AnasayfaAnasayfa  Latest imagesLatest images  Kayıt OlKayıt Ol  Giriş yapGiriş yap  
Son Konular
Konu
Tarih
Yazan
Yabani Otlar
Bir Kulüp Mü Kuruluyormuş | Bir Tıkla Bakalım!
- Duyuru Panosu -
Işık Tapınağı
Model Değiştirme
Model Başvuruları
Debbie'nin Grafik Galerisi *yeni
' Cuteness s i g n a t u r e s.
La Révolte
Özel Model Başvuruları
Salı Mart 15, 2016 10:01 pm
Ptsi Şub. 22, 2016 12:43 am
C.tesi Ekim 02, 2010 11:08 am
Perş. Eyl. 30, 2010 11:07 pm
Perş. Eyl. 30, 2010 10:04 pm
Perş. Eyl. 30, 2010 6:40 pm
Çarş. Eyl. 29, 2010 8:37 pm
Çarş. Eyl. 29, 2010 8:25 pm
Çarş. Eyl. 29, 2010 6:13 pm
Çarş. Eyl. 29, 2010 4:35 pm












Paylaş
 

 Juliét'in sığınağı(odası)

Önceki başlık Sonraki başlık Aşağa gitmek 
Sayfaya git : 1, 2  Sonraki
YazarMesaj
Juliet A. Valérie

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.
Juliet A. Valérie



Mücadele Tarafı : Romeo
Rp Sevgilisi : siz daha iyisini bulana kadar:Do Major (k5S
Kan Durumu : Safkan
Patronus : Dişi Panter

Juliét'in sığınağı(odası) Empty
MesajKonu: Juliét'in sığınağı(odası)   Juliét'in sığınağı(odası) EmptyPaz Ağus. 15, 2010 3:26 pm

Kişiler: Luke Benott,Serena A. Quélynn,Juliét DeClaire,Darqsoul Rouvas

Juliét çantasını ve çekçekli bavulunu yatağın üzerine fırlattı ve kendini de onlarla birlikte yatağa bıraktı.Yatağın beyaz çarşafları ruhuna işliyordu.Odadaki mis koku daha biraz önce temizlendiğinin göstergesiydi.
Okul başlayana kadar bu odada kalacağını biliyordu ve şimdiden buraya ısınması gerektiğinin de farkındaydı.Hiç de zor olacağa benzemiyordu.
Küçük bir tebessümle yataktan kalktı.Sağ taraftaki penccereye yaklaştı ve manzarasına bir göz attı.Çimenler..Evet.Gördüğü tek şey çimenlerdi.
Ah Londra...Burayı çok özlemişti.Annesini hatırlatıyordu burası.Yine aynı otelde annesiyle kaldığı günleri öyle iyi canlandırabiliyordu ki kafasında.
İnsanlar hafızası yüzünden zaman zaman ondan korkmuştu.Çünkü annesiyle geçirdiği o günlerde o 3 yaşındaydı.Fransa'ya geri döndüklerinden 3 gün sonra annesi ölmüştü.
Juliét bu bilgileri hatırlayınca olduğu yerde irkildi ve gülümsemesini yavaşça kaybetti.Bu odayı annesini hatırlamak için seçmişti evet.Çünkü aynı odaydı.'132 numaralı oda'...Ama bu kadar acı vereceğini düşünmemişti.
Üsteilk artık annesni hatırlamak kendini suçlu hissetmesini sağlıyordu.Hem Persephone yüzünden hem de annesinin yolladığı mektup yüzünden.
Juliét pencereden uzaklaşıp tekrar yatağa bıraktı kendini.Bu sefer hüzünlüydü.
Şimdi odada yalnızlık çekiyordu.Hep öyle olmuştu ama bu farklıydı.
Hayalkırıklıklarını bu odada hatırlamaya başlamıştı.Gerçekten...Bu dönem okul tam bir hayalkırıklığıydı.Arkadaş edinememişti.Belki de kendine tek sıcak gördüğü kişi Anita'ydı...
Onu hatırlayınca sıcak bir ürpertiyle gülümsedi.Hayır onunla da konuşmuşluğu olmamıştı ama Juliét'e sakin ve sıcak gülümsemesiyle bakan tek kişi oydu.
Ah bir de Serena..Ama onu saymıyordu bile.Zaten ailesiyle onun ailesi çok eskiden tanışıyorlardı ve Serena'yla o çocukluk arkadaşıydı.

