Gün Batımı

Banned

Yaşamı onun söylediği gibi mutlu geçiyor muydu gerçekten? Bundan emin olmak gerçekten zordu.Hayatında o kadar şey olmuştu ki , Hufflepuff olduğundan eve gidemiyordu , mezun olana kadar gitmeyecekti de zaten gitse de alacaklarını sanmıyordu , 4 senedir yalnız yaşıyordu çatlak kazanda.Orası evi olmuştu onun.Belki böylesi daha iyi olacaktı , hem yaşama atılmıştı hem de ailesinden uzak kalarak kuralları çiğniyordu.Kuralsız geçen her günde onu gerçekten çok mutlu yapıyordu.Ama annesi ve babasını özlüyordu , Slytherin’e girmesi gerekirken giremeyen biri olarak üzgündü ama ailesinden onu affetmelerini bekleyemezdi.Ölüm yiyenler arasında itibarları vardı.

Evet , kesinlikle şimdilik böyle olmalıydı.Hem 3 senesi kalmıştı.Mezun olduğunda da oraya gitmek zorunda değildi –gitmeyecekti zaten- Silvia’nin mezun olmasını bekleyerek evleneceklerdi.En azından onun planı buydu.Ama belki Silvia bunu istemeyebilirdi.O güne kadar ikisine de ne olacağı belli değildi.Her şey olabilirdi.Neyse şimdi bunları düşünmek istemiyordu , rüzgar yüzünü okşarken başka bir şey düşünmek güzel olmuyordu , hoş bir zevk veriyordu insana.Bunun hep sürmesini isterdi küçükken.Ama rüzgarında geçici olduğunu öğrendiğinde hayal kırıklığı yaşamıştı –çocukluk işte- bakışlarını kıza çevirdi ve geciken cevabı verdi.

‘’-Belki de…’’ dedi hafiften gülümseyerek bakışlarını göle çevirdi.Ayın yansıması hala gölün üzerindeydi.Lacivert gök yüzünde ise yıldızları görmek gerçekten çok kolaydı.Onları sayabileceğini düşünüyordu insan.Bakışları yavaş yavaş kıza kaymıştı.Bacaklarındaki kumu silkerek ona bakmaya devam etti ve konuştu ‘’-Ya senin , mutlu musun?’’ dedi gülümseyerek.Silvia’yı tanıyor muydu acaba?Belki de sormalıydı.Bilmiyordu , eğer tanışırlarsa araları bozulabilirdi.Kıskançlık yapabilirdi.Ama neden böyle bir şey yapsın ki.O , onu kıskanmamak için söz vermişti neyse en iyisi sormak ‘’-Silvia’yı tanıyor musun?’’

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Edward bir an için dalmış gibiydi. Arina'nın aklına yarın neler olabileceği geliyordu. Bugünü oldukça rahatsız geçirmişti ve Gin olmasa, şimdi bu kadar rahatlayamayabilirdi. Damarlarındaki delilik gün geçtikçe kendini belli etmekteydi. Salazar Slytherin'in ve bir vampirin kanı iliklerinde dolaşıyordu. Bu ona belki de paha biçilemez bir güç vermekteydi, bunu anlamak için henüz erken olabilirdi. Yine de sinirlendiği anlarda vampir yanı kendisini gösteriyordu. Neyse ki Edward'la beraberken büyük kavgalar etmek zorunda kalmamışlardı, o Arina'nın bu yönünü hiç görememişti. Yarın gece dolunay olacaktı ve Gin'le tasarladıkları küçük planı uygulamaya koymak üzere Yasak Orman'a gideceklerdi. Onu nelerin beklediğini bilmiyordu ama tuhaf bir biçimde hazır olduğunu hissediyordu, tıpkı üç sene önceki gibi...

Düşüncelerini dağıtan şey Edward'ın sözleri olmuştu. Tahmini gibi mutluydu. Tam olarak mutlu olmanın ne demek olduğunu hiç bilemeyecek olmak buruk bir düşünceydi belki de, bu Arina'yı etkilemiyordu.

‘’-Ya senin , mutlu musun?’’

Bu soru karşısında ne yanıt verebileceğini düşünmeye başladı. Tuhaf ama içinde bir huzur vardı. Belki de mutluluk dedikleri şey buna benziyordu.

