Anıların Arasında

Gezgin

Sıçrayarak uyanmıştı Esther.. Yine o kabuslardan birini görmüştü..Kendi kendine sölenerek yataktan kalktı.. Üzerine cüppesini geçirip ortak salona indi.. Henüz kimse uyanmamıştı.. Bu gayet normalde..Çünkü saat daha sabahın 5 iydi.. Kendisini koltuklardan birine atmıştı.. Yeterince karmaşık günler geçiriyordu Eshter.. Lchemisst olmanın ne kadar zorlu olduğunu yeni yeni anlıyordu.. Yaşıtlarından çok daha farklıydı.. Hareketleri konuşması.. İnsanları ezmekten hoşlanmazdı ama karşısındakilerin "yeterince çocuk" olduğunu görünce kendine engel olamıyordu..

Bunları düşünürken gözlerinin önüne gelen sarı saçlarını eliyle gözlerinin üzerinden çekti..Ama herzaman yaptığı gibi saçlarını toplamamıştı bugün..Şimdi gözü takvime kaydı.. 2 Ekim.. Biran için boş boş takvime bakmayı sürdürdü.. Ardından sanki bir ampül yandı beyninde.. Bugün en yakın arkadaşının doğum günüydü.. Deb..

Deb Eshter'in bebeklik arkadaşıydı.. Bebekliklerinden beri en yakınıydı onun.. Herşeylerini bilirlerdi.. Şuana kadar belkide sadece onun yanında gerçekten kendisi olabilmişti.. Ama şimdi çok uzaktaydı Deb.. O hogwarts'da okumuyordu..Ailesi yüzünden ordan oraya yolculuk ediyordu..Öğrenmesi gerekenlerde ailesi tarafından öğretiliyordu..Deb her yer değiştirdiklerinde nerede olduğunu Eshtêr'e bildirirdi..Eskiden yan komşularıydı.. Eshter'in babası Deb'in ailesinden nefret ederdi.. Bunun nedenide onların safkan olmamasıydı.. Eshter buna okadar çok önem vermezdi aslında.. Özelliklede Deb'i tanıdıktan sonra.. Ardından Deb ve Eshter 10 yaşlarındalarken Deb'in ailesi farklı bir ülkeye taşınmışlardı.. Ve bu iki dosttanda öte çocuk birbirlerinden ayrılmak zorunda kalmışlardı.. O günden itibaren daha içine kapanık olmuştu Eshter.. Ama artık bazı şeyler değişmişti.. Büyüdükçe değişiyordu insan.. Eshter bunu görebiliyordu..

Bunları düşünürken buldu birden kendisini.. Hızlıca kalkıp yeniden yatakhaneye çıktı üzerini değiştirdi..Çantasınıda omzuna takıp kızlar yatakhanesinden ayrıldı.. Şimdi ortak salondanda çıkmıştı.. Hızla baykuşhaneye doğru ilerliyordu..Biryandanda çantasını karıştırıyordu.. Hogwarts'a gelmeden önce Deb için çok hoş bir hediye beyenmişti.. Hala yanında olup olmadığını anlamaya çalışıyordu.. Ve evet işte.. Ordaydı.. Yüzünde küçük bir gülümseme oluştu..

Çok geçmeden baykuşhaneye gelmişti.. Baykuşlara şöyle bir göz gezdirdikten sonra.. Yavaşça taş duvara doğru ilerledi.. Çantasından parşömen,tüy kalem ve mürekkep çıkardı..Parşömeni taş duvarın hemen yanına konulmuş masanın üzerine koydu.. Ardından masanın önüne konmuş küçük sandalyeye yanlamasına oturup tüy kalemini mürekkebe batırdı ve yazmaya başladı..

Sevgili Deb..

Mektuba ilk olarak nasıl olduğunu sorarak başlamak istiyorum.. Uzun zamandır sana doğru düzgün mektup yazamadığım için üzgünüm.. Ama seninde bildiğin gibi ailem işleri zorlaştırmaktan başka bir işe yaramıyorlar.. Neyse artık Hogwarts'daım.. Sana bol bol mektup yazabileceğim..Neler yapıyorsun ? Neler oldu konuşmayalı ? Annenin durumu hala kötü mü ? Noel tatilinde sizi ziyaret etmeyi düşünüyorum..Neyse fazla uzatmayacağım.. Bu mektubu asıl yazma sebebim doğum gününü kutlamak.. Bu birlikte kutlayamadığımız 4. doğum günün.. Umarım 4. ve sonuncudur.. Doğum günün kutlu olsun canım.. Nice senelere.. Kendine çok iyi bak.. Cevabını bekleyeceğim..

