İlk Karşılaşma

Banned

Okulu basmalarından bir hafta geçmişti.Her şey yolunda gibi görünüyordu.İki tarafta bir sürü kayıp verdi.Ama hiç biri önemli değildi.Asıl önemli olan korku salmalarıydı.Kim öldüyse önemi yoktu.Belki onun ailesinden birileri ölmüş olabilirdi.Yada ölmüştü.Eve gitmemişti bir haftadır.Zaten Méll ile ayrılmışlardı.Kızları vardı ama Eragon’u umursamıyordu.Oda onları umursamamayı istiyordu.Ama yapamıyordu işte.Onun canından birini öylece kenara atamıyordu.

Belki her şeye yeni baştan başlayabilirlerdi.Ama hayatında Méll olmayacaktı.Öyle tahmin ediyordu.Çünkü ona bu acıyı yaşatmıştı.Hem de hakkı olmadan.Bir kere bile dinlememişti onu aralarında hiçbir şeyin geçmediğini ona anlatamamıştı bile.Ama onun dünden hevesli olduğunu bilse.Hiç evlenmezdi.Ve belki de kızları da olmazdı.Bunları düşünmek istemiyordu.Düşününce kendini kötü hissediyordu.

Parmağındaki yüzünü çoktan çıkartmış atmıştı.Artık boşanacaklardı.Eragon’da zorluk çıkartmayacaktı.Ama kızının soyadı değişmeyecekti ve onu kendi yanına alacaktı.Tam asil bir kız olarak yetişecekti.Çünkü öyle olması gerekiyordu.Madem annesi ve babası ayrılıyordu.Böyle olacaktı işte.Eragon’un istediği gibi.Kızlarının bir suçu yoktu.O çok masumdu.

Bir suç varsa oda Méll’de ve Eragon’daydı.Neyse bunun bir önemi kalmamıştı zaten.Çünkü kimse kimseye saygı göstermiyordu.Kızı desen oda Eragon’dan soğumuştu.Belki kızı orada olmasaydı.Bunların hiçbiri değildi.Asıl orada olmaması gereken Eragon’u büyük suç onundu yani.

Belki bir şeyler içmek istiyordu belki de sakin bir yere gelmek en iyi ter karanlık sofraydı.Orayı seviyordu.Olduğu mezarlıktan cisimlendin ve karanlık sofranın bir sokak aşağısına geldi.Daha sonra hızlı adımlarla karanlık sofraya girdi.İçerisi her zaman ki gibiydi.Zaten ne zaman değişmişti ki..??

Bir masaya oturdu ve etrafına baktı orada kimse yoktu.Bir içki isteyerek rahatça sandalyede yayıldı.Karanlığın verdiği hava bulutu göründü.Ama buna aldırmamıştı.Belki de biri cisimlenmişti.Oraya bakmıyordu.Adam içkiyi getirdiğinde birkaç yudum aldı ve etrafına bakınmayı sürdürdü..

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

İngiltere Sihir Bakanlığı’na atanalı kısa bir süre olmuştu. Bu süreç içinde, yıllardır yaşadığı Fransa’dan uzak kalmaya ve İngiltere’ye uyum sağlama çabası içersindeydi. İngiltere’nin Londra şehrinde kiralamış olduğu klasik evi ile İngiltere Sihir Bakanlığı arasında gidip gelmesiyle de bir uyum sağladığı söylenemezdi. Ama yaşanan büyük savaşın etkileri Bakanlığa kadar gelmişti. Valérie, bu savaş sırasında tarafsız olarak kalmış, savaşa katılmamıştı. Tehlikeyi göze almak istemiyordu bu sefer. Bir önceki savaş, kendi hayatında bir sürü değişikliklere yol açmıştı. Sevdiği adamı bu savaşta kaybetmişti. Her ne kadar arkasından yas tutmasa da üzülmüştü.

