Onu Aramak

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

~ Saat 08.00
Yer: Ravenclaw Kızlar Yatakhanesi

'' Gerçekten bugün mü Scarlett?''
'' Evet, evet! Evet, işte bugün.''
'' Hmm demek bugün Oreon'la yasak ormana gideceksiniz!''
'' Kesinlikle.''
'' Merak etme görmedim, duymadım, bilmiyorum''
'' Hadi gel büyük salona gidelim, bir kurt kadar açım.''

~ Saat 09.00
Yer: Büyük Salon

Scarlett elindeki kitabına* gömülmüştü adeta. Yanındakilerin farkına varamıyordu. Büyük salon büyük bir uğultuyla adeta inliyordu. Scarlett tabağını birkaç kurabiye aldı ve bir yandan okurken bir yandan da yavaş yavaş kurabiyelerini ağzına attı. İçinden düşünüyordu:
'' Ahh evet bugün zorlu bir gün pekçok derste var ama asıl süpriz akşam''

~ Saat 11.30
Yer: Hogwarts Giriş Kapısı

Scarlett üzerine bir örtü ve yastık aldı. Pijamalarının üzerine cüppesini giymişti. Eee ne yaparsın bugün yasak ormanda uyuyacakt. Soğukta sessiz ve sakince Oreon'u beklemeye başladı.

Out: Beklenen var'

Gezgin

Son dersin bu kadar sıkıcı geçtiği bir zaman olmamıştı daha önce onun için. Başı kollarının arasında adeta gömülmüş bir halde tatlı zil sesini bekliyordu. Daha önce hiçbir dersin sonunu beklerken böyle heyecanlandığını hatırlamıyordu. Derin bir nefes aldı bir kez daha. Önündeki iki iri çocuğun sayesinde kamufle olmuş bir şekilde boş boş yere bakıyor, geceyi bekliyordu. Kalbi adeta çarparken âdemelmasının üstüne oturuyor, sonra geri iniyordu. En sonunda kol saatine bakmasıyla zilin çalması bir oldu. Yüzünde hiçbir ifade olmadan derslikten çıktı. Geceyi sabırsızlıkla bekliyordu. Ortak salona gitmek için attığı her adımla birlikte saatine bakıyor, çıkacağı zamanı hesaplıyordu.

Ortak salona girer girmez ateşin karşısındaki rahat, kreton kanepeye uzandı. İkide bir saatine bakıyor, fakat daha buluşmaya dört saat kalmış olması işini pek kolaylaştırmıyordu. Gözleri fal taşı gibi açıktı, ama biraz uyumak istiyordu ki onunla bütün gece baş başa kalabilsin. Gözleri kapanırken geç kalacağına ilişkin en küçük bir kuşku yoktu içinde. İstediği saatte uyanmak gibi çok işe yarayan bir huyu vardı ve on bir yirmi beşte uyanmayı tasarlayarak gözlerini kapadı. Ama uykuya daldıktan sonra da hissettiği heyecan geçmemişti, rüyasında geç kalmalarla dolu rahatsız bir uyku geçirdi. Uyuduğu kanepede dönüp dururken aslında bir yandan uyanmak ta istiyordu. En sonunda terden hafif ıslanmış atletinin verdiği rahatsız edici etkiyle birlikte gözlerini açtı ve açar açmaz kol saatine baktı ve sırıttı. Saat on biri yirmi geçiyordu. Doğruldu ve üzerini değiştirdi. Ama yinede üstüne bir cüppe almayı ihmal etmeden dışarı çıktı.

Koridorları arşınlamak, kuzeninin yapmaktan çok hoşlandığı bir şey olurdu. Aslında o da rahatsızlık duymuyordu ama hademeyle karşılaşmakta pek işine yaramazdı. Ama kalbinin çarpıntısı yanında dikkatsizliği getiren ağır bir bedeldi. Son merdivenden aşağı inmek onun için hiç bu kadar heyecan verici olmamıştı. Hemen şu kapının ardında Scarlett’in onu beklediğini bilmek ise daha da büyük bir tatmin duygusu olmuştu. Güzel bir gece olacağını düşünüyordu kesinlikle. Kapının önüne geldiğinde derin bir soluk aldı. Ve Hogwarts’ın büyük kapısını açarak dışarı çıktı. Scarlett gülümseyerek ona bakıyordu. O da gülümsedi ve elindekilere gözünü dikti. Ahh, nasıl unutmuştu bunu, o gece Yasak Orman’da kalacağını bilmiyordu sanki. Ama yüzüne muzip bir gülümseme yerleştirdi ve konuştu.

