Yüzleşme

Özel Sektör

Hava Şartları: Kar
Zaman: Haftaiçi Perşembe günü, akşam yemeğinden sonra yatakhaneler dönülmeden önceki son bir saat.

Çalışması gereken bir sürü notu ellerinde sıralanmış parşömenlerde birikmişti. Başındaki ağrıdan çok zonklamaya varan his, bir türlü konsantre olamayacağını rahatsız edici kahkahalarla kulağına bağırıyordu sanki. Neydi bu günü bu kadar çekilmez kılan? Yüzünü göstermekten eski zaman cariyelerinin nazı gibi arsızca çekinen güneş mi; yoksa içinde rüzgar gibi dönüp dolaşıp beyninde binbir tilkiye dönüşen düşünceler mi? İçinden ettiği küfürlerin sayısı gitgide çoğalırken, aradığı cevapların sorularını kendisine soramayışından yakınan mantığı, ne hal bırakıyordu ders çalışmaya, ne de yaşamaya normal bir insan gibi bu uykusuzlukla.

İçini dökebileceği bir Paula’sı vardı yakınlarında. En çok sırrını verdiği tek dostu. Gitgide anlamsızca soğuduğu, büyülenmiş gibi yavaş yavaş uzaklaşan ses tonu, tavsiyeleri, görüntüsü, anaçlığı, kardeşliği, ablalığı…Tatilde gittiği evlerindeki misafirperverliğini düşündükçe sıkılıyordu. Ona bu kadar iyi davranması soğutmuştu belki de Aislin’i bu arkadaşlıktan. Düşüncelerine hemen bir çözüm bulmaya çalışması. Oysa ki onun istediği ve yeterli olacağını düşündüğü sadece dinlemesiydi. Anlattıklarıyla ilgili olmayan çözümler, bir türlü içinden çıkılamayacağı ilk bakışta anlaşılan bu sorunlar, çözüm aradıkça ikisini de içine batırdı. Paula kılavuzsuz yola çıkmıştı Aislin’in hayatındaki yollarda ve doğal olarak çuvallamıştı. Kendi yanlışıyla birlikte, en yakın dostunun ruhunda açtığı yaraları fark edememiş olacaktı ki;hala her şey normalmiş gibi davranabiliyordu. Bu tavrına ifrit olduğundan olacak ki, kısa bir süredir Aislin Paula’nın o sürekli gülümseyen, her zaman iyi tavrından kaçmaya başlamıştı. Eskisi gibi kendisine acımasızca öğütler veren, dostluğunu kaybederim diyerek üzülmeyen ve tavrını gizlemeyen arkadaşını bulana dek geri dönmeye ve Paula ile yeniden dost olmaya niyeti kalmamıştı. Edward’la olan dostluğunu da daha fazla gizlemek, kankasına da ihanet etmek istemiyordu.

Beyninde kuyurkları birbirine değmeyen kırk tane tilkiyle birlikte, yatakhanelere girmeden önceki son saatleri değerlendirmek istedi. Son dersi boş olduğundan yemeğini biraz daha erken yemiş sayılırdı. Bu yüzden artık kafa dinlemek istiyordu. Yalnız kalmak ve kendisiyle yüzleşmek istese de, bir an evvel gece olmasını umuyor ve uyumak istiyordu. Hayatının buzlar ülkesine benzeyen gerçekliğinden kaçabildiği tek yer olan uykusuna sığınmadan önce yapacağı yolculuğun rotasını avluya çevirdi. Kısa süren bir yürüyüşün ardından gün batımının keyfini hafif hafif yağan karın altında çıkarmaya devam ediyordu. Üşüdükçe acılarından arındığını hissediyordu.