Juliét en büyük hayalkırıklığını Luke ile yaşamıştı.Tam yalnızım derken karşısına çıkmıştı Luke ve onu kendine aşık etmişti.Bakışı ve gülüşüyle...Saçlarını savuruşu ve vücudunu belirginleştirişi onu deli etmişti.
Luke dönüp ona bakmıştı.Öyle iyi hatırlıyordu ki.
Juliét kütüphaneye girmişti.Luke ise bir koltukta arkadaşlarıyla konuşuyordu.Dönüp bakmış ve gülümsemişti.Bunun nasıl bir gülümseme olduğunu anlamıştı Jul.
Ertesi gün Gyrffindor'un ortak salonuna giden kısa yol koridorunu kullanırken Juliét'in yolunu kesmişti.Onu takip ettiğini söylemek zorunda kalmıştı.Ona tutulduğunu.Ve ardından onu öpmüştü.Uzun uzun öpüşmüşlerdi.


Juliét düşüncelerinden kendini sıyırmadan önce pişmanlık ve hüzünle gülümsediğini fark etti.Sonradan çenesi gerildi ve ardından yaşadıklarını hatırladı.Erkekler tuvaleti önünde daha önce hiç görmediği bir kızı öpreken görmüştü Luke'u.Luke'un elleri kızın kalçasında geziyordu.Juliét bunu hatırlamaktan nefret ediyordu fakat aldatılmıştı...

"Ah tamam...Bu odaya bu kadar aksiyon yeter..."

Biraz hava almalıydı.Ve pencereyi açmak ona yetmeyecekti.
Juliét çabucak duşa girdi.
Soğuk suyun vücudunda yarattığı etkiyle kendine gelmişti.Bir süre duşun altında nefes almaya çalıştı..Bu ona iyi geliyordu.Saç diplerine inen soğuk su suratında daha da soğuk bir etki bırakarak bütün vücusunu dolaşıyordu.
Oldukça uzun bir duş sonrası henüz yerleştirmediği giysileri için çantalarını karıştırdı.İlk bulduğu askılı bir tişört ile kot şortunu üzerine geçirdi ve kapıyı açtı...


En son Juliét DeClaire tarafından Perş. Ağus. 19, 2010 12:15 am tarihinde değiştirildi, toplamda 3 kere değiştirildi
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
http://sihirdunyasi.roleplaylife.net/lejant-f86/juliet-brooke-t8
Luke Benott

GezginGezgin
Luke Benott



Mücadele Tarafı : Karanlık
Rp Sevgilisi : O bunu reddetse de Juliét DeClaire bana ait
Kan Durumu : safkan
Patronus : vaşak

Juliét'in sığınağı(odası) Empty
MesajKonu: Geri: Juliét'in sığınağı(odası)   Juliét'in sığınağı(odası) EmptyPaz Ağus. 15, 2010 3:44 pm

Kimi kandırıyordum ki?Ona aşıktım.Her şeyi denemiştim.Başka kızlarla olmuştum.Tek gecelik ilişkiler yaşamıştım.Başkalarıyla öpüşmüştüm.Ama olmuyordu!Onu kalımdan çıkaramıyordum.
Şimdi ise onun için Londra'ya gelmiştim...Ne kadar salağım.
Aslında beni terk edebilecek kimse olmamıştı bugüne kadar.
"Ahmak Juliét"diye düşündüm.."Benden kurtulabileceğini sanıyor."
Haklıydım.Benden kurtulamazdı.Onu bırakmayacaktım.Hayır bu kadar kolay olamazdı...

