Rüzgarlı Gün

Gezgin

Elen ellerini cebine koymuştu.Hafiften esen rüzgar saçlarını geriye itiyordu.Ara sıra gözünün önüne gelen saçları elleriyle geri itiyordu.Uzun bir sessizlikten sonra Ross'a döndü:
-Güzel bir yere benziyor..İlk defa geliyorum buraya!
Konuşmak için konu arıyordu.Yeni tanıştığı bir arkadaşıyla ne konuşacağını hiç bir zaman bilememiştir.Yerde ki birkaç yaprağa bakıyordu.Gözlerini şimdi etraftaki ağaçlara çevirmişti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross ile ELen yavaş adımlarla ilerleyerek bir nehir kenarına geldiler. Ross her zaman olduğu gibi öncelikle sessiz bir şekilde çevresini süzmeye başladı. Havanın kapalı olması her zaman olduğu gibi Ross'u heyecanlandırmıştı. Yakında her yerin beyaza bürüneceğini daha şimdiden anlamıştı sanki. Gözlerini gökyüzünden ayırarak nehire bakmaya başladı. Rüzgarın hafiften esiyor olması Ross'un uzun saçlarınıda savurmaya başlamıştı. Bunu pek umursamadan yürümeye devam etti. Biraz ilerlde kalmış Elen' e yetişmek için hızını artırmıştı. Her adımında yere düşmüş yapraklardan gelen sesleri duyabiliyordu. Bu seste her zaman hoşuna gitmişti.

"Evet tamamiyen güzel bir yer olduğu söylene bilir. İnsanın bir şeyler yazma isteğini artırıyor..."

Yüzüne bir gülümseme yayıldı. Uzun zamandır bir şeyler yazmadığını farkındaydı. Ama artık yazmak istiyordu. Özlediğini şimdi net bir şekilde fark etmişti.

Yavaşça yere oturdu ve bir ağaca yaslandı. Bir süre daha sessizliğini koruyup çevresini dinledi. Nehrin pes etmiş sesi ile onla alay eder gibi gülen rüzgarın sesi. Uzun süredir kaybettiğini düşündüğü yeteneğinin geri geldiğini şimdi hissedebiliyordu.

"Aslına bakarsan bende yeni geldim... Ama sonunda gelebilmemiz iyi oldu. Kaçmayacak bir manzarası var buranın. Kabul etmem lazım."

Yüzüne bir gülümseme yerleştı. Ellerini çimlerin üstünde dolandırıyor bazen işe yumuşak toprağı hissedebiliyordu. Burda hissetiği her şey hoşuna giderken aklına güzel fikirler getirmeye devam ediyordu.

Gezgin

Elen burayı gerçekten sevmişti.Belki canı sıkıldığından veya huzurlu bir günden sonra buraya gelebilirim diye düşündü.Etrafına bakınmaya devam etti.Rüzgar yumuşacık yüzüne hafiften dokunuyordu.Rüzgarın sesi her zaman onu başka yerlere götürürdü.Nehir sakin bir kuş gibi sessizce hareket ediyordu.Ross'un konuşmalarını dinledikten sonra onun oturmasıyla beraber,ağacın dibine o da oturdu.Arkasına yaslandıktan sonra söze girdi:
-Yazdığını bilmiyordum.Güzel bir yetenek.Herkes birşeyler yazamaz.Örneğin ben oturup sakin bir nehirin karşısında sadece eski anılarımı düşünürüm.Düşüncelerim karışır.Ama sen daha farklı birşeyler yapabiliyorsun.Bu gerçekten çok hoş..
Gözlerini yanında oturan Ross'a çevirdi.Bir süre onu gözlemledikten sonra nehirin dansı ve rüzgarın sesini dinlemeye koyuldu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross bir süre daha sessizce nehire baktı. Bazen üstlerindeki ağaçtan yapraklar dökülüyordu. Kendilerini rüzgarın yumuşaklığına bırakıp tüm dünyayı dolaşmak için ordan uzaklaşıyorlardı. Ross ise dağılan saçlarıyla uğraşıyordu. Pek fazla bu konuyu umursamasa da gene de çok dağıldında rahatsızlık hissi yaşayabilir. Bir süre boyunca saçlarını düzeltmekle uğraşsa da sonunda bunun gereksiz ve yorucu olduğuna karar verip vazgeçti.

