Küçük Bir Araştırma

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Lucy hoplaya zıplaya okulda geziyordu. Diğer birinci sınıflarla kaynaşmaya çalışsa da pek beceremiyordu, ya da ona öyle geliyordu. Binasında çok birinci sınıf yoktu ve ortak salondayken kendisini çok küçük hissediyordu. Diğerlerinden farklı olan gri gözleri nedeniyle insanlar kendisine tuhaf davranıyordu. Abisini de görememişti uzun zamandır. Gerçi onunla birarada olunca kavga ediyorlardı. Kahküllerini dağıtarak ikinci kata inmişti. Kırık dökük olan bir tuvalete çekmişti ayakları onu. İçeri girdiğinde içerisi mezbelelik gibiydi ve kimse yok gibi görünüyordu.

"Selaam?" diye seslendi boş tuvaletin içinde.

Gezgin

Esh dersten çıkmış ortak salona doğru ilerliyordu..Tam merdivenlere doğru yönelmişken hiçde yabancı olmayan bir ses işitti..Biran durup etrafına bakındı..Sesin Mızmız Mrytle'ın tuvaletinden geldiğini farkedince oraya doğru yürümeye başladı.. Esh bu tuvalete genellikle yalnız kalmak isterse yada kimsenin görmemesi gereken iksirler hazırlaması gerekirse gelirdi..Çünkü kimse uğramazdı buraya..Bunları düşünmeyi kesip içeriye girdi..Tahmin ettiği gibi..Sesin tanıdık gelmemesine şaşmamalıydı..Küçük kuzeni Lucy'i izledi birkaç dakika..Küçük kız hala kendisini farktmeyince ona doğru yaklaştı..Kollarını göğüs hizasında birleştirip kendini duvara dayadı.. Ve yavaşça araladı dudaklarını..

- Görüşmeyeli uzun zaman oldu değil mi ufaklık.. ?

Kuzenini en son sene başında binasına yerleştirirken görmüştü..Onun yanında olamadığı için biran kendisini suçlu hissetti ama sonradan aklına Stuart geldi..Stuart kardeşi Lucy ise ilgilenmiş olmalıydı..Bu düşüncelerden sıyrılıp Lucy'i süzmeye başladı..Saçları uzamıştı..Daha bir güzelleşmişti sanki..Kuzeninin gri gözleriyle karşılaşınca yüzünde tatlı bir gülümseme belirdi..

Esh kuzenlerini çok severdi.. Ama ikizi Emma ile pek anlaşamazdı.. Çocuklukları birlikte geçmişti hep bir arada büyümüşlerdi..Büyük bir malikaneleri vardı ve herkes orada yaşardı..Amcaları..teyzeleri..kuzenleri..Büyük bir aileydi onlar..Lucy ile eskiden çok iyi anlaşırlardı ama daha sonra hogwarts dolayısıyla görüşememeye başladılar..Şimdi küçük kuzeni hıgwarts'daydı..Kim bilir başını yine ne dertlere sokucaktı..Bunları düşünürken yüzündeki gülümseme biraz daha büyüdü ve içten bir hal aldı..

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Etrafa irice açılmış gri gözlerle bakarken tandık bir sesin duyulmasıyla bakışlarını sesin geldiği yöne doğrultmuştu küçük kız. Kuzeni Esthér oradaydı. Onu severdi Lucy ama Esthér'in ikizi Emma ile araları pek iyi değildi. Nedense ailesinden anlaşamadığı biriydi Emma. Esthér, Emma'nın tersine Lucy ile ilgilenen biriydi. Gerçi onunla uzun süredir görüşememişti. Hogwarts nedeniyle. Kuzenini gördüğünde yüzünde samimi bir gülümseme belirdi ve

"Seni çok özlemiştim Esthér" diyerek kıza sarıldı. Sarılırken onun canını acıtmamaya çalışmıştı. Acaba dersleri ağır mıydı? Senesi nasıl geçmişti? Neler yapmıştı? Sormak istediği bir çok soru vardı. Nereden başlayabilirdi ki? Gri gözleri hala kuzenine yönelmişti ve hemen birkaç soru çıkmıştı ağzından.

"Senen nasıl geçti? Beni özledin mi? Stuart'ı hiç gördün mü?"

Gezgin

Eshtêr boynuna dolanan iki küçük eli hissedince yüzünde bir gülümseme belirdi..Dizlerinin üzerine çöküp Lucy ise aynı boya geldi ve oda kollasını Lucy'nin küçük bedenine sardı..Lucy Esh'e kuzenden daha yakındı..Küçük kardeşi gibiydi adeta.. öle büyümüşlerdi..Küçük kız kollarını çekince boynundan Esh de geriledi.. Lucy'nin lacivert saçlarını karıştırarak cevap verdi..

- Bende seni özlemişim ufaklık..

Şimdi heyecanla açılan gri gözlerini izliyordu kuzeninin.. Onu izlemek çok hoşuna gidiyordu.. Davranışları tavırları..Şimdi kendisini soru yağmuruna tuttuğunu farketti.. Gülerek geriledi..