Elindeki çantalarla otelden içeri girmeye çalışırken ne kadar da kırılgan olduğunu izlemiştim.Çantaları güçsüz kollarıyla taşımaya çalışıyordu.Onu tanıyordum.Tanımıştım.Korunmasız ve kırılgan görünmeyi hiç sevmezdi.Fakat elinde değildi.Gerçekten de öyleydi ve hep öyle olmuştu.

Onu takip ettiğimi bilmiyordu.Lobide huzurlu bir şekilde oturuşunu izledim.Onun kokusunu özlemiştim.Öpmeyi özlemiştim.
Ben neler saçmalıyordum???
Aşk benim fobim olmalıydı.Tutkum değil!Hele aydınlığı seçmiş bir Revanclaw'lıyla!

Anahtarını almıştı.Ayağa kalktı.Odasının nuamrasını görmüştüm.'132' numaralı oda.Şimdi yanına koşup ellerinden çantalarını alıp odasına kadar eşlik etmek isterdim.Sonrasında onu tutkuyla öpmek.

Vücudunu süzdüm.Şu ana kadar isteyipte sahip olamadığım tek kızdı.Onu bu kadar çekici kılan şey bu muydu merak ediyordum.

Odasının önünde beklemeye başladım.Elbet çıkacaktı oradan.Beklerken duştan çıkan sesi ve bana getirdiği serinliği fark ettim.İçimden bir ses kapıyı güçlükle de olsa aç,ona kavuş diyordu.Ama sabırlı olmalıydım.

Bu kız beni değiştirmişti.Kişiliğimi alt üst etmişti.Fobilerim tepetaklak olmuştu.

Ve şimdi duştan gelen sesin durduğunu fark ediyordum.
Kapıyı açana kadar geçen zaman bana bir ömür gibi geliyordu.
Sonunda kapıyı açmıştı.
Yüzündeki şaşkınlığı okuyabiliyordum.

Korkmuyordu.En azından henüz.Yapabileceklerimden haberdar değildi çünkü.Sadece şaşkındı.Hatta ardından kızgınlık,öfke almıştı yüz ifadesindeki yeri.

"Beni gördüğüne sevinmiş olmalısın aşkım..."
Ellerimi saçlarında gezdirdim.Elimin tersiyle ise yanağını okşadım.
Vücudunun herhangi bir noktasına deymek beni sarhoş hissetiriyordu.Alkol etkisi yaratıyordu benim üzerimde ve bu benim hoşuma gidiyordu...
"Pek bir somurtkansın.Juliét'im"
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
Juliet A. Valérie

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.
Juliet A. Valérie



Mücadele Tarafı : Romeo
Rp Sevgilisi : siz daha iyisini bulana kadar:Do Major (k5S
Kan Durumu : Safkan
Patronus : Dişi Panter

Juliét'in sığınağı(odası) Empty
MesajKonu: Geri: Juliét'in sığınağı(odası)   Juliét'in sığınağı(odası) EmptyPaz Ağus. 15, 2010 4:15 pm

Kapıyı açtığı anda kapının kenarına yaslanmış olan bir el gördü.Bileziğinde siyah bir inci vardı ve kumaştan bir iple sarılıydı.
Bu bileziğin yalnızca Luke'a ait olduğunu biliyordu.Ama bu imkansızdı.Onun burada ne işi olabilirdi ki?O ve ailesi Paris'te değiller miydi?
Bakışları bilezikten çocuğun suratına doğru kaydı.Büyük bir şokla sarsılmıştı Juliét.Çünkü bu oydu.Bu Luke'tu.Bakışlarının yarattığı şokun farkına varıp yüz ifadesini değiştirdi.İçindeki tüm öfkeyi yansıtabildiğini düşünüyordu.
Ondan nefret ediyordu ve evet; içinde biraz bile olsun aşk kalmamıştı ona karşı.Yalnızca kalbi kırıktı ve ona ölesiye bir öfke duyuyordu.

