Karanlık Buluşma

Gezgin

Beklediği tepkiyi alan Drizzt , hazırlıklıymış gibisinden sol elini Reason'un çenesinde tutarak yüzünü Drizzt'in yüzüne çevirdi . Söyleyecekleri vardı elbette . Kardeşini bu şekilde görmeyi istememişti . Fakat yaptıkları onu bu hale getirmişti .

'' Bunları yapmasaydım sizden sonra bana yakın olan arkadaşımın soyu kuruyacaktı . Onlarda arkadaşıma acımayacaktı Reason . Onların kuralları bu . En son bebeye kadar öldürüp ailenin sonunu getirmek . Ben sadece bu soyun devamını sağlayacak çocukları öldürdüm . ''

Kardeşinin yüzüne bakarken hiç olmadığı kadar yıprandığını farketmişti . Kendisi buna sebep olmuştu . Şuanda hissettiği iki duygudan suçluluk daha ön plandaydı . Şuanda kendisini , hepsine çektirdiği acılara bi son vermek için hançerine sarılıp öldürmemek için zor tutuyordu . Yavaşça sağ eli hançere doğru seğirtirken Graw'ın anlık bi ısırığı onu bu kararından vazgeçirdi . Gözlerini kardeşinden hiç ayırmayan Drizzt , sözlerine devam etti .

'' Reason . Göz göre göre arkadaşım ve ailesinin sonunun gelmesini isteyemezdim . Sonucu ne olursa olsun onlara bir yardım etmek istiyordum . Bu katliamı isteyerek mi yaptım sanıyorsun ? Beni bugüne kadar isteyerek bir insan öldürdüğümü kim görmüş ? Haklısın , yaşamın tadını çıkaramadan ölen çocukları katlettim . Ama onları öldürdüm diye içimdeki tüm merhametin kaybolduğunu sanma . Zor savaşlar versemde hala senin bildiğin Drizzt'im . Graw sayesinde hala karşında durabilcek cesaret ve gücü kendimde buluyorum sevgili kardeşim . ''

Söyleyecek şeyler tükenmeye başlamıştı şimdilik . Sessizliği tercih etmek zorunda kalan Drizzt , gözlerini yere devirirken Reason'un çenesini kavramış olan elini Reason'un masanın üzerinde duran elinin üzerine götürerek .

'' Beni bu karanlık dünyamda yalnız bırakma lütfen . ''

Diyebilcek gücü buldu kendisinde .

Gezgin

Rea çok yufka yürekli biriydi.Ama yanlızca ailesine ve çok yakın dostlarına karşı..Drizzt'in sözleri üzerine kafasını hafifçe kaldırdı.Ona kızgındı ama belli pişmandı.Kendisiyle kavga ediyordu.Bir yani affedemezsin o küçük çocukları öldürdü..tıpkı başkalarının aileni öldürdüğü gib diyordu..Diğer yanı ise o senin abin.. ne yaparsa yapsın ne olursa olsun bu değişmeyecek hem yaptıklarından pişman diyordu.Derin derin birkaç soluk aldı..Sonra abisinin ellerini sıkıca tuttu.Gülümsemeye çalışarak ona baktı.

- Bırakmayacağım abicim..Bırakmayacağım.. ama bana bir söz ver.. birdaha .. çok gerekmedikçe kimsenin canını almayacaksın hele küçük masum çocuklara asla dokunmayacaksın..Seni affediyorum evet..çünkü ne yaparsan yap.. ne olursan ol sen benim abimsin..Ama dediğin gibi bana söz vermeni istiyorum.. dedi

Şimdi gözlerini ayırmadan abisini izliyordu.Abisi.. ona yardım edicekti..Bu karanlıkta boğulmasına izin vermeycekti.Bunu yanlızca kendisi değil..Diğer aile üyeleriyle beraber yapacaklardı..Çünkü onlar bir aileydi..Her ne kadar aralarında sorunlar kavgalarda olsa ailelerdi ve hep öyle kalacaktı..Kimse aralarına giremeyecekti..

Gezgin

Üzerine büyük bir huzur çöken Drizzt , affedildiğini öğrendiğinde gözlerini yere devirerek derin bir nefes aldı . Ailenin en duygusal insanı onu affetmişti . Rizzen'ın onu anlayacağından şüphesi yoktu . D'lena ise kendi sorunları yüzünden Drizzt'i düşüncek haldemiydi acaba? Şuanda kendisini masum bir bebek gibi hissediyordu . Her ne kadar masum olmasada . Kardeşinin masadaki diğer elinide kavrayarak yüzüne bi gülümseme getirdi .