"Yazmak... Evet severek yapabildiğin işlerden biri aslında. Ama ben bunu pek yetenekten saymam açıkcası. Daha çok bir rahatlama yolu olarak görürüm. Az bulduğum bu sessiz anlarda aklıma gelen bir şeydir bu..."

Sakin bir sesle bu konu üzerine fikirlerini ortaya attı. Berki de bu tutkusunu tetikleyen doğanın kendisiydi. Sahip olduğu güzellikle Ross' u bir şekilde etkilemesini hep başarıyordu. yerinde biraz doğrulduktan sonra Elen'e döndü...Bir süre sessizce ona bakıp söyleyecekelrini aklında toparladıktan sonra söze başladı.

"Bunu bir yetenek olarak göreceğine yazmayı dene. Canın sıkıldığında, mutsuz olduğunda... Böyle anlarda kendini huzurlu hissettiğin bir yer şeç ve orada yazmaya başla. Sonunda ortaya bişiler çıkacaktır. Bende bhu yazma tutkusunu bu şekilde keşfettim."

Yüzünde bir gülümsemeyle tekrar arkasına yaslandı. İlk yazdığı an aklına gelince gülmeden edemiyordu. O kadar zor gelmişti ki. Bir türlü yazdığını beğenemiyor en başından başlıyordu. Bunu düşündükçe kıkırdamaya başladı. Yüzünde bir somurtmayla süngüsü düşük dedesinin yanına gidip derdini anlattığında onun buna gülmesini daha da canını sıkmıştı...

Gezgin

Elen,Ross'un düşünceli halini izlemeye başlamıştı.Onun söylediği her söz ilgisini çekiyordu.Ross söylediklerinde haklı olabilirdi.Yazmak belkide zordu,ama imkansız değildi.Başarmak için adım atması gerekiyordu.Ross'u bir süre dinledikten sonra:
-Umarım başarabilirim..Aslında başarmak istediğim şeylerde iyiyimdir..
Yüzüne değern rüzgarla birlikte titremişti.Gözlerini nehire çevirdi.Ne hakkında yazabilirdi?Aslında yazmaya başladığındaki duygu ve düşünceleriyle ilgiliydi.O sırada gülümsedi:
-Aslında bende çizmekten hoşlanırım.Birşeyi veya esinlendiğim birilerini..Hoşuma gider bu! Kafamı dağıtıyorum böylelikle..
Ross'a dönüp onu inceledi.Herkesin yapmaktan hoşlandığı şeyler farklıydı.Çizmeye başladığı ilk gün bir ağaç çizmişti.Altında ise tuhaf birşeydi.Tam olarak hatırlayamıyordu..Aklından silinmiş olmalı..

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross kendi anılarına hala kıkırdarken Elen'in sesini net bir şekilde duyabildi. Her ne kadar anılarına dalmış olsada çevresinde olanlardan kopmadığı için konuya çabucak dönebiliyordu. Sözlerini söylerken biraz ilgisi tamamen ona yönelmişti. Çizim yapmayı daha önce denediği söylenemezdi. Ama düşününce buna gerek yoktu.

"O zaman sana boşuna öneride bulunuyordum demek ki ben. Baksana sen kendine başka bir habi bulmuşssun. Bende onu beceremiyorum. Ama baksana sonuçta hepimizin yaptığı bişiler var aslında..."

Bunları söylerken acıktığını o zaman fark edebildi. Yiyecek bişilere ihtiyacı vardı. Bir şekilde midesinin isyanini yavaşlatmalıydı. En azından bir meyveye hayır diyemezdi. Ama gözünetakılan pek bir şey yoktu. Hemen arkasındaki ağacın elma ağacı olduğunu fark etmiş olsa da meyvelerini görememesi onu hayal kırıklığına uğratmıştı biraz...Sadece şansını denemek için ayağa kalktı ve ağaca tırmanmaya başlamıştı. Bunu uzun zamandır denememişti. Bedenin eskisine oranla daha büyük olması kendine işi zorlayacak gibi gelsede. Ayağını ilk çıkıntıya atmıştı bile. Biraz yükselmişken Elen'in bakışlarını fark etti ve gülmeye başladı.