"Galiba bunun cevabını bana zaman verebilir." dedi Arina düşünceli bir biçimde göle bakarak.

Bir anlık sessizlikten sonra yeniden Edward'ın sesi duyulmuştu.

‘’-Silvia’yı tanıyor musun?’’

Bunu neden sorduğunu önce fark edememişti. Silvia iyi anlaştığı kızlardan biri sayılabilirdi ama onu en son dün sabah görmüştü. Ne de olsa dün geceden beri başıboş bir biçimde dolaşıyordu Arina. Silvia da pek ortalarda gözükmemiş olacaktı ki Gin ona öyle bir şeyler söylemişti. İnsan psikolojisinden anlayabilecek derecede zekiydi. Muhtemelen Edward'la Silvia arasında bir şeyler olmalıydı.
Yıldızların göle yansımaları törene dönüşmüştü adeta. Arkadalarındaki koruda öten onlarca baykuş da buna eşlik ediyordu. Aklına nedensizce Filch'in aksak bir biçimde koridorları turlayışı geldi. Devriyesi çoktan başlamış olmalıydı. Düşüncelerinden sıyrılarak bir cevap vermesi gerektiği aklına geldi. Gözlerini gölden ayırmadan dudaklarının hareket etmesine izin veriyordu.

"Elbette, aynı ortak salonu ve aynı yatakhaneyi paylaşıyoruz."

Banned

Aslında onların tanışıyor olması güzel bir şey değildi.En azından Ed. Hoşlanmamıştı.Eğer iyi arkadaşlarsa araları falan bozulabilirdi , buda onu üzerdi.Bakışlarını kıza çevirmişti tekrar.Ne konuşacaklarını bilmiyordu , aslında aklına bir sürü şey geliyordu ama şimdi hiç zamanı değildi.Acaba ondan sonra kiminle çıkmıştı ? Ona neydi ki? Ona sorup kendini küçük düşürmeyecekti.Yok neden kendini küçük düşürsün ki? Aman yeter ya her seferinde böyle oluyordu.Kafasının içinde sanki savaş var gibiydi.Her şeyi büyütüyordu ve akıl almaz bir şekilde karman çorman yapıyordu.Kıza bakmayı sürdürdü ve gülümseyerek konuştu ‘’-Kiminle çıkıyorsun bu aralar?’’ dedi gülümsemesini sürdürerek.

İlgilenmediğini her davranışıyla göstermeye çalışıyordu , gerçekten de öyleydi ama normal bir şekilde söylese ilgileniyormuş gibi oluyordu , bu yüzden kendini zorluyordu.Kafasını gök yüzüne çevirdi ve öylece yıldızlara baktı.Sarı saçları kurumuştu.Eski halini almıştı neredeyse.Mavi gözleri lacivert gök yüzüyle birleşmiş çok uyumlu bir çift olmuştu adeta.Hala gök yüzüne bakıyordu , kendin yıldızları sayarken bulmuştu.Bakışlarını biraz aşağıya indirerek göle çevirdi.Şimdi ayın yansıması geliyordu gözlerine , yarın dolunay olacak gibi görünüyordu.Dolunayda dışarıya çıkmaya bayılıyordu , kurt adamlara ve vampirlere rağmen.Aslında korkulacak yaratıklar olsa da onlardan korkmuyordu , hiçbir şeyden korkmuyordu.Tabii büyü yapabildiği sürece.

‘’-Yarın Dolunayı seyretmeye geleceğim sende gelmek ister misin?’’