Özgürlüğüne düşkündü, sevdiği adamın kendisine ettiği her evlenme teklifine cevabı olumsuz olmuştu. Ona göre gerçek aşk yoktu. Aşk zaman geçtikçe sönen bir duyguydu. Bu fikrini de değiştirebilecek bir insanın var olduğunu hiç sanmıyordu. Bu yüzden vazgeçmişti aşktan, onunla karşılaşmamak için elinden geleni yapmasına gerek yoktu. Çünkü o zaten aşktan uzaktı. Yalnızlığı seviyordu, bazı zamanlar sıkıcı olsa da. Bu gibi zamanlarında arkadaşlarıyla birlikte geçiriyordu zamanını. Doğduğu harika şehir Paris’te yaptığı alışverişlerde harcadığı büyük paralar aklına geldikçe ne kadar mantıksızca hareket ettiğini hatırlıyordu.

Bakanlıkta geçirdiği uzun ve yorucu bir gün sonrası dinlenmek için evine geldi. Hep aynı şekilde geçirdiği günler artık sıkmaya başlamıştı kendisini. Bu monotonluktan kurtulabilmek için neler yapabilirdi? Bu geceyi dışarıda geçirse belki sıkıntıdan kurtulabilirdi. Nereye gidebilirdi ki pekâlâ? Knockturn Yolu’ndaki Karanlık Sofra’da bir akşam yemeği yiyebilirdi, tek başına… Yalnız da olsa çıkacaktı dışarıya. Ama hemen hazırlanması gerekiyordu; çünkü boş bir masa bulamayabilirdi.

İlk olarak banyoya girdi, kısa bir duşun ardından giyeceği elbiseyi seçmek için dolabının önüne dikildi. Tan rengi askılı bir elbiseyi özenle eline aldı. Bunu giyecekti. Aceleyle elbiseyi üzerine geçirdi ve saçlarını yapmak için aynanın önüne geçti. Saçlarını doğal haline bırakmaya karar verdi. Kıvırcık saçlarını kuruttuktan sonra sıra makyajına gelmişti. Aynı hızla makyajını tamamladıktan sonra hazır durumdaydı. Elbisesinin renginden bir ton koyu renkteki şalını omuzlarını kapatacak şekilde örttü ve küçük el çantasını eline aldı. Knockturn Yolu’na cisimlenerek Karanlık Sofra’nın yolunu tuttu.

Karanlık Sofra’dan içeri girer girmez içerideki kalabalık gözüne çarptı. Dolu masalar arasında geçip giderken bir boş masa arayışına girdi. “Hiçbir zaman boş bir masa bulamayacak mıyım ben?” Umudunu kaybetmişken kendisinden küçük olan bir genç gözüne çarptı. Biraz tereddüt ettikten sonra masasına, tam karşısına oturdu. Genç, kendisini daha fark etmemiş, içkisini yudumlamakla meşguldü. Valérie de kendisine bir kaymak birası istemeden önce gence sorması gereken şeyler vardı. Derin bir nefes aldıktan sonra tüm zarifliği ile konuşmaya başladı.

“Beklediğin biri yoktur umarım.”

Elindeki küçük çantayı elinden bıraktıktan sonra şalına sıkıca sarıldı. Arkasından gelen soğuk hava rüzgârı saçlarının da dalgalanmasına neden oluyordu. Genç ile aralarındaki sessizlik bozulmadan, oradan geçen bir garsondan kaymak birası istedi. İçkisi gelir gelmez ilk yudumda bitirdi ve ikinci bir kaymak birası daha istedi. Daha sonra tekrar gence dönerek narin sesi ile konuştu. Kendisine en çok yakışan nadir gülümsemelerinden birini takındı.

“Ben Valérie. Bakanlıkta çalışıyorum. Peki ya sen kimsin genç?”

Banned

“Beklediğin biri yoktur umarım.”

Güzel tatlı ve zarif bir kadın.Acaba ne işi vardı burada.Sanki kötüler güzel olamaz.Asıl kötüler güzeldir diye geçirmişti içinden.Kadına bakıyordu.Ama konuşma yeteneğinden mahrum bırakılmış gibi hissediyordu.Bu sadece birkaç saniyelik bir şeydi.Kadının bakışları üzerine kendine gelmişti.Başını iki yana sallamakla yetinmişti.Kadını bakıyordu çünkü hoşuna gitmişti.Ama biraz büyük gibi görünüyordu.Belki gerçekten öyleydi.