"Merak etme sadece midemdeki boşluğu dolduracak bir şey arıyorum. Pek fazla elma bulebileceğimi sanmıyorum ama olsun. Şansımı denemem gerekiyordu."

Konuşurken bir yandan da tırmanmaya çaba sarf ediyordu. Eskisine göre zor gelmişti bu iş. Tam düşündüğü gibiydi. Bir yandanda rüzgarın kendini göstermesi pek yardımcı olmuyordu. Bazı kontrolsüz dallar yüzüne çarpa biliyordu çünkü. Sonunda gözüne yeşil bir elma takılıverdi.

"Sanırım umduğumdan şanslıyım."

Sırıtarak daha hevesle tırmanmaya başladı. Açlığının tamamen gitmeyeceğini biliyordu. Ama biraz tokj tutacağını umuyordu. Sonunda gördüğü elmaya ulaşınca mutlulukla dalından kopardı ve daha yavaş bir şekilde aşağıya inmeye başladı. Gözüne alçak gelen bir mesafeden yere atladı ve tekrar Elen'in yanına oturdu.

"Sanırım amacıma ulaşabildim."

Gezgin

Elen;derin düşünceler içerisinde kaybolup gitmişti.Yüzünde tedirgin bir ifade vardı.Çizdiği resimdeki kişiyi düşünüyordu.Kimi çizmek istemişti.Neden hatırlayamıyordu..Oysa o kadarda üzerinden geçmemişti yaklaşık 4 sene kadar önce çizmeye başlamıştı.Düşüncelerinden ayrılmak üzereyken;Ross'un ağaca tırmandığını gördü.Yüzünde hem tedirgin hemde neşeli bir ifade vardı.Sessizce Ross'u izledikten sonra onun yanına oturmasıyla beraber Elen ayağa kalktı:
-Sanırım bende bir tane daha bulabilirim elma..
Dikkatli bir şekilde ağacın dallarına basarak çıkmaya başladı.Biraz daha yükseğe çıktığında oturabilecek bir dal bulmuştu.Elmalar oldukça fazlaydı bu tarafta.Ross'a doğru seslendi:
-Sanırım burası elma dolu..
Yüzünde büyük bir gülümsemeyle elmalardan birini alıp ısırdı ve yemeye başladı.Arada bir nehire bakıyordu.Elmaların tadı harikaydı.Her zaman için elmaları severdi.Nehrin eşsiz manzarasının karşısında ağacın tepesinde elma yemek harika diye düşündü..

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross Elen'in yanına tekrar oturduğunda kendisine ilk başta sıkıntılı gibi gelmişti. Merak ve sessizlik içinde Elen'i izlemeye başladığı andan itibaren ise eskisi gibi davranmaya devam etti. Bu değişikliğe fazla anlam veremediği gibi çok üstünde de durmak istemeden elmasıyla ilgilenmeye başladı.

"Sanırım tek acıkan ben değilim..."

Sözler ağzından zorlukla ve bazen homurtu şeklinde çıkmıştı. Çünkü bir yandan elmayı ağzının içinde parçalamaya uğraşıyordu. Bu durum sonucunda isekelimeler yamup ve zor anlaşılır olmuştu. Ross bir süre ağaca tırmanmakta olan Elen'i neşeyle izledi . O sırada söyleyebileceği çok şey vardı ama elmadan dolayı fırsat bulamıyordu.

"Sanırım talihli birisin. Koskoca ağacın içinde ben bir taneyi zor buldum sen o kadar elmayı nasıl buldun."

Kaşlarını çatmış ve yerinden zıplar şekilde kalkmıştı. Ağacın biraz daha altına girerek. Elen'in olduğu bölgeyi daha iyi görmeye çalıyordu. Kendi aldığı elma çoktan bitmişti ve Ross bir elmeye daha hayır diyebilecek bir durumda değildi.