Veranda

Gezgin

“ Hep senin yanında olacağım bunu biliyorsun değil mi? Senin için en uygun karar ne ise ben ona uyarım ve seni desteklerim. “
Eileen'i seviyordu, sanki kardeşi değil annesiydi o.
''Tabi Eileen ama zaten ben mutluyum, ben de derin yaralar açacak hiçbir olay yok! Bir daha bu olay açılmasın, çünkü o artık yok! Ben mutluyum ve seni seviyorum''
Eileen'i bildi bileli hep ileriye bakardı, kararlıydı. Oysa kendisi sadece pratikti ve anlık düşünüyordu. Bir anlık yanılgıya bile asla uğramamıştı. Gecenin karanlığı ve boşluğunda Eileen'in şakayla karışık sesi yankılandı:
“ Hadi geç oldu. Sen yat! “
Eileen kesinlikle dalga geçmeye çalışıyordu, küçükken bu laf dalaşlarına girip ailelerinin onları ayırması gibi:
''Ahh Eileen benim canım kardeşim. Ben Ravenclaw mezunuyum, unutma bunu. Ayrıca bu gece iksir hazırlayacağımı söylediğimi sanıyordum''.
Gülüyordu, Eileen'a bakıp tüm gece onunla şakalaşıp gülmek istiyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

“ Hadi canım o zaman hazırla şu iksiri, yalnız evi iğrenç bir kokuya gömme! “

Eileen gülerek Reese’ye baktı. En son birkaç ay önce yaptığı iksirin kokusu şimdi bile burnuna dolduğunu hissediyordu. Ev felaket biçimde kokmuştu o zaman. Reese o gün odasından hiç dışarı çıkmamıştı ve tüm gün o iksirle uğraşmıştı. İksirden anlamayan Eileen ise bu berbat kokuyu çekmek zorunda kalmıştı. Reese o gün sonunda mutlu biçimde odaya gelmiş ve Eileen’nın yüz ifadesi ile dalga geçmişti. Çünkü Eileen o gün yüzüne peçete sarıp kokuyu engellemeye çalışmıştı. Peçete yüzüne o kadar komik bir görüntü vermişti ki en sonunda Reese kahkahalarla odadan çıkmıştı. O gün gibi şimdide kahkalar ile gülmesini istiyordu. Şuan onun üzgün olmaması ise iyiye işaretti.

“ Ben biraz daha oturup, yatarım o zaman Claire uyuyor olmalı değil mi? Onu da uyandırma, sessiz ol cadı!”

En son sözünü söylerken bastırmış burnuna dokunmuştu. Onunla dalga geçmek çok hoştu. Küçükken bu hareketten nefret eden Reese şimdilerde buna fazla içerlemeden tepkisini veriyordu. Ya onu haşlıyor yada Eileen'ın hoşuna gitmeyen başka bir şey yapıyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

“ Ben biraz daha oturup, yatarım o zaman Claire uyuyor olmalı değil mi? Onu da uyandırma, sessiz ol cadı!”
Claire'in adı anılmış gibiydi. Annesiz, babasız kuzenleriyle yaşam sürmek eğlenceliydi. Sessiz ve sakince konuşmayı yeğledi:
''Acaba biri benden ve uyandırılmaktan mı söz etti? Sabahtan beri kikir kikir konuşuyorsunuz da ben bunları duymuyor muyum zannediyorsunu''
Yarı alaylı ve komik bir ses tonuyla söyledikleri dinlektikten sonra Claire oldukça sesli bir biçimde kahkaha attı ve Eileen'in yanına oturdu, sanırım havadan sudan sohbet edeceklerdi ve Eileen yeni yüzümü kara çıkarma tarzında bir konuşma yapacaktı, her zaman olduğu gibi.