|
Son Konular |
|---|
Konu | Tarih | Yazan |  | Yabani Otlar
Bir Kulüp Mü Kuruluyormuş | Bir Tıkla Bakalım!
- Duyuru Panosu -
Işık Tapınağı
Model Değiştirme
Model Başvuruları
Debbie'nin Grafik Galerisi *yeni
' Cuteness s i g n a t u r e s.
La Révolte
Özel Model Başvuruları
| ![]() Salı Mart 15, 2016 10:01 pm
![]() Ptsi Şub. 22, 2016 12:43 am
![]() C.tesi Ekim 02, 2010 11:08 am
![]() Perş. Eyl. 30, 2010 11:07 pm
![]() Perş. Eyl. 30, 2010 10:04 pm
![]() Perş. Eyl. 30, 2010 6:40 pm
![]() Çarş. Eyl. 29, 2010 8:37 pm
![]() Çarş. Eyl. 29, 2010 8:25 pm
![]() Çarş. Eyl. 29, 2010 6:13 pm
![]() Çarş. Eyl. 29, 2010 4:35 pm
| ![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
|
|
|
| |
| Yazar | Mesaj |
|---|
|  Konu: Geri: Tesadüf Salı Mart 03, 2009 11:25 pm | |
| ‘’ Öyle demeyin lütfen, bu güne kadar ki en iyi akşamüstüm olduğuna emin olun Bayan Adair ‘’
Nymphetia içinden ‘’Ne kadar da kibar.’’ diye düşündü. Günün yorgunluğundan ve beklemenin stresinden bir türlü sakarlığını engelleyememişti. İşin garibi orada bulunan herkesi de kendisine benzetmişti. Garsondan sonra kendisinin de böyle bir kazaya kurban gitmesi aslında oldukça gülünç bir durumdu; ancak karşısındaki adam olanca beyefendiliği ile sadece gülümsüyordu. Bunun karşılığında düşünceleri iyice bulanan soyut bilimler profesörü her zaman düşünceli başını belli etmeden kaşıdı hafifçe. Bu onun utandığı zamanlarda yaptığı bir hareketti. Ardından saçlarını parmaklarına dolar ve gözlerini yere devirirdi. Bu sefer bunları bile yapamayacak kadar eli kolu bağlanmış hissediyordu. Yüzündeki ifade sürekli değiştiğinden kendisi de sabit bir şey hissedemiyordu. En az damarlarında akan kan kadar hızlı değişiyordu ifadeleri de. Bir utangaç hissediyordu, bir başka bir şey. Silmeye çalıştığı üstü başı aslında kirlenmemişti bile. Masaya henüz gelen garsonun gecikmesi ile iyice gerilmiş olan kadın, karşısındaki adamın nazik ve yerinde teklifi ile bir an için olduğu yerde kaldı. Yeğenlerini beklemesi gerekiyordu. Kolundaki saate baktı fark ettirmemeye çalışarak. İsteksiz görünmek istemiyordu. Aksine çok geç kalmış olduklarını fark ettikleri yeğenlerine kızarak, çok daha fazla istekli hissetti. Cevap vermeden derin bir nefes aldı önce. Ardından kararmaya başlayan gün yeni başlar gibi enerjik bir hal aldı duruşu.
‘’ Oh tabi. Çok isterim Valerio. Bu gün benim için biraz hareketli bir gün oldu. Huzurlu bir yürüyüş oldukça iyi bir fikir. ‘’
Bir an için çantasına ve yanında duran diğer poşetlere baktı. Bütün bunları taşıması oldukça güç olacaktı. Bunun için, Hogwarts’ta derste kullanacağı ve torbanın küçülmesi haline deforme yaşayacak kadar hassas olmayan eşyaları bir başka poşete ayırıp, asasının tek hareketi ile poşetleri birer birer küçülttü. En sonunda tek bir büyük poşete sığan bütün diğer poşetlere bakıp ‘’ Sanırım hazırız. ‘’ dedi. O arada günün başından beri akıl edemediği küçültme büyüsünü daha önceden neden yapmadığını düşünüp kendisine kızdı. Fakat ardından bunun yol açtığı tesadüfü düşünüp keyiflendi. Her zaman kötü bir şey değildi sakarlık. Huzursuz hissetti birden kendisini. Aralarındaki mesafeye rağmen hitabet şeklini değiştirmişti. İsmiyle hitap ettiği genç adama dönüp, en nazik haliyle, hiç istemediği halde resmiyete dönerek sordu:
‘’Bay Baldassarre…Size Valerio dememin sakıncası yok değil mi?! ‘’ |
| | | | | | Konu: Geri: Tesadüf Cuma Mart 06, 2009 7:23 pm | |
| Sorduğu soru ardından gelen kısa bekleyiş, Valerio’nun içindeki karamsarlığın artmasına yetmişti. Geçen saniyeler ona günler gibi gelirken, Nymphetia konuşarak bütün düşüncelerini yalanlayan bir cevap verdi.
