Ağacın tepesinde.

Gezgin

Ağacın tepesindeydi, belki de bunu gökyüzüne aha yakın olmak için yapmıştı. Çıkmak için hayali zorlansa da ufak iki sıyrıkla atlatmıştı bunu. Gitarını ise sırtına taktığı için pek de zorlandığı söylenemezdi, iyi ki onu yanına almıştı. Gitar, belli ki Kenn için dönüm noktası olmuş, onu yanından ayırmamasına neden olmuştu. Müzik, tek yaşam kaynağıydı.

Sonunda ağaçta ooturacak bir yer bulduktan sonra perçemini kafasının bir hareketiyle geriye attı ve göle muzip bir bakış fırlattı.

"You were so clever,
You kept it together today,
By the way, i will no longer ignore you"

Kenn'in gitar eşliğinde söylediği şarkıyı duyan ufak Hufflepuff'lı öğrencilerin kıkırdadığını duyar gibi oldu. Tepki veremedi, konsantre olmuştu bir kere.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Henüz saatler erkendi. Svét bir sağa bir sola dönerken yatağından kalkası gelmiyordu. Ama bugün derslerin olmayışı da onu kalkmaya zorluyordu sanki. Hava oldukça güneşli ve sakin olmalıydı. Dışarıdan gelen kıkırdamalara aldırış etmemek mümkün değildi. Uyku diye haykıran gözlerini yarım yamalak açıp dışarı baktığında tahmin ettiği gbi salakça gülüp duran Hufflepuff'lıları görür gib oldu. Neye güldükleri ise bas baya belliydi. Ağacın tepesinde gitar çalıp şarkı söyleyen çocuğa gülüyorlardı. Biraz gözlerini kısıp dikkatlice baktığında onun Kenn olduğunu anlamıştı elbette. Kenn en sevdiği Slytherindi aslında. Hibçir zaman Svét'in melez olmasına aldırış etmemişti.

Üstüne cübbesini geçirerek tüm hızıyla ortak salondan çıktı. Koridorda çarptıklarından özür diliyor fakat hız kesmeden ilerliyordu. Okuldan çıkıp bahçeye ulaştığında savrulan saçlarını düzeltti ve bir soluk alıp ağacın tepesine doğru tekrar koşmaya başladı. Ağacın altına geldiğinde ise kafasını kaldırıp gülümseyerek " Kenn.Gene mi aynı şarkı?" diyerek ağaca tırmanmaya başladı.

Gezgin

"I wanted to show you again, I´m your friend,
sometimes we just pretend."

Bu şarkı pek bir duygusal olsa da, Kenneth bu sözleri çok seviyordu. Irlanda'da ingiliz bir grubun bunları söylediğini duymuş, eksik yerleri o tamamlamıştı. Kızların sesleri nihayet uzaklaşıyordu, manevi olsa da tek başına kalmıştı yine.

Güneş tüm gücüyle onu kaçırmaya çalışsa da o buna aldırış etmedi, sonbaharın buyönünü seviyordu. " Kenn.Gene mi aynı şarkı?" Sesiyle birden dengesini kaybetti, dalıp gitmişti yine. İnişli çıkışlı ve hayli uzun ağaçtan kaydığını hissediyor, pek birşey yapamıyordu. Hızla kayıyordu 'Aaa' diye inledi ağaca tırmanmaya çalışan kıza biran önce ağaçtan inmesini belirtircesine. Ayakları iki yana açılmış, elleri ise ağacın kalın gövdesine tutunmaya çalışıyordu. Komik gözüktüğünün farkındaydı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ağaca tırmanma çabası devam ederken Kenn'de şarkısına devam ediyordu. Gülüşüp oynayan kızlar dağılmış gibiydiler. Fakat o sırada Kenn'in "Aaa" sesiyle inlediğini ve ona çekilmesini söylermiş gibi el kol hareketleri yaptığını görerek hemen ağaçtan kendini attı. Kenn'i tutması imkansızdı neredeyse..Ama onun öylece düşmesine de tanıklık edemezdi. Ağacın dibine geçerek " Kenn hafifçe bırak kendini ki tutabileyim" diye bağırdı. Ama olan olmuştu. Kenn bir *dank* sesiyle kendini yerde bulmuş, Svét'te altında ezilmişti. Tutamayacağını bilse de en azından denemeye kalkışmak saçmalık olmuştu.

Sızlanarak Kenn'i hafifçe itti ve " Belimi hissetmiyorum Kenn" diye mızmızlandı. Komik duruma düştüklerini biliyordu ama aldırış etmiyordu. Şu anda rezil olmaktan daha önemli bir şey olan beli vardı. Zaten o aptal Hufflepufflılar da gitmişlerdi. Kukuyla çevresine bakındı ve geri kendini yere attı.