Öyle olsa ne fark ederdi ki yani Eragon’u ilgilendirmiyordu.Kadının bira söylediğini görünce yudumlamaya başlamıştı tekrar.Kadının masaya oturmasını işaret etmişti.Uzun zaman olmuştu birileriyle konuşmayalı belki bu kadın bir ilk olacaktı.Çünkü Méll ile ayrıldıktan sonra bir daha kimseyle konuşmamıştı.Daha doğrusu konuşamamıştı.İkinci mesleğine adamıştı kendini katil..

Biraz ürkütücü bir meslek olabilirdi.Ama Eragon bunu zevkle yapıyordu.Hele kendinden büyükleri ve yaşıtlarını öldürmek ona daha da zevk veriyordu.Hiç olmazsa biraz zorlanıyordu onlarla.Baskın sırasında ölüm yiyen birinin çocuğunu öldürmüştü.Kızda küçük bir ölüm yiyendi ama kazayla olmuştu.Bilerek bunu yapmazdı.Kimsenin de hesap sormaya hakkı yoktu.Belki vardı ama Eragon takmıyordu.

“Ben Valérie. Bakanlıkta çalışıyorum. Peki ya sen kimsin genç?”

Genç mi..??Ne yani Eragon’a çocuk mu demeye çalışıyordu yoksa kendine yaşlı mı demeye çalışıyordu.Hiç bir zaman kadınlar yaşlandıklarını söylemezlerdi.Bu yüzden birinci seçenek doğruydu ona göre.İyi ama o kaç yaşındaydı.Kadınların yaşı sorulmaz.Aptal düşünce kadınları zor durumda bırakmamak için söylenmiş bir şey..

‘’-Eragon.İsmimi duymuşsundur belki Borgin Ve Burkes’in sahibi memnun oldum..’’

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

“Eragon. İsmimi duymuşsundur belki Borgin ve Burkes’in sahibi, memnun oldum.”

Borgin ve Burkes… Karanlık büyücülerin en çok tercih ettiği dükkânlardan biri. Karşısındaki bu genç bir ölümyiyendi büyük bir ihtimal. Görünüşüyle ve karanlık büyücülerin bulunduğu yerlere takılmasıyla bunu destekliyordu. Aslında siyah saçları, beyaz teniyle oldukça sempatik görünüyordu. Ve kendisinde olan bakışları gerçekten güzeldi. Kendisi ise istifini hiç bozmadan etrafına bakınmaya devam ediyor, arada sırada bakışlarını adını biraz önce öğrendiği Eragon’a kaydırıyordu.

“Hım… Borgin ve Burkes… İşim hiç düşmez oraya. Ha burada ben de memnun oldum.”

Gülümsemesi sürdürürken bir yandan da içkisini yudumluyordu. Eragon hakkında bildiği sadece birkaç şey vardı ve daha fazlasını merak ediyordu. Sormasında bir mahsur da yoktu herhalde. Ama Eragon’un kendisinde verdiği içe kapanık hali onun konuşmaya pek meraklı olmadığını işaret ediyordu. Her şeye rağmen şansını denemek Valérie’nin işiydi. Küçük bir öksürüğün ardından tekrar konuştu.

“Anlatsana kendini, nasıl birisisin? Yaşın kaç, sevgilin var mı, göründüğün kadar içine kapanık mısın?”

Söyledikleri kendisine komik gelmiş olacak ki küçük bir kahkaha attı. Daha sonra bakışlarını tamamıyla Eragon’a çevirdikten sonra onu süzmeye devam etti. Ona sorduğu soruları kendi kafasından cevaplamaya çalışıyordu, her ne kadar birazdan cevabını alacak olsa da. Yaşı on dokuz veya yirmi olabilirdi. Yakışıklıydı, sempatikti, bir sürü hayranı vardır. Sevgilisi de birden fazlaydı kesin. Göründüğü kadar içine kapanıktır diye sorularının cevabını verdi kendisine. Ama önyargılı davranmamalıydı hiçbir insana karşı.

Derin bir nefes aldıktan sonra arkasından gelen soğuk hava kesildi. Bu yüzden sıkı sıkı sarındığı şalını omuzlarından indirdi.

