Dedikoducu

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Göl kenarı... Harika bir sakinleşma yeri. Claire ne zaman sakinleşmek istese göl kenarına gelirdi. O güzel gölü izlerken ıslak çimenlerin üzerine kırmızı örtüsünü sererdi ve başlardı o harika manzarayı izlerken kitabını okumaya... Bazen arkadaşlarıyla gelirdi fakat o, arkadaşlarıyla gelmekten pek hoşnut olmazdı. Çünkü arkadaşlarının yanında adeta Claire, Claire olamıyordu. Başka birisi oluyordu. Bunun bir nedeni yoktu. Sadece arkadaşlarının yanında gölü izleyip huzurla dolamıyordu ve o gereksiz dedikodu tufanına katılması gerektiğinden duyduğu yalan yanlış şeyleri söylemekten ve tartışmaktan başka birşey yapmıyordu, onların yanında yapamıyordu. Genelde onlar gölge yerleri seçerken Claire güneşli yerleri seçiyordu. İşte Claire bu yalan arama çabasını, huzursuz bir yaşamı sevemiyordu. Bu onun tarzı değildi. O, sadece huzurla gölü seyretmeyi ve kitabını okumayı istiyordu. Bazen de gerçek ve güzel bir sohbetle karşılaşıyordu. İşte böyle bir sohbetle karşılaştığında huzur her yerini dolduruyordu adeta...

Güneşin kızgınlığının gözle görülemediği bir gündü. Gökyüzünden yere yavaş yavaş düşen küçük pamukları andıracak kadar güzel bir şekilde kar yağıyordu gökyüzünden yere... Claire lila şapkasını taktı ve üzerinde de oldukça sade ve bir o kadar da şık bir takım kıyafet vardı. Artık meşhur olan kırmızı örtüyü minik bir tabakayla kaplanmış olan çimenlere sermişti. Hafifçe örtüye doğru yanaştı ve üzerine oturdu. Çantasının içinden kitabını çıkardı ve çantasını bir kenara attı. İşte hayat buydu. İşte yaşamanın kaynağıydı bu. İliklerine kadar donmak bütün sorunları unutturuyordu insana. Hogwarts'tan uzaklaştırıyordu seni. Sebebi olmayan güzellikler ve huzur içini ısıtıyordu. Donmak üzere olan göl manzarası ile her zamankinden daha ihtişamlıydı. Claire'in tek ihtiyacı güzel sohbete dalacak bir arkadaştı.

Out: Beklenen var!

Gezgin

Ter damlalarının burnunun ucundan süzüldüğünü hissediyordu. Hissetmekle kalmayıp okuduğu kitabın üstünde de görüyordu. Slytherin Ortak Salonu'nun bulunduğu mahzenlerin soğuk ve rutubet kokan havasına alışkın biri için yaz sıcaklığına, nemine sahip ve de havasız bir yerde bir saatten fazla durmak zor bir durumdu. Saç diplerinin terden sırılsıklam olduğunu hissederken çaktırmamaya çalışarak etrafına baktı. Soğuk bir ülkeden geldiği için sıcağa alışkın olmadığını düşünerek, bir tek kendisinin durmadan terlediğini düşünüyordu. Düşüncesinde de haklıydı. Kütüphanede bulunan herkes gayet rahat çalışıyordu.

Cebinde duran yarım, limonlu bisküviyi ağzına atıp ani bir şekilde ayağa kalktı. Önünde duran kitap yığınına baktı ve her birine göz atması gerektiğini hatırladı. Bunu, bulunduğu yerde yapamazdı. Çünkü biraz daha kütüphanede durursa buharlaşıp yok olacaktı. Bu işi daha serin bir yerde halletmeliydi. Kimsenin olmadığı, sessizliğin çöktüğü bir yerde. Cüppesinin iç cebinden asasını çıkardı, kitaplara doğrulttu ve fısıltıdan biraz yüksek sesle büyülü kelimeyi söyledi.

"Locomotor."

Kitap yığını peşi sıra gelirken, çantasını tek omzuna atıp kütüphaneden çıktı. Sessiz sedasız koridorda ilerlerken biraz olsun rahatladığını hissedebiliyordu. Ayak seslerinin koridorda yankılanışını dinlerken arada sırada arkasından gelen kitaplara göz atıyordu. Cüppesinin iç cebinden eldivenlerini ve beresini çıkardı. Siyah bere, kahverengi saçlarını sardı ve eldivenlerini giydi. Bahçeye çıkıp hava almalıydı. Tamam, soğuk havaları, kışı seviyordu ama üşütmeye hiç niyeti yoktu.

Büyük, demir kapıdan çıkıp bembeyaz bir örtüyle kaplanmış gibi duran bahçeye adımını attı. Pamuk parçaları gibi yere doğru süzülen kar büyüleyici görünüyordu. Hava çok soğuk sayılmazdı ve etrafa ölüm sessizliği yayılmıştı. Beyaz örtünün üstünde, göl kenarındaki kırmızı örtü sırıtıyordu. Üstünde oturan lila şapkasıyla genç kız da hemen dikkatleri çekiyordu. Arisha, onun yanına gitmeye karar vererek adımlarını sıklaştırdı.

Ellenmemiş kar örtüsünün üstünde ayak izleri belli olurken göl kenarına vardı. Göl buz tutmak üzereydi, hatta yer yer tutmuştu da. Her zamanki güzelliğinden bir şey kaybetmemişti ama. Hala sakinleştirici, etkileyiciydi. Arisha, gözlerini gölden alıp lila şapkasıyla kitabına dalmış olan kıza baktı.

