...

Gezgin

Silvia derslerle uğraşmaktan yorulmuş, ders sonrası arkadaşlarından ayrı olarak bahçeye çıkmıştı. Ashley de yorulmuş olsa gerek yatakhaneye gidip uyuyacağını söylemişti. Silvia da uyumak istiyordu ama temiz hava almak ve yemyeşil Hogwarts bahçesini izlemek şimdi ona daha cazip geliyordu.

Kendisine çalılıkların kapattığı, sakin bir yerde bir bank seçip oraya oturdu. Birkaç dakika oturduktan sonra tekrar ayağa kalkıp Slytherin pelerinini çıkarttı. Onu bazen gerçekten bunaltıyordu. Üzerindeki gri süveteri ve dirseklerine kadar kıvrılmış olan gömleği çıkmıştı ortaya. Kravatının sıkılığından da bunalıp onu biraz aşağı doğru çekmişti. Tüm insanlar üstüne üstüne geliyor gibiydi sanki. Bunalıyordu, çok bunalıyordu. Galiba Ashley yatakhaneye çıkarak en iyisini yapmıştı.

Hızlıca pelerinini ve çantası kapıp ayağa kalkmışken birinin göğsüne çarptığını hissetti. Tam bağırıp çağıracakken pelerinindeki Hufflepuff ambleminin ardından gözlerini çocuğun yüzüne çevirip bu kişinin ona gülümseyen Ryan olduğunu gördü. "Ryan!" dedi Silvia yarı şaşkın yarı mutlu bir şekilde. Onu görmek Silvia'ya iyi gelmişti. Ne zamandır dersler yüzünden adam gibi görüşemiyorlardı ve Silvia onu gerçekten çok özlemişti. Üstelik sürekli gördüğü kişilerden farklı birini görmek ona iyi gelmişti. Yüzünde aptal bir sırıtışla Ryan'a bakmaya devam etti.

Banned

Sonunda derslerden baş kaldırılacak bir gün , Ortak salonda daha çok aptal görmeye dayanamıyordu , asasını cüppesinin cebine koydu ve bahçeye yöneldi.Etrafında ki insanları süzmeye başlamıştı.4. senesi olduğu için dersleri daha yoğundu ve öğreneceği şeyler daha da artıyordu ve bir o kadar da zorlaşıyordu.Hemen hemen her dersin çıkışında büyü çalışıyordu artık.Bunları birilerinin üzerinde demek istiyordu ama şimdiye kadar öyle bir düelloyla karşılaşmamıştı.Aptal birkaç kişi vardı ama zamanını ayırmaya değmeyen kişilerdi.Bahçede aylak aylak dolaşıyordu ki uyku bastırmıştı.Tam ortak salona geri dönecekken bankın üzerinde oturmuş biri dikkatini çekti.Silvia...Onu görmemişti ne zamandır.Hasretiyle yanıyordu neredeyse.Hemen yanına geldi ve gülümseyerek ‘’-Nasılsın?’’ dedi.

Gezgin

‘’-Nasılsın?’’ diye sordu Ryan gülümseyerek. Gülümsüyordu ama pek mutlu değil gibiydi. Onu pek iyi görmemişti. Dersleri çok yoğun olsa gerekti. Silvia bile başını kaldıracak zamanı zor bulurken o nasıl dayanıyordu, anlam veremiyordu.

"Ben iyi gibiyim de sen pek iyi değilsin sanki." dedi. Hafifçe çocuğun ellerini tutarak banka otutturdu. Kendisi de yanına oturarak ona doğru döndü.

"Dersler mi?" diye sordu Silvia endişeyle. "İnan bizim dersler bile oldukça yoğun. Senin halini düşünemiyorum bile." Kız gözlerini Ryan'ın yüzünde gezdirirken uykusuzluktan şişmiş olan gözlerini gördü. Yorgun bakıyordu. Geceleri oturup ders mi çalışıyordu? Ah, Merlin aşkına! Dersler onu hayli zorluyor olmalıydı. Destek olurcasına sol eliyle çocuğun sağ elini sıkı sıkı tuttu.