”Ooo hazırlıklı gelmişsin."

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Soğuk hava Scarlett'in iliklerine işlemişti. Ellerini birbirine sürterek ısınmaya çalışıyordu ki bu yöntemin atalarından kaldığı aklına geldi. Cebinden asasını çıkardı ve büyük bir ateş yaktı. Arkadan gitgide hızlanan ve sesi artan ayak sesleri gelmeye başladığında Scarlett önce korktu fakat arkadakinin Oreon olduğunu farkettiğinde kalbinin atışı hızlanmaya başladı. Arkasını döndüğünde ise Oreon'la gözgöze geldi, kısa süren bir bakışmanın ardından Scarlett'in yüzünde bir tebessüm belirdi. Oreon ise en az Scarlett kadar heyecanlıydı. Scarlett Oreon'un karanlıkta sesi yankılanan şekilde ve harika bir sesle bir şeyler söylediğini fark etti.
”Ooo hazırlıklı gelmişsin."

Zaten Oreon ne bekliyordu ki.
''Elbette yoksa bu gece yasak ormanda kalacağımızı unuttun mu?''

Gezgin

Yüzünü çevreleyen utanç dalgasının rengine vurmayacağını umarak gülümsedi ve oturdu. Ama kızarmaktan çok, ormanı inleten bir şekilde gürleyen rüzgârın onu bembeyaz keseceğini tahmin ediyordu. Çenesini ovaladı, ama her zaman yaptığı olduğu gibi rahatlatmamıştı. Sanki çenesinin çevresindeki buzları kırıyor gibiydi. Bir ağacın kütüğüne yaslanırken, saçlarının kulaklarının yanından sarkmasını engellemek için kolunu kımıldattı. Evet diye düşündü. Artık bir şeyler almanın bir yolu yok gibi görünüyordu. Otlara bakınca yüzünde rahatsız bir bakış oluşuyordu. Ama Scarlett’ın yanında olmanın bütün bunlara değeceğini düşündü ve uslu uslu otun üstüne uzandı. Şimdi duruma böyle baktığında, şu taş parçası fena bir yastık gibi görünmüyordu onun için. Eliyle biraz yokladı üstünü. Evet, sanırsam idare edebilirim diye düşünüyordu.

Bulutlar tarafından örtülü yıldızların, sanki onların üstüne vurmak için geçirdikleri amansız mücadeleyi izlemeden Scarlett’ın yüzüne baktı ve gülümseyerek konuştu. ”Sanırım yaşlanıyorum” Ama pek önemli olmayacaktı onun için. Soğuktan buz kesmiş parmaklarını kıtlattı. Ayın onu ferahlatan ışığı yüzüne vurdukça gözleri parlıyordu. Ormanın gizemli havası ise onları buraya çeken önemli bir etken olmuştu. Merak etmekten ziyade bu tür bir havayı özlemişti diyebilirdi kendisi için. Karanlık, gizemli bir orman, imkânı olursa vakit geçirmek isteyeceği yerlerin sıralamasında en üstlerdeydi. Tabi orman tehlikeliydi. Havada bazı kurtların uluması oluyordu elbet, ama onu pek ürkütmemişti bu vahşi sesler.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

''Oreon'la bir gece... Ellerim titriyordu. Onu seviyordum galiba. Sadece itiraf etmemiştim. Ona baktığımda içim huzurla doluyordu. İçimde sıcak sıcak bir şeyler fokurduyordu. Acaba beni baloya davet edecek miydi? Hayallerimi süslüyordu''
Scarlett uzun uzun Oreon'a baktı. Sanırım balodan konuşmayı düşünüyordu ama konuyu açması gereken Oreon değil miydi?
”Sanırım yaşlanıyorum” dediğini duydu Scarlett. Sessiz kalmayı yeğledi.
''Sanırım bende'' dedi ve Oreon'a yaklaştı. Tam ellerini tutacağı sırada bir kurt uluması duydu ve heyecandan ona sarıldı.