Banned

“Hım… Borgin ve Burkes… İşim hiç düşmez oraya. Ha burada ben de memnun oldum.”

Karşısında ki kız acaba ölüm yiyen değil miydi.O zaman burada ne işi vardı o zaman.Belki öylesine gelmiştir belki.Saçma ne işi olabilir di ki bir yoldaşlık üyesinin.Belki de tarafsızdı.Belli mi olur ölüm yiyen de olabilirdi.Belki dükkanını sevmiyordu.Bu Eragon’u ilgilendir mi yordu.Kadına bakıyordu.Bir yandan da içkisinin bittiğini fark etti.Hemen yeni bir tane istedi garsonun alıp gelmesini izlemişti.Getirdiğinde de yavaş yavaş içmeye başlamıştı.

Böyle tadı çıkıyordu ancak.En azından Eragon’un hoşuna gidiyordu böyle içmek.Şimdi kızı süzüyordu.Gerçekten de ondan büyüktü.Ama o kadar yaşlı göstermiyordu belki 23 24 tam emin değildi.Zaten bu tahminlerde pek iyi olduğu söylenemezdi.Kadının bir an için onu süzdüğünü fark etti.Bardak ağzındayken görmüştü bunu ağzındakini püskürtmemek için kendini zor tutmuştu.Kadına baktı ve ne diyeceğini merakla dinledi.

“Anlatsana kendini, nasıl birisisin? Yaşın kaç, sevgilin var mı, göründüğün kadar içine kapanık mısın?”

Kendinden mi bahsedecekti sadist biri olduğunu falan mı söyleyecekti.Yada satanist.Kendi kendine gülmüştü.Daha sonra kızın ona baktığını görünce biraz garip hissetmişti.Kendini toplayıp dağınık saçlarını geriye doğru attı.O tatlı gülümsemesiyle konuşmaya başlamıştı.

‘’-19 Yaşındayım.Evliydim.Ama şimdi sevgilim falan da yok.Konuşmaktan hoşlanmam.İşte öyle sormak istediğin var mı başka bir şey , sende kendinden bahset bu arada.’’

Dedi ve kızı bir kere daha süzdü.Acaba evli miydi.Eline baktığında yüzük olmadığını fark etti.İçinde bir rahatlama oldu ama bunun sebebini bilmiyordu.Neden böyle bir şey hissetmişti ki.Salaklaşıyor muydu yoksa başka bir şey mi oluyordu.İkinci seçenek daha uygundu bu duruma.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

“19 yaşındayım. Evliydim. Ama şimdi sevgilim falan da yok. Konuşmaktan hoşlanmam. İşte öyle sormak istediğin var mı başka bir şey, sen de kendinden bahset bu arada.”

On dokuz yaşında ve başından bir evlilik geçmiş ha… Ayrılış nedenleri fazla acele etmiş olmaları olabilirdi. Sevgilisi de yoktu; ama Valérie bunun kesinliğinden emin olamadı. Böyle sempatik ve yakışıklı birinin boş kalması imkansız gibi bir durumdu. Her şeye rağmen ön yargılı yaklaşmamalıydı, Eragon doğru da söylüyor olabilirdi. Konuşmaktan hoşlanmıyordu ayrıca. Bu da vermiş olduğu izlenimden oldukça fazla belli oluyordu zaten. Tabi bir de söylemediği şeyler var gibiydi, sakladığı. Valérie de ısrarcı değildi bunları öğrenme konusunda. Nasıl olsa bu yemekten sonra bir daha karşılaşmayacaktı. Hoş Valérie bir daha Eragon’la görüşmek ister miydi ki? Soruya cevabını vermeden Eragon’a cevap vermeyi tercih etti.

