-Başka bir gün-



Dışarıda yağmaya devam eden yağmura rağmen bir türlü kasvetli havadan nasibini almayan Paula, en neşeli haliyle ortak salona indi. Sabah uyandığında yanı başında bulduğu hediyesini açarken her zamankinden daha mutlu görünüyordu. Senelerdir yüzünü bile görmediği babasından geldiğini adı gibi bildiği büyük hediye paketi, bir türlü açılmak bilmeyen ve insanın sabrını zorlayan altın yaldızlı kurdelelerle bağlanmıştı. Elinden geldiğince zarar vermemeye çalışarak paketi açmayı başardığında, gördüğü manzara karşısında dona kaldı.

Resim henüz bulunduğu yaşındaki haline benziyordu. Paula bir baykuşun güçsüz pençelerine resmini bağlayıp gönderemeyeceğinden, ya da resmi bir posta yolu kullanamayacağından şimdiye dek babasına resmini hiç göndermemişti. Fakat çizilen karakalem resimdeki kendisiydi. Gözlerinden süzülen mutluluk gözyaşlarını sildiğinde çerçeveyi incelemeye başladı. Arkaya iliştirilmiş ufak notu gördüğünde ise göz yaşları bir kez daha yanaklarına döküldü.

'' Hayalimdeki halin. Umarım benzetebilmişimdir. ''

Paula çerçeveyi göğsüne bastırıp, ortak salonda yanmakta olan ateşe döndü yüzünü. '' Teşekkür ederim baba.'' Alevlerin neşeli dansı sürerken, içindeki duygu fırtınası uzun zamandan sonra acı vermiyordu. Şimdilik yalnızlığının tadını çıkarmaya kararlı bir şekilde tatlı bir melodi mırıldandı çocukluğundan kalan.

Gecenin karanlıgında kimse yok ısız bir orman yaratık sesleri artık bıkmış gibi elleri ceplerinde ormandan çıkıp giden Leo

Yıllardır oldugu gibi ormana girip gezmişti işte kendini tutamamıştı neden hep böyle oluyordu anlamıyordu aslında vazgeçmeye çalışmıştı ama olmamıştı.

İçini çekti kimse görmesin diye parmak ucunda yürüyordu artık hızlıca 1.kata çıktı işte olmuştu tamamdı Ortak salaon girişinide geçtimi tamamdı .Bingo. İçerdeydi

Şömine hala yanıyordu ve Leo şömineye en yakındaki koltuga oturdu hava buz gibiydi bir süre daha öyle kaldı ve koltukta bir elicebinde uyuya kaldı

Leo artık hayattan kpmuş gibiydi ve çok kötü bir rüya görüyordu hafif terlemişti. En son yeşil bir ışık çarpmıştı Leo bir anda irkildi kızın biri üstüne bataniye örtüyordu bilegini tuttu. Kız neye uğradıgını şaşırmıştı

'' Özür dilerim be... ben uyandırmak istememişti...'' dedi

Leo gözlerini kırpıştırdı ve gerçek kafasına dank etti. Kızın bilegini bıraktı

-Kusura bakma kötü bir rüya görüyordumda

Üstündeki battaniyeyi fark etti

-Şey sagol gerçektende biraz üşümüştüm

Gerçekten utanmıştı kendinden Leo hiç böyle şeyler yapmazdı kafasını salladı ve kızın yüzüne bakmaya başladı

Çocuk gözleri açtı bir süre kendine gelemedi. Li'nin bileği artık zonkluyordu, acaba ne zaman bırakıcaktı bileğini. Çocuk; '' Kusura bakma kötü bir rüya görüyordumda. '' dedi. Li gülümsedi; ''Önemli değil.'' dedi bileğini ovalarken '' Gerçekten çok kötü bir rüyaya benziyor, bileğimi öyle kuvvetli sıktın ki.''. Çocuk gülümsedi. Bu sırada üzerindeki battaniyeyi fark eti ve Li'ye teşekkür etti.

''Hiç önemli değil. Sanırım senin de uykun kaçtı.'' dedi. Bir yandanda çocuğun yanına oturup bağdaş kurdu. Bir anda çocuğun üzerinde pijamalarının olmadığını fark etti, '' Ufak bir gece gezintisi galiba. '' dedi. Ve sönmekte olan ateşi incelemey koyuldu. Acaba çocuk saçlarının neden beyaz olduğunu ne zaman sorucaktı. Ama bu saatten sonra sorsada Li bozulmazdı çünkü gözlerini açar açmaz saçlarına değil Li'ye dikkat etmişti. Birden aklına geldi; '' Bu arada benim adım Li.'' dedi elini ona doğru uzatarak.

Leo kıza baktı saçlarınım erak ediyordu ama sormaya lüzum görmüyordu insanların dış görünüşü onu ilgilendirmezdi. Kızın baktıgını fark etti

'' Ufak bir gece gezintisi galiba. '' dedi kız

-Leo hafif gülümsedi

-Ara sıra yapmak insana iyi gelir dedi Leo

Kız bir süre ateşi izledi adını hala öğrenememişti

' Bu arada benim adım Li.'' dedi kız elini uzatarak

Leo uzatılan elini incitmeden sıktı

-Bende Leo