Gezgin

Nefret ediyordu şu yalnızlığın verdiği sıkıntıdan. Tıkabasa dolu koridorlardan Büyük Salon'a ilerlerken insanların kendisini görünce irkilmesinden bıkmıştı artık. Ama şu sıkıcı formadan kurtulmak oldukça rahatlatmıştı onu. Şimdi ise üzerinde bir kot, uzun çizmeler, boğazlı -mavi- bir kazak, onun üzerinde de siyah belde bir mont vardı. Tabi kıvırcık sarı saçlarının üstündeki renkli şapkayı da unutmamalı. Havalı havalı ilerlerken yakışıklı erkeklere öpücük atıp göz kırpmayı da ihmal etmiyordu. Ama içlerinden bir tanesi bile ona göre değildi.
‘’ Amaaan nede olsa amacım eğlenmek...’’

Asık suratıyla kalabalık koridorlarda ilerlerken mavi gözleri ile herkese sinsi bakışlar atmak hoşuna gidiyordu. Tam kısa merdivenlerden çıkıp Büyük Salon'da karnını doyurmayı hayal ederken, karlarla kaplı cenneti anımsatan avluda tek başına duran ve etrafını seyreden bir kız gözüne çarpmıştı.Denemeye değer diyerek yanına gitmeye karar verdi. Her zamanki gibi hazırdı oynamayı sevdiği oyunlarına. Hogwarts’ta bu ona özgü bir şeydi.

Karlı avluda bata çıka ilerlerken birden kızın tam arkasında olduğunu fark etti. ''Sonunda...'' diye düşündü. Sonunda tek parça halinde kızın yanındaydı. Öyle dalmıştı ki, onu hiç fark etmemişti. Yavaşça sol omzunun üstüne yaklaşarak ''Böö!'' diye seslendi. Yüzümdeki meraklı ve haylaz ifade, enerjisi mavi gözlerinden fışkırırken biliyordu. Bu okulun en güzel haylazı oydu.

Özel Sektör

Düşünce şelalesi gözlerinden dökülmek üzereydi ki, birden bire ardında bitiveren bir gövdenin çıkardığı gelişigüzel, alaycı bir korkutma sesi duydu. Duyar duymaz öyle bir yerinden zıpladı ki, kontrolünü koruyamasaydı yere yapışacaktı. Kulaklarında birkaç saniyeliğine yankılanan bu ses, şimdiye kadar okulda görüp uğraşamayacağını düşündüğü bir Slytherinliydi. Kızın mavi gözlerini görene dek bekledi. Bakışlarındaki muzurluk bütün yüzüne hakim olmuş yaramaz ifadeyi tamamlıyordu.

Kızgınlığını saklamadan arkasına dönmüş ve kıza doğru nefesinin çıkardığı sesi saklamadan bakıyordu. İnip kalkan göğsü ne kadar kızdığını anlaması için bir gösteri değildi. Düşüncelere bu kadar dalmışken, Aislin, oldukça zor sakinleşeceğe benziyordu. Hiç düşünmeden, karşı tarafa dair en ufak bir iyi niyet belirtisi göstermeden konuşmaya başladı. Uzayan cümlelerinin sonu gelmeyeceğe benziyordu.

‘’ Lanet olsun seni şımarık şey! Ne yaptığını sanıyorsun? Burada hava alıyormuş gibi mi görünüyorum. Biraz olsun yalnız kalmak için bu havada buradayım ve kendini bilmezin biri gelip arkamdan böö! diyor. Aman ne korktum. Düşüyordum az daha. Bu hoşuna gitti mi?! Hadi şimdi de bununla dalga geç o zaman! ‘’

İçinden daha fazlası geliyordu; ancak bir ihtimal kızın da kötü niyetli olmadığını düşündü. Cümlelerini bitirirken, bas bas bağırdığı için biraz olsun sakinleşmişti.