Gezgin

Korku kimi zaman insana hayal bile edemeyeceği şeyler yaptırtabilen bir histir. Bu duygunun varlığı, insan hayatının sürmesiyle daha da güçleniyor ve daha da etkisi artıyordu. Yasak Orman’ın insanın yüreğinde yarattığı bir korku inanılmazdır. Kurtadamlar, vampirler ve daha bir sürü vahşi canlının varlığıyla, birçok kişi oraya gitmekten korkardı. Özellikle geceleri yarattığı korku iki katına çıkardı. Geceleri orada kalmak ise farklı türden bir cesaret isterdi. Pek az şey bu korkunun yenilmesini sağlardı. Cehaletten gelen bir cesaret, bunların en sık rastlanılanıdır. Bu kişiler, sadece bilmedikleri bir şeyi keşfetmeye giderler ve birçoğu bu uğurda ölürdü. Ama aşkın kendisinden gelen cesaret ise daha karmaşıktır. Daha anlaşılmazdır, mantığın sınırlarını aşar. Âşık birisi, romantik bir gece geçirmek istediğinde, rahatsız edilemeyecek kadar ıssız, ya da korkunç bir yeri tercih ederlerdi. Ve bunun büyük ölçüde sebebi de delilikten gelen bir tutkunun alevlenmesiyle oluşuyordu. Yasak Orman ise bu iş için adeta biçilmiş kaftandı. Belki maceraperest kişiler tarafından uğranan bir yerdi, ama birine rastlama olasılığı çok düşüktür. Ancak kurt seslerinin getirdiği korkuysa daha bir ayrıdır orası için. Öğrencilerin en sık uğradığı tehlikeli mekân olduğu için, rivayetlerde belki de olduğundan daha da korkunç anlatılırdı. Bu yüzden uzaktan lanetli kurt sesleri işitildiğinde Scarlett derhal içinden gelen bir refleksle Oreon’a sarılmıştı. Bir anda gelen kurdun sesiyle o da biraz ürkmüştü elbet, ama Scarlett’ın ona sarılmasıyla bu korku yerini heyecana bırakmıştı. O da ona sakinleştirmek için sarıldı. İçinde bir şeyler kıpır kıpır olmuştu adeta. Uzaktan gelen kurt seslerinin dinmesi hoşuna giderdi normalde, ama sanki bir yandan işine de yaramıştı. Şimdi sadece içlerinden gelen sevgi, sözleri etkisiz bırakacak hızlı bir atak yapmıştı.

Şu durumda konuşma yoktu. Sonsuza kadar Scarlett’a sarılmaya razıydı. Karanlık ormanın uğultusu, içlerinden gelen ışıktan yansıyordu artık, kalplerine etki edemiyordu. Onlar için önemi kalmamıştı korkunun izinin, sadece ikisi vardı. Bir süre daha, kurtların uluması kesilene kadar sarılmayı bırakmadı. Ardından gülümseyerek kollarından tuttu. Gözleri parlıyordu adeta, ikisi de sakindi. Bu ortam, bunun için ne kadar uygundu. Korkunun her ne kadar önemi kalmadıysa da, kalplerinde ki izin etkisi sürüyordu hala. Ve doğrusu, bu Oreon’a itiraf için bir ortam hazırlıyordu. Scarlett’a âşıktı, en sonunda bunu kendisine itiraf edebilmişti. Şimdi sıra ondaydı.

”Scarlett. Baloya benimle gelir misin?” Bu söz, içinde birçok anlamı bulunduran bir cümleden öteydi. Oreon’un kalbinin yansımasıydı bu. En sonunda kelimelere dökebilmişti hislerini. Ellerini tuttu. Kalbinin parçalşanması adeta ona bağlıydı. Scarlett’ın ağzından çıkacak tek kelimenin adeta, onun kalp atışlarını denetleyeceğinden emindi Oreon. Ormanın korkunç uğultusunu ise artık duymuyordu. Bütün hücreleri Scarlett’ın ağzından çıkacak kelimeleri dinliyordu

Onu Aramak

Onu Aramak

Similar topics

Similar topics