Açığa Çıkan Gerçekler...

Gezgin

Ay'ın muazzam ışığının parıltısında ilerliyordu.Öylesine büyüleyiciydi ki.Başka hiç bir ışık kaynağı yoktu sanki etrafta.Ellerini birleştirdi göğsünde ve yere bakarak ilerlemeye devam etti.Adımlarını izliyor,onu nereye götüreceklerini merak ediyordu.Ay iyice yükselmiş,hastalıklı bir ışıkla aydınlatıyordu etrafı.Başını kaldırdı.İlerideki tepeye takıldı gözleri,ister istemez gülümsedi inceden.Eskiden ziyaret ettikleri yerlere benzetti bu tepeyi,arkadaşlarıyla.Ne çok macera yaşamışlardı.Tekrarlamak için fırladı yüreği yerinden.Evet en kısa sürede tekrarlamalıydılar bunları.

Bir şeyler değişmişti bir şekilde hayatında,her zamanki Celia değildi o.Büyümüştü belki de.Büyümenin nasıl bir şey olduğunu merak ederdi hep.Annesini sıkıştırıp dururdu.Dudağı kıvrıldı küçük bir tebessümle şimdi.Eski günler..Çocukluğu yaptığı yaramazlıklar,Achille'yle sataşmaları,oyunları.Binasına seçilişi.Nerden de gelmişti şimdi bütün bunlar aklına.Özlemişti belki de eski günleri?

İleride eski bir meşenin yanında bir bank kestirdi gözüne.Oraya doğru ilerlerken yerden bir avuç çakıl taşı aldı.Oturdu.Saçlarını okşuyordu rüzgar,fazla yumuşak esiyordu.Ay'ın ışıltısı gözlerine yansıyor,küçük pırıltılar oluşturuyordu.Bağdaş kurarak oturmaya başladı.Göle dikti gözlerini.Sonra elindeki taşları göle fırlatmaya başladı olduğu yerden.

Büyücü

İkizinin peşinden ilerliyordu ona farkettirmeden. Hogwarts'ta geçirdikleri üç yıl boyunca, aslında ne kadar da uzaktılar. Normalde bir kardeşten çok, arkadaş vaziyetindelerdi ki bunu aslında Achille'in tavrı belirliyordu. Biliyordu ki bu kızın yakınında olduğunda ona zarar gelebilirdi. Daha doğrusu kendisine. Tek zayıflığı belki de şu ileride ilerleyen sarışın, ikizine oranla kısa boylu, zayıf kızdı. Onu bu zayıflığından vurabilirlerdi. İleride.. Bir insanı yok etmek için onun zayıflıklarını bilmeniz yeterlidir. Onu zayıf noktasından vurursanız, o an zaferi elde edersiniz. Kimi zaman bu bir sevgilidir, bir annedir, ve ya kardeştir. O da biliyordu ki, şimdilik yalnız yürüdüğü bu yolda gün gelicek güçlenecekti. İşte o zaman gücüne boyun eğecekler ve peşinde yürüyeceklerdi.Soğuk havanın etkisini benliğinde hissediyordu. Kömür karası gözleri yaşarmıştı ve burnunun ucu kıpkırmızı olmuştu. Uzun zamandır yapmadığı bir şey yapıp kardeşi ile konuşacaktı. Evde bile mesafe koyduğu kardeşi ile..