Gezgin

Korkutucu. Gia'nın çıkartığı ufak bir ses bile kızı çıldırmaya yetmişti. Yerek düşmekle düşmemek arasında çabalayan kız kendini toparladığı zaman hiç durmadan birşeyler söyledi. Aslında söyledikleri pek anlaşılmıyordu. Fakat iyi şeyler söylemediği anlaşılıyordu.
''Hey.. heey sakin ol tamam mı? Seni korkutmak istememiştim. Sadece yanına kadar geldim ve beni farketmedin. Bende burdayım demeye çalışıyordum.''
Son cümleyi söylerken kıza sıcak bir gülümseme attı. Tabi sırıtarak beyaz dişlerini göstermeyide ihmal etmiyordu.
''Aslında şanslısın daha kötülerini yaptıklarımda oluyor. Merdivenlerden ağarıya yuvarlananlar, duvara toslayanlar, ayağı kayıp düşernler... Ama sen oldukça sakin karşıladın. Tebrikler.''
Kızın ifadesiz bakışları karşısında tepkisis kalan Gia homurdanarak;

''Pekala... Yani.. Eğer istemiyorsan gidebilirim.''

Özel Sektör

Karşısında duran kıza bağırdıkça sanki Paula’ya bağırıyormuş gibi hisseden Aislin, biraz daha devam etse yavaş yavaş hesap da sormaya başlayacaktı aslında Paula ile hiç alakası olmayan birinden. Kızın kendisini anlamamış tavrı karşısında biraz olsun afalladığından susmayı başarabilmişti. Biraz evvel çığlıklarıyla inim inim inleyen avluda sadece sesinin yankısı gezindi saniyeden daha kısa süreliğine. Ve ardından bir başka ses yankılanmaya başladı. Bu sefer konuşan karşısındaki genç Slytherinli cadıydı.

Aslında beklediği gibi kötü bir niyeti yoktu. Niyeti sadece biraz eğlence olan Slytherinli kız yanlış günü, zamanı ve kişiyi seçmişti. Bu pekte onun suçu sayılmazdı. Bu yüzden tavrını kızın sözlerine göre şekillendirmeyi düşündü. Konuştukça biraz daha eğlenceli bir hal alan bu sohbetin uzaması Aislin için de iyi olabilirdi.

Kızın alaycı tavrı, şimdiye kadar pek çok kişide rastlamadığı rahatlığı, birden Aislin’in de bağlarını gevşetmişti. Öyle sorunsuz birine benziyordu ki, bir an için onunla avluda soğuk havaya rağmen eğlenceli bir sohbetle dertlerinden kurtulabileceğini düşündü. Okulda şakalarıyla popüler bu Slytherinlinin kurbanlarından biri olmadığı için kendini şanslı sayarken, şimdi örümcek ağındaki karınca gibi olmuştu. Yine de bu sefer durum trajikten çok komikti.

Kızgın suratını duyduklarından sonra yavaş yavaş değiştirmeye başladı. Özellikle de tebrik edildikten sonra oldukça hoş bir karşılık vermiş olacak kadar koca bir gülümseme yayıldı suratına.

‘’Demek sakin karşıladım. İyi bari. Şakalarının meşhur olduğunu biliyorum ancak bugüne kadar onlardan birinin kurbanı olacağım aklıma gelmemişti. Neyse, hayır, kal lütfen. Biraz sert davrandım ama sen de bayağı bir ani geldin. Bıkmadın mı birilerinin senin arkandan sövmesine yahu? Ne haylaz bir cadısın sen? ‘’

Aislin uzun zamandır olmadığı kadar samimiydi. Kızın rahatlığı onu da etkilemişti. Hiç derdi tasayı düşünmüyormuş, az evvel ağlayacak olan kendisi değilmiş gibi elini uzattı:
‘’ Belki duymuşsundur. Ben Aislin. ‘’

Gezgin

Kızın yumuşayan tavırları Gia'yı rahatlatmıştı. Evet onunda dediği gibi adını daha önce duymuştu. ''Bende ... bana Gia diyebeilirsin.'' Ama son cümlesi sırıtmıştı. Sanırım Aislin, Gia'nın sadece haylazlığını duymuştu. Gia şakaya vurarak;

''Aaa sen herşeyi yarım mı bilirsin böyle. Merak etme kimse arkamdan konuşmaz.... konuşamaz.'' son kelimeyi vurgulayarak söylemişti. ''Çünkü onların başkalarına söylemekte utandığı herşeylerini biliyorum. Onlar konuşursa bende konuşurum! Sevdiklerim hariç.'' Derin bir nefes almış kızın yanına çökmüştü. ''Aslında inat olsun diye değil de kendimi korumak için yapıyorum gibi birşey...''

