Binalar Arası Çatışma(Anlaşmalı Rp)

Gezgin

İyi pişmiş yumurta, kar beyazı peynir, birkaç dilim domates ve sınırsız zeytin... Olmazsa olmaz dediklerindendi bunlar. Kahvaltı geleneği yoktu ama arada sırada yaptığı kahvaltıda hiçbir eksiğinin olmaması gerekiyordu. Hepsini yiyemese bile gözünün doymasını isterdi. Bencilliğinin bir parçasıydı bu isteği.

Slytherin masasında oturup, arkadaşları ile kahvaltı yapıyordu. Onu kahvaltı yaparken gördüklerinde, çoğu kişi şaşırmıştı. Bir yandan önündekileri yerken, bir yandan da keyifle kahvaltısını yapan Minyorin'i izliyorlardı. Bunu gizli yapmaya çalışıyorlardı ama birileri onlara, bu konuda beceriksiz olduklarını söylemeliydi. Bunu Min söyleyebilirdi ama söylemeyecekti. İzlenmek hoşuna gitmese bile, ukala bir Slytherinli ile tartışmaya giremeyecek kadar keyifliydi.

Tam portakal suyunu içtiği sırada; karşısında oturan kız kendini tutamamış olacak ki, gözlerini kocaman açarak "Minyorin, sen iyi misin?" diye sordu. Nasıl bir soruydu bu böyle? Hakaret gibi... Kendini bir şey sanan, ukala kıza baktı. Hafif alaycı bir gülümseme ile cevap verdi.

"Seninle uğraşamayacak kadar keyifliyim Natalie."

Bardağındaki portakal suyunu bir dikişte bitirdi ve masadan kalkarken, uzun yemek masasındaki herkesin duyabileceği bir sesle "Herkese afiyet olsun! " diye bağırdı. Birkaç saniye, Minyorin'den gelmiş olamayacağını düşündüren bu hareket karşısında bakakaldı masadakiler. Sonra teşekkür etti bazıları. Birkaç asil! cevap vermemeyi, umursamamayı tercih etti. Minyorin, umursamazca omuzlarını silkip, Büyük Salondan ayrıldı.

Hava almak için bahçeye yöneldiğinde önünde birinin yürüdüğünü gördü. Sarı saçları, uzun boyu, siyah cüppesi ile tanıdık birini andırıyordu. Ash olma ihtimali yüksekti. Kızın dalgalanan cüppesinden, kaliteli çizmelerini gördüğünde Ash olduğuna yemin edebilirdi. Ancak o, böylesine çılgınca bir şeyi giyebilirdi. Delidolu olduğunu her zaman belli ederdi arkadaşı.

Tam, arkasından seslenecekti ki; büyük, demir kapının ardında saklanmış bir oğlan çıkıverdi. Ash'in peşinden gitmeye başladı. Ne yapıyordu bu çocuk? Arkadaşını koruma içgüdüsü ile Minyorin de gitti peşlerinden. Saklanmalı, kimsenin planlarını bozmamalıydı. Ash açısından bir tehlike durumu sezerse olaya karışabilir veya kaçabilirdi.

Kısa bir yürüyüşten sonra, Yasak Orman'ın girişinde bir yerde durdular. Yasak Orman mı? *Aklından neler geçiyor, Ashley?* diye düşünmekten alıkoyamadı kendini. Gözleri, çocuğun kravatına iliştiğinde şok oldu. Gryffindor... Cesaret budalası Gryffindorlu ahmak, minik kraliçesine sataşmak için peşinden gitmişti demek.

Saklandığı çalının arkasından olanları izliyordu. Gryffindorlu çocuk önce yere oturmuş, Ash'in aşağılamalarından -Öyle tahmin ediyordu- sonra ayağa kalkıp, reverans yapmaya çalışmıştı beceriksizce. Ne söylediklerini anlayamayacak kadar uzağa saklanmıştı. Yerini değiştirmeyi düşündü ama ses çıkarma tehlikesi yüzünden kıpırdayamıyordu. Hareketsizce onları izlemeye devam etti.

O da ne? Beklenmedik bir anda, Ash'in arkasındaki çalılıklardan bir silulet fırlamıştı. Vahşi hayvanlardan biri olabilirdi. O kadar hızlı hareket ediyordu ki, ne olduğunu kavramak imkansızdı. Neler olduğunu anlamak için, parmakları üzerinde yükseldi Min. Farketmeden ilerlemiş olacak ki, ayağına takılan bir çalı yüzünden, büyük bir gürültü ve keskin bir çığlıkla yere düştü. Kaşınmasına sebep olan bitkilerin arasında sırt üstü yatarken, başının acıdığını hissediyordu. Elleri ile kafasının çarpan yerini ovuşturdu. Eline gelen sıvının ne olduğunu anlamak için göz hizasına getirdiği eline baktı. Griffin kanıydı bu elindeki parlak mavi, yapış yapış şey. Saçına bulaşmış olmalıydı. Ellerini cüppesini sildi beceriksizce ve hemen ayağa kalktı. Ash ve Gryffindorlu çocuğa ne olduğunu bilmek, görmek istiyordu.