dedi dost canlısı bir edayla ona bakmayı sürdürdü.Yarın için bir planı yoktu , boş boş ortak salonda aptalların arasında duracağına burada dolunayı izler daha iyiydi.Rüzgarın yüzünü okşamaya devam etmesi güzeldi.Bir de düzelmiş saçlarını uçurarak komik bir görünüm oluşturmasa daha güzel olacaktı.Bedenine bir üşüme gelmişti resmen irkilmeyle etrafına bakmayı sürdürdü garip bir şeyler hissediyordu , ne olduğu hakkında bir fikri yoktu ama çok garip hissediyordu.Ne olduğunu bilmese de bir şey fark ettirmemeye çalışıyordu , en azından aptal bir his olabilirdi.Bu seferde kendisi hoşnut olmazdı , aptal görünmek istemiyordu onun yanında.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Edward huzursuz olmuş gibiydi. Arina belli etmeden ona bir bakış atmıştı. Belli ki Silvia'yla aralarında sorun yaşayabileceklerini düşünmüştü. Üzerinde durmadı. Kıskançlık, onun pek tatmadığı bir duyguydu. Beraber olup olmadıklarını sormaktan vazgeçti. Bariz olan bir durumu irdelemek zaten yersiz olurdu. Yine de eskiden beraber olduğu birinin şimdi bir başkasından söz etmesi tuhaf bir duyguydu, rahatsız olmuyordu belki. Sadece tuhaf hissetmişti. Silvia'yla sorun yaşayacağını sanmıyordu, en azından o, Edward ve Arina'nın görüşmelerinden rahatsız olmadığı sürece.

‘’-Kiminle çıkıyorsun bu aralar?’’

Arina duraksadı. Aniden midesine bir taş oturmuş gibi hissetmişti. Edward'la yakındılar ve ona eskiden beri sırlarını anlatırdı, biri -en büyüğü- hariç. Şimdi de söylemeli miydi? Niye bu kadar kafasında tartmıştı ki sanki. Sözcükler dökülüverdi.

"Aslında birisi var... Yani gerçekten çok hoşuma giden birisi. Onu tanıyor musun bilmiyorum. Buraya yeni geldi, başka bir yerden..."

Edward'ın, Jon'ı tanıyıp tanımadığını bilmiyordu. O da henüz dönemin başında tanışmıştı onunla ama ilk gördüğü andan beri onu cezbettiğini yalanlayamazdı. Jon, bu ilginin farkındaydı ama aralarında henüz bir şey olmamıştı. Belki birgün olabilirdi... Olursa eğer, sonu yine aynı mı olacaktı bilmiyordu. Düşünmek de istemiyordu. Saçlarını yeniden rüzgara bıraktı. Damarlarındaki kanın ılık ılık aktığını hissetmişti birden, kalp atışları hızlanmıştı. Bu yersiz heyecanın sebebi belki de konunun baş karakteri olan Jon'dı. Şuan burada olmaması büyük bir şanstı. Edward'ın sesini yeniden fark edince hafifçe irkildi, dalgınlık etmişti. Yeşil gözlerini yine onun mavi gözlerine dikti.

‘’-Yarın Dolunayı seyretmeye geleceğim sende gelmek ister misin?’’

Bunu beklemiyordu. Ne cevap vereceğini şaşırdı. Yarın gece Gin'le beraber Yasak Orman'da olacaktı, dönüşümünün gerçekleşeceğini biliyordu. Bütün gün ve dün, bütün gece bunun sinyallerini zaten almıştı. Gin'in kanını kullanmaktan bir yandan nefret ederken bir yandan da memnun oluyordu. O şüphesiz asil bir saf-kandı ve kanının gücü Arina'da olacaktı... Neler düşünüyordu böyle? Vampir yönü konuşmaktaydı adeta. Gin'e zarar vermemeyi diliyordu. Başka biri olsa bu umrunda olmazdı, taş kalbi 'dost' diyebileceği bu kıza karşı daha yumuşaktı. Özellikle de sergilediği bu cesaret örneğinden sonra... Normal bir insan, dostluk ilişkisini sağlamlaştırma yolu olarak diğerinin kanını içmesine izin vermezdi. Oysa Gin bunu Arina'nın tüm itirazlarına rağmen yapmıştı-yapacaktı.

Edward'ın sorusu geliverdi aklına. İşi olduğunu çünkü yarın gece nöbet geçirerek bir vampir olacağını ama sabaha karşı normale dönebileceğini, isterse o zaman günün ışımasını falan seyredebileceklerini mi söyleyecekti yani? İç geçirdi. Edward'ın onu normal bir kız sandığını bazen unutuyordu.

"Yarın olmaz, beni kimse görmemeli..."