"Ne işin var senin burda?!"
"Beni gördüğüne sevinmiş olmalısın aşkım..."
Şu yüzsüzlüğe bak diye düşündü Juliét.Hayır sevinmemişti.Ve aslında biliyordu ki Luke da sevinmediğinden emindi.
Sıcak ve şekilli elini Juliét'in suratına gelmiş saçlarına dokundurdu.
Ardından elinin tersiyle yanağının pürüzsüz kısmını okşadı.
Juliét bir an için korkmuştu.Neler yapabileceğini tahmin edebiliyordu.Aklına gelen her şeyi düşünmeden yapabilirdi.Aldatılıp ayrılmadan önce onunla geçirdiği 2,5 ay boyunca onu tanımıştı.Güçlü ve inatçı kişiliği onu korkutuyordu.
Ama işin kötüsü ona dokunuşunu özlemişti.

Juliét kafasını sert bir hareketle sağa çevirdi ve Luke'un elinin kaymasına sebep oldu.Luke oldukça seri bir şekilde nefes aldı.Sinirlerini zorluyordu.
Eski haline döndü ve gülümsedi.Bakışlarındaki ihanet ve acımasızlık gözlerine yansıyordu.Fakat fark ettiği başka bir şey daha vardı.Şefkat.

"Pek bir somurtkansın.Juliét'im"
"Ben senin Juliét'in değilim.En azından artık.Ve bunu biliyors-"

Luke ellerini Juliet'in iki yanağına götürdü.Daha çok boynuna da denilebilirdi.
Juliét'in ona bakmasını sağladı ve kendine çekti.
Dudakları birleşmişti.
Juliét korkuyordu.Var gücüyle itiyordu fakat Luke'un güçlü ve sıcak kolları,dokunuşu artık can yakıyordu.Onu bırakmıyordu.Juliét Luke'un öpüşüne karşılık vermiyordu.Aslında belki de kendini zor tutuyordu çünkü sıcacık dudaklarını da özlemişti.Bunu fark etmek canını biraz daha yaktı.
Juliét zorlukla kollarından kurtuldu ve Luke'a baktı.
Gözleri büyümüştü.Artık şok ve öfkenin yanında korku vardı.
Bir adım geri attı.
Yalvarırcasına bakıyordu.
"Hayır...Git buradan Luke..Lütfen..."
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
http://sihirdunyasi.roleplaylife.net/lejant-f86/juliet-brooke-t8
Cecilia Robertson

VI. SınıfVI. Sınıf
Cecilia Robertson



Mücadele Tarafı : Tarafsız.
Rp Sevgilisi : Romeo? Kalsın.
Kan Durumu : Melez.
Patronus : Kedi.

Juliét'in sığınağı(odası) Empty
MesajKonu: Geri: Juliét'in sığınağı(odası)   Juliét'in sığınağı(odası) EmptyPaz Ağus. 15, 2010 4:38 pm

Quélynn Malikânesinden çıkmıştı. Ablasının pastanesine gitmek için yolunu değiştirecekti ki Juliét’li aramak aklına geldi. Hemen son model telefonunu cebinden çıkardı ve Juliét’in numarasını buldu. Numara meşguldü. Ama biliyordu, Juliét Londra’daydı ve kendisini görmek için gelecekti. Aklına tek bir yer geliyordu. Hemen kaldırımda durdu ve bir taksi çağırdı. Gideceği tek yer Star City Otel’iydi.

Yolda giderken Juliét’i eğlendirmek için ne yapabileceğini düşünüyordu. Çünkü onu hissediyordu. Üzüntüsünü anlıyordu. Onu eğlendirecekti. Çünkü Londra’da Serena’nın misafiriydi. Ah birde Hogwarts’ta geçirdiği zor günler… Hepsini atlatacaklardı, beraber…

Taksici kibar beyefendi Star City Otel’ine geldiklerini haber verdiğinde, Serena bir gülümsemeyle karşılık verdi ve borcunu ödedi. Taksiden sakin bir şekilde indi. Hızlı adımlarla otelin resepsiyonuna geldi. ‘‘Merhaba, Juliét DeClaire adlı müşteri bu otelde mi kalıyor acaba?’’ dedi Serena… Görevli onu tanımıştı. Çünkü Serena Londra’nın en seçkin ailelerinden birinin üyesiydi. ‘‘Evet bayan Quélynn, oda numarası 132… Geldiğinizi haber verelim mi?’’, ‘‘Hayır, sürpriz yapmak istiyorum. Teşekkürler beyefendi, iyi günler…’’ dedikten sonra hemen asansöre doğru gitti.