Out: Daldım ama... xD
Npc getirmişsin zaten Den. Getirdikten sonra sorman anlamsız. Neyse, fazla tehlikeli olmasın.

Kehanet

Ashley, kendinden emin bir tavır sergilemeye başlamıştı. Kendinden emin ve ukala… “ Umarım olay bitene kadar bu tavrımı koruyabilirim ” diye düşündü. “ Minyorin gibi olmayı çok isterdim. O her zaman soğukkanlılığını koruyabiliyor. ”. Gerçekten de her zaman soğukkanlıydı Min. En kötü durumlarda bile…

O böyle düşünürken Den' in sesiyle kendine geldi.“ Ben yere falan kapaklanmayacaktım. Hem senin uğraşmana da ihtiyacım yok. Merakım benim başıma dert olur bundan sana ne ? Ve kafamı dinlemek için geldim diyorsun ben koşa koşa giden birinin sadece gizli bir iş çevirdiğini düşünürüm yani koşarak kafa dinlemeye gittiğine inanmıyorum. Tabi ki senin beni inandırmak gibi bir zorunluluğun yok. Bu arada bir zahmet otur da bende oturayım. Senin kadar ayakta kalmaya hevesli değilim. ” demişti ve oturmuştu. Ashley, tam ağzını açıp bir şeyler söyleyecekti ki, uzaklardan bir yerden keskin bir çığlık duyuldu. Bir kıza aitti bu ses… Belli ki biri daha onu takip ediyordu! “ Tanrı’m! Sen şu ormandan aklımı oynatmadan kurtulmamı sağla, bir daha, bir daha, bir daha asla bulanık demeyeceğim. Yok diyeceğim, bir daha… Aman, boşver! ” diye düşündü. Tekrar Den’ e döndü ve gözlerinin içine ateş saçarak baktı… Tekrar ağzını açtı ama ağzı açık kaldı… Arkasında bir hırıltı hissetmişti!..

Rp Out: Dal Selin' im dal! Sen dalmayacaksın da kim dalacak xD

Gezgin

out= dal dal kafana göre dal
in=

Den olduğu yerde şoke olmuş bir tavırla kızın hemen yanındaki çalılıklara bakıyor ve gözleriyle ne olduğunu anlamaya çalışıyordu ancak hızı şeklini belli etmiyordu. O sırada hemen arkasında cıngar çıkmıştı yüksek bir tonda kız çığlığı , çalıların hareketi . Den arkasını döndü. Yine bir Slytherin'li kız ve yine anlaşmazlık. Ama bunları düşünme sırası değildi. Önemsemeyerek önüne döndü ve aynı yere kilitlendi ama bu sefer daha değişik birşey olmuştu ki o yaratık orada değildi. Den'in en çok korktuğu şeylerden biride belirsizlik idi. Karanlıktan korkmasının bir sebebide bu olmalıydı. Aydınlıkta kendini daha çok koruyabileceğine emindi.

Bu sırada o hayvanı yada insanı bulmak için dönmeye başladı olduğu yerde etrafta birşey arıyordu gözleri konsantrasyonda güçlü idi ve hayalgücüde yüksek idi. Bu hayalgücü onun başına büyük işler açmıştı. O gözleri tekrar bulmak istiyordu arkasına döndü Slytherin'li kızdan farklı birşey yoktu. Sağında, solunda yoktu o gözler var olmasını ne kadar istemesede önce görünüp sonra yok olması daha da korkutuyordu.

'Birşey duydu ne idi ? Bir koşuşturma sesi duymuştu ne koşuşturması ? İnsan koşturması değildi . Acaba olabilirmiydi ?Nallar sert sert yere vuruyor ve gittikçe yaklaşıyorlardı.' Den olduğu yere kulak kabartmıştı ki yasak ormandaki bazı hayvanlar kendi üstlerine doğru gelip yanlarından geçiyorlardı. Bu hayvanlar biryerlerden kaçıyorlardı. O sırada birkaç tane atadam yanlarında belirmiş ama hemen geçip gitmişlerdi.

Kehanet

Ashley, bir hırıltı duymuştu, evet. Ama o hırıltı anlıktı. Yani, saniyesinde duymuştu onu Ash, sonra aniden yok olmuştu. Karşısındaki çocuk da olduğu yerde dönüp duruyordu. Sanki bir şeyler arıyordu. Ashley, ani bir refleksle arkasına döndü, orada çok korkunç bir yaratıkla karşılaşmaktan korkuyordu, ancak orada hiçbir şey yoktu… Bunun üzerine Ashley, sesin geldiği yöne gitmeye karar verdi. Sonuçta düşen bir arkadaşı olabilirdi. Değilse de… Ne fark ederdi ki? O zaman da büyük eğlence vardı. İlerlemek için adımını atmıştı ki toynak sesleri duydu ve hayvanların kaçışmalarını gördü. Neler oluyordu? At adamlar kudurmuşlar mıydı? “ Onlar hep manyaktır zaten. Ne insan ne hayvan… İğrenç! ” diye düşündü.

