Sıkıcı bir gün

VII. Sınıf

Jenny Ortak salondan çıktıktan sonra göl kenarına doğru ilerlemeye başladı. Canı o kadar çok sıkılıyordu ki ne yapsa mutlu olamıyordu. Sanki herşey planlanmış bir eziyet gibiydi. Nedensiz bir şekilde garip hissediyordu kendini. Dışarı çıktığında birden üşüdüğünü fark etti. Hırkası fazla sıcak tutmuyordu. Ancak ortak salona dönmek çok uzun süreceği için umursamazca yürümeye devam etti. Dışarısı pek kalabalık değildi. Bahçede öğrenciler sohbet ediyordu. Jenny çevresindekileri dikkatlice süzdükten sonra göl kenarına doğru olan adımlarını hızlandırdı. Burada ise herkes kendi halindeydi. Jenny boş bir ağaç dibine oturdu. Elleriyle bacaklarının üstünden kavuşturmuş öylece göle bakıyordu.

Gezgin

Den sıkıcı bir günün ardından neredeyse her gün yaptığı gibi göl kenarına doğru yol almaya devam ediyordu ayağının altında çıtırdayan çimler Den'in hoşuna gidiyordu.Göl kenarı çok tutulan ve romantik biryerdi. Bazen sıkıyordu ve yasak ormana gidiyordu ama şimdilik canı yasaklık çekmiyordu. Gölün güzel manzarasını görünce yüzüne bir gülümseme belirdi. O sırada göl kenarının yanında güzel bir kız görmüştü ilk görüşte tanımıştı bu kızı. Yüzündeki gülümseme sırıtmaya çıkmıştı bunu tekrar gülümesemeye çevirince üzerine bir baktı gömleğini düzeltti ve yanına doğru gitmeye başladı. Üzerindeki hırkayı biraz açtı fazla sıcak gelmişti hatta iyice çıkartıp omzuna astı.

Yanına gidip ağacın hemen yanına oturdu ve gülümseyerek

"Nasılsın Aşkım? Seni çok özledim dünden bugüne."

dedi. Ve gözlerin içine baktı.

VII. Sınıf

Jenny her zaman yanlız kalmayı sevenlerden değildi ama şu sıralar başının etini yiyen kız arkadaşları onu oldukça bunaltmıştı. Ne yapsa kendini sevdiremiyordu çoğuna. Çokda umursadığı söylenemezdi ama kimseyle kötü olmak da istemiyordu. Kendini sadece ikizi Svét ve en iyi arkadaşı Evanna anlıyordu. En azından onun gibi düşünüyor ve Jenny ile vakit geçirmekten hoşlanıyorlardı. Jenny bunları düşünürken birden bir sesle irkildi.

"Nasılsın Aşkım? Seni çok özledim dünden bugüne."

demişti bu ses. Tabiki Den söylüyordu bunları. Den ve Jenny ikinci sınıftan beri çıkıyorlardı. Olup olmadık şeylere kavga eden çiftlere nazaran oldukça sakin ve uyumlu bir ilişkileri vardı. Jenny Den'in kendisini anladığını düşünüyordu.

''Hoşgeldin aşkım. Bende seni çok özledim. Oturmazmısın?

dedi Jenny kayarak.

Gezgin

''Hoşgeldin aşkım. Bende seni çok özledim. Oturmazmısın?"

Den Jenny'nin yanına oturmuştu ve elini Jenny'nin beline attı. Ardından gülümseyerek

"Seni çok seviyorumm..."

dedi aklına birşey gelmiyordu. Jenny'i gördüğünde dili tutulurdu herzaman. Artık biraz daha alışmıştı. Ama yinede dili tutuluyordu bu güzel kız karşısında. Sarı saçlı sevgilisi çok güzeldi.

Etrafına bir baktı çocuklar azalmıştı. Artık kendinden küçüklere çocuk diyebiliyordu sonuçta 4. sınıf olmuştu. Yüzüne bir gülümseme belirdi. Kendini gçl hissetmişti Jenny'nin yanında kendini güçlü hissediyordu herzaman. Jenny Den'e herhalde bir büyü yapmıştı. Bu kadar büyük aşık olması Den'e güç veriyordu.