Asansör’den inince 132 numaralı odayı hemen görmüştü. Kapıya yaklaştıkça sesler duyuyordu. Bu ses Juliét’e aitti. Nerede olsa tanırdı. Sanki bağırıyordu. Yalvarıyordu. Ve bir yabancının sesi… Bu seste tanıdıktı. Adımlarını hızlandırdı. Kötü bir şeyler vardı. Bu her ne ise Juliét’i kurtaracaktı.
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
Luke Benott

GezginGezgin
Luke Benott



Mücadele Tarafı : Karanlık
Rp Sevgilisi : O bunu reddetse de Juliét DeClaire bana ait
Kan Durumu : safkan
Patronus : vaşak

Juliét'in sığınağı(odası) Empty
MesajKonu: Geri: Juliét'in sığınağı(odası)   Juliét'in sığınağı(odası) EmptyPaz Ağus. 15, 2010 5:19 pm

"Ben senin Juliét'in değilim.En azından artık.Ve bunu biliyors-""Şşşt.Şimdi konuşma sırası bende Jul"
Omuzlarının biraz altında başlayan kollarını sıkıca tutmuştum.Canını yakmamaya özen gösteriyordum.
Evet onun bana yaptıkları yanına kâr kalmayacaktı fakat canının yanmasını tuhaf bir şekilde istemiyordum.

Ellerim boynuna ve sonradan da yanaklarının başladığı yere doğru yükseldi.Gülümsedim.Felaket habercisi ve kendinden emin bir gülümsemeydi bu.Oldukça sarhoşça...

Dudaklarımı onunkilere bastırdım.Uzun uzun öpmeye başladım.Tutkulu bir şekilde öpüyordum.Ondan karşılık gelmemesi beni sinirlendirmişti.

Kırılgan vücudu kollarımın altındaydı.Şu an onu istediğim gibi yönlendirebilirdim.Göğsüme attığı yumruklar ve beni itmeye çalışan eller bir tüy kadar hafifti.Hissetmiyordum bile.Sadece öpüyordum.

Onu kapının yanına yönlendirdim.İçerde değildik.Hala dışarıdaydık.
Sırtı duvara çarptı.Artık tamamen savunmasızdı.Onu köşeye sıkıştırmıştım.

Öpücüklerim boynuna doğru inmeye başlarken canının yandığını fark ettim.
Kollarımı gevşettim ve benden kurtulmasına izin verdim.
Bunu yaptıktan yarım saiye kadar bir süre sonra pişman olmuştum.
Neden onu bırakmıştım ki?Neden küçük çığlıklarına son vermesini istemiştim?Neden canının yanması ruhumu okşamıştı?
Karanlık çocuğunun dikkatini hiç bir şey dağıtmamalıydı.

Juliét bir kaç adım geriye gitti.Gözleri kocamandı.Gözlerindeki yalvarışı ve korkuyu içimde hissetmiştim.Ne olursa olsun bu bende memnun bir gülüş yarattı.Artık korkuyordu.Kendinden emin değildi.
"Hayır...Git buradan Luke...Lütfen.."
Lütfen... Fısıldar gibi çıkmıştı.Ağlar gibi.
"Hayır Juliét.Gitmeyeceğim.Benim olduğunu kabul edene kadar gitmeyeceğim" Ona doğru bir adım attım.
Bu sefer onu tekrar köşeye kıstırıp öpmeyecektim.Ama korkması hoşuma gidiyordu.Bana yalvarması gururumu okşuyordu.Beni memnun ediyordu.