Banned

Dersler mi diye sormuştu Silvia , gerçekten dersten miydi ? Tabii ki de sadece derslerden di başka bir şey yoktu zaten.Bakışları şimdi kızın gözlerindeydi.Ona bakıyordu , etrafında kiler umurunda değildi.Eli onun eline değdiği zaman gerçekten çok heyecanlanıyordu , kendini ona ait hissediyordu.Tenine deymek onun için çok güzel bir şeydi.Başını evet anlamında sallamıştı biraz önceki sorusu için.Onun derslerinin altından kalktığını görebiliyordu , kocaman sınıf başkanı rozetine bakınca bunu herkes anlayabilirdi bakışlarını rozete kaydırdı ve tekrar kızın gözlerine baktı ‘’-Tebrikler.’’ Aslında kendisi olmadığı için biraz sinirliydi ama geçeceğini umuyordu , belki seneye sınıf başkanı kendisi olabilirdi.Kendinden küçüklere itaat etmek zorunda kalmak kötü bir şeydi.Ama itaat edeceğini kim söylemişti.Kim olursa olsun emirleri yerine getirmeyecekti. Onun yanındaydı ve hala başka bir şey düşünüyordu , sadece onun hakkında düşünmek istiyordu.Elini sıkıca tuttu ve dudağına götürerek nazik bir şekilde öptü onu. ‘’-Canını sıkan biri var mı?’’ dedi kimden bahsettiğini gayet iyi biliyordu , aslında o konuşmadan sonra ona söz vermişti ama sözleri tutmayabilirdi.Belki de tutardı.Evet , tutacaktı ancak kendini fazla kasmayabilirdi.Bakışlarını şimdi etrafındakilere çevirdi.Onlara bakan birkaç Gryffindorluya sert sert baktı ve sonra bakışlarını kıza çevirdi tekrar.

Gezgin

Ryan'ın sorusuna karşılık Silvia ona ters bir bakış attı. Kimi kasdettiğini her ikisi de gayet iyi biliyordu. Silvia artık bu tür şeylerle uğraşmaktan bıkmıştı. Arkadaşıydı işte, arkadaşıydı! Kardeşi gibiydi! Neden hala anlamak istemiyordu? Sinirine hakim olmaya çalıştı, ani çıkışlar yapıp aralarının bozulmasını istemiyordu.

"Hayır, tabii ki de rahatsız eden falan yok!" diye biraz tersleyerek cevap verdi Silvia ama amacı sadece ciddiyetini göstermekti. Gözünü yere dikti ve çimlerin arasında dolaşan bir karıncayı izlemeye başladı. Bir süre onu izledi. Bu süre boyunca ikisi de sessiz kaldılar. Sonunda Silvia dayanamayarak hızlıca kafasını yerden kaldırdı ve Ryan'a baktı.

"Ryan, şu William'ı kafandan at artık, tamam mı? Sana hiçbir şey olmadığını söyledim. O bana en yakın kişi, kardeşim gibi... Her şeyimi bilir o. Neler yaşadığımı bilmiyorsun. O her zaman benim yanımda oldu. Hiç bırakmadı. Tekrar benzer şeyler yaşamamdan dolayı endişeli sadece. Zarar görmemden korkuyor. Anla bunu artık! Ve eğer ona bir şey yapmaya kalkarsan beni unut! Çünkü o kötü bir şey yapmıyor. Unutma, söz vermiştin!"

Bu konuşması biraz tehditkar olsa da amacı artık bu olayın kapanmasıydı. Son olarak söylemeden edemedi. "Ve ayrıca artık bu konuyu konuşmaktan yoruldum. Bilmem farkettin mi ama bir araya geldiğimizde konuştuğumuz tek konu William ve senin kıskançlıkların. Hiç birbirimiz hakkında konuşmuyoruz. Bu beni deli ediyor."

Artık içinde her şeyi Ryan'a söylemişti. Belki de en iyisi buydu. Dürüstçe her şeyi söylemek... Ryan'dan da aynısını beklerdi. Onu anlayacağını umuyordu. Yine bir terslik çıkarmamasını umdu. Çabuk sinirlendiğini bildiği için hem gönlünü almak hem de onu sevdiğini belli etmek amacıyla sağ elini çocuğun yanağına götürdü ve diğer yanağına küçük bir öpücük kondurdu. Ardından ise sıcak bir tebessüm... "Ben seni seviyorum." dedi kafasını göğsüne yaslayarak.