‘’ Oh tabi. Çok isterim Valerio. Bu gün benim için biraz hareketli bir gün oldu. Huzurlu bir yürüyüş oldukça iyi bir fikir. ‘’
O anda, Valerio’nun içindeki mutluluk patlaması hissedilmeye değerdi. Ancak dışarıya sadece, bu küçük bir gülümseme olarak çıkmıştı. Ölmemek için kendini zor tutuyordu. Daha yaşamalıydı. Nymphetia, birbirine karışmış poşetleri bir büyüyle toparlayarak tek poşet haline getirdi.
‘’Sanırım hazırız’’ dedi Nymphetia, gülümseyerek. Onun bu küçük gülümsemesi bile, Valerio’nun içindeki buzları eritmeye yetmişti. Eğilip yerdeki poşeti taşımak için alırken Nymphetia, aralarındaki samimiyet için ilk adımı atmıştı.
‘’Bay Baldassare…Size Valerio dememin sakıncası yok değil mi?! ‘’
Valerio gelen ani soruyla afallamıştı. Her şeyin karıştığını düşünürken, karşısındaki bayanın bu güzel sorusu onu bütünüyle etkilemişti.
‘’ E-e-Elbette Bayan Adair, yani Nymphetia ‘’ Yüzü kıpkırmızı olmuştu. Aşırı tepki verdiğini ve rezil olduğunu düşünerek kendine kızdı. Rahat olmalıydı. Yoksa karşısındaki bayanı da fazlasıyla sıkacaktı. Zar zor düşüncelerinden sıyrıldı ve tatlı bir gülücükle, güzel kadına baktı. Sonra hesabı ödemek için elini arka cebindeki cüzdanına attı ve çıkardı. Kapıya doğru yönelen bayanı bekletmemek için, ne kadar çıktığına bakmadan eline geleni masaya bıraktı ve Nymphetia’nın arkasından kapıdan fırladı.
Hafif esen rüzgâr, Valerio’nun içindeki sıkıntıyı da silip götürmüştü. Yanındaki güzel kadınla, bu güzel günde dolaşmak gerçekten çok güzel bir duygundu. Ancak birkaç saniye sonra arkasından seslenen biri, bu duyguları alıp götürdü. Genç garson elinde parayla birlikte ona doğru yaklaşıyordu. Valerio, garsonun para üstünü getirdiğini düşündü. Ancak elindeki yenleri gösteren garson, şaşkın bir ifadeyle Valerio’nun suratına bakıyordu.
‘’ Efendim burada Yen kullanmıyoruz. Galleon kullanıyoruz ‘’
Garsonda şaşkın ifadesinden sıyrılarak gülümsedi. Ancak Valerio gülümsememişti. Çünkü galleonlarının bulunduğu cüzdanı, diğer pantolonunun cebinde kalmıştı. Bu yenlerde, geçen iş için gittiği Japonya’dan kalmıştı. Valerio, fazlasıyla yanındaki bayana rezil olduğunu düşünüyordu. Daha ne kadar olabilirim diye düşünürken, ağzından çıkan kelimeler bunun cevabını vermişti.