Benim adımımla tekrar bir adım geri attı.
Bu sefer gözlerinden bir damla yaş indi yanaklarına.Titrek bir şekilde kafasını salladı.
Yine yapmıştı.Beni kendine esir etmişti.

Yandaki kapıya güçlü bir yumruk indirdim.
Sesle birlikte irkildi.
"Bunu bana nasıl yapıyorsun!?Nasıl beni bu kadar savunmasız bırakıyorsun?!"
Hıçkırıklara boğulmuştu.Duvarda süzülürcesine kaydı.Oturuyordu ve ağlıyordu.
"Lanet olsun!Bunu bana yapmayı kes!"
Sonra yanına eğildim.
"Elimi kolumu bağlıyorsun Jul"
Son cümlemi kısık sesle söylemiştim...
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
Juliet A. Valérie

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.
Juliet A. Valérie



Mücadele Tarafı : Romeo
Rp Sevgilisi : siz daha iyisini bulana kadar:Do Major (k5S
Kan Durumu : Safkan
Patronus : Dişi Panter

Juliét'in sığınağı(odası) Empty
MesajKonu: Geri: Juliét'in sığınağı(odası)   Juliét'in sığınağı(odası) EmptyPaz Ağus. 15, 2010 5:52 pm

RP Out: Obaaa. Ne kadan romantik olduu. Vışş ^^
RP In:

"Hayır Juliét.Gitmeyeceğim.Benim olduğunu kabul edene kadar gitmeyeceğim"
Juliét ona doğru atılan adım karşısında iyice korktu ve geriye çekildi.Yine aynısını yaparsa karşı gelemeyeceğini biliyordu çünkü.Bu sefer bunu yapacak gücü olmayacaktı.
Ağlamasını engellemeye çalışırken boğazında bir yumru oluşuyor nefes alışını zorlaştırıyordu.İçeriden hıçkırıyordu.Panik olmuştu.Ne yapacağını bilmiyordu.
Üstelik bulundukları kat en üst kattı ve otel yalnızca 2.kata akdar doluydu.8.katta olmaları durumu zorlaştırıyordu.
Luke'un Juliét her korktuğunda mutlu olduğunu anlamıştı.
Kendine lanet ediyordu.Neden onunla olmuştu ki?Neden onu seçmişti?Karanlığı seçmiş bir Hufflepuff'lı...Bu mu çekici gelmişti ona?Gizemli bakışları ve davranışları mı etkilemişti?
Ona gözlerini dikmiş memnun bir şekilde süzmeye devam eden Luke'a baktı ve bu sefer göz yaşlarını durduramadı.Aşağı süzülen bir damla göz yaşı onu pişman edecekti biliyordu.
Çünkü ona yalvarmak istemiyordu.Ondan korktuğunu belli etmek istemiyordu.Kendinden emin biri olmak istiyordu.Bunu yapmak onu mutlu edecekti ve onu mutlu etmek istemiyordu.Fakat olan olmuştu.
Juliét bunları düşünürken tam tersi oldu.Luke geri adım attı ve sağdaki kapıya güçlü bir yumruk indirdi.Bir an için Juliét olduğu yerde sıçradı.

"Bunu bana nasıl yapıyorsun!?Nasıl beni bu kadar savunmasız bırakıyorsun?!"
"Lanet olsun!Bunu bana yapmayı kes!"

