Kötü Haber

Gezgin

Sessizlik... İçinde boğuluyordu şu sıralar. Büyük Salon'da içeriye giren baykuşlardan birinin önüne mektup bırakmasını özlemeye başlamıştı. Ama sabha kahvaltısında özlemini giderecek baykuşönüne mektubu bırakmıştı daha açmamıştı. Elinde sıkıca tutyordu. Açmak için uygun yeri arıyordu. Kimin yolladığına bile bakmadan kahvaltısını yarım bırakarak koşmaya başlamıştı. Kütüphanenin önünden geçerken durup içeriye girmişti. Sırtında olan çantasıyla pek dikkat çekmiyordu. En köşedeki ve boş masaya oturdu. Kalbinin atış hızı artmıştı. Çantasından Biçim Değiştirme güncesini çıkararak kimsenin göremeyeceği bir şekilde tuttu. Mektubu yavaşça açıp içine koydu. Ama bu annesinin inci gibi yazısı değildi ki. Karmakarışık ve kötü bir yazı üzreinde ıslaklık izleir vardı. Mad'in içinde ki korku armtıştı. Kaşlarını çatarak okumaya başladı.

Sevgili Maddy

Vereceğim haberler seni üzecek; ama senin ne kadar güçlü olduğunu biliyorum. Bunun da altından kalkabileceğini de. Dün akşamdan beri ST Mungo'dayız. Her şey öyle karışıktı ki sana cevap yazamadık. Dün baban çatışma yüzünden yaralandı. Durumu ciddi.

Tom

Eli titriyordu. Ama mektup elinden kaymamıştı. Göz yaşları mektuba damlarken mektup iyice harap oluyordu. Korkuyordu. İlk kez bu kadar korkuyordu. Babasına bir şey olmaısndan. Onu bir daha görememesinden... Kaç gündür haber bekliyordu. Yüzünde ışıltıyla buradan çıkmayı beklerken hıçkırmamak için kendini zor tutuyordu. Üstelik bir de kalkmış derslerini ihmal etmemesini söylüyorlardı. *Derslerin canı cehenneme!* Aynı şeyi çığlık çığlığa söylüyordu içinden. Derslermiş, kim umrusardı böyle bir durumda dersleri? Çantasından çıkardığı mendille gözyaşlarını kuruladı. Babası güçlüydü bu durumu da atlatacaktı.

Korkmasına gerek yoktu. Daha öncede böyle şeyler olmamış mıydı?Hem de kaç kere olmuştu. Şimdi korkma zamanı değildi hem. Güçlü olmalıydı. Yüzüne yerleştirdiği gerçek gülüş daha da yayılıyordu şimdi. Babasının iyileşeciğine emindi. Ona güceni sonsuzdu...

Gezgin

Jack sıkıcı bir günü daha atlatmış sayılırdı.Aslında hala da sıkılıyordu bütün dersler canını sıkıyordu artık onun.Ailesinden uzun zamandar hiç bir haber yoktu.Onları özlemişti.Ama içinden tersini söyleyen bir şey vardı onlara mektup yollamak istemiyordu.Ama yinede özlemişti.Kütüphanenin önünden geçrken içeriye girmiş bulundu.Etrafa bakındı nerdeyse oturacak yer yoktu.Aslında okumak için yanında bir kitabı da yoktu.Kafası çok karışıktı.Nedenini kendiside bilmiyordu karışıktı işte.Kafsını dağıtmak için gözlerini kitap satırlarında gezdirdi.İşte ilgisini çeken bir kitap Fantastik Canavarlar Kitabı Kitabı aldı ve oturucak bir yer baktı.Köşede yanlız başına oturmuş bir kız vardı.Yanına oturdu ve"Merhaba"dedi.

Gezgin

Siyah saçlı, kahverengi sözlü, uzun boylu bir çocuk masaya gelmişti. Çocuğu göz ucuyla süzüyordu. Cübbesine baktıpında; Hufflepuff amblemi olduğunu gördü. Ravenclaw'lu olacaığını düşünmüştü çocuğun. Daha çok bu saatlerde onlar burada olurdu çünkü. Çocuğa gülümseyerek bakıyordu. Başını güncesine çevirmeden önce tüğ kalemini çıkararak birkaç büyü yazdı. Bu günceyi çok seviyordu. Günlüğü gibi... Ama günlüğünü cadoloz büyükler yırmıştı. İçinden küfretti. Hala konuşmuyordu cadolozlarla zaten onu bulduğu yerdedövecekleri kesindi. Gizli geçitlerden geçip, hızlı olmaya gayret gösteriyordu. Herkes yattıktan sonra yatakhaneye girip daha erken çıkması da başk bir dertti. Onlardan korkmasa da, böyle yapmanın daha eğlenceli olduğunu düşünüyordu. Onlarla oyuncak ayıcık gibi oynuyordu. Başını çocuğa döndürüp.

"Selam. Ben Madeleiné Gabriellé, Maddy diyebilirsin. Ya da Ell. Adım biraz uzun hatırlaman zor olabilir."

