~ Sorular.. Ve Cevaplar??

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sayfaların ve kahve kokusunun hakim olduğu çalışma odasında her şey gayet sakindi. Birkaç haftadır etrafta dağınık olan kağıt parçalarının bir kısmı yok olmuştu. Kapının yanındaki taşmış çöp kutusunun çevresindeki kağıtlar , bazı düzenlemelerin olduğunu gösteriyordu. Sağda ve solda duran büyük kitap dolu raflarda büyük boşluklar göze çarpıyordu. Birkaç kitabın düştüğü soldaki raflarda eski bir merdiven dayalıydı. Odanın ortasındaki masada her zaman olduğu gibi birçok kağıt parçası vardı. Düzenli bir şekilde tekrar not alınmış bir levhaya yapıştırılmış kağıtlar odanın düzenliliğini dahada destekler olmuştu. Masaya ayaklarını uzatmış ve koltuğunda geriye doğru yaslanarak elindeki ucunda bir saat asılı olan zinciri sabitleyerek saniyeleri takip eden Sheldon yavaş ve hırıltılı birşekilde nefes alıyordu. Arkasındaki camdan içeri doğru süzülen ay ışığı loş aydınlatmalı odada Sheldon’ın dikkatini verdiği şeyi aydınlatmaya yarıyordu. Masanın üzerinde bir kenara atılmış zarfın üstünde adı yazılıydı. Hemen yanındada açılmış bir mektup duruyordu. Okunmuştu besbelli. Bitmiş kahve bardağının hemen yanında duran kağıdın üstünde bugünün tarihi yazılıydı. Yanındada bir saat ve altında düzgün ve kibar bir el yazısıyla bir şeyler karalanmıştı. Masanın altındaki çöp kutusunun içi kanlı mendillerle doluydu. Siyah ceketinin sağ kolundan çıkan gömleğinin manşetindende kan izleri görülebiliyordu. Ve Sheldon’ın dudaklarındaki kırmızılık neler yaşandığını gösteriyordu…

Siyah ve büyük gözbebekleri,hırıltılı nefes alışverişlerle saniyeleri takip ediyordu. Kafasındaki düşünce kaosu her zamanki gibi canlıydı. Ve delirticiydi. Susmuş sakinliğin ardında her şeye dikkat eden hastalıklı bir zihin duruyordu. Birkaç gün önce okuduğu yazılar zihninde tekrar tekrar geçiyordu. İçinden, ”Demek Linda…” diye geçirdi. Gözleri saniyelere kilitlenmişti. Devam ettiği ve üzerinde kan lekesi olan çalışmaları masanın üzerinde duruyordu. Çalışmalarına ara vermiş daha farklı bir şeye konsantre olmuştu şimdi. Burnuna gelen kahve kokusundan etkilenip bir fincan daha içmek istemişti. Ancak saniyelere kitlenen gözleri ve beyni bunu gerçekleştirmesine izin vermemişti.. Ciğerlerinde hissettiği sıvı onu rahatsız etsede belli etmiyordu. Vücudundaki sıcaklık onu terleticek kadar değildi bugünlerde. Ancak onu yinede yeterince rahatsız ediyordu..

Kilitlenen gözleri yelkovanın kaymasıyla birkez kapanıp açıldı. Ayaklarını masadan çeken Sheldon sandalyesinden kalkarak önünde duran koltuklardan birinin üstündeki siyah paltosunu aldıktan sonra çalışma odasının kapısını açtı ve dışarı çıktı. Kapıyı kapattıktan sonra merdivenlere doğru hareketlenen Sheldon ilk basamağa basmadan siyah bir toz bulutuyla yok olmuştu..