Bağırıyordu.Neler olduğunu anlamamıştı bile.Luke Juliét'in yüzüne bakamıyordu.Sanki baksa teslim olacakmış,o da ağlayacakmış gibiydi.Oysa tek istediği şu lanet odadan çıkmak ve biraz hava almaktı.Bunları yaşamak değildi...
Bu bağırışın ardından Juliét kendini serbest bıraktı ve hıçkırıklarıyla olduğu yerde çömeldi.
Onunla birlikte Luke da yanına çömeldi ve yüzüne bakıp derin bir nefes aldı.
"Elimi kolumu bağlıyorsun Jul"
Sesi kısık çıkmıştı.
Juliét dönüp yüzüne baktı.
Ve işte o an anladı.Öfke perdesini kaldırdığı zaman savunmasızca sevgi çıkacaktı içinden.Öfkesini yendiği an kendine hakim olamayacktı.Yine karşılıksız bir tutkuyla sevecekti onu...
İşte bu yüzden o öfkeyi yenmemeliydi.
"Git buradan.Sana ihtiyacım olduğunu bağırarak söylemeden önce çekip git Luke!"
Luke derin bir nefes alıp çömeldiği yerden kalktı.Ona bakmaya devam ediyordu.
Ve sonra arkasını dönüp uzaklaşmaya başladı...
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
http://sihirdunyasi.roleplaylife.net/lejant-f86/juliet-brooke-t8
Cecilia Robertson

VI. SınıfVI. Sınıf
Cecilia Robertson



Mücadele Tarafı : Tarafsız.
Rp Sevgilisi : Romeo? Kalsın.
Kan Durumu : Melez.
Patronus : Kedi.

Juliét'in sığınağı(odası) Empty
MesajKonu: Geri: Juliét'in sığınağı(odası)   Juliét'in sığınağı(odası) EmptyPaz Ağus. 15, 2010 6:08 pm

Serena sakince yaklaşıyordu. Duvara yapışmıştı ve parmak ucunda duruyordu. Adam öfkeyle bağırıyordu. Ama bu öfkenin yanında savunmasızlık ve aşk vardı. Aşk… Doğru ya, her şeyi mahveden aşk… Serena konuşmaları dinlemeye başlamıştı bile.

"Bunu bana nasıl yapıyorsun!?Nasıl beni bu kadar savunmasız bırakıyorsun?!" dedi öfkeyle ve devam etti. "Lanet olsun! Bunu bana yapmayı kes!"

Şimdi ise koridorda bir sessizlik vardı. Biri ağlıyordu diğeri ise dolanıp duruyordu. Serena sessizce yere çömeldi. Sessizliğin bozulmasını bekledi. Sanırım kimse bir şey demeyecekti. Tam o sırada olaya el atacaktı ki, bir fısıldama duydu. "Elimi kolumu bağlıyorsun Jul". Bu çocuğun sesiydi. Düşündü, düşündü. Bulamadı. Her kim ise bu kişi belli ki Juliét’e karşı güçlü duygular hissediyordu. Bu sefer Juliét öfkeyle konuşmaya başlamıştı. "Git buradan. Sana ihtiyacım olduğunu bağırarak söylemeden önce çekip git Luke!"

Hemen ayağa kalktım. Bana doğru yaklaşan adımları duyabiliyordum. Hemen geri çekildim ve bu kata yeni geliyormuş gibi yaptım. Bana gelen gence baktım. Bu Luke’tu. Yüzü acıyla bütünleşmişti sanki… Titriyordu, gerçekten titriyordu. Luke’u gördükten sonra Juliét’i merak etmeye başlamıştım.

Hemen koştum ve koridorun ortasında gözleri kıpkırmızı olan dostumu gördüm. Çantamı yere atmamla ona koşmam bir olmuştu. ‘‘Şştt! Juliét, tatlım! Seni asla yalnız bırakmamalıydım. İyi misin, söyle bana?’’ dediğimde yüzüne bakmıştım. Masum ve çaresiz bir hali vardı. Kollarından tutup onu odasına götürdüm. Arkamı döndüğümde Luke’a diyecek bir çift sözüm vardı ama o sanırım çoktan gitmişti.
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
Juliet A. Valérie

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.
Juliet A. Valérie



Mücadele Tarafı : Romeo
Rp Sevgilisi : siz daha iyisini bulana kadar:Do Major (k5S
Kan Durumu : Safkan
Patronus : Dişi Panter

Juliét'in sığınağı(odası) Empty
MesajKonu: Geri: Juliét'in sığınağı(odası)   Juliét'in sığınağı(odası) EmptyPaz Ağus. 15, 2010 10:35 pm

