...

İkili beklerken içeriye güzelliği ile dikkat çeken kırmızı tüyleri parlayan ve arkasında kırmızı bir ışıltı bırakan bir anka odaya süzülmüştü.Bakanın yanından pek ayrılmayan anka onun gelişinin habercisiydi ki Robert da yüzünde ciddi bir ifadeyle odaya pek uzun süre geçmeden girmişti.Ciddi görünüyordu ama bir parça heyecanlıydı.Hayalet içinde sessizce kıpırdanıyordu.Ölüm yiyen adı geçtiği her an böyle oluyordu ancak onu karanlığa boğup sesini yoketmeyi başarmıştı.Bunu öğrenmesi zor olmuştu ancak ruhunun o karanlık günlerinden kurtulması ancak bu şekilde olmuştu.Kapıda onu karşılayan Matt de ankadan gelişini anlamış olmalıydı.Genç seherbaz bir mücevher bulmuşcasına mutlu görünüyordu.Robert'ın sesi ise Neetham kasabasının nehrinin suları kadar serin ama içtendi.

-Neler oluyor Matt? Ancak içeri girip sorgulanacak kişinin inatçı bakışlarıyla karşılaştığında donup kalmıştı.Reason...İyi de onun ölümyiyenlerle ne işi olurdu ki?Hem ölümyiyen hem de yoldaşlıkçı dostları olduğunu biliyordu.İkisinin de sırlarını birbirine götürmezdi kesinlikle ki bunu en basidinden kendisinin gizlice ölümyiyenleri katletme isteğine saygı duyup bunu başarıyla gizlemesinden anlaşılmıştı.Peki burada ne arıyordu?İki saat öncesinde yanındaydı ve şimdi ölüm yiyen şüphelisi olarak karşısındaydı.Gözleri onda sabitlenmiş bir şekilde kendisine ayrılan koltuğa oturdu.

-Reason... 2 saat önce ayrıldıktan sonra o konuşmayı eksik mi buldun yoksa?Matt... onu neden buraya getirdin? derken sesinde şaşkınlık kadar yumuşak sevecen bir ton da vardı.

-Düello... İlginç şeyler yaşamışa benziyorusun Rea.. dedi düşünceli bir sesle.Bak işte bu gerçekten ilginçti.Düşünceli düşünceli önce etrafa sonra ankaya baktı.Anka sessiz ve vakurlu bir şekilde dinliyordu.Bir insan olsa kaşları Robert gibi çatılırdı kesinlikle.Robert da düşünceli bir şekilde ona bakıyordu.Bir seherbaza asa çekmek ciddi bir suçtu anlak o ona saldırırken Rea muhtemelen inatçı bir keçi gibi davranmaya devam etmişti.Ona zorla hiçbir şey yaptırılamazdı.Gerekirse buna izin vermek yerine kendisini öldüreceğinden emindi.Peki ya bilgiler...Altın değerinde...Ailesi ilginç şahsiyetlerden oluşuyordu.Aynı zamanda her iki taraftan da insan tanıyordu.

-Rea nerede olduğunu anlar ve sakin olursan sevinirim.Dostum olman demek bağırman demek değil...Lütfen bunu unutma. dedi bir parça ciddi bir sesle.Böyle olması gerekiyordu.Bunu Rea anlamalıydı ki anlayacağını umuyordu.Abisi ve diğerleri hakkında düşünceler zihnine doluştu.Karanlık taraf söz konusu olduğunda bilgileri değerliydi.Ancak ondan zorla bilgileri öğrenseler bile ya kendini öldürür ya da öfkeyle Robert'ın sırlarını da başkasına söylerdi.Aralarındaki dostluğu sileceğini düşünüyordu bu durumda ki bu durumda ondan her şeyi bekleyebilirdi.

-Şimdi Rea... Matt bir şifacıyı tutup buraya getirkmekte hata yapmış.Senin bu olaylarla hiçbir ilgin olmadığını biliyor ve bu konuda sana güveniyorum.Ama sırlar bildiğini burada sen itiraf ettin.Onlardan bazıları katil Rea... Sokaklarda muggleları katlediyorlar.Büyücüleri katlediyorlar ve hiçbir yoldaşlık üyesi birisini direk öldürmez.Canilerle iş birliği içinde olmak istiyorsan sen bilirsin.derken direkman gözlerinin içine bakmıştı.Duruşu tam bir ciddiyetlik kokarken bakışlarında dostça bir tavır vardı.Ona sert davranamazdı.Dostluğunu zedeletmezdi ama yine de karar konusunda bunu söyleyebilirdi.Buna hakkı vardı.