Üstündeki cüppenin Slytherin arması ilk dikkat çeken noktaydı. Şapkasının altından omuzlarına dökülen kestane rengi saçları parlak ve sağlıklı görünüyordu. Minyon bir vücudu vardı ama küçük bir çocuk gibi değil, genç kız gibiydi. Eh, Arisha'nın onu tanıması da uzun sürmedi. Lila şapka ve kırmızı örtü. Claire'den başkası olamazdı bu. Darkness of Queens üyelerinden biriydi o da. Arisha, aralarındaki arkadaşlığa dayanarak onunla konuşmaktan çekinmedi ve sevecen bir sesle, el sallayarak ona seslendi. Yavaş adımlarla da yanına ilerliyordu.

"Hey Claire!"

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Claire huzuru içinde hissediyordu. Lila şapkasını gözleri görünmeyecek şekilde aşağı doğru çekerken göl kenarının insanlarla kaynaştığını duyumsar gibi oldu. O insanlarından birinin bile Claire'i tanımamış olması Claire'i mutlu ediyordu. Her zamanki gibi o güzelim kitabın hafif sarıya kaçan renkli eskimiş sayfalarını çevirirken içi huzur doldu. Bu huzur birilerinin bağırarak onu görmesiyle son bulmuştu. Claire arkasını dönmedi, kızı tanıyordu. Oldukça melodik bir ses, tatlılık, kibarlık. Bu Arisha'dan başkası olamazdı. Claire kendini zorlamadan hafifçe arkasına döndü ve kızı selamlamaya çalıştı:
''Naber Arisha?''
Arisha'nın çekingen davranışları Claire'in gözünden kaçmamıştı. Arisha'nın sohbeti tatlıydı bunu herkes bilirdi. Elleriyle kırmızı örtüsüne dokundu ve çantasından bir örtü daha çıkardı. Kendininkinin yanına serip hafif bir sesle:
''Geç otur'' diyebildi sadece.

Gezgin

Claire, çantasından çıkardığı örtüyü yayarken Arisha, sessizce onu izledi. Bu kızın bir Slytherin olduğuna kim inanırdı ki? Söz konusu arkadaşları olduğunda gerçekten çok düşünceliydi. Düşmanları konusunda acımasız olabiliyordu ama. Ne zaman ne düşündüğünü, ne yapacağını anlamak çok zordu. Arisha'ya karşı iyiydi. Gerisi de kimseyi ilgilendirmezdi zaten.

Genç kız, kendisi için hazırlanan örtüye oturdu. Onu takip eden kitaplar da sessizce yanında yerlerini aldılar. Onlarla ilgilenebileceğini sanmıyordu. Büyük bir ihtimalle Claire ile sohbet edeceklerdi. En azından öyle umuyordu. Bir süredir, sadece sorulan sorulara cevap vermiş, hiç kimse ile istediği gibi bir konuşma yapmamıştı. Kendini herkesten soyutlanmış, uzaklaşmış, hatta dışlanmış hissediyordu.

Gözlerini göl manzarasından uzaklaştırıp Claire'e döndürdü ve gülümsedi, teşekkür edercesine. Genç cadının, akılları karıştıran rahatlatıcı sesini duydu, Arisha'nın hatrını soruyordu. Görüş açısını, göl manzarası kaplarken hafifçe gülümsemeye devam etti Arisha. Her zamanki, çok uzaklardan geliyormuş gibi olan sesiyle cevap verdi.

"Her zamanki gibi kendimi iyi olduğuma inandırıyorum. Aslında, ıhm, duygusuz hissediyorum. Yine de kötü bir şey olmadığı için mutluyum. Sen nasılsın, Claire? Yalnız kalmayı sevdiğini biliyorum, umarım rahatsız etmemişimdir."

Bu basit cevap, Arisha'nın sesinde canlanınca etkileyici sözler gibi duyuluyordu. Tekrar Claire'e baktı, cevabını beklerken. Gülümsemesi hala yerindeydi, mutlu olduğu mesajını veriyor ya da gülümseyerek kendini mutlu etmeyi umuyordu. Bunu bilemiyordu. Tek bildiği, gülümsemesinin gitmesini istemediğiydi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Arisha konuşmak istiyor gibiydi. İçini dökecekmiş gibi bir hali vardı adeta. Claire kendine neler olduğunu anlamıyordu. Hatta şuan Arisha'yı dinlemeyi öyle çok istiyordu ki. Arisha'nın mırıldandığı sözcüklerden sadece birkaçını duyabildi:
".... Yine de kötü bir şey olmadığı için mutluyum. Sen nasılsın, Claire? Yalnız kalmayı sevdiğini biliyorum, umarım rahatsız etmemişimdir."
Claire yarım yamalak duyduğu sözcükleri kafasında yorumlamakla meşguldü. Arisha'nın ise bu kelime oyununda ona garip garip baktığını görebiliyordu. Sadece birşey söylemek için ağzından bazı kelimeler çıkıverdi:
'' Eh işte Arisha, iyi olmaya çalışmak zorundayım. Bu arada beni rahatsız etmedin, hayır! Seninle biraz sohbet etmek eminim beni de rahatlatacaktır. Hazır konu açılmışken, Noel Balosu Partnerin kim?''

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Out: RP bitmiştir!