Sevgilerle Eshter Lchemisst..

Not: Hediyeni umarım beğenmişsindir.. Onu gördüğümde ilk aklıma sen geldi ve bu Deb'in olmalı diye düşündüm..

Esther bunları yazdıktan sonra çantasından küçük bir hediye paketi çıkardı.. Parşömeni katlayıp mektup zarfının içerisine koydu.. Ardından hediyeyide mektup zarfının içine yavaşça yerleştirdi..Şimdi oturduğu yerden kalkıp baykuşlara doğru ilerlemeye başladı..

Gezgin

Titreyerek açtı gözlerini. Kollarının buz gibi olduğunu hissediyordu. İçinden düşen yorgana söverken, ranzadan atladı. Eğilip yumuşacık yorganı kollarının arasına aldı ve parmaklarının üzerinde yükselip yorganı yatağın üzerine koydu. Kenarından köşesinden düzeltip, topladı yatağını. Biran havanın alacakaranlık olduğunu farketti. Yüzüne bir tebessüm yerleştiği sırada uyumak istemediğini anladı. Saatine baktı ve beş çeyrek olduğunu gördü. Umursamadı. Ki o sessizliği severdi. Giyinmeye karar verdi ve sandığından uzun ve koyu mavi yünlü eteğini çıkardı. Üzerine de kollu gri bluzunu geçirdi. Sandığının yanında duran asasını aldı. Saçlarını dağınık bıraktı ve siyah paltosunu eline alıp, yatakhaneden çıktı.
Ortak salona geldiğinde tahmin ettiği gibi oranın bomboş olduğunu gördü. İhtişamlı şömine alacakaranlık odayı turuncu ışıklarıyla aydınlatıyordu. Yanan odun sesleri Lorraine'ni mest ederken o bunlara karşı gelip, ortak salondan çıktı. Hafif karanlık koridorlarda ilerlemeye başladı. Çoğu tablo daha uyanmamıştı. Koridor soğuk olduğunu hissettiriyordu ve Lorraine daha fazla üşümeden siyah paltasunu giydi. Ağzına sevdiği bir şarkı takıldı, mırıldana mırıldana baykuşhaneye doğru ilerlemeye devam etti. Günler önce alması gereken mektubunu almaya karar vermişti. Annesinden geldiğini umuyordu. Mektup hakkında hiç bilgisi yoktu. Baykuşhaneye yaklaşırken Kim'i düşünüyordu. Bembeyaz baykuşu onun tek en yakın arkadaşıydı. Elbette bundan şikayetçi değildi..
Baykuşhaneye girdiğinde kısa bir şaşırma durumu yaşadı. Onun gibi uzun sarı saçlı bir kız ona arkası dönük, baykuşuyla ilgileniyordu. Lorraine adımlarını yavaşlattı. Kızdan biraz uzaktaki Kim hemen gözüne çarptı. Sevgiyle gülümsedi ve Kim'e yaklaştı. Onun beyaz tüylerini severken, çaktırmadan kızı inceledi. Onu tanıdığını sanmıyordu. Gryffindor olması mümkün değildi. Öyle olsaydı onu ortak salonda görürdü. Demekki başka binaydı. Lorrine bunu fazla önemsediğini farkedip, başını Kim'e çevirdi. Yavaşça ona doğru eğilip, ayağına bağlı olan mektubu aldı.

Gezgin

Eshtêr mektubu baykuşun ayağına bağlamıştıki içeriye birinin girdiğini farketti.. Bu saatte kendisinden başka birinin daha uyanık olmasına şaşırmıştı.. Ama kafasını döndürüp kimin geldiğine bakmadı.. Mektubu sıkıca bağladıktan sonra kafasını biraz ilerisinde bir baykuşun ayağından mektup alan kıza çevirdi.. Kendisininki gibi uzun sarı saçları vardı..Mektubu bağladıktan sonra ilerideki sandalyelerden birine oturup kızı izlemeye başladı.. 3. veya 4. sınıfa gidiyor olmalıydı..Ravenclaw'da olduğunu sanmıyordu.. Rüzgar tatlı tatlı eserken Eshtêr'İn sarı saçları geriye doğru uçuşuyordu..