Banned

‘’-Tamam özür dilerim bir daha onun adını anmayacağım.’’ Dedi ve bakışlarını yere çeviren Silvia’nın baktığı yere baktı.Karıncayı izliyordu.Bu bittikten sonra patlamıştı resmen.Neyse belki böyle daha rahat edecekti.Kız kafasını onun göğsüne koyduğunda kalbi hızlı hızlı çarpmaya başlamıştı.Aslında bu onu gördüğü her an oluyordu , ama bu başkaydı.Onu hiç olmadığından yakın hissediyordu kendini.Neden böyle bir hisse kapıldığını bilmese de saçlarını okşamaya devam ediyordu.Mavi gözleri onun saçlarına bakıyordu sadece , onlara bakan yada bakmayan hiç kimse şuanda önemli değildi.Tek önemli olan o ve Silvia’ydı.Kafasını kaldırdı ve kafasını hafiften yana kaçırarak dudaklarına yaklaştı.Öyle yakındı ki nefes alış verişini bile duyabiliyordu.İyice yaklaştığında ise kendini bırakmıştı ve onun dudaklarındaydı.Onu öpmeyi özlemişti , en son herkesin içinde öpmüştü onu.Bu kadar küçük olmasına rağmen çok çekici ve çok güzel görünüyordu.Ve biraz da ürkütücü büyüdüğünde çok korkunç bir ölüm yiyen olabilirdi.Aman tanrım , neler düşündüğüne bak.Silvia’nın yanında sadece onu düşünecekti , hayattan hiçbir ayrıntının önemi olmayacaktı o an için.Kendini bir an içi geriye çekti ve nefesinin duyulacağı yakınlığa gelerek ‘’-Bende seni seviyorum.’’ Dedi ve tekrar dudağına yapıştı.

Gezgin

Ryan, William hakkında konuşurken sesinden ona duyduğu öfkeyi ve nefreti hissedebiliyordu. Bu kadarı normal değildi, hayır, değildi. Fazlasıyla gereksiz bir kıskançlıktı Ryan'ınki. Bu kadar çok kıskandığına göre o kadar da seviyordu anlaşılan. Silvia'nın içinde bir şeyler oldu. Bu kadar sevgi onu korkutmuştu. Gerçekten sevgi bu kadar büyük olmalı mıydı? Nedense içindeki ses bir gün bu sevgi kendisine de zarar vereceğini söylüyordu. Belki haklıydı, belki yanılıyordu ama asıl sorun bunu anlamak için beklemesi mi gerekecekti?

Silvia onu sevdiğini söyleyip başını çocuğun göğsüne dayamıştı. Fazla geçmeden Ryan eliyle Silvia'nın başını kaldırıp dudağına bir öpücük kondurmuştu. Silvia'nın bir anda içi titredi. Bunu en son yaptıklarında tartışma nedeni olmuştu. Dudakları birbirlerininkinden ayrıldığında Silvia utanarak çevresine göz gezdirdi. Çok az kişi vardı ve olanlar da onlarla ilgilenmiyordu zaten. Biraz olsun rahatladı ama böyle durumlarda her zaman onu birilerinin gördüğünü düşündüğü için hala biraz rahatsızdı.

‘’-Bende seni seviyorum.’’ demişti Ryan ona. Evet, bunu biliyordu; Ryan bunu her haliyle belli ediyordu. Bunu söyledikten sonra tekrar dudaklarını Silvia'nınkilere götürdü. Bu seferki çok daha uzundu, Silvia'ya ise çok daha uzun gelmişti. Nazik bir şekilde dudaklarını onunkilerden ayırdı. Kendisinin bile inanamadığı sakin bir şekilde "William'dan konuşmaktan ve beni öpmekten başka bir şeyler de yapsan? Mesela olanları anlat. Benimle bir şeyler paylaş..." dedi.

Banned

Gerçekten onu öpmesinden sıkılmış mıydı? Ve adını anmak istemediği o aptaldan konuşmaktan.Tabii ki de sıkılmıştı.Ne kadar da aptaldı , kızı boğmuştu.Aslında şu günlerde dengesini sağlayamıyordu , kendini geriye çekti ve bankın diğer ucuna gitti.Belki diğerleri falan görürse Silvia’yı utandırabilirdi. – yine en başa dönmüştü işte- Şimdi onunla ne konuşacaktı.Ah evet , aslında biliyordu , hem onunda bilmesini istiyordu.Hem de sinirli bir anına gelmişti.Ağzından kaçmıştı belki de bilmiyordu , kasıtlı da söylemiş olabilirdi.Ağzının oynadığını fark etti

‘’-Arina’yı biliyor musun? Eski sevgilim.’’ Dedi bakışlarını ona çevirdi , hala sert sert bakıyordu.Şu bakışlardan hiç bıkmamıştı.Neyse neden söylemişti şimdi bunu.Evet , aptallığını kabul ediyordu artık.Konuşacak bir sürü şey vardı.Şimdi onlardan konuşabilirlerdi.Evet , kesinlikle.Yeni bir konu daha bulmalıydı belki de.Ciddi şeylerden mı konuşmalıydı bunu açıkladıktan sonra bilmiyordu ama bunu da söylemişti.-kendini tutamıyordu işte- ‘’-Dönem bitince nerede kalacaksın?’’ bakışlarını şimdi yere çevirmiş cevaplarını bekliyordu , bir yandan da derin derin nefes alıp sinirlerini yatıştırıyordu.Durduk yere sinirleri çıkan birisi olarak bu kadar sinir yeterdi ona.