‘’ Eeee… Bu seferlik Yen alsanız. Emin olun bir dahakine iki katı Galleon ödeyeceğim ‘’ Valerio içinden kendine küfrederken Nymphetia’nın cüzdanını çıkardığını gördüğünde, artık kendi hayatının burada son bulduğunu sandı…
|
| | | | | | Konu: Geri: Tesadüf Cuma Mart 06, 2009 11:33 pm | |
| Nymphetia artık dışarı çıkacakları için rahatlamıştı. Ne de olsa açık alanda ne devrilecek bir bardak, ne de üzerine yıkılacak bir başka şey vardı. Böylesi şanssızken ‘’ Kesin dışarıda da başıma bir şey gelir. ‘’ diye düşünmeden edemedi. Tek yapabildiği yavaş yavaş kapıya doğru yürümekti. ‘’ Şimdi nereye gideceğiz?! ‘’ Düşünüp duruyordu. İlk izlenim için berbat bir başlangıç yapmıştı. Oysa Valerio’nun rahatlığının onu da rahatlatması gerekiyordu. Yaptığı bütün sakarlıkları güler yüzle karşılayan; ve hatta gülmek yerine, Nymphetia’ya bir şey olup olmadığını merak edip endişelenen bu adam, büyük olasılık bu dünyadan değildi. Çok bilgili bir hali vardı. Hesabı öderken ardına bakmadan çıkışı ise paranın hesabını yapmıyor olduğunu gösteriyordu. Bu yüzden Nymphetia biraz irkildi. Çok zengin biriyle birlikte olmayı hiçbir zaman istememişti. Çok zengin insanların çok sorunu olurdu çünkü. Sihirli yaratıkların bakımı dairesi başkanının da çok kötü bir durumda olması beklenemezdi. Yine de kendisini telkin etmeye devam etti genç kadın. ‘’ Belki onun işlerini halleden başkaları vardır. Böylece sevdiklerine zaman ayırabiliyordur. ‘’
Yanına yaklaşan Valerio’nın gülümseyen yüzü artık açık havaya sorunsuz çıkabileceklerinin bir göstergesiydi. Nymphetia derin bir nefes almak üzereydi ki, garsonun bet sesi ile pembe bulutlar yok olmuş, karanlık basmıştı her yeri. ‘’ Yine ne var! ‘’ dercesine dönerken, sorunun kendisinden kaynaklanmadığına sevinen Nymphetia, durumu anlamak için konuşmaları dinledi. Valerio galleon yerine hesabı yen ile kapatmayı denemişti. Nymphetia buna pek anlam veremese de, günün başından beri sürekli rezil oluyor olduğu genç adamın, şimdi kendisi ile aynı duruma düşmüş olmasına öyle sevindi ki… Artık kendisini eskisi kadar kötü hissetmiyordu. Üzerinden bir ton yük kalkmış gibiydi. Garsonla pazarlığa girişen Valerio çok komik ve şirin görünüyordu. Zarif bir hareketle durumu düzeltmek için elini cüzdanına götürdü Nymphetia. ‘’ Buradan alın lütfen. ‘’ Cüzdanından çıkardığı yeterli miktarda parayı garsona uzattı. Valerio’nun daha fazla rahatsız olmasını istemediğinden mekandan hemen ayrılmak için hızlı davranmak istedi. ‘’ Üstü kalsın. ‘’ Aslında bu yaptığı züppelikti. Ancak az sonra sebebini Valerio’ya da açıkladığında kötü niyetli davranmadığını o da öğrenmiş olacaktı.
Adamın yüzünden düşen bin parçaydı. Bu yüzden Nymphetia’nın da canı sıkılmıştı. Ancak nedense bir türlü üzülemiyordu. Hatta tam tersine içinden gülmek geliyordu. Sabahtan beri rezil olduğu Valerio’ya karşı ele geçirdiği kozu bütün nezaket sınırlarını yıkacak şekilde koca bir kahkaha püskürmesiyle ortaya döktü. Ellerindeki poşetleri yere bırakıp gülmeye başladı. ‘’ Yen ha! Oh Valerio, çok hoşsunuz. Aklınız neredeydi ? ‘’ Öyle hoşuna gitmişti adamın yaşadığı hadise. Kendisine engel olamıyordu. Hala gülmekle gülmemek arasında tereddüt eder gibi görünen adamı rahatlatmak için bir şeyler söylemezse, büyük olasılık onu hiç istemeden kıracaktı. ‘’ Doğrusu o yenler cebinizde neden bulunuyordu bilmiyorum. Ancak garsonla yaşadığınız bu hadise, bütün gün yaptığım sakarlıklarımın hepsinin rezilliğine bedel. Lütfen siz de gülün artık. Ne sakar bir ikiliyiz öyle değil mi? ‘’ Her şey yolunda gidiyordu. Nymphetia gülücüklere boğmuştu yüzünü ve Valerio’nun daha rahat olması için bunun gayet komik ve normal olduğunu; ve hatta ortak noktaları olduğunu belli etmeye çabalıyordu. Ancak atladığı bir şey vardı. Anında harekete geçen aklı ile konuşmaya başladı. ‘’ Dur bir dakika! İkili mi! Ne ikilisi? Ah Nymph. Kahretsin! İşte şimdi rezil oldun.Hem de tamamen. Bir budala gibi görünüyorsun. Her gördüğü adama anında aşık olan bir şıpsevdi gibi.’’ Durumu hemen düzeltmek zorunda olduğunu hissetti. Yanakları kızarmış, nefesi hızlanmıştı. ‘’ Yani… İkimiz de karşılaştığımızdan beri ne çok değişik şey oldu öyle değil mi?! ‘’ Toparlayamadığı kesindi. Bu sefer de kendisine gülmeye başlayıp başını muzurca yukarı kaldırdı. |
| | | | | | Konu: Geri: Tesadüf C.tesi Nis. 04, 2009 9:28 pm | |
| ‘ Gerçek aşk nasıl bulunur? Çıkıp arayarak mı? Yoksa bir akşamüstü, bir pastaneye giderek mi? Bunun cevabını kendime gerçekten verdiğimi düşünüyorum… ’
Valerio Faust Baldassare
‘’ Buradan alın lütfen. ‘’ dedi Nymphetia, cüzdanından parasını çıkartarak garsona uzattı, Sonra ‘’ Üstü kalsın. ‘’ dedi ve garson gayet memnun bir şekilde yanlarından ayrıldı. Valerio ise olduğu yerde kalakalmıştı. Bu güzel kadınla tanıştığından beri ilk kez ortadan kaybolmak, hatta mümkünse yerin dibine girmek istiyordu. Belki evet, evet belki de asasını kafasına doğrultup "Elen Wanva" diyerek ortadan sonsuza kadar kaybolmak en iyisi olabilirdi. Böylece yaşadığı utançtan da kurtulmuş olurdu.
Lakin birkaç dakika sonra duyduğu kahkaha, onu derin okyanusun içine batmaktan kurtarıp yüzeye çıkmasını sağladı. Kızaran yüzüne soğuk bir rüzgâr çarptı ve ferahladı. Sıktığı elleri, kahkahanın güven veren tonu ile yumuşadı ve toplanan kan eski yerlerine doğru akmaya başladı. Ancak şaşkınlığını bir süre korudu ve kadının kahkahasının ne anlama geldiğini anlamaya çalıştı. Gerçekten bunu komik mi bulmuştu? Yoksa bunca zaman gördüğü en aptal insana mı gülüyordu? Birincisi olması için Tanrıya dua etmeye başladı.
‘’ Yen ha! Oh Valerio, çok hoşsunuz. Aklınız neredeydi? ‘’
Cevap vermek, bir şeyler söylemek için dudaklarını güçlükle araladı. Lakin eee sesinden başka bir şey çıkmadı. Beyni allak bullak olmuş, yaşadığı utanç dilinin kilitlenmesine sebebiyet vermişti. İstemsiz bir biçimde de olsa yine de sırıtarak, kadının kahkahasına karşılık verdi. Evet, komikti. Ancak bu komedinin, üzerinde kötü bir izlenim bırakmasını istemiyordu. Hele hele hesabı bir kadına ödetmek, başlı başına bir erkek için utanç verici bir durumdu ve kesinlikle rezil olduğunu düşünüyordu.
’ Doğrusu o yenler cebinizde neden bulunuyordu bilmiyorum. Ancak garsonla yaşadığınız bu hadise, bütün gün yaptığım sakarlıklarımın hepsinin rezilliğine bedel. Lütfen siz de gülün artık. Ne sakar bir ikiliyiz öyle değil mi? ‘’ İşte bu cümleler içini rahatlatmıştı. Başından aşağıya doğru dökülen kaynar suyun üzerine, buz gibi bir başka su dökülmüştü şimdi. Kaskatı kesilen vücudu çatırdayarak kendine geldi. Donmuş gözlerinin buzları eridi ve kirpiklerini yavaşça kırptı.