“Hım… Madem konuşmaktan hoşlanmazsın; o zaman ben konuşurum. 27 yaşındayım. Evlilik bana göre hiç değil, hiç evlenmedim ve evlenmeyi hiç düşünmedim. Sevgilim de yok. Kendimi hangi kelimelerle anlatırım? Zeki, kararlı, mantıklı, etkileyici, sabit fikirli, sinirlerimi asla kontrol edemeyen biriyim. Öyle işte…”

Aralarında tam sekiz yaş fark vardı. Büyütülmesi gerekli miydi? Olgunluk yaşla ölçülmez; ama bu durumda ikisi arasında bir fark var gibi görünüyordu. On dokuz yaşında bir insanın başından bir evlilik geçmesi ne kadar mantıklıydı? Valérie’nin vazgeçilmezi olan mantıktı ve Eragon’un verdiği kararlar çok da mantıklı gözükmüyordu. Ama o evlilikten sonra aklı başına da gelmiş olabilirdi. Bunu sorması fazla mı patavatsızlık olurdu? Aralarındaki sessizlik zaman geçtikçe artarken Valérie üçüncü kaymak birasına geçmişti. Artık kararlıydı, soracaktı.

“Sormam biraz patavatsızca olabilir; ama, bu yaşta başından bir evlilik geçmiş. Bana mantıksız bir karar gibi geldi. Sence de öyle değil mi? Eğer susmamı istersen söyle bak.”

Tereddütle bakan gözlerini Eragon’un gözlerinde buldu. Hissettiği garip duygular yüzünden bakışlarını içki bardağına çevirdi. Soğuk kanlığını korumaya devam ediyordu. Boğazını temizledikten sonra Eragon’un cevabını bekledi.

Banned

“Hım… Madem konuşmaktan hoşlanmazsın; o zaman ben konuşurum. 27 yaşındayım. Evlilik bana göre hiç değil, hiç evlenmedim ve evlenmeyi hiç düşünmedim. Sevgilim de yok. Kendimi hangi kelimelerle anlatırım? Zeki, kararlı, mantıklı, etkileyici, sabit fikirli, sinirlerimi asla kontrol edemeyen biriyim. Öyle işte…”

Kadının zeki olduğu her halinden belliydi.Belki olgundu.Aslında öyleydi.Aralarında 6-7 yaş vardı.Gerçekten çok fazla 20. yaşına girmesine az kalmıştı.Aslında gençlik günlerini geri getirmek kolay olmuyordu.O günleri özlüyordu.Çılgınlıklarını özlüyordu.Hepsi geride kalmıştı.Dönüp bakmak gelirdi elinden sadece.Bu yüzden fazla kurcalamak istemiyordu.Belki de geri getirmemek en iyisiydi.Tabii daha çok erkenden konuşmaya başlamıştı daha 20 yaşındaydı.Etrafında ki kendinden büyükler olduğu için belki de onların düşüncelerinden etkilenmiş olabilirdi.

O kadar çok kendinden büyük kişi vardı ki artık kendini onlardan biri sanıyordu.Öyle gibiydi zaten.Genç yaşta bile yaşlandığını falan düşünüyordu.Kafayı yemekten korkuyordu.Ama böyle giderse kafayı yemesi yakındı.Kıza bakıyordu.Ve bir yandan da bakışlarını etrafına çevirmişti.Bir kaç yudum daha içkisinden yudumlamıştı.Kadınla ortak yönleri olabileceği bir şekilde zıt yönleri de olabilirdi.

“Sormam biraz patavatsızca olabilir; ama, bu yaşta başından bir evlilik geçmiş. Bana mantıksız bir karar gibi geldi. Sence de öyle değil mi? Eğer susmamı istersen söyle bak.”

Aslında doğru söylüyor gibiydi.Ama hep bu yönden bakılırsa kadının söyledikleri daha da anlam kazanırdı.Ama eşit davranırsak yani iki tarafından bakıp da değerlendirilirse daha iyi olabilirdi.Kadına eliyle susmamasını söylemişti.Daha sonra içkisinden birkaç yudum daha aldı kadını fazla merakta bırakmak istemiyordu bu yüzden içkiyi masaya koydu ve konuşmak için boğazını temizledi.

‘’-Biraz karmaşık olay.Evlenmeden çocuğumuz olmuştu.Birbirimizi çok sevdik.17 yaşına gelince evlendik.Ve bir kızımız oldu biraz erken oldu ama dediğim gibi birbirimizi çok sevdik.Aşk bence mantıktan daha kuvvetli olabiliyor bazen..’’

