Jeduthun yeni gelen kadını inceledi. Keskin kokusu onun kadar saf olduğunun kanıtıydı. Yanındaki kadının ona karşılık vermesi ile kendini tanıtmıştı. ' Ophelia' demek ismi. Söylediği soyad aklına takıldı. Bu aileyi duymuştu. Aralarındaki münakaşayı büyük bir zevkle izledi. Onun fazlalıkla görmediği bir tartışmaydı. Çünkü Jeduthun genelde yalnızdı. Kimse ile konuşmaya zaman ayırmazdı.

''İnan ki ruhundaki safkanlıktan çok daha fazla safkanım ve inan ki gerçek bir safkan vampir kendini kontrol edebilmeli sen? Dükkancı başlığı altında saklanan bir vampirsin ya ben? Kesinlikle vampirim ve bütün gece yasak ormandayım. İşte gerçek safkanlık bu canım, üstelik diğer vampirlerin aksine kendimi kontrol edebiliyorum değil mi?''

Bir an kadının dediklerini düşündü. Ruhundaki saflıktan o kadar da saf görünmüyordu. Birden kadın tepkisiz bir biçimde aralarından ayrıldı. Jeduthun Ophelia'ya döndü ve tiz bir sesle konuştu.

" Ehh, saf bir vampir olduğuna göre buraya avlanmaya gelmiş olmalısın. Aç mısın?"

"Avlanmak...evet!Ama sanırım bu gece hiç aptal çocuk dolaşmıyor burada,hayvanlara kaldık..."
''Aptal çocuk? Bu ben olabilir miyim? Nasıl olsa dönüştürüldüm ve vampir olmayı da sevmiyorum değil mi?''

Cat kadına meydan okurcasına baktı ve karşısında hiçbirşey söylemeden durdu. Ayrıca diğer vampire de bakıyordu. Safkan vampirler hayatını derde sokmuştu.

''Peki benim özümün safkan olduğunu biliyor muydun? Sanırım kendimi kontrol etmemi bu şekilde açıklayabiliriz. Siz konuşurken kütüphaneye gittim ve dünyanın en iğrenç ama en yararlı iksirini salak bir vampirden bedavaya aldım. Sonuçta annemin de bir Silver-Blood olduğunu biliyor muydun? İstersen adını da söyleyeyim ......!''
Cat bu sefer gülümsüyor ve diğer iki vampir de şaşırmışçasına Cat'e bakıyordu.