‘ Bir dakika!? ‘ dedi içinden Valerio. ‘ İkili mi? ‘ Nymphetia’nın son cümlesi, Valerio’nun kulaklarından girip tüm vücudunu dolaştı ve en son durak olarak da kalbini seçti. ‘ İkili ‘ dedi yeniden, bu sefer sesli söylemişti ve bundan kendisi de habersiz gibi gözüküyordu. Ve kadının o bakışlarını yeniden gördü. Ne kadarda masum ve göz alıcıydı. Valerio‘yu sanki kendisine doğru çekiyor ve ayaklarını kontrol edilemez bir hale sokuyordu. Titreyen elleri, parlak gözlerinin içindeki şiddetli aşkın habercileri gibiydi. Karşısındaki güzelliğin şehveti şimdi onun için dayanılmaz bir hal alıyordu. Bu bir anlık yoğun biçimde olan hisler, onu tamamen değiştirerek başka bir şekle bürümüştü. Şimdi bu soruyu kendisine sorabilirdi ‘ Ben kimim? ’Bir cümle bütün şifrelerini çözmüştü, ikili olmak… Evet, bunu istiyordu. Karşısında ki güzelliğin bunu ne manada söylediği umurunda değildi. Gerçekten istiyordu ve hayatını buna adamaya hazırdı.
‘’ Yani… İkimiz de karşılaştığımızdan beri ne çok değişik şey oldu öyle değil mi?! ‘’ dedi Nymphetia, sanki utanmış bir hali vardı. Valerio kadının yüzündeki kırmızılıkları fark ettiğinde, içinde büyük bir sevinç uyandı. ‘Bir şeyler var’ dedi kendi kendisine, sevinçli bir haber verir gibi.
‘ E-Evet çok şey oldu Nymphetia. Ve bunlar hayatımın en güzel anlarından biriydi. Sen…’ Valerio bir an duraksadı. Zihni kendinden bağımsız bir şekilde hareket ediyor gibiydi ve kalbi de ona destek çıkıyordu. Konuşması gerek tonuyla, gerekse şekliyle farklı bir yöne kayıyor gibiydi. Ancak durmak yersizdi, kendisine açıkladığı şeyleri ona da hissettirmeliydi.
‘ Sen çok iyi birisin Nymphetia. Teşekkür ederim… Her şey için ‘ Ve bir anda dudakları kadının yanağına doğru giderek, bir öpücük bıraktı. Ne yaptığından ve doğuracağı sonuçlardan habersizdi. Her şey bir anda gerçekleşmişti ve hızına yetişemeden olan olmuştu. Bunu yapmıştı, ancak pişman değildi. ‘ Masum bir teşekkür öpücüğü’ dedi içinden kendisine, anlamını saptırmaya çalışarak. ‘ Sadece masum bir öpücük…’ Gözlerini yere doğru eydi. Hissettikleri ve düşünceleri sadece o an ile sınırlıydı şimdi. Bundan sonrası, karşısında ki kadının vereceği tepkiye bağlıydı. Valerio her şeye rağmen gelebilecek sert bir tokada ve yaşayabileceği büyük bir acıya hazırlandı.
‘ Masum bir öpücük ha, hadi sende aptal adam!!… Resmen kadını bütün hissettiğin o şeylerle birlikte öptün. Bunu dudaklarının ucunda, kesinlikle hissettin sen. Biliyorum, çünkü bunu hissettim ve kalbimin delice atışı bunun resmi kanıtı. Sen, aptal adam? Bu güzel kadına aşık mı oldun? ‘
|
| | | | | | Konu: Geri: Tesadüf C.tesi Nis. 11, 2009 4:59 pm | |
| Pastaneden çıkarken her şey olduğundan daha canlı ve renkli görünüyordu. Gün ışığı yavaş yavaş gökyüzünün başka bir tarafına geçiyorken, Nymphetia yanı başındaki adamın da kendisi kadar rahatladığını hissediyordu. En azından utanç verici bir o kadar da komik bir ayrıntıyı arkalarında bırakıyorlardı. İlerlerken genç kadın bir kez daha aklından geçirdi Valerio’nun yanında taşıdığı paranın Yen oluşunu ve düştüğü komik durumu. Ne kadar da sempatikti oysa o anda Nymphetia’nın gözlerinde. Kendisini görebilmek için bir bakabilseydi. İlerleyen birkaç adımda tatlı hatalar yapma sırası Nymp’e gelmişti sanki. Sürekli olarak hissettikleri ile ilgili pot kırıyordu. Aslında sadece heyecanından olan sakarlığını adama açıklamamaya karar vermişti. Aksi takdirde küçük düşen kendisi olabilirdi. Bu yüzden konuyu değiştirmek için bir şeyler geveledi. Yan yana geldikleri andan beri Nymphetia’nın sakarlıkları ve Valerio’nun yaşadığı sevimli durum, cadıyı ve büyücüyü birbirlerine yaklaştırmıştı sanki.
