Jhon Diagon sokaklarında Jennifer ile birlikte yürüyordu.Akşam yattığında hayallerini dolduran yüzünü sabah kalkar kalkmaz aşağıda kendini beklerken bulmuştu.Güzel bir kahvaltıdan sonra birlikte yola düşerken Jhon mutlu mutlu gülümsemeye başlamıştı kahvaltıdan bu yana sohbetlerle birlikte kedisini ona daha yakın hissediyordu.Gözleri etraftan çok Jennifer'in üzerinde bir şekilde ilerliyordu.sokaklar hep aynıydı.Taş kaldırımlar insanlarla kaplıydı ve güneş yavaş yavaş altın bir top gibi yükseliyordu.Sıcak bir gün olacağa benziyordu ki yanında Jennifer olmasa sıcak ve kalabalık hiç hoşlanacağı bir ikili olmayacak gibiydi.

Dükkanlardan birine girerken içini bir rahatlama kaplamıştı.Büyük kapıları ittirerek açtıklarında tombulca sevimli bir kadın ilerlerden onlara doğru gülümseyerek gelmişti.Dükkanın loş bir havası vardı.Çalışmaktan mıdır yükselen güneşin ısısından mıdır bilinmez alnında boncuk boncuk ter vardı.İleride sihirlenmiş bir dikiş makinesi takırdayarak dikiş yapmaya devam ediyordu.Askılıklara okul cüppeleri yerleştirilmişti.Kadının yanında uzanan mezro ve iğne bir yılanmışcasına dalgalanıyordu.Hafifçe gülümseyerek konuşmaya başladı

-Benim için Ravenclaw... arkadaşımın için de Gryffindor cüppesi gerekli... İlgilenir misiniz madam? derken saygılı ve resmi bir o kadar da yumuşak bir ses tonu takınmıştı.Kadının yanındaki mezro uçarak onların üzerinde dolanırken Jennifer'a bakarak gülümsedi.

Jennifer ve Jhon sabahın ilk ışıklarıylauyandılar Jennifer aşşağı indiğinde karşısında Jhon'u buldu.Güzel bir kahvalti yaptılar ve hemen cüppe dükkanına gittiler bu gün dün gibi pek sıcak değildi.Kadın çok yorulmuş'a benziyordu bir yandanda sihirli dikiş masası yeni cüppeler dikiyordu.İlk geldiğinde burası Jenny nin çok ilgisini çekmişti..

-Benim için Ravenclaw... arkadaşımın için de Gryffindor cüppesi gerekli... İlgilenir misiniz madam? derken saygılı ve resmi bir o kadar da yumuşak bir ses tonu takınmıştı.Her zamanki gibi kadının bir hareketiyle sihirli mezura ilk önce Jenny'nin sonra da Jhon un etrafında dönmeye başladı.Beş dakika sonra kadın elinde iki cüppeyle geri geldi.Kadın -Alın bakalım size yeni açtığım kumaştan yaptığım cüppeleri getiriyorum bunlar göünüş açısından parlaktırlar ve oldukça kalitelidirler. dedi.

Jennifer ve Jhon hemen cüppelerini denediler ikisininde üzerinde çok güzel durmuştu cüppeler.Jennifer ve Jhon kadına teşekkür edip cüppelerin parasını ödediler ve oradan ayrıldılar..Jennifer -şimdi ne yapalım sence Jhon? dedi.

Kadın onların bedenlerine baktıktan sonra uygun bulduğuna dikmek zorunda olmayacağına sevinçli gibiyi.Büyüyle bile olsa dikkat isteyen zor bir iş olmalıydı madam için.Aklına buraya ilk gelişi geldiğinde yüzünde bir gülümseme oluştu.Yine tanımadığı her insana olduğu gibi saygılıydı ancak mezroya karşı saygılı olmamıştı.John önde mezro arkada koşmaya başlamışlardı.Sonunda kadının onu yakalamasıyla bitmişti ama John ağladığı için normal olarak bakmak zorunda kalmıştı bedenine ki sık yapmamasından olsa gerek bunda pek iyi değil gibiydi madam.Eh tabi bu sürede yıkılan ve zarar gören cüppelerin parası da babasına kalmak zorunda kalmıştı.Bu da John'un babasından orta uzunlukta bir nutuk dinlemesine sebeb olmuştu.Babasını severdi ancak nutukları uykusunu getiriyordu.

John cüppesini giyerken üzerine şöyle bir bakmıştı.Parlak ve kaliteli bir kumaş olduğunu söylemişti.Gerçekten de öyle görünüyordu.Diğer cüppesi gerçekten eskidiği için bu gerçekten iyi olmuştu.İki senedir onunla yaptığı karanlık orman gezileri ya da göl kenarında oturup durması yüzünden yıpranıp rengi solmuştu.Bu yüzden birlikte buraya gitme önerisinde bulununca Jennifer'ın önerisini hemen kabul etmişti.Dışarı çıkıp Jennifer'ın denemesini bekledi onda da gerçekten çok güzel durmuştu.Hogwarts cüppesi içindeki Jennifer'ı gülümseyerek izledi sonra madama döndü.

-Borcumuz? kadın paralarını söyledi.İyi marka olduğundan biraz pahallıydı elbette ama babası zaten fazlaca para verdiğinden yetmişti.Birlikte yeniden Diagon sokaklarına adımlarını atarken John düşünceli bir tavırla etrafına baktı.Hala bir sürü kişi sokaklarda dönüyordu.John vcevap yerine yürümeyi seçti önce sonra yanında adımlarını sürdüren Jennifer'a gülümseyerek konuştu.

-Bilemiyorum... En iyisi biz yürüyelim.aklımıza gelene gireriz dedi.