Siyah bulut gecenin karanlığında pekte fark edilmiyordu. Sıralı sokak lambalarının yanından geçerken görülebilen bulut hızlı bir biçimde hareket ediyordu. Hızı git gide artan karaltı bankların olduğu bir yere doğru hareketlenmişti. Sadece dört sokak lambasının olduğu ve iki bankın olduğu yere doğru giden karaltı büyük bir ağacın altına doğru indi. Karaltı arasından siyah giyimli ve uzun siyah saçlı bir silüet çıktı. Ağır adımlarla banklardan birinin yanına giden Sheldon ayakta durarak beklemeye başladı. Gözüne sağında duran ve arızalı olduğu için garip sesler çıkartan lamba takılmıştı. Eliyle ufak bir hareket yaptıktan sonra arkasında duran ışık hariç bütün lambaları söndürdükten sonra hırıltılı nefes alışıyla beklemeye koyuldu. Gece soğuktu ve loş ışık altında duran Sheldon’ın nefes alışlarında ufak bir buğu oluşturuyordu. Ciğerlerindeki sıvı dahada artmış gibiydi. Rahatısızlığını bastırmayı öğrenen Sheldon aklından doktorunun sözlerine tekrar lanet okudu. Paltosunun bir düğmesini ilikledikten sonra aklındaki düşünce kaosuyla uğraşmaya devam ederek beklemeye koyuldu…

Gezgin

Çıtırdayan ateşin karşısında oturmuş kitap okurken gözleri düzenli aralıklarla şöminenin üstünde duran saate gidiyordu. Saat gece yarısını geçmişti ve yaklaşık bir buçuk saattir burada oturup kitabını okuyordu. Odadaki tek ışığın ateş olması ortamı loş yapıyordu. Yanındaki sehpanın bile bir kısmı odanın karanlık kısmında kalıyordu. Kadehin içerisindeki ateş viskisinin kırmızılığı aydınlık ve karanlık arasında kalmıştı. Bu ona ayrı bir asalet katıyordu.

Çok içiyordu ama içmekten bıkmamıştı. Son yudumunu da aldıktan sonra hızla ayağa kalkıp kadehte geri kalanını şöminede yanan ateşin üzerine döktü. Pek bir etkisi olmamıştı. Bu sefer yüzünü odanın karanlığına dönüp hala elinde tuttuğu kitabını az önce oturmakta olduğu, siyah, deri koltuğa fırlattı. Hiçbir zaman yanından ayırmadığı asasını belinde duran yerinden çekip çıkarttı ve yanan ateşi söndürdü. Artık oda kapkaranlık olmuştu. Yine de büyük pencerelerin ardından gelen hafif bir ay ışığı vardı. Linda az önce odayı aydınlatanın sadece yanan ateş olmadığını anladı. Işık geliyor olsa da gözlerinin karanlığa alışması için bir süre geçmesini bekledi. Bu süre içerisinde gözlerini anlamsızca odada gezdiriyordu.

Artık gitme vakti gelmişti. Hızlı adımlarla odadan çıktı. Uzun koridorda ilerledikten sonra aşağı kata inip hole ulaştı. Bu malikaneye hala alışamamıştı. Dört duvarında yalnızlık vardı. Linda'nın yalnızlığı... Eski malikaneye dönmek istemiyordu. Babasının ölümünden bu yana orası çekilmez hale gelmişti. Hala amcaları orada yaşıyordu fakat oraya her gidişinde eski günler kadar güzel olmadığını görüyordu. Orayı o halde görmek Linda'ya acı veriyordu. Bu yüzden oraya senelerdir gitmiyordu. Hiçbir aile bireyiyle de görüşmemişti. Arada bir mektuplaşıyorlardı o kadar. Onlardan o kadar uzaklaşmıştı ki... Artık tamamen farklı bir dünyadaydı. Kendi başına olduğu, zor bir dünya...