Ne demişti böyle? Gözleri gölü izliyordu, düşüncelerini sesli bir biçimde dışarı vuruvermişti. Yine aklındakini düpedüz söylemişti. Kan kızılı dudakalrını ısırdı. Neden korkuyordu ki? Edward nereden tahmin edebilirdi? Gergince avuçlarını birbirine sürttü.

Banned

Demek onu unutmuştu , başka birisine aşık olmuştu.Neden onu bu kadar ilgilendirmişti ki bu konu.Ed.’ de onu unutmuştu , oda Ed.’i geçmişlerini geride bırakmışlardı –ne kadar zor olsa da- bu önemli bir şeydi ve bir o kadar da zaman isteyen bir şey.Ama ikisinin de yeterince zamanı olmuştu.Ve sonunda birbirlerini unutmuşlardı.Okulun içinde her gün bir birlerini görüyorlardı , ama buna aldırmadan hayatlarına devam ediyorlardı.Şimdi ise her şey değişmişti.Arkadaşlardı , her şeylerini biliyorlardı , en önemlisi de buydu zaten.Dost olmak gerçekten önemli bir şeydi.

‘’-Kimmiş bakalım bu çocuk , merak ettim.’’

Dedi gülümseyerek bakışlarını kıza çevirdi tekrar.Acaba bu çocuk kimdi ? onu tanıyor muydu acaba? Belki tanıyordu , belki en yakın arkadaşlarından biriydi.Bu gerçekten harika olurdu beraber takılabilirlerdi.Silvia , o ,Arina ve o çocuk.Aslında o kadar da güzel bir dörtlü olmayabilirlerdi.Kendi kendine gülümsedi ve kızın yeşil gözlerine baktığını fark etti.Hemen gözlerini kaçırdı ve göle bakmaya başladı.Gecenin karanlığında , ay ışığında beyaz yüzü daha da belirginleşiyordu.Bu da onun hoşuna gidiyordu , aslında göze ilk onun gelmesi o kadar da güzel bir şey değildi.Bir sürü zorluğu vardı.

Neyse konu o değildi şimdi , kızı dudağından dökülen sözlere kulak astığında ilk önce ne demek istediğini anlayamamıştı , biraz kafasında düşünmek zorunda kalmıştı , espri falan mı yapmıştı bu ? Evet , evet kesin espri yapmıştı.Yoksa neden böyle bir şey söylesin ki ? Hem o söylemek istediği şey neydi?Bir adım kadar yana kaymıştı , tedirgince kendi baktı ve bir kahkaha patlatarak gözlerini devirdi , neden yapmıştı şimdi bunu , yok artık düşündüğü şeyi düşünmüş olamazdı.İyice saçmalamıştı şimdi.Öyle bir şey olsa ilk Ed.’ E söylerdi.Ama ya gerçekten öyle bir şey varsa.Saçmalıyordu kesinlikle.Kahkaha atarak kıza bakmaya başladı ve bir yandan da konuştu.

‘’-Aynı bir kurtadam , vampir gibi konuştun ya.’’ Dedi kızın biraz gerginleştiğini hissedince tekrar konuştu ‘’-Bana söylemek istediğin bir şey var mı?’’

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"-Kimmiş bakalım bu çocuk , merak ettim."

Arina gözlerini Edward'a dikmişti. Ona anlatmayı hem istiyor, hem de istemiyordu. Aslında Jon'ı tanıyıp tanımadığından pek emin değildi çünkü Jon çoğu kimseyle konuşan bir tip değildi. Duraksadı. Aklından bir an için Edward'la Silvia'nın görüntüsü geçti. Ayrıldıklarından beri onu başka bir kızla görmemişti aslında. Neden bunu kurcalıyordu ki? Çarpık bir gülümseme savurdu.

"Adı Jon, benim dönemimden. Aslında belirli bir şey yok. Bilirsin işte..." diye geveledi.