Sonra aklı tekrar düşen kıza takıldı. Parmaklarının üzerinde yükselerek kızı görmeye çalıştı ve… MIN!!! Evet, oradaki, yerdeki kız Minyorin’ di ve ani bir saldırıda karşılık vermeyecek durumda görünüyordu. Ani bir şokla “ Min! ”diye haykırdı. “ Ne işin var burada? ”. Koşarak Min’in yanına gitti. Min çoktan kalkmıştı. Ona, “ İyi misin? ” diye sordu Ashley. İyi görünüyordu Min. Ancak saçlarındaki o mavi, yapış yapış görünen şey de neydi? “ Min, bu nedir? ” diye sordu Ash ona. Ve Minyorin’ in saçlarındaki mavi şeyden biraz eline aldı. Griffin kanıydı bu. Griffin kanı… İyi güzel de, Griffin kanının Minyorin’ in saçında ne işi vardı? Sorarcasına bir eline, bir Minyorin’ e bakıyordu Ashley. Epey şaşırmıştı ve duyacağı cevabın, başlarını iyice derde sokmayacak bir cevap olmasını bekliyordu. Daha doğrusu istiyordu, öyle olmalıydı…

Rp Out: Bundan sonra Minyorin yazsın.

Gezgin

Neler oluyordu orada? O küçük bulanık ne bakınıyordu, aval aval? Kaçacak delik mi arıyordu yoksa budalaca bir cesaret gösterisi için malzeme mi? Bu cesaret budalaları Min'in midesini bulandırıyordu.

Ashley, korkuyla etrafına bakınıyordu. Seslerin geldiği yönlere hızla bakıyor, aynı hızla başını başka bir tarafa çeviriyordu. Burdan da hiçbir şey göremediği anlaşılıyordu. Bir anda gözleri Min'in üstünde sabitleşti. Güzel kız, "Min!" diye haykırdı bir anda ve koşarak Minyorin'in yanına geldi. Ardı ardına bir sürü soru yöneltti birkaç saniyede. Tanrısı! Ne çok soru soruyordu bu kız! Minyorin'in saçlarından süzülen mavi, yapışkan sıvının birazını eline alıp boş boş baktı. Ne olduğunu anlayamamış olmalıydı. "Min, nedir bu?" diye sordu merakla ve biraz da korkuyla.

"Griffin kanı sanırım. Emin değilim Ashley. Tanrım! Bir an önce buradan gitmek istiyorum." dedi Minyorin ve sinirle saçlarını karıştırdı. "Bırak şimdi kanı falan."

Gözleri, ilerde etrafına bakınan Gryffindorlu çocuğa takıldı. Ne yapıyordu bu çocuk? Min, Ash'i de alıp kaçma planları kurgularken, bu şapşal burada bakınacak mıydı? Sorun değil, onu ölüme terkedebilirlerdi. Yine de Minyorin, vicdan sahibi bir kızdı. Ash'e sinsi bir gülücük atıp, çocuğa doğru birkaç adım attı. Çok yaklaşmak istemiyordu. Bir hastalık falan kapabilirdi.

"Hey sen! Burada ölmek mi istiyorsun? Bizimle gelmeyecek misin?"

Gezgin

Den kendi kendine etrafa bakınıyordu ne aradığını bilemeyerek , o sırada Slytherinli birinci kız diğer uzaktaki iklinci Slytherin'liye doğru gitti. İki kız - bütün kızların yapacağı gibi- direk konuşmaya başladılar Den hiç bilmiyordu kızların nasıl bu kadar çok konuşacak konu bulduklarını. Ama şuan bu önemli değildi Den elinde asası bakınıyordu ardından elini sert bir şekilde sallayarak büyülü sözleri söyledi

"Lumos maxima!"

Etraf sabah olmuş gibi aydınlanmıştı yasak ormandaki yaratıkların ne kadar karanlığı sevdiğini biliyordu bu yüzden

"Nox Maxima!"

dedi ışık sönünce bir anlık görüntü kaybetti hemen ardından bir ses duydu

"Hey sen! Burada ölmek mi istiyorsun? Bizimle gelmeyecek misin?"

Arkasını dönüp baktığında ikinci kızın bunları söylediğini duymuştu daha önce hiç bir Slytherin'liden böyle bir söz duymamıştı. Asasını yerine koyarak kızlara doğru ilerlemeye başladı sonrada

"Geliyorum."

dedi.

Binalar Arası Çatışma(Anlaşmalı Rp)

Binalar Arası Çatışma(Anlaşmalı Rp)

Similar topics

Similar topics