- Dur sakin ol Lucy..Nefes al..Bir yere gitmiyorum..Sorularını ardarda değil teker teker sorarsan daha rahat yanıt veririm.. Gel otur bakalım..

Esh yere oturup bağdaş kurdu..Şimdi Lucy'de yanına oturmuştu..Onun saçlarıyla oynarken dudaklarını aralayıp konuşmaya başladı..

- Senem nasıl geçti.. hmm.. herzamanki gibi sıradan diyemeyeceğim çünkü Deb artık Hogwarts'da onu hatırlıyorsun değil mi ?

Deb Lucy'nin çocukluğundan beri en yakın dostuydu..Tüm ailesi tanırdı onu..Çocukluğunda ayrılmazlardı birbirlerinden.. Ve artık Deb'de hogwartsdaydı.. 4 senenin ardından yeniden kavuşmuşlardı.. Hemende aynı binada ve aynı sınıftalardı..Esh bunları düşünürken kuzeninin diğer sorularını yanıtlamadığını hatırladı..

- Seni özlemezmiyim hiç ufaklık.. Ama artık pek ufak bir halin kalmamış.. büyümüşsün.. uzamışsın.. güzelleşmişsin.. Stuart'a gelince..

Kurumuş dudaklarını ıslatıp düşünmeye başladı..Stuart'ı en son ne zaman görmüştü ? Ortak salonda yada bahçede bazen karşılaşıyorlardı ama hiç oturup sohbet edememişlerdi uzun süredir.. Hatta nasıl olduğunu Esh'de merak ediyordu..Hala kendisinden cevap bekleyen bir çift meraklı göz vardı.. Ne diyecekti ? Lucy bunu sorduğuna göre oda görememişti abisini.. En kısa sürede bu konuyu Stuart'la konuşmaya karar verdi.. Lucy daha çok küçüktü ve yanında bir abiye ihtiyacı vardı..

- Üzgünüm Lucy.. ama bende Stuart'ı uzun süredir göremiyorum..Ama buralardadır..Yani onu bulmak istersek bulabileceğimizden eminim ben.. Hem belkide.. oda seni arıyordur..

Yüzünde küçük.. ama çok küçük bir tebessüm belirip kayboldu..Gözleri uzakta bir noktaya daldı.. Biran için Emma geldi aklına.. Onuda uzun zamandır görmüyordu..Birara gidip konuşmanın iyi olabileceğini düşündü..

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Lucy kuzenini dinlerken aceleci davranmış olduğunu biliyordu zaten. Gri gözleri kuzeninin gözlerine bakıyordu. Genelde biriyle konuşurken -değer verdiği biri- gözlerinin içine bakardı. Deb'i duyar duymaz bakışları donuklaşmıştı. Öyle zamanlarda gözbebeklerindeki grilik biraz artar ve siyah kısım çok az görülürdü. Kızdığındaysa hiç görülmezdi. Şimdi sadece griliği artmış ve bakışları donuklaşarak ona bir ürkütücülük kazandırmıştı. Küçük kız korkuyordu. Akrabalarının onu terketmesinden korkuyordu. Deb kötü biri değildi ama Esthér onunlayken mutluydu. Ya Lucy'i giderek sevimsiz bulursa? O zaman ne yapardı? Küçük bedeni bu düşünceler yüzünden zayıflamıştı aslında. Göründüğü kadar güçlü değildi. Belki de gücünü abisine vermişti. Aralarında öyle bir bağ olabilir miydi? Sanmıyordu. Stuart kadar güçlü olmanın bedeli ne olurdu? Bu bedel onu durduruyordu aslında. Esthér'in kendi büyümesiyle ilgili sözlerini duyunca bile gözlerindeki ifade değişmemişti. Sadece hafifçe kızarmıştı. Henüz öyle düşünmüyordu kendisi hakkında. Esthér'in dudaklarından Stuart kelimesi çıktığında gözlerindeki dalgınlık aniden kayboldu ve gayet canlı bir biçimde bakmaya başladı. Esthér'in iyi niyetli sözlerine gülümsedi ama içinden yaralandığını hissediyordu. Abisi ondan nefret ediyor olabilir miydi? Onu kendisinden uzak tutmak istiyor muydu? Bakışları yeniden dönuklaştı kızın. Dizlerini kendisine çekerek başını yasladı ve Esthér'e baktı.

"Sen de güzelleşmişsin Eshtér. Kendine dikkat et senin için birçok kişi kavga edecektir. Deb'e gelince.. Bu güzel bir şey. Onunlayken mutlu olyorsun. Abime gelince.. Beni aradığını sanmıyorum. Öyle olsaydı.. Bulurduk birbirimizi.. Belki de dersleri yüzünden buna fırsat bulamıyordur, değil mi? Dersleriniz ağır sanırım? Hem seneye sınavınız var sanırım. Evet ona çalışmaktan fırsat bulamamıştır?" demişti Lucy başını kaldırıp Esthér'e bakamyı sürdürürken. Kendisini kandırmaya çalışıyordu küçük kız. Abisinin kendisini aradığını hiç sanmıyordu ama Esthér'in önünde güçlü olmalıydı. Kendisini kandırması gerekiyordu ve bu onu zorluyordu. Kim kendi kendisini kandırmak isterdi ki? Yine de bakışları yine canlandı. Esthér'e derslerle ilgili konuşmayı onaylayacak mı diye bakıyordu şimdi de. Yüzünde sıcak ama yapay bir gülümseme vardı. Gözlerine zar zor ulaşan bir gülümseme. Gözlerindeki grilik normale dönse de yüreğinde hissettiği acı hala duruyordu nefes almasını güçleştirerek..