'' Söz veriyorum sana sevgili kardeşim . Zorda kalmadığım sürece kan dökmeyeceğim . ''

Sözünü yerine getireceğinin garantisini eflatun gözlerinin içersindeki o masum ifadeyle veren Drizzt , Graw'a dönerek yardımları için bi teşekkürü borç bilip yanına eğilip fısıldadı .

'' Teşekkürler sevgili dostum . Avcıdan kurtardığın ve beni bir çıkmazdan çıkardığın için . ''

Panterin başını okşarken , ona sevgiyle bakıp sağ kolunu yalamaya başlayan pantere bakıp gülümseyerek önüne dönen Drizzt , artık mutluluk ve huzurun ne demek olduğunu daha iyi öğrendiğini biliyordu .

Gezgin

Graw Reason ve Drizzt üçlüsünde gözlerini gezdirmişti dakikalarca Rizzen.Drizzt'in anlattıkları onda bir şok etkisi yaratmamıştı çünkü o savaşta oda vardı.Ama o savaş sırasında Rizzen gerçekten küçüktü.Bir kılıcı bile taşıyacak güçte değildi.O Savaşta gördükleri abisinden öğrendikleri gerçekten onu bir barbar yapmaya yetiyordu.Abisinin katlettiği çocukları kapı ucundan izlemişti.Bunu kimse bilmesede bunu yapmıştı.Drizzt'in palası insanların vücüdüna değdikçe bağıran insanlar kanlar içinde sürüklenerek kaçmak istiyen çocuklar..Bu bir vahşetti ama bu yaşananlar Anderson kardeşlere hayatın zorluklarını ve Lider olma duygusunu öğretmişti.Bu duygu yıllar boyunca Rizzen'ide acımasız bir katile çevirmişti.Abisinin bilmediği anlatmak istediği çok şey vardi.Para ile seri katillik yaptığını bilmeleri gerektiğini düşünüyordu..Herkesin susması için bir işaret yaptı.Sessizlik olduktan sonra Baba yadigari büyük Centaur Yayını çıkardı.İnsanlar ürküyordu gerçekten.Tozlanmış tel kısmını temizledi.Reason ve aynı anda Drizzt'e bakarak..

-Drizzt,Reason..Sizlere açıklamak istediğim birşey var..Sadece beni dinlemenizi istiyorum.Bu yay bana babamız Morzan'dan kalma.Hiç kimsenin haberi olmaması gerektiğini söylemişti.Ben bir süre sizden ayrı yaşamıştım hatırlarsanız.İşte o sırada çok fakirlik çektim bir çok sayıda sürgüne gönderildim.Hep ezildim ve dehşet eziyetlere uğradım..Ama sonra biriyle tanıştım..Çok zengin ama aranan bir suçlu ile.Bildiğiniz gibide sevgili kardeşlerim çocukluktan beri bende bir okçuluk ve nişancılık hastalığı vardır bu adamın yanında para ile Keskin nişancılık yaptım.Adamın amaci farklıymış meğersem bir gün adamları ile odamı basıp bana büyük işkenceler yaptılar.Sonrada kaçıp gittiler..Ben yeni yeni toparlanıyorum..'' Dedi ve Soluk alıp önündeki şarabından bir kaç yudum aldı.Bir barbar aileden geliyordu Rizzen ama yinede bunları yaşadığı için çok üzgündü..

-Sizlerden sakladığım için affedin beni..'' Dedi ve Göğsünü açıp derin morlukları kardeşlerine gösterdi..

Misafir

D'lena sessizce bir köşede duruyordu. Bakışları Graw'a odaklıydı. Çoğu zaman Graw'ın kendisini anladığını düşünürdü. Zaten hayvanların sezisi güçlü değil miydi? Bazen kendilerinden daha güçlü olduklarını hissederdi. Şu an hisleri karışmıştı. Kendi gibi düşünemiyordu. Belki de bu dövme. Onun vücuduna kazılı ilk lanet. İkincisini de o çekmişti zaten. Kahrolası Rayn. Kahrolası zayıf halleri. Belki de kendisinin suçuydu. Daha güçlü olup karşı koyabilse kardeşine onları yapmayabilirdi. Bakışlarını Graw'dan uzaklaştırdı. kendisini şu an gereksiz yere yaşayan biri gibi hissediyordu.