Asılı duran pelerinini kaptıktan sonra tam kapıyı açmış, dışarı çıkacekken yanında ev cini Bardus belirdi. "Efendi, nereye gidiyor?" diye sordu ezik bir tavırla. Linda bu seviyesiz sorusuna karşı hayli öfkelenmişti. "Bu ne cürret! Sen kim oluyorsun da bana hesap soruyorsun? Adi şey! Defol burdan!" diye çıkıştı Linda. Ev cini sert bakışlı kadının karşısında ezilip büzülmüştü. Defalarca özür dileyerek yerlere kadar eğilerek selam verdi. Linda kapıyı sertçe çarparak malikane sınırları dışına çıktı. Hiç vakit kaybetmeden bir toz bulutu olarak ordan yok oldu.

Sert rüzgarların içinde ilerlerken vardığı yerdeki rüzgar ona hafif gelmişti. Aniden banka oturmuştu. Sheldon arkasını döndüğünde onu bankta otururken görmüştü. Bir tek yanan sokak lambasının altında başka yerlere bakarak bekliyordu Linda'yı. Linda son kalan yanan sokak lambasını da söndürdü. Artık sadece gecenin karanlığı vardı. Karşısındaki adamın yüzü karanlığa bürünmüştü. O uzaklıkta ona dair görebildiği tek şey nefes aldıkça ağzından çıkan dumanlardı.

"İyi misin, Sheldon? Otursana." dedi Linda yüzünde her zamanki bilmiş gülümsemesiyle. "Anlatacak bir şeylerin var mı?"

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bir süredir aptal ışığın altında sabit bir şekilde bekliyordu Sheldon. Ciğerlerindeki sıvının verdiği rahatsızlık etkisini arttırmıştı. Sağ elinde başlayan titreme Sheldon’ın içinden lanet okumaya başlamasına neden olmuştu. Saçları hafif rüzgarda yavaşça dalgalanıyordu. İçinde hissettiği acıdan dolayı ağzına gelen bir miktar kan, içinden okuduğu lanetleri seslendirmesine neden olmuştu.. Birkaç saat öncesine kadar iyi gibiydi.. Şimdiyse o lanetin etkileri yeniden hayatına etki ediyordu..

Işığın kapanmasıyla hareketliliğin geldiği yöne çevirdi bakışlarını Sheldon. Her zamanki gibi marjinallik peşindeydi Linda. Karanlık bile olsa Sheldon’ın korkunç sırıtışını hissedebiliyordu.. Ağır adımlarla ona doğru yönelen Sheldon Linda’nın ağzından çıkan sözlerden sonra korkunç sırıtışıyla soğuk sesini ona iletti,

”Şuan daha iyiyim.. Biliyormusun Linda, ışıkları kapatarak ortamı dahada çekici hale getirdin. Ama ya bunu David öğrenirse..”

Sol elinin baş parmağıyla Linda’nın saçlarını oynattıktan sonra korkunç gülümsemesiyle ona bir adım daha yaklaştı..

”Neyi anlatmamı istersin..?-”

Dudaklarındaki kanı ve kan kokusunu hissedebilirdi Linda.. Ve soğuk bakışları şuan onun dudakları üzerindeydi.. Sheldon bu kadında ayrı bir şey buluyordu...

Gezgin

”Şuan daha iyiyim.. Biliyormusun Linda, ışıkları kapatarak ortamı dahada çekici hale getirdin. Ama ya bunu David öğrenirse..” Linda kısa ve küçük bir kahkaha attı. "Bunu ortamın çekici hale gelmesi için yapmamıştım. Yanan tek ışığın altında gecenin bu saatinde bir anda beliren iki kişi pis Muggleların dünyasında dikkat çekebilir. Tabii gerekirse onların icabına bakabilirim." dedi gülümsemesini hiç bozmayarak. Son söylediğiyle hiç ilgilenmemişti bile.

Ayağa fırladı ve tam Sheldon'la karşı karşıya durdu. Adam ona biraz daha yaklaştı. Artık çok yakındılar. Genç adam Linda'nın saçlarını geriye doğru attıktan sonra ”Neyi anlatmamı istersin..?-” diye sordu. O kadar yakındılar ki Sheldon'daki kan kokusunu alabilmişti Linda. "İyi değilsin..." dedi Linda. Yüzü bir an için ciddileşse de kısa sürede eski haline dönmüştü.

