Rüzgarlı Gün

Gezgin

Elen;elmasını çoktan bitirmişti.Bu kadar elmanın içinde insanın iştahı açılıyordu.Gerçekten harika bir yere düşmüştü.Neşeyle bir tane daha elma kaptı.Ross'a baktığında onun da elmasının bitmiş olduğunu görünce,daldan bir elma daha alıp:
- Hey al bakalım,bir elma daha..
Elen dahada neşelenmişe benziyordu.Elmasını yerken nehire bakamyı ihmal etmiyordu.Ağaçta denge durduğundan arkasına yaslandı.Burayı keşfetmesi iyi olmuştu.Aşağıya doğru Ross'a baktı.O da neşeli gözüküyordu.Bir süre orada elma yemeye devam ederken:
- Buraya gelmeyi düşünmüyor musun?
Sesi oldukça boğuk çıkmıştı.Nehire bakmaya devam ettiği sırada tam karşı dalda bir örümcek gördü.Çığlık atmaya başladı:
- Tanrılar aşkına,ahh imdat!! Burda dev bir örümcek var..
Abartmaktan hoşlanmazdı ama küçük bir örümcek bile olsa her zaman örümceklerden korkmuştur.Korku dolu bakışlarla Ross'a baktı.Elması ağaçtan aşağıya düşmüştü.Gözlerini kapadı,korkuyla beklemeye başladı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross hala şaşkın şekilde Elen'e bakıyordu. Onun bu şansına şaşırmamak elinden glemiyordu. Ağacın içinde elma arayıp sadece bir tane bulmasına rağmen, Elen elma bahçesine düşmüş gibiydi. Ross onun ikinci elmasına başladığını gördüğünde yukarı çıkmayı düşündü. Hemen ardından ise vazgeçti. Elen' den istemek daha kolay geliyordu kendisine...

"Elen banada bir..."

Daha sözünü tamamlayamamıştı. Ama Elen onu anlamıştı bile. Elmayı kendisine yollarken Ross tutabilmek için kendini biraz geriye attı. Anca bu şekilde tutabilmişti. Sevinçle parlayan gözlerini elmanın üstüne dikmişti.

"Teşekkürler Elen."

Daha bu sözünü söylediği gibi. Elmayı yemeye başlamıştı. Şimdi ağacın altında dolanırken bir yandan da elmasını büyük ısırıklarla yiyordu. Elen'in ince sesini duyunca biraz duraksayıp kararsızca yukarı baktı. Aslında çıkmayı planlıyordu ama elmasını bitirdikten sonra yapacaktı bunu. Ross cevap vermek için kafasını kaldırdığında bir çığlık ve düşen elmayı gördü. Telaşla yukarı tırmanmaya başlarken, ne olduğunu da merak ediyordu. Sonunda Elen'in yanına vardığında hala şaşkındı.

"Ne oldu."

Sözünü tamamlar tamamlamaz Elen'in uzak durmaya çalıştığı örümceği gördü. O da hala yaşadıklarının şokunda gibiydi. ROss kahkalarla gülmeye başlarken örümceği eline alıp aşağıya attı.

"Seni korkutan şey bu küçücük örümcek miydi yani."

Gezgin

Elen korku dolu bakışlarla karşısındaki Ross'a baktı.Örümceği attığını görünce tiksinti dolu bir yüz ifadesiyle gözlerini kapadı.Kısa bir süre sonra konuşmak için ağzını açtı:
- Teşekkürler..Çok korakrım küçüklüğümden beri örümcek- söylemek bile istemiyorum ismini o yaratığın!
Elen gözlerini Ross'a çevirmişti.Dikkatlice ona bakıyordu.İçini çektikten sonra gözlerini başka bir elmanın üzerine çevirdi.Ama az sonra aklındaki elma yeme fikri yok oldu.Nehire bakarken kuvvetli bir şekilde rüzgar esmişti.Yapraklar dökülmeye devam ederken nehire bakmaya devam etti.İçinde bir sıkıntı vardı..Neden olduğunu bilmediği bir sıkıntı.Dertli dertli ağaçtaki elmalara bakıyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross bir süre daha boyunca kendini kontrol edemeyip kıkırdadı. Öyle telaşla yukarı çıkıp gördüğü manzaranın içinde sadec bir örümcek olması uzun süre gülmesini sağlayacak bir olaydı. Ama Ross şimdi bu konu üstüne daha fazla gülmesinin doğru olmadığını bilerek kendini kontrol etmeye büyük bir çaba harcadı. Sonunda isteğini başarmıştı.

Yerinde doğrulup daha rahat edeceği bir pozisyon aldıktan sonra aşağıya göz attı. Kendi elması da orada kalmıştı. Hafif bir hüzünle kafasını kaldırıp daha güzel bir elma seçmeye çalıştı. Yakınında duran tüm elmaları tek tek inceledikten sonra en büyük olanı seçti. Gözlerini Elen'e çevirdiğinde onun hala sıkkın olduğunu gördü.

