yok.Bir ev tutarız,eşyalar alırız,istediğin gibi düzenlersin.Hem birbirimizi her gün görmemiz kesinleşmiş olur." Kath bir an ne diyeceğini bilemedi.Matt'le aynı evde kalmak.Böyle birşeyi hiç düşünmemişti bile.Ama belkide şuan beraber aynı evde kalabileceği,ona katlanacak,güvenebileceği başka kim vardı ki

-Ben..bilmiyorum yani bu aklıma hiç gelmemişti.Gerçi aynı evde kalacak kadar güvenbileceğim beni koruyacak başka kim varki?

dedi hafif bir gülümseme ile etrafı izleyerek.O sırada Matt onu çekip arkasına alınca korkmuş bir şekilde etrafına bakındı.Tam onun eli de asasına gidecekti ki bir şak sesi etrafı inletmişti.Ne olduğunu anlamadan omzunun üzerinden ona baktı