Çok konuştuğunun farkındaydı. Sanırım birazda susup onu dinlemesi gerekiyordu. Nutku tutulmuş gibi ona bakan kıza bakarak ''Bir sorun mu var?'' dedi. Tabi bunlar olurken iki kızında saçları bembeyaz ve ıslak olmuştu.

Özel Sektör

Karşısındaki kızın iddialı konuşmaları karşısında hayreti artıyordu. Bir elini saçındaki karlara götürüp onları temizledi. Diğer elini hala cebinde tutuyordu. Başkalarına ait sırları tutan Gia, çok sert bir kabuk altında kırılgan bir kalp taşıyor gibiydi. Onun bu direncinin kendisini gün be gün yıpratıyor olduğunu görmesi zaman alacak olsa da, Aislin, şimdilik onun şakacı halindeki eğlenceye alışabileceğini düşünüyordu. Kız yanına otururken, kar iyice şiddetini arttırmış ve ikisinin de üstünü başını beyaza bulamıştı. Böyle durmaya devam ederlerse büyük olasılık hasta olacaklardı. Fakat o an için umursamaktan çok uzak olan Aislin, yanına oturan kızın derin iç çekişinde kendi dertli halini gördü.

Biri kendisini kırdırmamak adına kabuğunun altına gizlenmiş bir kaplumbağa gibi sıkıntılarını sırtında taşıyor, bir diğerininkilerse zincirlerle vücuduna bağlı olduklarından arkasından çekiyorlardı. Bazı yönlerden birbirlerine benzediklerini anlamış olan Aislin, bir iç çekişle Gia’yı daha iyi tanımaya başladığını düşündü. Kız yanına oturduğunda kendine mırıldandığı soruyu ona da sordu:
‘’ Ne dersin Gia, belki de asıl büyük sırlar kendimizden sakladıklarımızdır? ‘’
Aislin bir yandan kendi yaşadıklarına dair kendisine itiraf edemediklerini sorguluyor; bir yandan da soğuk havaya rağmen yanında kalmaya devam eden Gia’nın canını sıkmak istemiyordu. Bu yüzden kızın cevap vermesini beklemeden konuyu değiştirdi:
‘’ Hadi şimdi bana yapmaktan en çok keyif aldığın deliliği anlat. Senin gibi biri için seçmek zor olabilir ama?! ‘’

Gezgin

Kanı donduran sağuk artımış, kar bastırmıştı. Buna ramen iki kız karın altında oturmuş umursamazca muhabbetlerine devam ediyorlardı. Gia'nın sırıtan suratı Aislin,2in sorusuyla afallamışa benziyordu. Tepki vermeyerek sesiz kalmıştı. Belkide haklıydı. Ama Gia şu an bunu düşünecek durumda değildi. Birden Aislin'nın ikinci sorusuyla Düş dünyasından sıyrılıp gerçeğe dönmüştü.

''Yapmaktan en zevk aldığım şey..'' diye düşündü Gia. Sonra bir kahkaha patlattı. ''Aslında benim sesim çok iyidir. Yani anlarsın... Şarkı söylemek benim için bambaşka bir şey. Bazen kendimi bile kaybediyorum.'' Boş avluya şöyle bir sinsi bakış attıktan sonra ''Duymak istermisin?'' diye sormuştu, heyecanla! Ama Aislin cavap vermesini beklemedi bile...

What a girl wants, what a girl needs
Whatever makes me happy and sets you free...
What a girl wants, what a girl needs
Whatever keeps me in your arms

Bir kız ne ister, bir kız neye ihtiyaç duyar
Herhangi bir şey mutlu eder beni ve özgürlüge hazırlar
Bir kız ne ister, bir kız neye ihtiyaç duyar
Nasıl olursa olsun beni kollarına alırsın

Yüzleşme

Yüzleşme

Similar topics

Similar topics