Sally anlayışla kıza baktı. Birini özlemek. Bi' duyguya böylesine aşina olmamıştı hiç.. Nessa'yı anlıyor sayılırdı, ama o özlem duyduğu kişiden kesinlikle nefret etmiyordu. Herhangi bi' şekilde edebileceğini de sanmıyordu. Tekrar içini çekti ve elini yavaşça Nessa'nın omzuna koydu.

"Ben de.. birini çok özlüyorum." Gözyaşlarının ıslaklığını hissetmeye başlamıştı bile ama tam zamanında onları geri çekti. "Ama.. o kişiden nefret ettiğimi söyleyemem. Ne hissettiğini tam olarak anlıyorum dersem yalan olur."

Bi' kez daha içini çekti ve dudaklarını yaladı.Neden sonra,ağlamaklı bi' şekilde gülümsedi, bu hareket öylesine tanıdıktı ki..

"Ama belki de... nefret ettiğini düşünmek özlemini bastırmanın bi' yoludur senin için?"

Aslında konuyu tam bilmediği için tahmin yürütmüştü,onun kendi kendisine anlatmasını bekliyordu. Böylece gerçekten yardımcı olabilirdi belki. Çizmeyi aşmadığını umarak kızın iri gözlerine baktı.

"Ama belki de... nefret ettiğini düşünmek özlemini bastırmanın bi' yoludur senin için?"

Belki de Sally haklıydı.Duygularından emin değildi Ness.Ama Ölüm Yiyen olduğuna yemin edebileceği bir babayı özlemek...Çok garip bir duyguydu bu.

Sally'e döndü ve gülümsedi.

"Bu duygu seline yüreğim dayanamayacak daha fazla" dedi ve muzipçe gülümsedi.

"Mutfağa gitmeye ne dersin?Belki dondurma yeriz,ha?"

"olur,"

Sally yavaşça ayağa kalktı ve cüppesini silkeledi. Bu "duygu seli"ne kendi de dayanacak gibi değildi. Fark etmeden tekrar dudaklarını yaladı, biraz kafasını dağıtmaya ihtiyacı vardı.

Ağrımaya başlayan karnını düşününce dondurma pek de iyi fikir sayılmazdı. Gözlerini ovuşturup birden üzerine çöken yorgunluktan kurtulmaya çalıştı. Belki de hasta oluyordu.

"Biraz karnım ağrıyor aslında," dedi yüzünü buruşturarak. İkisi de durdular.Eliyle saçını düzelterek"Bi' önerin mi var?" diye mırıldandı çarpık bi' gülümsemeyle.

"Lanet olsun." dedi Sally gözlerini devirerek. Gürültücü insanlardan-ve ya hortlaklardan- nefret ederdi. Sinirli bi' şekilde koşmaya başladı, pek sportif sayılmazdı. Nessa'nın gerisine düşüyordu sürekli.

"yatakhaneye?" diye önerdi, nerdeyse kafasını geçireceği heykelden son anda sıyrılarak, koşmayı sevmiyordu.her zaman ki gibi nefesi kesildi, durmak zorundaydı. peeves'in cırtlak sesi bütün koridoru doldurmuştu.

"Kes sesini hortlak." dedi ters ters. Sonra da küfretti. Peeves'in onlara bulaşmasından daha kötü bişey varsa,o da onların Peeves'e bulaşması olabilirdi.

Hortlak kısa bi' an için şaşkınlıkla Sally'nin suratına baktı.Hemen sonra haylaz bi' gülüşle çirkin ağzını açtı ve derince bi' nefes aldı-
"SENİ CADALOZ!AL BAKALIM!"
Sally arkasını dönmeye bile fırsat bulamadan,Nessa'yla ikisi kahvrengi vıcık vıcık bi' maddeyle kaplanmışlardı.

"Seni-seni-seni-"
"MIZMIZ BÜCÜR AĞLAYACAK MISIN YOKSA!?" bas bas bağırıyordu. Sally sinirle öfledi ve özür dilercesine Nessa'ya baktı.

Nessa,aldığı darbeden sonra olduğu yerde durdu.Gözünün önündeki çamur katmanını elleriyle sildi.Kendisine bakan Sally'e baktı.Kız üzgün ve suçlu bakıyordu.Nessa,önce ona gülümsedi.Sonra da kahkahalara boğuldu.Şimdi ikisi de kahkahalarla gülüyorlardı.

Cüppesindeki,saçlarında ve yüzündeki çamurları elleriyle alıp,peeves'e geri fırlattı.Bir yandan da kahkahalarının arasında,peeves'e bir güzel hakaret ediyordu.

"Seni işe yaramaz hortlak!Savaş mı istiyorsun ha?Kanlı Baron'u çağırayım mı?Ne oldu korktun mu?Ucubenin tekisin peeves!"

Küçük,alaycı bir kahkaha atıp,Sally'e döndü.

"Tanrım,bunu yaptığıma inanamıyorum.Bir an önce yatakhaneye doğru uzasak iyi olacak.Hadi koş,yakalanmadan kaçalım"

"Çabuk olsak iyi olur," dedi Sally yüzündeki gülümseme birden silinerek. Karşılık vermelerini hiç de komik bulmamıştı belli ki, yığınla çamur topu ve korkunç bi' yüz ifadesiyle onlara bakıyordu. Ellerinden geldiği kadar hızlı bi şekilde koridoru terk etmeye çalışıyorlardı ama Peeves tahmin ettiğinden hızlı çıkmıştı. Nessa'nın sözleri onu öfkelendirmişe benziyordu, Sally başını eğerek hızla gelen çamur toplarından sıyrıldı. Peeves öfkesinden ıskalıyordu.

Sonunda yatakhane göründü ve Sally rahat bi' soluk aldı. "Nihayet!" Peeves vazgeçeceğe benzemiyordu ki birden dona kaldı ve Sally'nin hayatında duymadığı küfürler ederek koridoru terk etti.

Kanlı Baron biraz ileride, ürkütücü ve heybetli bi' şekilde süzülüyordu.

"Kurtulduk," diye mırıldandı gülerek.