Sıkıcı Bir Gün

VII. Sınıf

Jenny siyah kalemlerini çıkardı. Bu iş için ince ve yumuşak uçlu olanı kullanmalıydı. O kadar çok kalem vardı ki hangisini kullanacağına başta karar veremesede daha sonradan en uygun olanın bu olduğuna karar vermişti.

"Ne çiziyorsun? Bakabilir miyim?"

demişti Melodia. Jenny gülümseyerek bütün çizimlerini uzattı kıza. Güzel çiziyordu ve bunu paylaşmaktan bir zarar geleceğini de düşünmüyordu.

Gezgin

Jenny ona defteri uzattı. Melodia resimlerin hepsini tek tek inceledi. Muhteşemlerdi. Gerçekten inanılmazlardı. İnsanlar yüz hatları, mimikleri, hepsi o kadar iyi bir şekilde ifade edilmişti ki...

Melodia, resimleri severdi. Onların gerçekte ifade etttiklerini anlamak onun için çok büyük bir önem taşırdı. Sergilere gider, resimlerle ilgili yorumlarını kompozisyon halinde yazardı. Ama resim yapamazdı... Bu konuda kesinlikle yeteneksizdi! Zaten onun sevdiği şey yorumlaktı o yüzden bunu pek umursamıyordu. Resimleri inceledi, bazıları çok büyük olasılıkla Jenn'in iç dünyasını ifade ediyordu.

"Bunlar muhteşem. Çok yeteneklisin!"

dedi Jenny'ye. Defteri kapattı ve geri uzattı.

VII. Sınıf

Jenn Melodia'nın verdiği tepkiden dolayı mutlu olmuştu. Aslında bu konuda yeteneği yoktu ama hıs etmişti. Kesinlikle yapacağını inanmıştı ve çalışmıştı. Bu sayede ortaya güzel şeyler çıkmıştı. Çizim defterini aldıktan sonra Melodiaya gülümseyerek

''Teşekür ederim ama aslında yetenekli değilim. Sadece içimden geliyor ve çiziyorum. Özel olarak bir çaba harcamıyorum artık. Eskiden çok özenirdim. Böylesine güzel çizmek için çok ama çok uğraşırdım. Daha sonraları elim yatkınlaştı ve bunlar çıktı ortaya ''

dedi... Saçmaladığını farkındaydı ama kafası çok doluydu.

Gezgin

Jenny'nin, söyediklerinden dolayı mutlu olduğu yüzünden belli oluyordu. Yüzüne kocaman bir gülümseme yayılmıştı. Jenny'nin söyledikleri ise biraz tuhafına gitmişti.

"Nasıl yeteneğim yok dersin? Zaten bence içinden geleni çizip bu kadar güzel şeyler yaratman senin yeteneğin. Elbette çalışmanın da yeri var ama yetenekli olmasan bunları yaratamazsın!"

dedi Melodia. Yağmur yavaşlıyor, hava kararıyordu. Dolunay vardı bu gece. Bütün güzelliğiyle parlıyor, karanlığı aydınlatıyordu. Ona korkmuş, yalnız kalmış bir çocuğun içindeki umudu hatırlatıyordu.

VII. Sınıf

Jenny melodia yı dikkatle dinledi.

"Nasıl yeteneğim yok dersin? Zaten bence içinden geleni çizip bu kadar güzel şeyler yaratman senin yeteneğin. Elbette çalışmanın da yeri var ama yetenekli olmasan bunları yaratamazsın!"

demişti...

Aslında haklıda sayılabilirdi. Jenn az önce biraz saçmalamıştı.

''Teşekür ederim Melodia''

dedi gülümseyerek.

''Havada kararıyor... Planların ne?

dedi meraklıca

VII. Sınıf

Jenny saatine baktı. Burada fazla vakit geçirmişti. Sıkılmıştı da. Yardım ettiği çocuk da gitmişti. Jenny Melodia ya dönerek

''Ben kalkıyorum Melodia. Okulda görüşürüz. Kendine iyi bak''

dedi ve eşyalarını topladı. Ayağa kalktığında oturmaktan bacaklarının uyuştuğunu hissetti. Çantasını koluna taktı ve kapıya yöneldi. Yavaşca kapıyı açarak oradan çıktı ve hogsmade sokaklarında yürümeye başladı.

Gezgin

Jenny geç olduğundan kalkmıştı. Melodia da kalksa iyi olacaktı. Hava kararmıştı zaten. Sandalyenin üstüne attığı montu aldı, üstüne geçirdi. Atkıyı da sıkıca bağladı. Zaten üşütmüştü, sıkı giyinmeliydi ki hastalığı kötüleşmesin. Oturduğu yerden kalktı ve kapıya yöneldi. Dışarı çıkınca bir anda yüzüne soğuk vurdu, üşüyordu. Koşa koşa Hogwarts'a döndü.

Sıkıcı Bir Gün

Sıkıcı Bir Gün

Similar topics

Similar topics