Güçlükle açıldığı titreyen sesinden belli olan ağzını kapadığında genç adamın cevabı gecikmemişti. Onu gördüğü andan beri söylediği en güzel cümle Nymphetia’nın o anda duyduğuydu. Genç kadın bir an için olduğu yerde duraladı. Hiçbir şey söyleyememek ne kadar da zordu. Az evvel Valerio’yu düşürdüğü durumu anlıyordu; ancak şimdi kendisi çok daha heyecanlı hissediyordu. Kendisi hakkındaki düşüncelerinin böylesi güzel olması ne kadar da hoştu. Valerio’nun nezaketinden hiç şüphe duymamıştı zaten. Genç adamın bitmeyen cümlesi Nymphetia’nın yanağında son bulmuştu sıcacık. Genç kadın bir an için sendeledi. Ancak bunu Valerio’dan gizlemeyi başardı. Kızaran yüzü batan güneşin kaybolup giden ışıklarının yokluğunda belli olmuyordu. Hızlanan kalp atışlarını düzenlemek için derin bir nefes aldı saklama ihtiyacı duymadan. Derslerinde korkusuzca düşünceleri söylemekten, rahat olmaktan bahseden kadından eser yoktu şimdi. Küçük bir kedi gibi bir köşede mırıldanacak kadar huzurlu hissetti kendisini. O an için istediği tek şey Valerio’nun daha uzun süre yanı başında kalmasıydı. Rüzgarını bile sürekli yakınında hissetmek istediği adamın yanında gitmemesi için bir şeyler bulmalıydı. Yürümeye devam ederken havanın kararmasından istifade ederek, Valeri’nun kendisine eve kadar eşlik etmesini isteyebilirdi. Her ne kadar yaptığı şey emrivaki olsa da; bunu istediğini adı gibi biliyordu. Sonrası için planlarına, genç adamın tavrına göre karar verecekti. Onu daha yakından tanımak istiyordu. Uzun süren sonbahar gecelerine şükretti.
‘’ Ah Valerio. Ben…Teşekkür ederim. Benim için de öyle. Ne güzel bir akşam öyle değil mi? Eğer sizin için de uygunsa, güçlü bir büyücünün eşliğinde, güven içinde gitmek isterim evime. Tabi mümkün değilse başka? ‘’
|
| | | | | | Konu: Geri: Tesadüf Ptsi Nis. 20, 2009 5:50 pm | |
| ‘’ Hayatın, oyuncuları için çok ilginç senaryoları vardır. Ama en ilginci ise aşk konulu olanlardır. Bir kez oyunun içerisinde bir rol aldın mı, artık geri dönüşü yoktur. Ya aşkın zirvesini yaşarsın, ya da en acı duygularla bir köşeye çekilip ağlarsın. Ve zor olan ise sadece seyircinin yine sen olmasıdır. Yaşadıklarını ne anlatıcı anlatır, nede başkaları hisseder. Bütün her şey kendi içersinde gerçekleşir ve acısıyla tatlısıyla hayat bulur ‘’
Valerio fazlasıyla karışık duygular içerisindeydi. Hatta yaşadığının bir rüya olup olmadığını anlamak için, kendi kendisine cimcik bile attığı olmuştu. Lakin yaşadıklarının gerçekliğinden bir an bile şüphe etmezken, dudaklarına değen tenin yumuşaklığı onu bir an olsun rüyalar âleminin kapınsa kadar götürdü. Ve kadının rüzgârla dalgalanan mis kokulu saçları, kendisini beyaz bulutların arasında uçarken bulmasına yardımcı olmuştu. Ve aşkın kalbine vuran çarpıntısı, onu bu dünyadan soyutlamıştı…
‘’ Ah Valerio. Ben… Teşekkür ederim. Benim için de öyle. Ne güzel bir akşam öyle değil mi? Eğer sizin için de uygunsa, güçlü bir büyücünün eşliğinde, güven içinde gitmek isterim evime. Tabi mümkün değilse başka? ‘’
Bu sözler kadının dudaklarının arasından kopup giderken, Valerio yüzündeki karmaşık duyguların şeklini yansıtan ifadeyi atamamıştı. Kulakları sesleri yakalarken, gözleri sadece önünde parıldayan gözlere bakıyordu. Birkaç saniye öylece durdu, anın şokunu atlatması ve kendisini toparlaması zamanını almıştı. Hayatında ilk kez böylesine öldürücü hisler hissediyordu içinde ve yabancı olduğu duyguları kontrol etmesi de çok güçtü.