"Yapma ama bir örümcek bu kadar çok canını sıkamaz ya. Hem bak gitti artık. Niye hala somurtuyorsun."

Sesinden neşesi seziliyordu. Bunları söylerken biraz daha dikleşmişti.

Gezgin

Elen,Ross'un söyledikleri üzerine elmalara bakmayı bırakıp etrafa bakınmaya başladı.Bir süre konuşmadı.İlk defa bu kadar sessiz kalabilmişti.Esen rüzgarın sesini dinlerken,dalgın dalgın nehire bakıyordu.Gözleri tekrar elmaların üzerindeyken:
- Artık yemesen daha iyi olur karnın ağrıycak..
Sesi biraz yorgun çıkıyordu.Yaprakların uçuştuğunu görüdüğü sırada hafiften gülümsedi.İçini çektikten sonra konuşacak birşeyler aramaya koyuldu.Tam o sırada hiç beklenmedik ve can sıkıntısı yaratacak birşey gelmişti aklına:
- Kız arkadaşın var mı?Ya da hoşlandığın biri?Yanlış anlama sadece konuşacak konu bulamadım..
Elen sözlerini bitirdikten sonra önüne düşen bir yaprağı alıp oynamaya başladı.Yaprağı incelerken Ross'un cevap vermesini bekliyordu..

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bulutlar yoğunluklarını artırmış gibiydi. Güneşin o iç yakıcı gücü pes etmişti. Soğuğun gücüne karşı gelememiş ve bu diyarlardan korkarcasıona uzaklaşmıştı. Rüzgar ise hızını eskisine göre artırmış ve kendisi ile bulutlarıda başlarına toplamıştı. Bazen ağaçtan kopan yapraklar yerine, artık ağacın küçük ve güçsüz dalları özgürlük umuduyla kendilerini rüzgarın kollarına bırakıyorlardı. Bazıları ise yaptıkları hatayı anlayınca geri dönmek istiyor ama sadece ağacın arasından tekrar geçerek ya uzaklaşıyorlar ya da Ross'a yapışıyorlardı.

Dallardan kopan bir tanesi hızla uçarak geri gelmiş ve Ross'un uçuşan saçları arasına dalıvermişti "Hay aksi lanet." Ani bir öfkeyle bunları düşünürken boştaki elini saçlarının arasına attı. Zorlanarak ayrılmamaya kararlı olan dalı çekti ve çıkardı. Bazı saç tellerinin sıkı sıkı dala dolanmasıyla başından ayrılmaları aynı zamanda olmuştu. Bu küçük acıyla yüzü buruşan Ross dalı öfkeyle yere fırlattı.

Başının acısını düşünmemeye çalışırken Elen'i unuttuğunu fark etmişti. Ama bu pek sorun olmamış gibiydi. Çünkü Elen elma yemek istemediğini söylediği andan itibaren tekrar sessizleşmiş ve bir şeyleri sıkkın sıkkın düşünmeye başlamıştı. Ross gün boyunca onu ilk kez böyle gördüğünü düşünürken sesini tekrar duydu.

"Haha. Aslında olduğu söylenemez. Ama bunu çok büyük bir sorun görmüyorum. Zaten sevgili için delicesine ortalarda koşmak gibi bir istek de duymuyorum. Bazen bu konuyu düşündüğüm olur ama sonra bunun sorumluluk gerektirdiğini ve bu çocuksu rahatlığımı yok edeceğini fark ediyorum."

Gülerek Elen'e baktı. Gerçekten de bu konu adına düşündüğünde aklına ilk gelenler bunlar olurdu. Aşk bir kere denemek istemiş ama yeterince değer veremediğini fark etmişti. Sonucu kendine bir süre acı veren bir deneydi sadece. Bu yüzden berki de bu konu üzerine bir hamlede bulunmuyordu.

"Peki ya senin. Madem bir konu açıldı bunun üstüne biraz devam edebiliriz. Zaten bir çok konu bu konu üzerinden açılmıyor mu zaten..."

Arkasına yaslanmış ve ağacın üstünde denge de durmaya çalışıyordu. Bunun için verdiği ekstra çaba Elen'e bakabilmesini zorlaştırsa da Ross bunu da becerebiliyordu.