Linda elini adamın yüzüne götürerek uzun tırnaklarıyla adamın yüzünün üzerinden aşağı doğru çekti. Daha sonra aynı elinin parmaklarını adamın saçlarının arasına sokarak onları geriye doğru itti. Yavaş ve zarif hareketlerle ensesinden omzuna ve oradan göğsüne indirdi. Elini tekrar yüzüne doğru getirip işaret parmağıyla adamın çenesini hafifçe ittirdi ve yüzünü onunkine iyice yaklaştırdı. Başını dimdik tutarak adamın gözlerinin içine bakıyordu.

"Duyduğuma göre kendine bir örgüt kurmuşsun. Bunu kurmanın amacı ne? Neyin peşindesin? Bir şeyin peşinde olmasan ne diye kuruyorsun böyle bir şey? Senden bir açıklama bekliyorum Bay Lynch!" Sesi soğuk ve sertti ve gittikçe sertleşiyordu. İçinde tuttuğu anlaşılan bir öfkesi vardı. Rüzgar şiddetlenmişti, saçları loş gecede dalganmaya başladı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Dudaklarına gelen kanı yavaşça yuttu. Ciğerlerinde hissettiği acı artmıştı. Ciğerleri parçalanıyor gibiydi sanki. Elindeki titreme artmıştı ama karanlıkta bunu görmek zordu. Karşısında duran kadının kokusu burnundaki kan kokusunu aşıp içine girmişti sanki. İçinde hisettiği büyük bir sancı bir gözünün seğirmesine neden olmuştu. İçinden lanetler okurken karşısındaki kadının amacını anlamaya çalışıyordu. Dikkatini ona veren kadın, kendine has olan ifadesiyle, “İyi değilsin..." diye mırıldanmıştı. Kendisinin küçük düşürüldüğünü gösteren bakışlarla ona bakmış. Ve sancıyı bastırmaya çalışmıştı..

Linda Sheldon’ın kötü olduğunu düşünmüştü. Rüzgarda dağılan saçlarını topladıktan sonra onu kendisine doğru çekmişti. Ciddi ve çekici ses tonuyla, "Duyduğuma göre kendine bir örgüt kurmuşsun. Bunu kurmanın amacı ne? Neyin peşindesin? Bir şeyin peşinde olmasan ne diye kuruyorsun böyle bir şey? Senden bir açıklama bekliyorum Bay Lynch!"

İçinde hissettiği sancı yavaşça geçiyordu. Dudaklarına ulaşan kan miktarı artmıştı. Onları yavaşça yok etmeye çalışıyor, elindeki titremeyi saklamaya çalışıyordu. Kadının sözlerinin bitiminde kendine hakim olan Sheldon’ın acı dolu ve korkunç gülümsemesi karanlık suratında belirmişti.. Ona ciddi bir tavırla bakan kadına iyice yaklaşmıştı şimdi. Kanlı dudaklarının biraz ötesinde kadının dudakları vardı. Nefes alışverişini hissedebiliyor olmalıydı. Soğuk ses tonunu çok yakından duyuyordu şimdi,

”Bayan Miller’dan hiçbirşeyde kaçmıyor..”

Yüzyüze çok kısa bir süre sessizce kaldılar. Sheldon yüzüne ufak bir gülümseme kondurduktan sonra Linda’nın yüzünün önünden ayrıldı. Sessiz ve ağır adımlarla kadının arkasına geçti. Karşılarında ay, karanlık bulutların arkasında saklanıyor ve onlardan kurtulmaya çalışıyor gibiydi. Ellerini yavaşça kadının beline koyan Sheldon yavaşça kulağına doğru eğildi. Linda soğuk sesini tam arkasından hissediyordu şimdi..