VII. Sınıf

Den Jenny'nin yanına oturdu ve elini Jenny'nin beline attı. Gülümsüyordu.

"Seni çok seviyorumm..." demişti Den. Jenny o kadar mutluydu ki ne diyeceğini kestiremiyordu. Bu güzel anların bitmesini hiç ama hiç istemiyordu. Den 'e olan duyguları çok farklıydı. Onu sadece sevgili oalrak görmüyor, ona içten güveniyordu. Ve Den bu güveni sarsacak birşey yapmamıştı şimdiye kadar. Ve Jenny yapmayacağını da biliyordu. Onu o kadar çok seviyordu ki..
Ders manyağı, çalışma kölesi Jenny bile başka şeylerde de mutlu olabileceğini farkına varmıştı.

'Bende seni çok seviyorum bitanem. Hemde çok'' dedi ve Den'e sıkıca sarıldı. Onu kaybetmeyi asla ama asla istemiyordu. Bir süre sonra Jenny ayağa kalktı ve göle doğru yaklaştı. Ellerini göle sokmak istiyordu. Ayakkabılarını çıkardı ve pantolonun paçalarını sıyırdıktan sonra ayaklarını da göle soktu. Oldukça eğlenceliydi. Çok üşüyordu ama umrunda değildi. Biraz daha ileri gitti Jenny. Artık neredeyse bacakları tam olarak suyun içindeydi. O an Jenny başına sanki ok fırlatılmış gibi oldu. Ayağı tökezliyordu ve Jenny başını tutarak dengesini sağlamaya çalışıyordu. Den'e baktı. Heryeri puslu görüyordu. Bir süre mücadele vermeye çalışmıştı Jenny. Taaki gözlerinin kararması ve suyu boylayana kadar. Resmen beyni kilitlenmişti. Nefes almak istiyordu ama alamıyordu. Ölecek gibi geliyordu. Kıpırdamak istiyor ama yapamıyordu. Artık tek çare buradan kurtulmak için bir mucize olmasıydı Jenny'e göre. Aklına Den geldi. En son onun yüzü...

Gezgin

'Bende seni çok seviyorum bitanem. Hemde çok''

Jenny'nin bu sözleri içten söylediği çok belliğ oluyordu ki hemen ardından srılmıştı Den Jenny'ye sıkıca sarıldı kendi kendine onu hep koruyacağına dair söz vermişti. Den şimdiye kadar her sözünü tutmuştu bunuda tutacağına emindi. Jenny'nin elini tuttu ve

"Seni ömrüm boyunca koruyacağım. Hatta öldükten sonra bile korurum!"

dedi bu sözü söylemeden önce düşünmüştü öldükten sonra nasıl koruyabilirim diye zaten bir sözün gerçekleşme olasılığı tartarak söylerdi. Öldükten sonrada korumanın planlarını yapmıştı bile . Jenny'nin canı sıkılmış olmalı ki ayağa kalkıp göle doğru ilerlemeye başlamış hatta paçalarını sıvırıp girmişti. Den girmek istemiyordu Jenny'i izledi oturduğu yerden. Ama o sırada Jenny'ye birşey ler olmuştu. Dengesini mi kaybediyordu ? Den birden dikkat kesilmişti ama bu dikkatli bakışlar birşeyi değiştirmezdi. Üzerindeki giysilere hiç aldırmadan suya doğru koşmaya başlamıştı.

Jenny suya iyice dalmıştı giysileriyle. Den suda olabildiğince hızlı koşuyordu ama suda koşmak yüzmekten yavaştı. Jenny'ye ulaşır ulaşmaz onu sudan çıkartı. Kucakladı ve sudan çıkarmaya başladı. Geç kalmamış olmayı umuyordu. Jenny'yi sudan çıkarttı ve yumuşak bir yere sırtüstü yatırdı. Nabzını kontrol etti atıyordu. O an çok sevinmişti. Yeminini bozmaktan korkuyordu. Bundan sonra heryere gidecekti Jenny ile yeter ki yaşasın.

Ravenclaw ortak salonuna bile giderdi artık. Yeter ki tekrar Jenny'ye kavuşabilsin.