Erkeklerin ona pas vermediği pek görülmüş şey değildi aslında. Jon'la araları baya iyiydi, belki de Arina açık açık söylemediğinden ondan bir tepki alamıyordu. Belki de Jon, arkadaşlıklarının bozulmasından korkuyordu. Bu durum üzerine kafa yormak bir an için onu normal kızların dünyasına sokmuştu sanki. Bir yarı-vampirin bu tür şeyleri düşünmesi komik gibi geliyordu kulağa ama kendine hakim olamıyordu. Tenine vuran ay ışığı onu ısıtmak yerine daha da üşütmüştü sanki. Solgun bakışlarıyla yeniden çocuğu süzdü. Az önce ağzından kaçırdığı şey Edward'a komik gelmiş gibiydi, bu içini rahatlattı çünkü çocuk kahkaha atıyordu. Basit bir şaka sanmış bile olabilir -Arina'nın hiç şaka yapmadığını bildiği halde- üzerinde durmayabilirdi. Ya üzerinde durursa ne yapacaktı? Edward'la ayrılmışlardı ve ayrılma sebepleri şiddetli geçimsizlik falan değil, Arina'nın hiçbir şey söylemeden ortadan kaybolması, zaman zaman sezdirdiği bu sırrı ve bir şeyler sakladığını fark ettirmesiydi. Ya da birbirlerinden usanmışlardı, bilmiyordu ama bu durumun etkisi barizdi. Şimdi söylerse kaybedecek bir şeyi olmayacaktı... Dudaklarını araladı ve derin bir nefes aldı... Tam o sırada Edward'ın sesi yine baykuş seslerini yararak kulaklarına ulaşmıştı.

‘’-Aynı bir kurtadam , vampir gibi konuştun ya.’’

Arina gergince kıpırdandı. Edward zeki bir çocuktu, bunu sezemeyeceğini nasıl düşünmüş olabilirdi ki? Vampir... O tam bir vampir değildi. Safkan vampirler gibi altın sarısı gözleri veya uzun köpek dişleri yoktu. Sadece bazı zamanlarda vampir kimliği kendisini gösterirdi ve yarın yine gösterecekti. Yine de karakterine, gücüne ve fiziğine yansımaları da olmuştu elbette. Olağanın üstünde sayılabilecek beyazlıkta pürüzsüz bir ten, kan kırmızısı dudaklar ve ilk bakıldığı anda bile fark edilebilen çarpıcı bir fizik. Yaşına göre çevik ve güçlü kaslar...

‘’-Bana söylemek istediğin bir şey var mı?’’

Evet, anlamış olmalıydı... Yüzü duygularını asla belli etmezdi oysa ki. Şimdi bir kahkaha atmalı ve *saçmalama* demeliydi. Yapamadı... Gülmek konusunda pek becerikli sayılmazdı. Ne yapmalıydı? Ayrılma sebeplerini hatırlatıp, aslında yarım-kan bir vampir olduğunu açıklamalı mıydı? Bunu bilen çok az kişi vardı, yok denilebilecek kadar az ve en büyük sırdaşı da Gin'di. Bilenlerin başkalarına söylemesine engel olmak için bir lanet bile koymuştu. Söyleyecekti...

"Hayır, ne olabilir ki?"

Söylememişti. Oysa dudaklarını söylemek için aralamıştı. Yapamıyordu. Benliğinden utanmıyordu, bununla gurur duyuyordu. Belki de korktuğu şey öğrendikten sonra Edward'ın ondan uzaklaşmasıydı. İnsanların tüm o efsaneler yüzünden vampirlere iyi gözle bakmadıkları bilinen bir durumdu. Gözlerini yine Edward'dan kaçırdı.

Banned

Jon…Jon…Hmm onu tanımıyordu , ya da evet adını birkaç kere duymuştu , derslerde falan bir kere karşılaşmıştı onunla.Ama kişisel bir konuşma yapmamıştı onunla.Belki Arina onu seviyordu ve Jon ondan hoşlanmıyordu , aslında anlattıkları bunu gösteriyordu , gülümsedi ve tekrar ona baktı.Bu konuda konuşmak istemiyordu , sadece anın tadını çıkartmak istiyordu , bakışlarını göle çevirdi yine.Aslında göle bakmaktan başka yapabileceği bir şey yoktu , aslında birkaç Gryffindor’lu olsa onlara lanet falan atabilirdi , düşüncesi bile onun sırıtmasına engel olmamıştı.Düşüncesinden tamamen sıyrılırken bile sırıtıyordu , gecenin bu vakti o , kendini cesur sanan aptalların hiç biri gelmezdi buraya.