Şimdi sessizliği bozmaya karar vermişti Eshtêr.. Kısık bir ses tonuyla selam verdi kıza..

- Merhaba..

Kısık sesle sölemesine karşın sesi taş duvarlara çarpmış ve yankı yapmıştı.. Bunun üzerine bazı baykuşlar irkilip hareketlenmişti.. Eshtêr hiçbir tepki vermedi.. Öylece izlemeyi sürdürdü.. Aklında binbir düşünce bir oyana bi bu yana hareket ederken nasıl konuştuğuna kendisi bile şaşıyordu..

Şimdi baykuşhanenin soğuk duvarları arasında birbirlerine yabancı iki küçük beden öylece birbirlerine bakıyorlardı.. İkisininde farklı amaçları vardı buraya gelirken ama işte bir şekilde karşılaşmışlardı.. Normalde olsa selam vermeyi bırak kızın yüzüne bile bakmadan terkederdi baykuşhaneyi.. Ama bu sabah bir başka uyanmıştı Eshtêr.. gördüğü kabuslardanmıdır nedir bilinmez yeni kişiler tanımak istiyordu.. Belki bu fikrinden daha sonra pişman olacaktı ama şimdi.. Yalnızca hissettiklerine göre hareket etmeye karar verdi.. Bu tamamen saçmalıktı biliyordu.. Hiçbir zaman hislerine göre hareket etmemişti hep mantığı ön plandaydı.. Şimdi neden ? neden böyle düşünüyordu ? Neydi düşüncelerini değiştiren.. Yada neydi bugünü diğerlerinden farklı kılan ?

Gezgin

Elindeki mektubu açıp açmamak konusunda hayli ikilemde kalmıştı. Bir yanı meraktan kuduruyor, öbür yanıysa.. Bilmiyordu. Neden açmak istemediği hakkında fikri yoktu. Elindeki mektupla kalakalmıştı. Kim ona meraklı gözlerle bakıyordu. Meraklı gözlerin ilerisinde *sen manyak mısın?* ifadesi vardı. Onu öyle gören Lorraine tekrar gülümsedi. Kim'in başına küçük bir öpücük kondurdu ve mektubu açmaya karar verdi.. '' Merhaba '' Aniden irkildi. Soğuk ve neredeyse boş baykuşhanede bu soru öylesine çarptı ki korkan baykuşlar havalandılar. Lorraine birden durdu. Biran için ona sanki ölüm sorusu sorulmuş gibi hissetti kendini. Neden sonra hemen kendini topladı. Yeşil gözlerini yavaşça çevirip kıza baktı. Mae pek arkadaş canlısı sayılmazdı. Ama bu kızla tanışma isteği duydu, nedendir bilinmez. Belki de Kim'den başka arkadaş edinmesi gerekiyordu. Bu alacakaranlıkta... Aptalca şeyler düşündüğünü ve hala kıza baktığını farketti. Ondan beklenmeyecek bir sıcaklıkta kıza gülümsedi. '' Merhaba. Ben Lorraine..''

Gezgin

Eshtêr oturduğu yerden dışarıyı izliyordu.. Henüz yeni yeni doğmaya yüz tutmuş güneşin hafif ışıltıları yeryüzüne inmeye başlamışken karşısındaki kızın sözleri üzerine gözlerini dışarıdan alıp kızın yeşil gözlerine çevirdi..Yüzündeki içten gülümsemeyle karşılaşınca ister istemez yüzünde tatlı bir tebessüm oluştu.. Sakin bir ses tonuyla oda kendisini tanıttı..

- Bende Eshtêr.. Eshtêr Lchemisst..

Kızı şimdi baştan aşağıya bir daha süzdü..Yüzündeki tebesüm hala duruyordu.. Elindeki mektup dikkatini çekti biran.. Belkide yalnız kalmak isterdi..Ama yalnız kalmak istese zaten hiçbirşey söylemeden giderdi.. Bunları düşünmeyi kesip yeniden dudaklarını araladı..

