Bütün bunlar olurken Isabella çok sakindi. Hatta bir taş alıp göle atmayı düşünmüştü. Ama bu hareketi böyle bir ortamda çok komik olabilirdi. Sonra ellerini yapmacık bir şekilde yüzüne götüren slytherinliye baktı. Ne kadar komik görünüyordu. Neden kendilerini bu kadar rezil ediyorlardı? Ne yaparlarsayapsınlar sinirlenmiycekti işte. Zaten bu haraketleri bir insanı kızdırmaz ancak gülmekten öldürürdü. Isabella her zamankinden daha sakin bir sesle.
''Ne demek istediğinizi anladım bunu iki kere tekrarlamanıza gerek yok. Ayrıca Vanessa bu sözü beni güçsüz bulduğu için söylemediğinden eminim. Benden güçlü olduğunuzu biliyorum. Ama kimin umrunda bir profesör gelse ikinizde asalarınızı tekrar yerine koycaksınız. Yanılıyormuyum?
Isabella bunları söylediğine inanamıyordu. Ama söylemişti işte. Haksızda değildi. Bir profesör geldiği anda saldırcak bir insan tanımıyordu. Slytherinlilerin karşısındaki kişiyi tanımadan başka binada diye kötü davranmasını anlayabilirdi. Ama bunun ne kadar saçma olduğunuda biliyordu. Neyse kimin umrunda. Isabella, Vanessa'ya baktı.
Anasayfa 