Gezgin

Hızla düşüyordu ancak kendinden çok kaverengi ve hayli değer verdiği gitarını düşünüyor gibiydi. Annesinden gizlice aşırmıştı ve ona birşey olursa ömür boyu yanından dahi geçemezdi. Eğer birinin üzerine düşerse, kırılabilirdi. Şimdi ise Kenn'in başkasının üzerine düşme ihtimali vardı.

Düşmüştü belki de... Kendini sıcak ve cırtlak çimenlerin üzerinde bulmuş, geldiğini yeni farkettiği Svetlana'yı ezmişti. Svet ise hemen Kenn'i üzerinden atmıştı ve acıyla " Belimi hissetmiyorum Kenn" diye mızmızlanmıştı. Kenn hemen ayağa kalktı ve cüppesini temizledi. "Ben de kulağımı hissetmiyorum ama ordalar." dedi hafif bir sırıtışla. Öyle görünüyordu ki, durumu tam olarak kavrayamamıştı. Elini, Svet'in kalkması için uzattı. Zekaya önem veren bir Ravenclaw için bu bir jest değildi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kendini yere atmasının ardından gözünü güneşe dikmişti. Gözüne gelen ışık rahatsız etse de seviyordu bunu yapmayı. O sırada Kenn'in ayaklanıp "Ben de kulağımı hissetmiyorum ama ordalar." dediğini duyunca hafifçe kıkırdadı. Gerçekten kendi belide sağlam olduğuna göre mızmızlanmaya lüzum yoktu. Kenn'in elini uzatarak kaldırmak istemesini bir jest olarak görüyordu. Göz kırparak elini tuttu ve hızlıca kalktı ayağa..Cübbesinin arkasını temizleyerek " Teşekkür ederim Bayım" dedi ve gülümsedi.

Tekrar ağaca çıkmakta kararsız kalsa da son anda aklına esip tırmanaya başlamıştı bile. Ortalarda bir dala yerleştikten sonra aşağıya bakıp " Hadi Kenn.Buraya Gel" diye seslendi ve aynı Kenn'in mırıldandığı şarkıyı duyduğu kadarıyla mırıldanmaya başladı..

Gezgin

Dora çocuğun elini geri çevirmemiş, nazik bir hareketle teşekkür bile etmişti. Böylelerine tapıyordu Kenn. En azından nazikliğin ne demek olduğunu biliyorlardı. Cüppesinin arkasını temizleyerek ağaca tekrar tırmanmaya başladı. Svet hep böyleydi, pes etmeyi hiçbir zaman sevmez sürekli onun üzerine giderdi. " Hadi Kenn.Buraya Gel" derken bir yandan tırmanıyor, bir yandan da şarkıyı mırıldanıyordu.

Tekrar ağaca tırmanmak için ora'nın biraz daha tırmanmasını bekledi ve ellerini sağlam bir kabuğa geçirerek yavaşça ilerledi. Yukarı çıktıkça ağaç inceliyordu, kocaman dallar dört bir yana dağılıyordu. Uzun ve sıkı bir tırmanıştan sonra Kenn gitarının olduğu oyuklukta durdu ve, Dora'nın fazla yukarı çıkmaması için 'Yukarda akbaba yuvası var dikkat et!' dedi ve yavaşça oturur uruma geldi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kenn ağaca tırmanmaya başlamıştı. Dora ise şarkılarını fısıldamaya devam ediyordu usulca. Hava hala güneşli,hala iç açıcıydı. Manzarayı hayranlıkla izlerken " Yukarıda akbaba yuvası var dikkat et!" deyince Kenn başını kaldırıp yukarı baktı. Evet! Bir yuva vardı orada. Ama yaklaşmak elbette ki kötü olacaktı. Olduğu dala iyice yerleşerek Kenn'e eliyle yanına oturmasını işaret etti. Hafifçe gülümsedi ve sözlerine devam etti.

You were so clever,
You kept it together today,
By the way, i will no longer ignore you"

Ah Kenn! Bu sözleri de nereden buluyordu. İyice aklına yerleşmiş her an bunu söylemek istiyor gibi oluyordu. Elleriyle pembe saçlarıyla oynuyor,bu şarkıyı mırıldanıyor ve güneşe doğru gülümsüyordu..İşte huzur ve mutluluk

Ağacın tepesinde.

Ağacın tepesinde.

Similar topics

Similar topics