”Sözünü ettiğiniz her neyse uzun zamandır var bayan Miller.. Ve o şeyin amacıda çok büyük.. Bana gelince… Bay O’Connor’ın tavırları benim tavırlarımı belirlediği için o büyük amaç için yeterince istekliyim..”

Ciğerlerinde hissettiği anlık bir sancı ,hala onun belini tutmakta olan ellerini biraz sıkılaştırmasına neden olmuştu. Burnuna saçlarının kokusu geliyordu. Kan hissinden ayrı bir şeyler hisseden Sheldon bundan memnundu. Ve yüzü hala onun kulağına doğru çevriliydi. Hissettiği acının hafiflemesiyle daha kısık bir tonda ona seslendi..

”Bana bir büyü yapmış gibisin.. Her soruna cevap verebiliyorum.. Başka sorularında olucaktır sanırım..”

Derince bir nefes çeken Sheldon, kadının kokusunun ona verdiği duyguyla biran aklında ki düşünce kaosundan ayrılmıştı. Devamında gelen sancı Sheldon’ın eski haline dönmesine neden olmuştu…

Gezgin

Şimdi ona çok yakındı. Hatta Linda bir an için adamın dudağının hemen üzerindeki bıyığının kendi dudaklarına deydiğini hissetmişti. Sheldon Linda'nın arkasına dolanıp elleriyle kadının belini sardı. Elleri beline deydiğinde garip bir duygu tüm bedenini sarmıştı. Bilmiş gülümsemesi yüzünde kalmamıştı. Ciddi ve karmaşık yüz ifadesi vardı şimdi.

Başını hafifçe arkaya çevirmeye çalıştığında Sheldon'ın yüzüyle karşılaştı. Hırıltılı nefesini şimdi çok daha net duyabiliyordu. Adamın dudakları Linda'nın kulaklarının hemen yanındaydı, yanağıyla arasında gidip geliyor, yüzüne sürtünen bıyığı huylanmasına neden oluyordu.

”Sözünü ettiğiniz her neyse uzun zamandır var bayan Miller.. Ve o şeyin amacıda çok büyük.. Bana gelince… Bay O’Connor’ın tavırları benim tavırlarımı belirlediği için o büyük amaç için yeterince istekliyim..” diye fısıldadı Linda'nın kulağına. 'Çok büyük... Demek David'in tavırları senin tavırlarını belirliyor... Düşündüğüm şey olabilir mi? Çok büyük dediğine göre... Belki de başka bir şey...' diye aklından geçiriyordu. Düşünüyor ama bir sonuca varamıyordu. Olabilirdi, olmayadabilirdi... Sormalı mıydı?

”Bana bir büyü yapmış gibisin.. Her soruna cevap verebiliyorum.. Başka sorularında olucaktır sanırım..” dedi öncekinden çok daha kısık bir sesle. Linda adamın kollarının arasından kurtularak ona doğru döndü. Az önce soru dolu yüz ifadesi sertleşmişti. Merak vardı ama bunu gizlemeyi biliyordu. "Evet, var! Başından beri söylemeni beklediğim şey... Neyin peşindesin?" Son sözlerini bağırarak ve iyice vurgulayarak söyledi. Biraz bekledi ve kendinden beklenmeyecek bir fısıltıyla "Nacromentia mı?" diye sordu. İçinden onun olmamasını diliyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ellerinden kurtulan kadın artık onun yüzünü görebiliyordu. Sheldon’sa onun yüzünü.. İçinde hissettiği ağırlık yavaş yavaş büyüyordu. Nefes alış verişlerinde ağzına gelen kan miktarı yükselmişti. Sağ elindeki titremeyse durup durup hareketleniyordu. Saçları hafif rüzgarda yeniden dağılmıştı.Ve burnundaysa artık kadının kokusu yok gibiydi. Karşısnda duran kadının onun hakkında bir şeyler düşündüğü açıkça görülebilirdi. Yinede onun düşündükleri Sheldon’ın düşündüklerinden daha azdı. Siyah gözleriyle kadını süzen Sheldon ağır adımlarla ona doğru yaklaştı.