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

“Biraz karmaşık olay. Evlenmeden çocuğumuz olmuştu. Birbirimizi çok sevdik. 17 yaşına gelince evlendik. Ve bir kızımız oldu biraz erken oldu ama dediğim gibi birbirimizi çok sevdik. Aşk bence mantıktan daha kuvvetli olabiliyor bazen…”

Kendisi için asla aşk, mantıktan daha kuvvetli olmamıştı; çünkü ona göre mantık, aşktan önce geliyordu. Eragon’la zıt birçok yanı vardı demek ki. Peki ya kendi içindeki Eragon ile konuşma isteği de ne oluyordu? Garip duygularına bir anlam verememişken bunu doğal kabul ederek kendisini daha fazla sorgulamadı. İçkisini yudumlarken kendi adına aldığı mantıklı kararlar gözünün önüne geldi. Aldığı bu kararları sadece kendi yararı için almıştı. Tabi bir de kendisine doğuştan gelen bir mantıklılık vardı. Bazı çılgınlıkları olsa da arada, hiçbir zaman kendisini küçük düşürecek veya dara sokacak bir karar almamıştı.

Düşündü, acaba Eragon’un yerinde olsaydı? 19 yaşındaki halini düşledi önce. Sarı, düz saçları ile asil ve zarif duruşu onu etkileyici kılıyordu. Elinde harika SBD-FYBS dereceleri ile ne yapacağına doğru düzgün karar verememişti. 19 yaşında vurucu olarak bir Quidditch takımında oynuyordu. İlk başladığı zamanlar gayet memnundu; ama aldığı bludger yaraları zaman geçtikçe sıklaşmıştı. Bedeninin sağlığı için mantıklı bir karar almıştı. Eragon tam 17 yaşında evlenmişti. Kendisi o yaşta evlenmiş olsaydı belki birinin zorlaması veya tehdidiyle bile zordu. Ve tabi bir de çocuk. Çocuklardan çok hoşlanmazdı –ki çocukların da kendisine pek bayıldığı söylenemezdi-. Çocuklarla arası hep kötü olmuştu ve asla çocuk sahibi olmayı düşünmezdi.

Eragon’da farklı bir şeyler vardı. İnsanları kendisine çekiyordu. Valérie de masadan kalkmak istiyor; ama bunu bir türlü yapamıyordu. Belki de onu davet edebilirdi gideceği yere. Kabul eder miydi ki? Yok ya, niye kabul etsin. Zaten Valérie’nin burada oturmasına zorla katlanıyordu. Her ne kadar kendi düşünceleri de olsa olasılığının yüksek olduğunu tahmin ediyordu. Biraz daha oturup kalkması en doğrusu olacaktı. Eragon’u daha fazla sıkmak istemiyordu, bir daha görüşmeyecek olsalar da.

“Bana göre mantık, aşktan daha önce geliyor. Bu yüzden evlenmedim ya… Ben konuştukça seni daha fazla sıkıyorum, biliyorum. Her neyse ben kalkayım artık. Cizek Kaluza’ya gideceğim.”

Oturduğu sandalyeden kalkarak şalını eline aldı ve omuzlarını örtecek bir şekilde şalına sarıldı. Bir hüzün kaplamıştı için, nedeni belirsiz. Kıvırcık saçlarını arkaya doğru savurduktan sonra küçük çantasını eline aldı ve zarif bir şekilde Eragon’a veda etti.

“Beni ararsan, ben her gün Bakanlıktayım. 4. kat, Sihirli Yaratıkların Düzenlenmesi ve Denetlenmesi Dairesi. Daire başkanıyım bu arada. Sana iyi geceler.”

Buruk bir gülümsemenin ardından Eragon’un söyleyeceklerini beklemeden kapıya yöneldi. İçinden Eragon’un da kendisiyle birlikte gelmesini umuyordu. Sempatik biriydi ve arkadaş olabilirlerdi. Yani en azından içindeki duyguya bu adı koymuştu. Arkadaşlık isteği. Adımlarını yavaş ve bir o kadar da istikrarlı atıyordu. Derin nefes alış verişleri hiç durmamıştı.

İlk Karşılaşma

İlk Karşılaşma

Similar topics

Similar topics