Gülümseyerek güncesine geri döndü. Çocukla sanki özürlüymüş gibi konuşmuştu. Hufflepuff'lı olması geri zekalı, olduğun göstermiyorud. Sadece Ravenclaw'luları zeki sanıyordu Mad, oysa kendi ve diğerlerinin zekasının hiç farkında değildi.Tüğ kalemiyle günceye birkaç büyü daha yazdı. Cadolozlar üzerinde kullanmayı düşünüyordu bunları. İyi bir plan yapmak için birilerini ihtiyacı olmazdı. Cadolozlarla eğlenmeyi istiyordu. Babasının aldığı görünmezlik pelerini bu konuda çok işine yarayacaktı. Onların kaşlarını tutuşturabilirid. Ya da daha kötü şeyler de yapabilirdi. Sırıtmasına engle olamıyordu.

Hayal aleminin en derinliklerine daldığından, yanından geçen görevliyi farketmemişti. Gözlerini kırpıştırarak çocuğun cevap ermesini bekledi. Elide sıkı sıkı tuttuğu tüğ kalemi parmağını acıtmaya başlamıştı.

Gezgin

Jack kitabı açıp biraz göz gezdirdi.Dikkatini hipogriflere vermişti ki karşısındaki kız konuşmaya başladı "Memnun oldum benim adımda Jack,Jack Dawson" Maddy Gryffindor'du Jack iç geçirdi hep onlardan olmak istemişti onlardan biriyle her karşılaştığında içi gidiyordu.Ama imkansızdı bu. Seçmen Şapka böyle görmüştü ve böyle devam etmek zorundaydı keşke bu benim elimde olsaydı diye düşündü.Hipogriflere biraz daha göz gezdirdikten sonra sayfayı çevirdi.İşte ilgi odağı olan Ejderhalar karşısında duruyordu 4 yıldır bu kitaba bakmak hiç aklına gelmemiş miydi?"Kaçıncı sınıfa gidiyorsun?"diye sordu.

Gezgin

"3. Sınıf, sen?"

Ne kadar da hazır cevaptı. Daha çocuk soralı bir saniye olmadan hızlıca cevap vermişti. Yanaklarında hala gözyaşı izi olmasına rağmen gözleri mutlulukla ışıldıyordu.Üzgün olduğu zamanlar, asla belli ettirmez hatta 'gerçekten' mutlu gözükürdü. Ama şimdi bunu gerie bırakp üzgünlük hissini bedenine tattırmamıştı. Çocuk hazırcevaplğına pek şaşırmamış gibiydi. Çocuğun adını tam duymamıştı aslında, ama çaktırmamaya çalışıyorud. * Lack miydi? Luck mu? Yo,Jack evet kesinlikle. Lack ve Luck diye isim mi olur? Salaklaşma Mad.* Sırıtmasına engel olamıyordu. Çünkü, bulduğu isimler fazlasıyla saçmaydı bir muggle'lardaki çizgi film karakterlerinin ismini vermediği kalmıştı. Arada sırada çocuğun okuduğu kitaba bakıyordu. Karşı karşıya oturduklarından fazla göremese de kitabın içinde 'Hipogrif' yazdığına emindi.

"Hey, okuduğun kitap ne?"

Merakla çocuğa bakıyordu. Kitaplar konusunda fazla meraklıydı. Sihirli Yaratıkların Bakımı Kitabı olduğuna iddiaya girerdi. Ama sırf konuşmak için sormuştu bu soruyu, buraya kitap okumak için gelmemişti Mad. Ama çocuğu da kitap okumaktan alıkoymamalıydı. Yüzünün kızardığını hissediyordu. Kütüphaneye kitap okumak için gelmişti çocuk büyük ihtimalle; am Mad anlayşsız davranıp çocukla konuşmaya çalışıyordu. Dün de aynı şeyi yapıp, çocuğu konuşmaya zorlamıştı adeta. Çocuk pek sinirli gözükmese de Mad, çocuğun içinden küfürler savurabileceğini düşünerek gözlerini çocuğa çevirdi. Ne söyleyebilirdi ki? Özür dilerim mi? Çok monoton bir kelimeydi bu. Hem de fazlasıyla derin bir iç çekerek gözlerini çocuğa dikmeye devam etti

"Affedersin. Kütüphane de olduğumuzu unutmuşum. Kitap okumak istersen gidebilirim."

Dedi.

Gezgin

"3. Sınıf, sen?"
demişti Maddy Ardından devam ederek
"Hey, okuduğun kitap ne?"
Biraz durduktan sonra tekrar konuşmaya başladı"Affedersin. Kütüphane de olduğumuzu unutmuşum. Kitap okumak istersen gidebilirim."
Doğrusu Jack Önce hangisine cevap vereceğini şaşırmıştı hafifçe sırıtıyordu rahatsız olmak mı?.Ne için rahatsız olacaktı ki Jack buraya kitap okumaya bile gelmemişti aslında amacı gezmekti.Maddynin sorularını sırasıyla cevaplamaya başladı
"4. sınıfım, okuduğum kitabın adı Fantastik Canavarlar Kitabı ve rahatsız olmuyorum sadece dolaşıyordum ve buraya uğradım.Kitap okumak huyum deildir sadece göz gezdiriyordum."
Jack çekinerek de olsa[/color[color=indigo]
"Dışarı çıkıp biraz dolaşmak ister misin?"
diye. sordu ve Maddy'nin cevabını bekledi.