Gezgin

Eshtêr kızın sözleri üzerien durdu.. Ne cevap verecekti.. Derin derin nefes aldı.. Lucy'İ iyi tanıyordu.. çok üzülüyor olmalıydı.. ve böyle üzülmeyi sürdürürse nefes alamayacağınıda biliyordu.. Lucy küçükkende böyleydi ne zaman üzülse nefes alamamaya başlardı.. Ama uzun süre birlikte yaşamışlardı bu yüzden bunun nasıl geçirileceğini biliyordu Eshtêr.. Bir yandanda içinden Stuart'ın bir şekilde buraya gelmesini istiyordu.. Ona nasıl ulaşacağına dair hiçbir fikri yoktu.. Şimdi yüzüne yapmacık bir gülümseme takınarak

- Evet evet.. tabiki öyle Lucy.. Derslerimiz çok ağır.. Hem seneyede Sbd'ler var..Onlara hazırlanıyordur..Ama sana vakit ayırabilecek süresi kalıyordur..Sen onun kardeşisin..Ama son zamanlarda okul çok karışık kimse birbirini bulamıyor..Bende Emma'yı göremiyorum uzun süredir..

Hayır Emma iyi bir örnek olmamıştı ama ağzından çıkıvermişti işte.. İyice battığını hissedebiliyordu..En iyisinin susmak olduğuna karar verdi.. Küçük kuzenini kandırmak istemiyordu ama ne diyecekti ? Stuart'ın gerçekten önemli işleri olmalıydı..Yoksa Eshtêr çok iyi biliyordu onun kardeşini sevdiğini..

Şimdi gözlerini Lucy'den kaçırıp yukarı dikmişti..Küçük kızın soluk alıp verişini dinliyordu giderek ağırlaşıyordu..Birşeyler yapmalıydı..Kuzeninin minik ellerini kavrayıp gözlerinin içine baktı..

- Lucy lütfen.. sakin olur musun? Bak.. bana inan.. Stuart seni çok seviyor.. Ben bunu biliyorum..Sende biliyorsun..küçükken yaptıklarınızı hatırlasana..Seni korumak için yaptıklarını.. Hadi şimdi sakin olup derin nefes alıyoruz..

Eshtêr Lucy'i eski haline getirmeye uğraşırken bir yandanda aklı hala Stuarttaydı.. " Lütfen şu kapıdan gir lütfen "

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Nefes alışları gittikçe güçleşiyordu. Bunu farkettirmemeye çalışıyordu ama Esthér biliyordu. Her zaman uğraştığı bir sorundu bu. Sadece aile üyeleri biliyordu nasıl geçirileceğini. Esthér'in söylediği sözler ile geçmişi hatırladı. Stuart'ı kızdırırdı hep. Odasına girer eşyalarını kurcalardı. O zaman çok kızdırırdı abisini. Bir keresinde kendisine çok kızmıştı. O gün barışmak için bir sürü şey yapmıştı. Peki kendisine birkaç çocuk saldırıp dövmeyekalkınca Stuart kendisini kurtarmamış mıydı? Sadece zorda olduğunda görüyordu onu. Gri gözleri kızarmaya başlamıştı. Canı yanıyordu. Gözleri dolmaya başlamıştı. Yüzünün de kızardığına emindi. Nefes almaya çalışıyordu ama yapamıyordu. Yaşlar gözlerinden akarken Lucy renginin gittikçe kızardığını hissediyordu. Abisi. Onu çok göremiyordu yine de. Seviyorsa neden yılda bir çıkacağına daha sık görünmüyordu? Sadece zordayken mi gelmesi gerekiyordu? Başka zamanlarda da Lucy'nin ona ihtiyacı olduğunu bilmiyor muydu. Renkler bulanmaya başlamıştı. Esthér'in görüntüsü de bulanırken Lucy ağlamasını kesmeye çalışıyordu. Boğazı sıkılıyormuş gibi hissediyordu. Gittikçe güçsüzleştiğinin farkındaydı. Abisinin kendisine söylediği 'En zor durumda bile kontrolünü kaybetme.' sözü yankılanıyordu zihninde. Ağlamasını biraz kesip derin bir nefes almayı başarmıştı. Nefes alış verişlerini düzene sokmaya çalışırken Esthér'e sarılmış ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı..

Gezgin

susun ya pm atamıyoruz
1. sınıfsınız zaten

Küçük Bir Araştırma

Küçük Bir Araştırma

Similar topics

Similar topics