Evin arkasındaki büyük bahçedeki kan damlalarını takip ediyordu küçük, siyah saçlı oğlan. Bir şeylerin yolunda gitmediğinin farkında idi. Kardeşini evde görememişti. Oysa ona babasının kendisine yeni almış olduğu, siyah küçük süpürgeyi gösterecekti. Elindeki süpürge ile kardeşini arar iken yerde kan damlalarını görmüştü ve onun izini sürmeye başlamıştı. Biçimli büyük ağaçların kapattığı koruluğa girdiğinde kardeşinin baygın halini görmüştü. Birisi onu buraya sürüklemişti sanki. Etrafına bakındığında ileride duran kara bir köpek dikkatini çekmişti. Nefretle kısılan gözleri ile hayvana bakıyordu ve sinirden kasılan elleri süpürgesini daha fazla kavrayamamıştı ki elinden düşmüştü. Havada bilinmedik bir pus oluşmuş ve köpek tedirgin bir ifadeyle kendisine bakmaya başlamıştı. Ardından da tehlikenin kaynağının karşısında ayakta duran çocuk olduğunu anlamış ve saldırıya geçmişti. O sırada bilinmeyen bir ışık köpeğin hızla duvara çarpıp oradan da baygın hale geçmesine yol açmıştı. Durumu ilk başta algılayamayan çocuk kendisine geldiğinde hızla kardeşinin başına geçmişti.

"Celia uyan!" Kızın bilinçsiz başını eli ile tutmuştu. Nefes aldığını hissedebiliyordu fakat onu uyandıramıyordu. Hızla babasının yanına gitmişti ve kardeşini ancak bu şekilde baygın halinden kurtarabilmişlerdi. Koruluğun arkasından içeriye giren köpeği sevmeye çalışan kardeşi, köpeğin saldırısına uğramıştı sonradan anlattığına göre. Achille de o günden sonra tüm hayvanlara karşı bir duruş almış ve gerekmedikçe onlar ile haşır neşir olmamıştı. O gün farkettiği bir şey daha vardı ki, kardeşinin orada yattığını gördüğünde olağanüstü bir şey olmuştu. Bilinçsizce yapmış olduğu bir büyü ile kardeşini kurtarmıştı fakat bunun nedenini ona olan üstün sevgisine bağlıyordu. O günden beri de bunu bir zayıflık olarak görüyor ve kızdan belirsiz bir nedenden dolayı uzak duruyordu.

Ay ışığının aydınlattığı patikada ilerliyordu düşüncelere dalmış bir şekilde. Hafif esen rüzgarın burun deliklerinden içeriye soktuğu o güzel göl kokusu, içini açmıştı. Ciğerlerini bu hava ile tamamen doldurmuş ve yaşarmış gözlerini kısarak kardeşinin ileride bir ağacın altına otururken görmüştü. Özlem giderme vaktiydi. Ağır ağır kızın yanına yürüdü ve bankın sağından dolaşarak yanına oturdu. "Güzel bir gece değil mi? Ay ışığı ve göl kokusu. Peki kız kardeşim nasıl buluyor bu havayı?" dedi her zamanki etkileyici ve uzaktan gelen ses tonu ile.

Gezgin

Daha önce bu kadar güzel bir hava daha gördüğünü hatırlamıyordu.Bu geceyi kaçırırsa gerçekten yazık olurdu.İyi ki buraya gelmeyi akıl etmişti.Gölün manzarasıysa ayrı bir güzellik katmıştı havaya.Serin havaları her zaman severdi,ancak sanki bugün başka bir şey vardı havada,bir farklılık... Göle fırlatmakta olduğu taşları bitirmiş,kendini göle kaptırmış oturuyordu.Birden irkildi,yanında hissettiği bir şeyle ve ardından duyduğu ses

"Güzel bir gece değil mi? Ay ışığı ve göl kokusu. Peki kız kardeşim nasıl buluyor bu havayı?" Yanlış mı görüyordu?Yanında ki Achillemiydi?Onunla mı konuşuyordu?Hogwarts'ı bırak evde bile ondan uzak olan ikizi,yanındaydı şimdi.Celia şaşırmış görünmemeye çalışmak için büyük bir çaba sarf ediyordu.Boynuna atlamayı bile geçirdi içinden.Sonunda ağzını açarak bir şeyler söyleyebildi