Gözden kaybolana kadar onu izlemeye devam etti Jul.Aslında 'Gitme!Beni bırakma...Sana sahip olmalıyım!' diye bağırabilirdi.Bu sefer o dudaklarını onunkilere bastırabilirdi.Ama yapmaya korkuyordu.Ya tekrar canı yanarsa diye düşünüyordu.
Hem bütün bu olanlar aldatıldığı için değil miydi?Ne yaparsa yapsın bu gerçek değişmeyecekti.O ne kadar severse sevsin...
Ağlaması durunca burnunu çekti.
Boş boş önüne bakıyordu şimdi.Yaslanıp oturduğu duvarın biraz ötesindeki duvara...
Juliét'in dudakları hala Luke'un sıcaklığıyla karıncalanıyordu.Dudaklarını ısırışını hatırlamak onu belli belirsiz bir ruh haline sokuyordu.
Hayatı boyunca böyle bir tutku yaşamamıştı.Aslında hiç kimseyle çıkmamıştı bile.Duyrdu ve düşündü; ne olabilirdi ki?Yalnızca 15 yaşındaydı!

Juliét'in dikkati gelen ayak sesleriyle dağıldı.Belki geri dönmüştür umuduyla kafasını bir haşin ayak seslerinin geldiği yöne doğru çevirdi.Fakat hayır...Bu Luke değildi.Serena'ydı.
Juliét ayağa fırladı ve koşarak ona sarıldı.Serena bu hareketle biraz tökezlemek zorunda kalmıştı.Şaşkınlıkla sarılışına karşılık verdi. Ona sarılmasıyla ağlamaya başlması bir olmuştu
‘‘Şştt! Juliét, tatlım! Seni asla yalnız bırakmamalıydım. İyi misin, söyle bana?’’
Serena Juliét'e sarılmaya devam etti ve onun kollarından tutarak odaya gitmesine yardımcı oldu.
Juliét kapının hemen yanında duran koltuğa atmıştı kendini.Gözlerini ise sonsuz bir boşluğa kenetledi.
Serena yere çömelmişti.
Juliét baktığı yerden gözlerini ayırmadan konuşmaya başladı.
"Bana beni sevdiğini söyledi.Ama sonra beni öptü.Ben istemeden...Beni öldürecek sandım...Ya da oracıkta bedenime sahip olacak...Ama yapmadı Serena.."
Gözlerini onunkilere kenetledi bu sefer.
"Canımı acıttı.Kollarımı.Ama fark edince bıraktı.Çaresiz kalmamı istemedi Serena..İstemedi..."
Masum bir çocuk gibi suçsuz olduğunu kanıtlamaya çalışan bir ses tonuna sahipti...Aslında kendisiyle konuşuyordu.İyi ve kötü yanlarını düşünüp onu sevmeye zorluyordu kendini.
Onu suçlu tutmak istemiyordu içinde.Kendini ikna etmeye çalışıyordu.

Serena avutan gözlerle ona bakıyordu.Juliét in gözlerine düşen saçları arkaya atmak için elini uzattı.
"Ah bak bir de saçlarıma dokundu.Hatta bak sonra ellerinin tersiyle yanağımı okşadı..."
Serena'nın ellerini aynı Luke'un yaptığı gibi yön vererek kendi yanaklarında gezdirdi.
Küçük ve sevimli bir gülümsemesi vardı.
Ama karşıdan bakıldığında gerçekten acınası görünüyordu.
"Onu sevmek istiyorum Serena!Yeniden ona aşık olamk istiyorum!


En son Juliét DeClaire tarafından Çarş. Ağus. 18, 2010 8:20 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
http://sihirdunyasi.roleplaylife.net/lejant-f86/juliet-brooke-t8
 

Juliét'in sığınağı(odası)

Önceki başlık Sonraki başlık Sayfa başına dön 
1 sayfadaki 2 sayfasıSayfaya git : 1, 2  Sonraki

 Similar topics

-

Bu forumun müsaadesi var:Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
 :: Kurgular Sayfası-