*Gerçek peşini bırakmaz emin ol.* Bu söz beyninin içinde yankılanırken Rayn'dan biraz daha nefret etmişti. Elleri hafifçe yumruk olmuştu. Drizzt'in dediklerini işitmişti bir an. Bakışları ona kaymıştı. Her şey değişmişti. Abileri gibi... Rizzen ne yapmıştı acaba? Belki gizlenip izlemişti. Bilemiyordu. İkizler parçalanmış mıydı? Rizzen ve Drizzt? Hayır. Onlar kopmazdı. Peki ya o ve Reason? İkisinin arasındaki bağ düzelebilir miydi?

Sessizliğini korurken Rizzen'ın söze karıştığını ve birtakım itiraflarda bulunduğunu fark etmişti. Kötülük hepsine bir parça dokunmuştu. Bunun içinde hangileri boğuluyordu? Reason fark etmiş olabilir miydi laneti kendisinin yaptığını? Rizzen'ın göğsündeki morluklara bakınca da ses çıkarmamıştı. Üzülmüştü. Konuşma sırası da ondaydı.
"Reason. Rayn'ı hatırlıyor musun?" demişti sadece. Ona bakmamıştı. Sırf acısının artmaması için. O lanet... O gün neler olmuştu? Bilememekten, hatırlayamamaktan nefret ediyordu...

Gezgin

Rea hiç ses çıkarmadan Rizzen'ide dinledi..İnanamıyordu..Ne hale gelmişlerdi..Nasıl olmuştu bu..Eskiden böylelermiydi.Nasıl dağılmışlardı bu kadar.Ne zaman ? Rea bir tek kardeşlerine ve dostlarına tam anlamıyla güvenirdi.Şimdi..ailesine artık güvenemeyecekmiydi ? Herkes birbirinden birşeyler saklıyordu.Rea Rizzen'ın söylediklerini tekrardan düşündü..Kiralık katil bir abi..İnanamıyordu.Rea içindeki öfkeyi durduramıyordu.Hızla kafasını yerden kaldırıp sert bir şekilde hepsinde tek tek baktı..Lena'da dahil.Acıya aldırmamaya çalışıyordu..Ve sinirli bir şekilde konuşmaya başladı bi okadarda sertti..

-Bize noldu böyle..Nasıl bu hala gelebildik ? Nasıl bu kadar dağıldık.Biz birbirimizden hiçbirşey saklamazdık ama şimdi şu hale bakın.Hepimizin sakladığı birşey var.Noldu bize..ne ara bu kadar koptuk birbirimizden ? Oysa benim güvendiğim nadir kişilerdendiniz siz..Artık sizedemi güvenmemeliyim ? Artık birbirimizedemi güvenmemeliyiz ? Anlamıyorum ben biri bana açıklasın nasıl böyle olduk ? Bu kadar kolaymı insanların gözlerinin içine baka baka yalan söylemek..Hemde bu söylediğimiz kişiler bizden bir parça..kardeşlerimiz..Biran önce kendimize gelmeliyiz..Ben eski abilerimi..eski ikiz kardeşimi istiyorum..Eğer yok artık eskisi gibi olamayız diyorsanız..Beni unutun..Ben yokum artık..

Şimdi oturup kollarını birleştirdi.Rea inatçıydı.Hemde çok fazla.Birşeyi kafasına koyduysa mümkünatı yok kimse onu kararından vazgeçiremezdi.Şimdi Lena'nın kısık sesini duymuştu.Sorusu üzerine biraz düşündü..Ryan..evet hatırlıyordu.Aslında Lena ile yanlız konuşsalar daha iyi olurdu ama artık birbirlerinden birşey saklamayacaklardı en azından Rea öyle umuyordu.Lena'nın kendisini lanetlediğini öğrenmişti ve evet henüz lena bunu bildiğini bilmiyordu.Gözlerinden alevler çıkacak gibi hissediyordu.Ve içindeki acıya aldırmadan gözlerini onun gözlerine dikti.İçindeki öfkeyi Lena'nın gördüğüne emindi.Soğuk ve net bir şekilde

-Evet dedi

Gözlerini onun gözlerinden bir saniye bile ayırmadan.Ama acı tüm bedenini kaplamaya başlamıştı.