"Kaçırılmaması gereken bir gece kesinlikle"
ve sonra dayanamayıp,heyecanını yenemeyip soruverdi
"Sen?Burada ne işin var?Yani işte...
söyleyemedi. Daha fazla konuşursa kıpkırmızı olabilirdi.Utanç vericiydi.Ne demişti öyle?Ne diyememişti daha doğrusu.Yanımda ne işin var mı demeliydi?Öyle söyleyemezdi.Neler diyordu böyle.Kendisine hakim olmaya çalışarak Achille'ye çevirdi gözlerini.Aralarına duvarlar ören ikizine.Sadece onun payı mı vardı bu duvarlarda?Celia hiç mi engel olamamıştı?Göle çevirdi bakışlarını. Havayı içine çekerek rahatlamaya çalıştı. Niye bu kadar gerildiğine bir anlam veremiyordu. İkiziydi sonuçta yanında ki kardeşiydi onun. Elbette ki çok doğaldı bu.Çakıl taşları da bittiğinden oyalanacak bir şeyide kalmammıştı.Şimdi Achille'nin söyleyeceklerini bekliyordu.

Büyücü

Kızı inceliyordu sanki ilk kez görüyormuşcasına. Bankın üstüne attığı sol kolu ve gevşek duruşu ile oldukça rahat gözüküyordu. Fakat yalnızca gözüküyordu. Ne diyeceğini planlayarak gelmişti aslında. Yine fazla samimiyet kurmadan, ona olan sevgisini belli etmeden konuşacaktı. Onun nasıl olduğunu öğrenecekti sadece o kadar. Ama biliyordu ki bir konuşmaya başlar ise; burası sevgi sözcükleri ile, çiçekli bir bahçeye benzeyecekti. O nedenle az ve öz konuşacak, onun hakkında yeterli bilgiye sahip olacak ve çekip gidecekti. Her zaman yaptığı gibi. "Kaçırılmaması gerekmeyen bir gece kesinlikle" demişti kız, ikizinden pekte uzak olmayan bir ses tonu ile. Biraz farklılık vardı. Bu sözlerin içinde hafif merak ve az heyecan da vardı.

"Sen?Burada ne işin var?Yani işte..." Yüzünde oldukça soğuk, fakat etkileyici bir gülümseme belirdi. Kardeşi şaşırmıştı anlaşılan ve bu da Achille'e istemsiz bir neşe getirmişti. O rolünü çok iyi oynayan bir aktördü. En yakınını bile rolüne inandıran, usta bir aktör. "Kendin de demedin mi kaçırılmaması gereken bir gece diye." dedi hafif bir tebessüm ile. Hafif düşünceli bir ifadeyi yüzüne yerleştirmişti ve sol kolunu bankın üzerinden çekti alnını kaşıdı. Şu anki görünümü ile sanki uzun zamandır bir şeyi düşünüyormuş gibi görükebilirdi. Neredeyse dudağını kıpırdatmadan konuşmasına devam etti.

"Ve bilirsin ben güzel şeyleri kaçırmak istemem." Bu nedenle Anja'yla çıkmıyor muydu? Güzelliği ve gizemliliği. Achille'in ilgisini çeken iki şey değil miydi bu? Aklından hemen bu düşünceyi silerek, karşısında bulunan sarışın kız ile konuşmasına devam etmeye başladı. "İşte bu neden ile buraya geldim ve baktım ki sen de buradasın. Nasıl olduğunu öğreneyim dedim." Oldukça soğuk bir şekilde konuşmuştu. Aralarındaki mesafeyi belli edecek şekilde. Kardeiş belki de bu yüzden kendisinden nefret edebilirdi. Fakat nefret ederek kendisine zarar gelmeyecek ise, belki de bu en iyi şeydi.

Gezgin

"Kendin de demedin mi kaçırılmaması gereken bir gece diye."