‘’Evet… Elbette Nymphetia, çok isterim. Seninle biraz daha vakit geçire bilmek beni gerçekten çok mutlu eder ‘’
Konuşmasındaki yakınlığa neredeyse kendiside şaşırmıştı. Bir anda sanki karşısında duran kadını yıllardır tanıyormuş gibi hissetti kendini. O an onun yanından uzun bir süre ayrılmamayı diledi. Bu güzel yüzü günlerce, hatta yıllarca izleyebileceğini biliyordu. Valerio kolunu nazikçe Nymphetia’ya uzattı. Nymphetia’da zarif bir şekilde adamın koluna girdi ve onlar yürümeye başlarken güneş, ardında güzel hatıralar bırakarak yavaş yavaş batmaya başlamıştı.
|
| | | | | | Konu: Geri: Tesadüf C.tesi Mayıs 02, 2009 12:00 am | |
| Gecenin büyülü havası yaklaşırken iki yetişkin açık havadaki çiçek kokularını içlerine çekerek yürüyorlardı. Nymphetia ister istemez Valerio’nun kaslı yapısını fark etmişti. Ne kadar nazik tutmaya çalışsa da; adamın gücü genç kadının ara ara canını yakıyordu. Heyecandan mıdır bilinmez arada bir kolunun, Valerio’nun kolu ve gövdesi arasına sıkıştığını hissediyordu. Elinden geldiğince sakin olmaya çalışarak derin bir nefes aldı. Eve yaklaşırken yolda düşündüklerini nasıl açıklayabileceğini düşünmeye başlamıştı. Eğer o anda Valerio Nymphetia’nın aklındakileri duyabiliyor olsaydı; büyük ihtimalle kulaklarını tıkardı. Genç kadının aklında tam bir gürültü hakimdi. Pek çok ses farklı farklı şeyler söylüyorlardı.
‘’ Onu eve davet edersem hafif biri olduğumu düşünür mü? Neden düşünsün ki sadece bir kahve içmek için…Hem üstüne atlayıp onu öldürecek değilim ya, alt tarafı bir kahve. Bütün gece sohbet edebilsek keşke…’’
Ne yapacağını bilemez halde konuya girmeye çabaladı. Beceriksizliği sürekli tereddüt edişinden belli olan genç kadın, ilk defa bir erkeği evinde ağırlayacaktı. Bundan önce Valerio’nun da teklifini kabul etmesi gerekliydi tabi. Evini uzaktan görmeye başladığında artık ağzını açması gerektiğine karar verdi.
‘’ Ihm… Şey… Valerio… Buraya kadar yoruldunuz. Hem bugünkü sohbetimizi bir türlü tamamlayamadık gibi. Sürekli sakarlıklarım, aksaklıklar… Neyse, eğer isterseniz bir kahve için bana buyurun. Yurtdışı ziyaretlerimden birinde çok güzel aromalı kahveler satan bir yer bulmuştum. Vanilyalısının hoşunuza gideceğine eminim. Tabii, eğer gidecek başka bir yeriniz yoksa?! ‘’
Son cümlesini korkarak söylemişti Nymphetia. Günü başından beri evli olup olmadığını ya da bir sevgilisi olup olmadığını sormadığı bu adamın yanından ayrılmasını istemiyordu. Ancak o anda onun mükemmel bir centilmen olabileceği ihtimali aklına gelmişti. Bir sevgilisi olma ihtimali Nymphetia’yı küçük bir kız gibi endişelendirmişti. Karşısındakinin beden dilini iyi anlayabildiğini düşünüyordu. Bu yüzden cevap verirken Valerio’yu iyice kontrol edecekti. |
| | | | |
Similar topics | |
|
Similar topics | |
| |
| | Bu forumun müsaadesi var: | Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
| |
| |
| |
|