- Lorraine.. güzel isim.. Kaçıncı sınıftasın Lorraine..

Ve dudakları yeniden kapandı..Gözleri hala kızın yeşil gözlerine odaklanmış bi vaziyetteydi..Ardından yeniden dışarıya çevirdi..Gün yavaş yavaş kendi göstermeye başlıyordu..

Gezgin

Belki de yeni bir arkadaş ediniyordu. Sadece selamların dışında sohbet edebileceği.. Yalnız olmayı seviyordu ama arkadaşta fena olmazdı hani. Okulda pek kimse ona yaklaşmıyordu. Soğuk görünümlüydü, biliyordu bunu. Kendi halinde dolaşırdı. Bu yüzden Slytherinliler de sinir olurdu ya. Onun için sadece kitaplar, müzik ve Kim vardı. Günlüğünü de unutmamak lazımdı. ''Bende Eshtêr.. Eshtêr Lchemisst.. '' Kızın kendini tanıtmasıyla, düşüncelerinden uzaklaştı. ^Eshtér... Değişik bir isim. İlk defa duydum...^ Kızın İngiliz olmadığını anlamıştı. Fransız olarak düşünüyordu onu. Hogwarts dünya gibiydi zaten. Her ırktan insan. Düşündüğü şeye gülümsedi. '' Lorraine.. güzel isim.. Kaçıncı sınıftasın Lorraine.. '' Kıza bakmayı sürdürerek tekrar gülümsedi. '' Teşekkür ederim Eshtér. Senin ismini daha önce hiç duymamıştım. Farklı isme sahip olmak güzel olmalı.. Bu arada üçüncü sınıftayım. Gryffindor. '' Son sözcüklerinden sonra başını pencereye doğu çevirdi. Gün yavaş yavaş doğmaya başlıyordu. Havanın soğukluğu tümüyle aynıydı.

Gezgin

Esthêr hala yüzünde o küçük tebessüm olduğunu farkedince yavaşça normal haline döndürdü.. 3. sınıf bir gryffindor demek.. Eshtêr insanları binalarıyla yada kanlarıyla yargılamayı bırakalı çok olmuştu.. Kıza elini uzattı..

- Tanıştığıma memnun oldum Lorraine.. Bende 4. sınıf Ravenclaw öğrencisiyim.. Ama açıkcasını istersen..Bina ve sınıflarla pek ilgilenmem..İlgilendiğim karşımdaki insanın davranışlarıdır..

Yüzünde yine küçük bir gülümseme oluştu şimdi..

Gezgin

Sıcak bir sesle başını tekrar Eshtér'e çevirdi. Ona elini uzattığını görünce oda elini uzatıp sıktı. '' Tanıştığıma memnun oldum Lorraine.. Bende 4. sınıf Ravenclaw öğrencisiyim.. Ama açıkcasını istersen..Bina ve sınıflarla pek ilgilenmem..İlgilendiğim karşımdaki insanın davranışlarıdır.. '' Ne kadar doğru düşünüyor diye düşündü. Onun da pek öyle huyları yoktu. Zaten pek arkadaşı yoktu, o tavırları sergileyecek. '' Bende memnun oldum Eshtér. Bence düşüncen gayet güzel. Bu okulda o kadar çok ayrımcı varki.. Açıkcası bana çok saçma geliyor. Safkanmış, melezmiş.. Önemli olan insan olmaktır. '' Aynı anda ellerini çektiler. Lorraine ne diyeceğini bilmiyordu. Sohbet açıp açmama konusunda kararsızdı. Ama kız onunla konuşmak istemese konuşmazdı zaten. Hala elinde mektubu tuttuğunu farketti. Onu paltosunun cebine koydu. Sonra gözlerini pencereden dışarıya, yavaş yavaş doğmakta olan pembe güneşe çevirdi. '' Güneşin doğuşu mükemmel oluyor...'' Eshtér'e bakıp gülümsedi. Belkide oda severdi bu mükemmel manzarayı..

Anıların Arasında

Anıların Arasında

Similar topics

Similar topics