Şimdi aklını çok hızlı bir şekilde arıyordu bu durum için bir büyü öğrenmişmiydi ?

Tam bu durum için olmasada bir büyü biliyordu elini cebine attı asası ıslanmış olmalıydı. Kendi kendine kahretti. Islanan asa çalışırmıydı acaba ? Hiç bilmiyordu. Elini cebinde gezdirdi ama asayı bulamadı telaşlandı. Diğer ceplerine baktı ama bulamadı. Etrafına baktı. Biraz önce oturduğu yere düşmüş idi asa. Hemen alıp asayı Jenny'nin yanındaki bir çalılığa doğrulttu ve

"İncendio!"

dedi çalılar tutuştu. Bu Jenny'yi ısıta bilirdi. Jenny'i biraz daha ateşe yaklaştırdı ama yanmasını engellemek için cübbesini tutuyordu Jenny'nin ıslak cübbesini çıkarttı. Cübbeyi ateşin diğer tarafına koydu.

Jenny'nin gözlerinin içine baktı. Gözleri mi kıpırdıyordu ?

VII. Sınıf

Peki ya şimdi... Şimdi ne olacaktı..?

Vucudu kaskatı kesilmiş bir biçimdeydi Jenny. Den'in onu kurtarmasını umuyordu. Keşke hareket edebilse.. Keşke birşeyler yapabilseydi. O an Birinin kendisini yukarı çektiğini fark etti. Şükürler olsun ki biri ona yardım ediyordu. Bu Den den başkası olamazdı.. Sudan çıktıktan sonra Den Jenny 'yi yumuşak bir yere yatırdı. Nabzını kontrol etti. Jenny yaşıyordu. Den geç kalmamıştı. O an gözleri kapalı olan Jenny hissedebiliyordu. Gözlerini açamasa bile Den'i hissedebiliyorudu.

"İncendio!" diye haykırmıştı Den. O sırada birşeylerin kendini ısıtmaya başladığını fark etti.. Jenny üşüyordu hemde çok. Zahürre bile olabilirdi.. Bir süre sonra bedeninin hızla ısınmaya başladığını hissetti Jenny. Bu ona iyi gelmişti gerçekten. Yavaşca gözlerinin açıldığını hissetti Jenny. Etrafı pusulu görüyordu ama yinede açabildiğine sevinmişti. Bir süre sonra pusu gitmişti ve artık net görüyordu.

''Den... Neler oldu bana. Ben.. Ben.. Sana ne kadar teşekür etsem azdır. Beni kurtardın. Sen olmasan belki de ölebilirdim. Seni.. Seni.. Çok ama çok seviyorum. dedi güçlükle Jenny. Konuşmakta zorlanıyordu ama bu sözcükleri söylecek kadar da gücü vardı...

Gezgin

Den Jenny'e bakıyordu o sırada da elinde Jenny'nin cübbesi onu kurutuyordu. Ama suyunu sıkmayı unutmuştu arkasını dönüp cübbeyi çevirdi içinden çok su çıkmıştı. Tekrar önüne dönüp cübbeyi ateşe doğrultmaya devam etti o sırada Jenny gözlerini açmıştı Den ne kadar üşüsede üşümesine aldırmıyordu. Jenny birşeyler söylemek istiyordu ve ağzından şunlar çıkmıştı

''Den... Neler oldu bana. Ben.. Ben.. Sana ne kadar teşekür etsem azdır. Beni kurtardın. Sen olmasan belki de ölebilirdim. Seni.. Seni.. Çok ama çok seviyorum. "

Demişti. Den gülümsedi işaret parmağını uzatarak Jenny'nin iki dudağının ortasına koyarak sus işareti yaptı ve.

"Sonra."

dedi sadece. Şimdi şüdüğünü daha çok hissediyordu. Ama ateş ısıtıyordu. Bu arada cübbeyi yakmak üzere olduğunu anlayınca diğer tarafını çevirdi. Bir süre sonra kuruyup ısındığına emin olduktan sonra Jenny'nin üstüne örttü.

Ateşin büyüdüğünü görünce ayağı ile bir yana topladı.

Sıkıcı bir gün

Sıkıcı bir gün

Similar topics

Similar topics