Ama gelseler kendini daha iyi hissedecekti.Sinsi bakışlarının yerini şimdi merak ve sinir almıştı , kızın hala tedirgin bakışları , bir şey söyleyecekmiş gibi bakıyordu , ama söylediği hiçbir şey yoktu.Belki söyleyeceği şeye cesaret edemiyordu , belki de başka bir şey vardı.Ama kesinlikle bu konu hakkında söyleyecek bir şeyi vardı , böyle şeyler filmlerde falan hep olur diye duymuştu birkaç aptaldan.Belki de öyle bir şey vardı.Ama ne söyleyeceğini düşünemiyordu.Onun söylemesini beklemekten başka yapacak bir şey yoktu.Ama ayrıldıkları zamanda böyleydi.Ve aynı şeyleri hissediyordu , bir an aklına gelince patladı.

‘’-Arina , tıpkı… tıpkı ayrıldığımız zaman ki gibisin , gizemli ve tedirgin.Bana söylemediğin şeyi şimdi söyleyeceksin!’’ dedi kızın bakışlarının yakalamak için elinden yardım alarak kızın başını ona çevirdi.Şimdi göz göze bakıyorlardı.Ne diyeceğini büyük bir merak içinde bekliyordu.Ama siniri hala geçmemişti.Aslında sinirli değildi öyle görünmek istiyordu sadece.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Edward'ın oldukça sinirli çıkan sesini işitirken onun elini çenesinde hissetti. Kendisine böyle çıkışan başka biri olsaydı şimdi laneti suratına yerdi ama Edward'ın haklılık payı vardı. Bir vicdanı varsa eğer, ilk kez olarak birine karşı vicdan azabı duyuyordu. Çocuk Arina'nın yüzünü kendi yüzüne çevirmiş, bir cevap beklercesine bakıyordu. Söylerse kaybedecek bir şeyi olmayacaktı ki. Ne fark ederdi, artık ayrılma tehlikeleri de kalmamıştı... Hata yapmıştı, Edward'a en başında söylemeliydi. Jon'a bunu yapmayacaktı, en başında söyleyecekti. Suçlu bir biçimde çocuğa baktı, belki elinin yüzüne değmesinden güç almıştı. Edward bu kez kararlı bir biçimde konuştu.

"-Arina , tıpkı… tıpkı ayrıldığımız zaman ki gibisin , gizemli ve tedirgin."

Haklıydı, ne diyebilirdi ki. Ayrılmalarındaki tek sebep Arina mıydı sanki? O asla kendini suçlamazdı. Bencildi, narsisti, egoistti ama tüm bunların öncesinde gerçekçiydi de. Belki hatanın bir kısmı ondaydı... Ne yapabilirdi, elinde değildi. Edward da buna kızıyordu, belki de ona güvenmediğini düşünüyordu. İlişkilerini bitiren şey buydu zaten. Daha fazla dayanamamış, Arina'yı üstelemişti. Arina da gerilmiş ve birkaç bağırıştan sonra ayrılmışlardı. Sonrasındaysa aralarının böyle iyi olabilmesi mucize gibi bir şeydi.

"Bana söylemediğin şeyi şimdi söyleyeceksin!’’

Bu haksızlığa bir son vermeliydi. Derin bir nefes aldı. Geçmişi olan birinin bunu bilmeye hakkı vardı, gecikmiş bir biçimde söyleyecekti bu gerçeği. Sonucunu bilmiyordu. Belki Edward kalkıp gidecekti, belki ürkecekti ya da tepki bile vermeyecekti.

"Ayrıldığımız zamanı hatırlıyorsun." diye söze başladı ve hafifçe dudaklarını ıslattı "Bana daha fazla sır istemediğini söylemiştin. Haklısın, senden gizlediğim bir şey vardı. Şimdi söyleyeceklerimden sonra ne yaparsın bilmiyorum."

Duraksadı. Baykuş sesleri geceyi inletirken, hafif bir yağmur atıştırmaya başlamıştı. Oysa gökyüzü ne kadar da parlaktı biraz öncesine kadar. İngiltere'nin bu bilindik havasına güven olmuyordu. Belki yağmur tüm günahlarını da temizlerdi.

"Büyükannem bir vampirdi, Ed. Ben... Yarım-kan bir vampirim."