Achille'nin dudaklarından dökülen,ve küçük bir tebessüm yaratan bu sözcükler şok etkisi yaratmışcasına irkilmesini sebep oldu Celia'nın.Yani sadece gece içindi öyle mi?Kardeşiyle konuşmak? Ne yaptığını öğrenmek gibi bir derdi yoktu ha!Hayır böyle olduğunu sanmıyordu.Kardeşinin içinde hala orada bir yerde duygularının olduğunu biliyordu.Ve devam etti Achille

"Ve bilirsin ben güzel şeyleri kaçırmak istemem.İşte bu neden ile buraya geldim ve baktım ki sen de buradasın. Nasıl olduğunu öğreneyim dedim."

Evet!İşte yakalanmıştı.Neden bu kadar açıklama yapmaya gerek duymuştu ki? Onun için geldiğini belli ediyordu bu.Evet biliyordu Celia.Ama onu takip mi etmişti? Burada olduğunu nerden biliyordu.Hayır hayır onun için değildi.Onun için gelmemişti.Yani en azından öyle olduğunu düşünmeye başlamıştı.Biraz olsun ona yakın davransa nolurdu.Kendini tutamayabilirdi bu sefer Celia.Dudaklarından bir kaç sözcük dökülüverdi işte

"Gerçekten tüm duygularını yitirmiş olabileceğini düşünmüyorum ne yazık ki..."Evet.Anlatabildiğini umuyordu içindekileri.Vazgeçmeliydi artık ondan kaçmaktan.Böyle davranınca eline ne geçiyordu sanki? Neye göre doğruydu bu? Sadece ona göre olması yetmezdi.Ama zaten hep böyle değil miydi o? Hep kendi bildiğini okurdu.

Sinirlendiğini farketti.Achille'ye bakmamakta inat ediyordu.Yoksa yumuşayabilirdi.Her şeyi berbat edebilirdi.Bağdaş kurarak oturmakta olduğu,kahverengi eskimiş bankta doğruldu.Ne söyleyeceğini gerçekten merak ediyordu.Ama inkar edecekti tabii.

Büyücü

"Gerçekten tüm duygularını yitirmiş olabileceğini düşünmüyorum ne yazık ki..." Bu da nereden çıkmıştı ki? Neden böyle bir şey söyleme gereği duymuştu kardeşi. Yoksa bir isyanın eşiğinde miydi? Kısa bir kahkaha attı. Her zamanki gibi soğuk ve ürkütücü bir kahkaha. "Ben de düşünmüyorum." dedi kısa bir yanıt ile. Biliyordu ki uzun cümlelerde açık verebilir, saçmalamaya başlayabilirdi. Ayağa kalktı ve bankın arkasına geçti. Elleri ile bankın üstüne tutundu ve kızın arkasından konuşmaya başladı.

"Şimdi söyleyeceklerimi belki bir daha duyamayacaksın." dedi tıslarcasına. Bunu yapmasının yanlış olduğunu düşünüyordu. Onu merakta bırakmak. Ama bazen yanlış bilinenler doğrulara götürürdü. "Neden bu kadar ayrı kalmak zorunda olduğumuzu anlayacaksın ve o gün gelip bana minnet duyacaksın." dedi soğuk bir şekilde. Merakta bırakıyordu fakat verdiği mesaj açıktı. Günü gelene kadar böyle olmak zorundalardı. Belki bankta oturan ikizi bunu anlayamayabilirdi. Ama anladığında zaman hayatta olacaktı. O, Achille'in zayıf noktası olarak gözükmemeliydi. Bankın arkasından tekrar yerine geçti ve oturdu. "Sana nasıl olduğunu sormuştum." dedi hafif bir tebessüm ile.

Gezgin

"Ben de düşünmüyorum." Şaşırmıştı.İster istemez ona çevirdi bakışlarını.Her zamanki soğuk kahkahasını atmıştı Achille.Neden böyle davranıyordu ki?Anlam veremedi Celia.Anlamamazlıktan geliyordu,besbelliydi.Sonra ayağa kalktı Achille.Göle döndü tekrar anlamsız bakışları Celia'nın.Arkasına dolaştı Achille.Şimdi tam arkasında duruyordu. "Şimdi söyleyeceklerimi belki bir daha duyamayacaksın.Neden bu kadar ayrı kalmak zorunda olduğumuzu anlayacaksın ve o gün gelip bana minnet duyacaksın." Ne? Ne demek istediğini anlayamamıştı.Ama en azından bir şeyler belirmişti beyninde.Achille'nin dediğini anladığını da farketti böylece.Anlamasa neden böyle bir şey söylemişti ki?