Misafir

"Bunların sormlusu o aslında Rea. Benim değişmemin. Dördüncü sınıfta değişmeye başladım. Aslında o değişmenin sebebi de buydu." D'lena elindeki fileyi çıkarıp atmıştı. Şu anda kıpkırmızı olan mezar dövmesi vardı orada. Çoğu zaman kanardı orası. Gittiği şifacılar iyileştirememişti. Tek çözümü kendisine daha da zarar vermesiydi. Bir çözüm daha vardı. O da kardeşine ebediyen zarar vermekten geçiyordu. Elini yumruk yaptı. Böylece dövmenin olduğu yer gerilmiş ve daha da kolay görülmeye başlamıştı. D'lena'nın gözleri dövmeye nefretle bakıyordu. Bakışlarını kardeşine yöneltmişti. Dudakları daha çok konuşmak için aralanırken Rayn yine ona hükmetmeye çalışmıştı. Bir an nefes alamadı ve dövmeden bayağı bir miktar kan aktı."Sakın söyleme D'lena. Yoksa olacakları biliyoruz."
"Kapa çeneni pis bu-"

"Kendini öldürürsün sadece."

D'lena'nın gözleri kararıyordu hafifçe. Şu an inadı fena halde tutmuştu. O salağa yenilmeyecekti, yenilmemeliydi. Yenilmek ona yakışmazdı. Zorlanarak derin bir nefes aldı ve hızla

"Dördüncü senemizde o beni ele geçirdi. Neler olduğunu tam hatırlamıyorum. Tek hatırladığım sürekli değişen bir ışık ve bana ait olamayacak kadar korkunçlaşan duygular. Sonrasında sürekli, özellikle iksir dersinde bana emirler vermeye çalıştı. Ona karşı çıktıkça bedelini ödüyordum. Aslında daha önce sana onu yapmamı söylemişti. Zar zor karşı çıkabildim. Sonra zayıf bir anımda yakaladı beni. Sesimi bile çıkaramadım. O gün sana asasını doğrultan benim vücudumdu evet, ama içindeki ruh bana değil o manyağa aitti. Sana iksir vererek acının ortaya çıkmamasını sağlıyordum ama bundan haberi oldu. Elimde ol-"

D'lena dizleri üstüne yere çökmüştü. Sağ kolundaki dövme damarlarının ortaya çıkmasına neden olmuştu. Bununanlamı damarları patlatabileceği olmalıydı. Hala söylemesi gereken bir şey vardı. Bunu daha önce söylemeliydi ama o zaman gerekli cesareti bulamamıştı kendinde. Bakışlarını kardeşine sabitleyerek

"Kendi benliğime, ruhuma sahip olamayacak kadar beceriksiz bir ikiz olduğum ve sana bunları yaşattığım için özür dilerim Reason." demişti. Sonrasında da konuşacak kadar bile enerjisi kalmamıştı. Ayık kalmak zor geliyordu şimdi. Kan dengesi değişirken bakışları gidip geliyordu. İkizine üzgünce bakmış ardından da bayılır gibi olmuştu. Bayılırsa ölürdü.

*Bayılmama izin vermeyin.* Bunu düşünmüştü güçlü bir şekilde. Kardeşlerinin onu duymasını ümit ediyordu. O şu anda bir sınav veriyor gibiydi. Güçsüzler ölür. Peki güç kime göre güçtür? D'lena'nın başı yere değiyordu şimdi...

Gezgin

Franklin içeriye girip etrafına bakındı."Mükemmel bir plan.." diye düşündü.Ama aksi gibi bu planını gerçekleştirme şansı elinden alınıyor olabilirdi...

"Neden hiçbir Ölüm Yiyen yok burada?" dedi kendi kendine.Belki gerçekten faydalı olabilirdi.Elindeki damgaya baktı yavaşça...Acı...Tahammül edilemeyecek kadar acı vardı şimdi...O anda bir ses kulaklarında yankılandı.
"Kendine hakim ol Frank,"...Etrafına baktı,biri geliyordu sanki ona doğru.Zorlukla vücudunu dikleştirdi ve bir masaya oturdu..Evet bu plan çok işe yarayacaktı...

Karanlık Buluşma

Karanlık Buluşma

Similar topics

Similar topics