Gezgin

SBD’ ye 2 yıl olmasına rağmen öyle çok çalışıyordu ki. SBD yılında hortlağa dönerse şaşmayacaktı. Ödevlerini bitirmesine rağmen araştırma yapmayı ve tekrar yapmaya başlamıştı. Koridoru dönüp mermer merdivenlere vardığında yavaş ve zarif- ki buna zarif denilebilirse- bir şekilde çıkmıştı. Koşarak kütüphaneye giderken, kütüphane koridorunda olması gerekenden daha çok gürültü çıkarmıştı. Kütüphaneye girdiğinde her zaman ki gibi monoton sessizliğe bürünmüştü. Koşarken burktuğu bacağını ovup topallayarak tozlu rafların arasında dolanmaya başladı.

Pek çoğunu okuduğunda fazla ilgi duymamıştı. Ama geçen sefer aldığı kitaplar hala çantasında okunmayı bekliyordu. Ve tabii ki kalın ders kitapları da. Derin bir iç çekerek gözüne kestirdiği masaya oturdu. Ona kin dolu bakışlar atan bir grup Slytherinden kaçmak içindi belki de tam anlamıyla kaçmak sayılmazdı. Zamanını onların aptal fısıldaşmalarını dinleyerek geçiremezdi. İçinden lanetler ve küfürler savurarak sandalyesinin arkasına astığı çantadan parşömenini çıkarıp not almaya başladı. Sağ elinin kalem tutan parmakları az da olsa sızlıyordu. Fazla yazı yazmaktandı elbette.

”1 adet Quaffle: Quaffle'ı top atıcı çemberden geçirmeye kaleci ise tutmaya çalışır. Eğer kovalayıcı bu topu çemberden geçirirse takımına 10 puan kazandırır.
2 adet Bludger: Bludger kendi iradesi olan bir toptur. Amacı elinden geldiğince fazla oyuncuyu süpürgesinden düşürmektir.
1 adet altın Snitch: Bir arayıcı tarafından yakalandığı zaman maçı bitiren Snitch, kendisini yakalayan arayıcının takımına 150 puan kazandırır.Eğer snitch yakalanamazsa maç sonsuza kadar devam edebilir.Bu durumda yedekler oyuna girer.Hatta bir sefer bir Quidditch maçı tam 4 gün sürmüştür.Snitch bulunmadan önce bu top yerine sinicit adı verilen sarı renkli küçük bir kuş kullanılırdı.Maçlarda bu kuşlar ölebiliyordu ve Sihir Bakanlığı bu nedenle Quidditch maçlarında sinicit kullanımını yasakladı.

Sağ elinin sızlamaya başladığını fark etti. Diğer eliyle parmağını ovuştururken; göz ucuyla parşömendeki yazılanlara göz gezdiriyordu. Pencereden gelen meltem ara sıra saçını havalandırırken; rüzgarın uğultusundan başka fısıldaşmalarda vardı. Arkasını döndüğünde ona fazlasıyla uzak olsa da Slytherinli grubu duyabiliyordu. Sarı saçlarını, sinirle önünden çekerken görevlinin onları atması için 6 galleon verebilirdi. Bankadaki büyük servetinin hepsini bağışlamak sersemlik olurdu.

Hafifçe gerindi. Sanki bu üzerindeki bütün yükü çekip alacakmış gibi. Şu an burada dirsek çürütmek yerine uyumayı tercih ederdi. Belki biraz sonra akşam yemeğinden önce çok az kestirmek için vakti olabilirdi. Birkaç uğultudan başka ses olmayan kütüphane onu sıkmaya başlamıştı. Arkasına sıkıca yaslanarak kendini buraya yapıştırıp sanki hiçbir derse girmek istemiyormuş gibi bir hal takındı.

Ayağa kalkmak için hazırlanırken; elini tüğ kaleminden gelen mürekkebin az da olsa çizdiğini gördü. Ama çocuk aniden dışarıya çıkmayı teklif etmişti gülümseyerek

"Çıkarım tabii ki."

Dedi ve ikisi oradan ayrıldı.

Gezgin

Naz çok yorulmuştu...Biraz dinlenmeye ve kitap okumaya çok ihtiyacı vardı..Ve bu yüzden soluğu hemen kütüphanede aldı..Biraz kitap okumanın onu rahatlatacağını düşünüyordu..Naz hemen tüğ kalemini çıkardı ve okuduğu kitaptan alıntılar yaparak neredeyse kitabı yazdı.Saat 13:00 olmuştu.Naz öğle yemeğine gitmek için aceleyle çıkmaya çalışırken birine çarptı ve telaşla:
'' Çok affedersiniz!'' dedi ve utan içinde oradan ayrıldı...

Kötü Haber

Kötü Haber

Similar topics

Similar topics