Yine de böyle olmamalıydı.Achille'nin bu sözlerinden Celia'dan uzak durmasını engelleyen bir şeyler olduğunu anladı.Ne olursa olsun Celia'ya değmez miydi? Bu konu hakkında daha fazla düşünmenin anlamsız olduğunu düşündü.Ve sonra Achille tekrar konuştu."Sana nasıl olduğunu sormuştum." "Her zaman iyi bir oyuncu oldun Achille.Nasıl olduğumu mu soruyorsun?Merak mı ediyorsun gerçekten?Evet,yanında kimsenin olmasına izin vermeyen biri nasılsa öyleyim işte bende."deyiverdi.Dediklerinin anlamsızlığının farkındaydı.Ama demişti bir kere.Havanın serin olmasına karşın o üşümüyordu.Her zaman içine işleyen bu soğuk,şimdi etkilemiyordu Celia'yı.Garipsedi.Saçlarını boynunun yanına çevirdi ve oynamaya başladı saçlarıyla.Ve sonra Achille'ye dönerek "Hem neden ayrı kalmak zorundayız ki? Neden buna tek başına karar veriyorsun?

Büyücü

"Her zaman iyi bir oyuncu oldun Achille.Nasıl olduğumu mu soruyorsun?Merak mı ediyorsun gerçekten?Evet,yanında kimsenin olmasına izin vermeyen biri nasılsa öyleyim işte bende." Tebessümünü yüzünden silmedi Achille. Bunu bekliyordu zaten. En sonunda ikizi patlayacak ve o da bununla yüz yüze gelecekti. Şimdi yüzleşme zamanıydı. Uzun zamandır beklediği bir yüzleşme. Tebessümünü, tehlikeli bir sırıtışa çevirdi. Kızın ne yaptığını bilemez halleri, içten içe kalbini kırıyordu fakat bunu belli etmemek için gösterdiği çabanın işe yaradığını görmek, biraz da olsa sevinmesine yol açıyordu.

"Hem neden ayrı kalmak zorundayız ki? Neden buna tek başına karar veriyorsun?" Kısa bir süre düşündü. Aklında oluşturduğu cümleleri tane tane, fakat hiçte ümit vermeyecek şekilde soğuk bir ifade ile söylemeye başladı. "Ah Celia. Nasıl olduğunu merak etmesem, inan bana bunu sormazdım bile. Ve bence oldukça iyisin. Yanında kimsenin olmasına izin verme. Yalnız yürüyenler, ihanete en az uğrayanlardır." dedi öğüt verircesine. Ellerini üst üste koydu ve parmakları ile bir ritim tutturdu. Ardından kızın son sözlerine yanıt vermesi gerektiğini düşündü. Bu konuyu kapatsa iyi olacaktı.

"Ayrı kalmak zorundayız, çünkü ben öyle istiyorum ve ben istediğim için de buna kendim karar veriyorum. Celia, sorgulama artık!" Kesin ve net biçimde sözlerini bitirmişti. Oldukça sert bir şekilde konuşmuş ve kızın kalbinin kırılma ihtimalini umursamamıştı. Önemli olan kendisine kırılıp, kırılmadığı değildi. Gelecek ile ilgili planlara sahipti ve bu planlarda Celia olmamalıydı. Uzun bir sessizlik oluşmuştu aralarında. Ve artık konuşacak bir şeyleri kalmadığını düşünerek, öncekine nazaran daha nazik bir ses tonu ile sessizliği bozdu. "Üşüdüysen gidelim."

Açığa Çıkan Gerçekler...

Açığa Çıkan Gerçekler...

Similar topics

Similar topics