Gezgin

Elen ve Ross hiç birşeyden habersiz bir şekilde kalın dalların üzerinde oturuyordu.Rüzgarın bu sefer daha kuvvetli esmeye başladığını görünce dengede kalabilmek için çabalarken nehire bakmayı bırakmıştı.Canının sıkkınlığı biraz olsun gitmişti.Rüzgarlı günleri severdi.Neden sevdiğini bilmiyordu,ama ona huzur verdiği kesindi.
Böyle havalarda bir köşede oturup etrafı izlemek veya yürümeyi severdi.Bu sefer bir köşede oturuyordu.Bunu yapmak her defasında hoşuna gidiyordu.Hava biraz daha soğumaya başlamıştı.Üzerinde ince bir hırka olmasına rağmen hafiften titredi.
Ross'un saçlarının arasına giren dalı görünce hafiften gülümsedi.Tam o sırada gözlerine yerden uçuşan tozlar girmişti.Elini gözlerine doğru tutup hızlıca salladıktan sonra;Ross'un söylediklerini dinlemeye koyuldu.Tekrar arkasına yaslandığında,ona sorulan soruya cevap vermek için konuşmaya başladı:
- Haklısın sevgi emek ve cesaret ister,sorumluluk ister.Gerçekten zor bir yükün altından kalkmaya çabaladım geçen sene.Kendisi çocukluk arkadaşımdı;hayatımda sadece onunla zaman geçirmek ve hep onunla olmak istiyordum.Sonunda o gün gelmişti;ikimiz biraz daha büyümüştük ve birbirimize olan duygularımızı açıkladık.Yaklaşık 1 ay sonra hayatta hiç ayrılmamak için söz vererek sevgili olmaya karar verdik.Onu gerçekten sevdiğime inanıyordum.O da beni seviyordu..Evet! Ama sonra;talihsiz bir olay yaşadık.Annesinin babasına yaptığı ölümcül lanet ona gelmişti.Anne ve babası hiç bir zaman iyi anlaşamamıştı.Birbirlerini öldürmek istedikleri kesindi.Lanet ona gelincede ıskalamadan direk alnında çaktı.Daha doğrusu şahitler var öyle diyorlar..O günden beri kimseyle bu konuyu konuşmak veya kimse hakkında böyle düşünceler beslemek istemedim..
Elen bunları anlatırken gözleri dolmuştu.Hatta çenesi titriyordu.Ross'a belli etmemek için bakışlarını nehire çevirdi.Rüzgarın ona birşeyler fısıldadığını duymak istercesine sessizce nehire bakıyordu.Gözünden akan tek yaş dudağına kadar süzüldükten sonra elleriyle hızlıca gözlerini sildi.İçini çektikten sonra Ross'a döndü:
- Özür dilerim,gerçekten..Ama bu benim hatam değil.Aslında kimsenin hatası değil.Onun hala yaşadığını düşündüğüm için geçen sene bir aile doktorumuzdan terapi gördüm.Nereye baksam onu görüyordum..Her neyse unut gitsin!
Tekrar içini çektikten sonra dik bir şekilde oturup Ross'u incelemeye başladı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross genelde bu tarz konuları umursayan biri değildi. Ama açıldığında da konuşmaktan çekinmezdi asla. Bu yüzden cevabını rahatlıkla vermiş ve topu Elen'in üstüne atmıştı. Şimdi sessizce ona bakarken rüzgarın sesini dinliyordu bir yandan da..Onun her seferinde dah güçlendiğini idüşündü ister istemez. Oturduğu ağacın tebesinde bu durum hoşuna gidemeyebilirdi pek. "Neden böyle zamanlarda gösterirsin kendini." Sİnirle bunları düşünürken Elen'in sesini duydu.

Bir cevap beklediğini tamamen unutan Ross duyduğu sesle biraz şaşırmıştı. Artık bakışları tamamen Elen' e yönelikken onun pek mutlu olmadığını sezmişti. Sesi bile hüzünlü gelmişti başta. Nedenini sormak için hamle etmeyi düşünüyordu aslında. Ama söylediklerini duydukça bundan vazgeçti Ross. Pek yaşamadığı bir konuydu. Aşk ve kaybetmek... Aşkın değerini şu ana kadar keşfedememişti. Sözlerinden akan duygu biraz kendine dokunmuş olsada sesini çıkaramadı Ross. O an üzülmüştü Elen için. Onun hayallerinin böylecene yıkılmasına. Ama bu farklı yollarla da olsa herkes yaşabiliyordu.

Gene rüzgarın sesi yoğunlaştığında Ross ne söyleyebileceğini düşünmeye başladı. evet eğlenceli biriydi. Neşelendirmeyi bilirdi. Ama bazı durumlarda bu yeteneği tamamen devre dışı kalıyordu. İç çekti rahatsız olmasına rağmen. Bir yandancümleri kafasında toparlamaya çalışıyordu zor gelsede.

"Pardon. Bu konuyu bilmeden böyle aptalca devam ettirmek benim hatam. Sanırım sadece senin dediğin gibi laf olsun diye sordum bende. Neyse galiba en iyisi bu konuyu kapatmak."

Konuyu bu sözlerle kapattığını düşünsede ELen duygusal bir an yaşarken ne diyeceğini bilemiyordu. Aklına ne gelse ya saçmaydı ya da aynı konuya odaklı.... Bir süre boyunca zorladı kafasını. Ama gerçek anlamla hiç bir şey bulamıyordu. Sonunda sadece susmanın ve Elen'in kendisini toparlamasını beklemenin daha akıllıca olduğuna karar verdi.