"Evet, var! Başından beri söylemeni beklediğim şey... Neyin peşindesin?"

Yüksek sesi etrafta çok küçük bir yankı yaratmıştı. Az önceki tavırlarından böyle bir ifade vereceği düşünülemezdi. Yinede bu Linda’ydı.. Her zaman farklıydı.. Ona doğru bakan kadının ciddi tavırları onu daha da çekici hale getiriyordu. Arkasından gelen ay ışığıysa Sheldon’ın saçları arasındaki karanlık yüzünü aydınlatıyordu. Ona küçük adımlarla yaklaşmaya devam eden Sheldon Linda’nın fısıltı tonundaki sözlerinden sonra duraksadı..

”Nacromentia’nın mı?”

Sheldon’ın yüzüne yandan çarpan ay ışığı, yarımda olsa korkunç gülümsemesini rahatlıkla gösteriyordu. Ağır adımlarla ona yaklaşmaya devam eden Sheldon Linda’nın önünde durduktan sonra dudaklarına doğru yaklaşarak aynı fısıltı tonunda konuştu,

”Ne fark eder ki.. Sadece bir şeyin peşindeyim..”

Sheldon’ın içinde hissettiği acı sayesinde ağzına biriken kan kokusunu tekrar almıştı Linda. Yüzü ay ışığından saklanmış, sadece karanlık bir silüet olarak kalmıştı. Dudakları yavaşça Linda’ya doğru ilerledi, belki sorularından sıkılmamıştı ama ona duyduğu hisler biraz olsun sabırsız davranmasına neden olmuştu..

Gezgin

"Ne fark eder ki.. Sadece bir şeyin peşindeyim.." dedi Sheldon aynı fısıltıyla. Linda'ya iyice yaklaştı, ellerini tekrar kadının beline dolayarak kendine çekti. Vücudu onun vücudundaydı şimdi. Linda'nın kalp atışları ve nefes alışı hızlanmaya başlamıştı. Gözlerini Sheldon'ınkilerine dikmiş öylece bakıyordu. Sheldon da ona... Gittikçe yaklaşıyordu ve sonunda dudakları birbirine kavuşmuştu. O mükemmel hazzı alıyordu şimdi. Ve kan kokusunu çok daha derinden... Tadını alıyordu.

Linda kendisini çekmedi, çekemedi. Nedenini bilmediği bir şekilde dudaklarını Sheldon'ınkilerden ayırmak istemedi. Belki de aşkı özlemişti, tutkuyu... Çok uzun zaman önce Marko'da hissettiği şeyleri özlemişti. Artık o yoktu ama başkaları olmayacak diye bir şey de yoktu. Kendini dış dünyaya, insanlara o kadar çok kapamıştı ki sevgiyi bile unutmuş, acımasızlaşmış, kendi içinde saldırgan bir yaratığa dönüşmüştü. Bu yaratık sadece çevresindekilere değil kendisine de zarar veriyordu. Hatta en çok kendisine...

Sheldon dudaklarından aşağı, boynuna inerken Linda gözlerini kapatmış, zevkin tadını çıkarıyordu. Göğsüne doğru ilerlemiş, gömleğinin bir düğmesini açmıştı. Linda elleriyle adamın başını tutup kaldırdı. Büyük bir haz alsa da buna devam edemezdi. "Benimle parkın ortasında sevişecek misin, Sheldon?" dedi kısık sesle. Yüzünde sert fakat hafifçe tebessüm eden ifadeyle. "Ve evet... Fark eder. Neyin peşinde olduğunu bilmem gerek." Sheldon onca şeyin sonunda Linda'nın tekrar bu konuya dönmesine şaşırmış gibiydi. Tokat yemiş gibi kendine gelmişti. Kaşlarını kaldırarak Linda'ya baktı. Ve o da ona...